UNREQUITED LOVE WITH THE COLD CEO

Mataas ang sikat ng araw nang pumasok si Xavier Echiverri sa kanyang opisina sa Heaven Shipping Inc. Ang bawat hakbang niya ay tila may dala-dalang pangamba sa mga empleyadong nag-aabang. Alam nilang lahat na sa araw na ito, isang mahalagang presentasyon ang kanilang haharapin. Bawat isa sa kanila ay nakahanda, ang mga mata'y nagmamasid sa kanyang bawat kilos.

Magka-2 linggo pa lang siya mula nang siya ay ma-hire sa kompanya. Ang kanyang unang proyekto bilang marketing officer ay tila isang panaginip, ngunit alam niyang ang kanyang clumsiness ay maaaring magdulot ng mga hindi inaasahang sitwasyon. Habang tinitingnan ang mga tao sa paligid, naramdaman niya ang kanyang mga kamay na nanginginig.

“Puwede bang ikaw na lang mauna?kinakabahan ako,” bulong ni Antonette, isang bagong hire, sa kanyang katrabaho habang nag-aayos ng mga dokumento.

“Natatakot ako kay Sir Xavier.”

“Basta’t ready ka at tama yung reports mo, okay lang ‘yan,” sagot ni Ben, may halong takot ang boses.“Pero sinisiguro ko, walang dapat matakot sa kanya basta’t handa.”

Nang bumukas ang pinto ng opisina ni Xavier, parang dumaan ang malamig na hangin. Sa gitna ng silid, nakatayo siya sa likod ng kanyang desk, ang kanyang taas at ganda ay tila natatangi sa lahat ng kanyang nakikita.

“Ready na ba kayong lahat?I want perfect presentations..no mistakes,” ang kanyang boses, malamig na tila yelo, ay bumangon sa silid. “Ang presentasyon na ito ay mahalaga para sa ating kumpanya. Ang bawat pagkakamali ay may kaparusahan.”

Nang umakyat si Antonette upang ipresenta ang kanyang ideya, naramdaman niya ang matinding kaba sa kanyang dibdib. Si Xavier, nakatingin sa kanya nang masinsinan, tila sumusukat sa kanyang kakayahan.

“Miss Antonette Pinagpala, ipakita mo sa akin ang iyong plano,” utos niya. “Y- Yes, Sir, Good Morning Sir” sagot ni Antonette, nanginginig ang mga kamay habang hawak ang kanyang laptop at pilit ngumiti ito bago magsimula.

“Ito po ang mga plano para sa pagpapalawak ng ating serbisyo sa mga bagong merkado.”nanginginig at garalgal na boses nito.

Habang nag-iisip siya, hindi niya maiwasang mapansin ang mga tingin mula sa mga katrabaho niyang nag-aabang.

“A- Ayusin mo at laksan mo hindi ka namin naririnig,” sigaw ni Xavier, nagulat si Antonette sa kanyang tinig. "Ang gwapo sana ni Sir Pero sama ng ugali at napakaterror ..Crush ko pa sana siya"bulong nito sa sarili .“Sir, b-bibigyan ko po ng halaga ang mga punto ng—”

“Hindi ka nakikinig!” Tila thunderstorm ang kanyang boses. “Magsimula ka sa simula. Kung hindi, palitan kita ng mas masipag at maayos magpresent!.”

Habang nag-uusap, dumating si Lisa, isang manager sa marketing, na may hawak na kape. “Sir, gusto mo bang subukan ang bagong blend na ito? Nakaka-energize,” alok niya, sabay abot ng tasa.

Pero biglang naputol ang ngiti sa kanyang mukha nang makita ang tingin ni Xavier. “Walang akong oras para sa ganyan,” sagot niya, na para bang tinamaan ng kidlat ang kanyang puso. Nag-alinlangan si Lisa, natatakot sa puwersa ng kanyang boss.

"Continue Miss Antonette.."dominanteng tugon nito. Habang nagpapatuloy ang presentasyon, nagpatuloy ang damdamin ni Antonette sa kanyang pagkabahala.

“A-At dito, makikita ninyo ang mga projected sales sa susunod na quarter…” nagpatuloy siya, subalit ang kanyang boses ay lumalakas dahil sa pag-aalala.

“Hindi ko nakikita ang mga detalye. Kailangan mo itong gawing mas detalyado, Antonette,” dagdag ni Xavier, na tila walang awa sa kanyang pagsusuri.

Sa kabila ng kanyang malamig na asal, sa loob-loob ni Antonette, nagniningning ang isang maliit na pag-asa na maaari pa ring maging mas mabuti ang lahat.

“Puwede po bang ipakita ko ang mga data sa graph?” nagtanong siya, habang ang mga mata ng kanyang mga kasamahan ay nakatutok sa kanya, umaasa na makakayanan niya ang pressure.

“Kung ‘yan ang makakatulong, gawin mo,” tugon ni Xavier na tila may kaunting pag-aalinlangan.

Ang mga salin ng emosyon sa kanyang boses ay hindi nakaligtas sa kanya. Nang matapos ang presentasyon, nagtagumpay si Antonette na ipakita ang kanyang mga ideya, kahit na sa ilalim ng matinding pressure.

Naramdaman niya ang isang mabilis na tibok ng puso habang ang iba pang mga empleyado ay nagbigay ng palakpakan, ngunit ang tingin ni Xavier ay nanatiling malamig.

“May mga puntos na dapat pang ayusin, Antonette,” sabi niya, kahit na hindi ito ganap na masama.

“Maaari mong ipasa ang final report sa akin bukas.” “Salamat, Sir,” sagot ni Antonette, medyo magaan ang loob ngunit nakatingin pa rin siya kay Xavier na tila hindi siya nakakita.

Pagkatapos ng meeting, habang naglalakad si Xavier patungo sa kanyang opisina, napansin niya ang isang grupo ng mga empleyado na nag-aantay sa elevator. Ang kanilang mga mukha'y puno ng takot, hindi dahil sa pagkabahala sa kanilang boss kundi sa takot na makasama siya sa maliit na espasyo.

“Bakit kayong lahat nakatayo pa? Get in.” tanong niya, habang nasa loob ng elevator.

“U-Uhm, Sir, Mauna na lang po kayo may hinihintay pa po kami,” tugon ni Anna, may bahagyang nanginginig na boses.

“Hinihintay pa po namin si Ben.” “Hinihintay?Pwede niyo naman hintayin sila sa groundfloor. Bakit natatakot ba kayo sa akin? Ang elevator ay para sa lahat. Pasok!” Sinubukan ni Xavier na magpatawa, ngunit ang kanyang boses ay naghatid lamang ng mas malaking takot.

Tumalon ang lahat sa elevator, tila tinangay ng agos ng tubig. Habang nagsasara ang mga pinto ng elevator, nagpalitan ng nag-aalalang tingin ang ilang empleyado.

Si Antonette, na nakatayo sa likuran, ay kumapit sa hawakan ng elevator, tila iyon na ang magliligtas sa kanya mula sa presensya ni Xavier.

“U-Uh, Sir, ang ganda po ng panahon ngayon, ‘di po ba?” sabi ni Leo, na nagtatangkang masira ang katahimikan. Ang kanyang tinig ay nanginginig, at tila siya’y lalong nagiging nerbiyoso sa ilalim ng mga mata ni Xavier.

Si Xavier, nakatayo sa gitna, ay tumingin kay Leo. “Kung iyan ang gusto mong pag-usapan, okay lang sa akin. Pero sana, ang mga report ninyo ang inaatupag ninyo sa halip na ang panahon.”

Naramdaman ni Antonette ang pag-igting ng tensyon sa pagitan nila. Sa pagkabigla ng pagsasalita ni Xavier, nahulog ang mga folders na hawak niya. “Ayy… Sorry po,” sabay ngiti niya na pilit tinatakpan ang takot habang lumilingon si Xavier sa kanyang direksyon. Ang mga kaibigan niya na nakatayo sa paligid ay tila nababalot ng takot, ang mga mata nila ay nakadikit sa sahig. “Ang careless ko talaga, nakakahiya,” bulong niya sa sarili upang hindi mapansin ni Xavier ang kanyang takot.

Sa gitna ng tensyon, biglang nag-ring ang telepono ni Xavier. Nang tiningnan niya ito, nagbago ang ekspresyon sa kanyang mukha. “Ano? Paano nangyari ‘yan?” tanong niya, at tumingin kay Antonette ng may seryosong mata. “Kailangan ko ng tulong mo Antonette may lilinawin lang sa reports mo” sabi niya, na ang boses ay puno ng pangamba. Ang puso ni Antonette ay napabilis habang iniisip niya kung anong problema ang kailangan niyang harapin. Ano kaya ang nangyari na nagdulot ng ganitong sitwasyon, at paano siya makakatulong kay Xavier?