LOGINShare
ตอนที่ 70: ทายาทที่ไม่ถูกรับรอง
Last Updated:
2025-08-18 23:19:44
Latest chapter
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 70: ทายาทที่ไม่ถูกรับรอง
ข่าวลือเริ่มต้นจากเสียงกระซิบในห้องประชุมผู้บริหาร ก่อนจะลามไปถึงโต๊ะกาแฟของคณะกรรมการ และไม่กี่วันต่อมา มันก็กลายเป็นประเด็นร้อนในกลุ่มธุรกิจเทคโนโลยี“ดนุ พัชรลักษณ์...ไม่ใช่ทายาทตัวจริง?”เนื้อหาข้างในไม่ได้มีแค่เรื่องสายเลือด แต่พาดพิงทุกแง่มุมในชีวิตของเขา ทั้งเรื่องการเปลี่ยนชื่อหลายครั้ง ประวัติความรุนแรง การเป็นอดีตหัวหน้าแก๊ง และที่สำคัญที่สุดคือ “เขาไม่เหมาะกับการเป็นผู้บริหาร”แม้จะไม่มีเอกสารยืนยัน แต่กระแสข่าวก็แรงพอที่จะทำให้หลายคนในบริษัทเริ่มลังเล การประชุมผู้ถือหุ้นใหญ่ใกล้เข้ามา เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นเรื่อยๆ และก่อนที่ใครจะได้ฟังคำชี้แจงอย่างเป็นทางการ เช้าวันอาทิตย์นั้น ดนุก็กลายเป็นเป้าสายตาของฝูงนักข่าวหน้าศูนย์ประชุมทันทีที่เขาก้าวลงจากรถ เสียงชัตเตอร์ก็ดังรัวไม่หยุด พร้อมกับคำถามที่ถูกพุ่งเข้ามาจากทุกทิศทาง“คุณดนุ! ตกลงคุณเป็นลูกคุณนพดลจริงหรือเปล่า?”“มีหลักฐานไหมว่าคุณเป็นทายาทโดยชอบธรรม?”“คุณเหมาะกับตำแหน่งนี้จริงหรือ?”“คุณจะตอบยังไงกับข้อกล่าวหาเรื่องอดีตหัวหน้าแก๊ง?”เขายืนอยู่ท่ามกลางวงล้อมของไมโครโฟนและกล้อง ใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่มีแม้แต่แว่นกันแดดม
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 69: มีนากับผีเสื้อ
เสียงนาฬิกาในห้องอบรมดังแผ่วเบา เป็นจังหวะสม่ำเสมอที่เคล้าไปกับกลิ่นกาแฟจางๆ ซึ่งลอยมาจากมุมห้อง มีนานั่งอยู่แถวหน้าสุด สมุดโน้ตบนโต๊ะถูกเปิดทิ้งไว้ แต่ปากกาในมือกลับหยุดนิ่งครูผู้สอนกำลังพูดถึงหัวข้อ “การฟังอย่างลึกซึ้ง” ( น้ำเสียงของเขานุ่มทุ้ม และอ่อนโยนในแบบที่ทำให้กำแพงในใจของผู้ฟังค่อยๆ ลดระดับลงมีนาจดบ้างไม่จดบ้าง ไม่ใช่เพราะเธอไม่ตั้งใจ แต่เพราะหลายประโยคที่ได้ยินในวันนี้ มันชัดเจนเสียจนไม่จำเป็นต้องบันทึกซ้ำ“อย่าด่วนตีความความเจ็บปวดของใคร ด้วยกรอบความเข้าใจของเราเอง” เสียงของครูยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท “หน้าที่ของเราคือการรับฟัง... ฟังให้ได้ยินเสียงที่ซ่อนอยู่หลังถ้อยคำเหล่านั้น ฟังให้ถึงรากของความร้าวราน ก่อนที่จะยื่นมือออกไป”ประโยคนั้นซ้อนทับกับใบหน้าของผู้คนมากมายที่เธอเคยพบเจอ ผู้หญิงที่นั่งเงียบอยู่นานก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงที่ว่างเปล่าว่า ‘หนูไม่อยากอยู่แล้ว’ หรือผู้ชายที่ร้องไห้อย่างเงียบงันขณะเล่าเรื่องราวของพ่อที่เขาไม่เคยเข้าใจมีนาไม่ใช่นักจิตวิทยา ไม่ได้จบการศึกษาด้านนี้โดยตรง และไม่ใช่หมอ... แต่เธอรู้ว่าเธอมีบางอย่างที่เชื่อมโยกกับคนเหล่านั้น เธอเคยแตกสลาย
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 68: ณภัทรกับบทบาทใหม่
สียงหัวเราะสดใสของเด็กๆ ในมูลนิธิชลธิชาดังเจือปนไปกับเสียงรองเท้าที่วิ่งเล่นกระทบพื้นไม้ กลิ่นขนมปังอบใหม่ๆ จากห้องครัวลอยมาแผ่วๆ สร้างบรรยากาศที่ควรจะอบอุ่นและเต็มไปด้วยความหวัง แต่สำหรับณภัทรแล้ว เสียงเหล่านั้นกลับฟังดูห่างไกล... ราวกับมีม่านแก้วบางๆ ที่มองไม่เห็นกั้นเขาออกจากโลกแห่งความสุขนั้นเขากำลังจะเดินกลับ แต่แล้วเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งก็หยุดวิ่งเล่นกะทันหัน เด็กคนนั้นหันมาจ้องหน้าเขาตรงๆ ดวงตากลมโตคู่นั้นใสซื่อ ปราศจากแววล้อเล่นใดๆ น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นเรียบง่าย แต่กลับหนักอึ้งเกินกว่าที่เด็กวัยนั้นควรถาม“คุณเป็นคนดีจริงๆ เหรอครับ… หรือคุณแค่อยากให้คนอื่นคิดว่าคุณเป็นคนดี?”คำถามนั้นไม่ดัง แต่กลับคมกริบราวกับใบมีดที่กรีดลงกลางอก ณภัทรยืนนิ่งไปชั่ววินาที... วินาทีที่ยาวนานราวกับชั่วชีวิต หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำรุนแรงจนเจ็บหน้าอก ดวงตาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัดขณะพยายามค้นหาคำตอบที่เขาไม่เคยเตรียมไว้ริมฝีปากของเขาพยายามยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ เพื่อกลบเกลื่อนอาการทั้งหมด เขาเอ่ยคำพูดอะไรบางอย่างออกไป เป็นคำตอบที่แม้แต่ตัวเขาเองก็จำไม่ได้ มันอาจเป็นเพียงประโยคอัตโนมัติที่เขาใช้มาทั
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 67: มูลนิธิชลธิชา
เช้าวันนั้น ฮอลล์กระจกของอาคารใจกลางเมืองสว่างจ้าไปด้วยแสงแดด แสงส่องทะลุผ่านผนังกระจกสูงจรดเพดานลงมากระทบพื้นหินอ่อนขัดมันจนเงาวับ ราวกับเป็นกระจกเงาอีกบานหนึ่ง บนเวทีมีเพียงป้ายสีขาวครีมที่สลักชื่อ "มูลนิธิชลธิชา" ด้วยตัวอักษรเรียบง่าย ไม่มีลวดลายหรูหรา แต่กลับแฝงไว้ด้วยน้ำหนักที่สามารถดึงดูดทุกสายตาให้จับจ้องได้ในทันที... ราวกับชื่อนั้นกำลังแบกรับเรื่องราวมากมายที่น้อยคนนักจะเข้าใจบรรยากาศในงานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายและให้เกียรติ ไม่มีการประดับตกแต่งที่ฟุ่มเฟือยเกินจำเป็น มีเพียงดอกลิลลี่สีขาวและดอกไม้สีอ่อนที่ถูกจัดวางอย่างงดงามบนโต๊ะรับรอง กลิ่นหอมสะอาดของดอกไม้ลอยอวลอยู่ในอากาศ แขกผู้มีเกียรติซึ่งส่วนใหญ่คืออดีตผู้ถือหุ้นและบุคลากรระดับสูงของอาณาจักรพัชรลักษณ์ทยอยเข้ามานั่งประจำที่ พวกเขานั่งกันอย่างสงบเสงี่ยม บ้างก็พูดคุยกันด้วยเสียงอันแผ่วเบา บ้างก็ก้มหน้าเลื่อนจอโทรศัพท์ แต่สายตาก็ยังคงเหลือบมองไปยังเวทีเป็นระยะด้วยความรู้สึกที่หลากหลายณ หลังเวที ในมุมที่แสงไฟสาดไปไม่ถึง ดนุยืนนิ่งเงียบ ชุดสูทสีดำสนิทของเขาเรียบตึงราวกับไม่เคยมีรอยยับ แสงไฟสปอตไลต์จากด้านบนตกกระทบลงบนช่วงไ
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 66: หน้ากระจกบานเดิม
เท้าของดนุก้าวมาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานชั้นบนสุดด้วยตัวเอง เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาที่นี่ แต่หลังจากชัยชนะอันว่างเปล่าในห้องประชุม ร่างกายของเขากลับเคลื่อนไหวไปตามสัญชาตญาณ ดึงดูดมายังสถานที่อันเป็นทั้งจุดเริ่มต้นและจุดจบของทุกสิ่งเขาผลักบานประตูไม้หนักอึ้งเข้าไป ความเงียบภายในห้องหนักหน่วงและแตกต่างจากความเงียบที่อื่น มันเป็นความเงียบที่เหมือนกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง แสงแดดยามบ่ายสาดเข้ามาเป็นลำยาว จับให้เห็นฝุ่นละอองที่ลอยนิ่งในอากาศ... ราวกับเวลาในห้องนี้ได้หยุดเดินไปแล้วนับตั้งแต่เจ้าของคนสุดท้ายจากไปทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม โต๊ะทำงานตัวใหญ่ตั้งสงบนิ่งอยู่กลางห้องเหมือนแท่นบูชา เก้าอี้หนังพนักสูงหันหน้ารอคอย และกระจกบานใหญ่ที่กินพื้นที่ผนังเกือบทั้งด้าน... มันสะท้อนภาพห้องที่สมบูรณ์แบบจนน่าขนลุกดนุเดินเข้าไปช้าๆ หยุดยืนอยู่หน้ากระจกบานนั้น เงาของเขาทาบทับลงไปในภาพสะท้อนจนเส้นแบ่งระหว่างตัวตนและความเป็นอื่นพร่าเลือน เขาจ้องมองใบหน้าของชายในกระจก... ใบหน้าที่เป็นของเขา แต่กลับรู้สึกแปลกแยกอย่างประหลาด ดวงตาคมเข้มคู่นั้นดูนิ่งเกินไปจนผิดธรรมชาติ เหมือนกำลังค้นหาคำตอบจากเงาที่จ้องกลับมาอย่าง
Unchosen เงารักกลางลวงใจ ตอนที่ 65: จุดจบของอาณาจักร
เช้าวันนี้ ห้องประชุมใหญ่ของผู้ถือหุ้นบริษัทพัชรลักษณ์ถูกปกคลุมด้วยมวลบรรยากาศอันหนักอึ้งและเงียบงันจนผิดสังเกตโต๊ะประชุมตัวยาวสีเข้มขลับสะท้อนแสงไฟจากเพดานสูง มันถูกจัดวางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบสมบูรณ์แบบ บนโต๊ะนั้นมีกองเอกสารหนาเตอะวางอยู่ตรงหน้าของผู้เข้าร่วมประชุมทุกคน ทว่ากลับมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ยอมก้มสายตาลงอ่านเนื้อหาในนั้นอย่างแท้จริงเสียงกระซิบกระซาบสั้นๆ แทรกตัวขึ้นมาเป็นระยะ ประหนึ่งเสียงรอยร้าวของรากฐานที่กำลังปริแตกอยู่ในความเงียบอันเยียบเย็น เสริมด้วยกลิ่นกาแฟเข้มข้นที่เจือจางในสายลมจากเครื่องปรับอากาศ ซึ่งถูกปรับอุณหภูมิต่ำกว่าปกติจนรู้สึกได้ถึงความเย็นชืดที่เสียดแทงผิวบนเวทีเบื้องหน้า คณะกรรมการบริหารนั่งเรียงแถวกันด้วยท่วงท่าที่เป็นทางการ ทว่าสีหน้าของแต่ละคนกลับปรากฏร่องรอยความตึงเครียดฉายชัดผ่านดวงตาที่แข็งกระด้างและมุมปากที่เม้มแน่น สายตาบางคู่จงใจเบนหลบเลี่ยงกันไปมา ดุจไม่พร้อมจะยอมรับความจริงที่กำลังจะถูกเปล่งออกมาในที่สุด ประธานในที่ประชุมก็เอ่ยขึ้น เสียงของเขาชัดถ้อยชัดคำแต่กลับแฝงด้วยน้ำหนักที่แผ่วลงอย่างเห็นได้ชัด“ตามวาระการประชุมที่หนึ่ง… บริษัทจ
You may also like
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้241.6K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย512.1K viewsในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน
แสงอรุณฤดูใบไม้ผลิ50.0K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย22.8K viewsรักหมดใจยัยคู่หมั้นจอมป่วน
ดาวประดับเดือน1.3K viewsHot stuff ร้อนแรงกระแทกลึก
บุษบาหนึ่งหรัด274 viewsหนี้รักหมอสาว
ปีศาจชอนซา1.0K viewsเจ้าสาวครึ่งทาง
มณีภัทรสร96 views
