Nagising ako dahil sa sinag ng araw at natagpuan ko ang sarili sa mainit na mga bisig ng lalaking nakasiping ko. Napatitig ako sa inosente niyang mukha, ang gwapo niya pa rin kahit na tulog siya. Hindi ko napansin na nakangiti na pala ako habang nakatitig sa mukha niya.
“Enjoying the handsome view huh?” biglang usual nito. Halos mahulog ako sa kama dahil sa gulat. Sinabi niya kasi iyon habang nakapikit. May third eye bag itong lalaking ‘to? Sinubukan kong umalis mula sa pagkakayakap niya ngunit mas hinigpitan niya lang ito at ibinaon ang mukha niya sa dibdib ko. Doon ko lang naalala na wala akong kahit isang saplot. “L-let go of me, Cassian,” nahihiyang sambit ko. Ngunit parang wala itong narinig, para itong bata na sobrang clingy sa nanay. Napapangiwi ako dahil kapag nararamdaman ko ang init ng hininga niya ay nakikiliti ako. Ilang ulit ko pa siyang tinawag ngunit umasta itong walang narinig. Sa mga oras na ito ay nakaramdam ako ng kasiyahan. I felt relieved, he saved me and my family. Hindi ko napansin na kusa palang umangat ang kamay ko para paglaruan ang buhok niya. Nasa ganito kaming sitwasyon nang tumunog bigla ang tiyan ko. Napangiwi ako. Napabangon naman si Cassian at tiningnan ako. My goodness, nakakahiya! “Are you hungry, wife?” nag-aalala ng tanong nito. Magsasalita pa sana ako nang bumangon na ito at nag-dial sa telepono. He's ordering a food. Pagkatapos ay bumalik siyang muli sa kama at nginitian ako. “I apologized for waking up late, I should be the one to cook for our first breakfast as a husband and wife,” wika nito. Inayos nito ang ilang hibla ng buhok bago ako pinatakan ng halik sa noo. Sa tuwing ginagawa niya ‘yan ay para akong kamatis, ramdam ko ang pag-init ng pisnge ko. Nasa ganon kaming sitwasyon nang tumunog bigla ang cellphone ko. Inabot ko ito mula sa cabinet na katabi lang ng kama habang ang isang kamay ko ay nakahawak sa kumot para masiguradong natatakpan nito ang hubad kong katawan. ~Daddy is calling~ Napatingin pa ako kay Cassian bago ito sagutin. “Hello, dad?” bungad na tanong ko. “Eloise, thank you so much! Our debt has been wiped off!” tuwang sambit nito. Napangiti naman ako dahil sa narinig. Ramdam ko ang saya ni daddy kahit hindi ko siya nakikita ngayon, bakas sa tono ng pananalita niya ang tuwa. Napatingin naman ako kay Cassian na nakatingin pala sa akin. Nginitian ko siya. “That's the least thing I can do for us, dad,” Ilang ulit pang nagpasalamat si daddy hanggang sa narinig ko ang boses ni mommy sa kabilang linya at kinuha ang cellphone. “Hello? Eloise, are you there? How are you, anak ko?” boses ni mommy. “I'm here, mom. Everything is fine, don't worry,” paninigurado ko sa kaniya. Bakas sa tono ng pananalita niya ang pag-aalala. Nag-usap pa kami saglit bago nagpaalam. Nakahinga naman ako ng maluwag dahil sa magandang balita. “Cassian…t-thank you,” nahihiyang sambit ko. Nginitian ako nito at hinalikan ang labi ko. Sandali lamang iyon ngunit parang lalabas na ang puso ko. “Anything for my wife.” Hinalikan nito ang noo ko. Tumunog na ang doorbell kaya lumabas siya saglit dahil paniguradong iyon na ang pagkain na in-order niya. Tumayo na ako mula sa kama at pumunta sa banyo para maligo, ngunit pagkatayo ko pa lang ay gumuhit na ang sakit sa hita ko. Napangiwi naman ako. Binilisan ko na ang pagkilos dahil kumakalam na rin ang sikmura ko. Pagkalabas ko ng banyo ay nagtama ang paningin naming dalawa. He's leaning against the wall. Nagkrus pa ang mga braso nito habang matiyagang naghihintay sa akin, wala rin siyang ibang saplot kundi ang kakarampot na towel na nakatakip sa pang-ibaba niya. Dumiretso na ako sa closet at pumili ng damit na susuotin nang maramdaman kong hinalikan niya ang leeg ko. Nanlamig ang katawan ko at tumayo ang mga balahibo dahil sa ginawa niya. “How can you be this beautiful, Eloise?” he said in a low and husky voice. Pumunta na ito sa banyo ngunit bago pa siya makapasok ay huminto ito at nilingon ako. “Wait for me, okay? I'll be fast.” Parang nahugot naman ang hininga ko dahil sa ginawa niya. Gosh! Ang lakas talaga ng epekto niya sa akin. Naalala ko na hindi pala ako ang naghanda ng mga damit ko kundi si mommy at kahit baliktarin ko pa ang closet at mga maleta ay wala akong makitang ni isang pajama. Night dresses lahat! Nasapo ko ang noo. Wala akong ibang magawa kundi mamili ng nighties at suotin ito. Inayos ko na rin ang buhok ko at nagtungo sa kusina. Hinanda ko na ang mga pinamili niya at nagulat ako dahil sa sobrang dami nito. Chicken wings, teriyaki, Italian dishes, meron ding sushi at seafoods. Mas lalo pang kumalam ang sikmura ko dahil sa bango nito. Maya-maya pa ay dumating na si Cassian. Lumapit ito sa akin at hinawakan ang bewang ko para patakan ako ng halik. I gave him my most charming smile at pinaupo siya. “Ang dami naman nitong binili mo. Balak mo ba akong patabain?” tanong ko habang nilalagyan ng pagkain ang plato niya. I heard him chuckle. “I want you to be always full. And baby, no matter what sizes you are, you'll always be sexy in my eyes.” Alam na alam niya talaga kung paano ako pakiligin. Umupo na rin ako at nagsimulang kumain. Nakakailanganin subo pa lang ako nang tumayo ito bigla, tila may naalala. Sinenyasan niya naman akong maghintay saglit, nagtungo ito sa kwarto. Itinuon ko na lang ang atensyon sa pagkain ngunit napatigil din dahil may inilapag siyang kung ano sa mesa. Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ko ano ito. It's a plane ticket! Gulat akong napatayo at nanginginig ang kamay na kinuha ito. Nakatingin lang siya sa akin at inaabangan ang magiging reaksyon ko. “I-is this?...” naluluha kong tanong. Hindi ko na natapos ang sasabihin dahil sa pinaghalong kaba at saya. Tumango-tango ito. “A trip to Italy. I know you love that country so I decided to celebrate our honeymoon there.” “Kyaaaaaaahhhhhhhh!!!!” tuwang-tuwang sigaw ko. Napatalon-talon pa ako habang iwinawagayway sa ere ang plane ticket. I have always dreamed of Italy ever since. At ngayon ay hindi ako makapaniwala na pupunta kami roon. Lumapit ako sa kaniya at umupo sa kandungan niya. Niyakap ko siya at binigyan ng mga halik. Nagulat naman siya ngunit hinawakan niya ang mukha ko para siilin ng halik. I guess marriage is not that scary.~ 3 months later ~ Can a new start truly eliminate the pain of what's gone before? The simple answer is no. No, because the pain that a person had been through made them who they are today. The pain isn't gone, it's just that it doesn't hurt the way it used to be. You will always carry the scar of pain wherever you go. But that's what makes it more beautiful, those scars are my reminder to keep going and set my walls high. “Bakit hindi mo sinabi na may flight to London ka na pala 3 months ago?” nakakunot ang noong tanong ko kay Mia. Tumawa lamang ito. “You were in pain, Ely. Hinding-hindi ko ipagpapalit ang bestie ko para sa ticket.” Lumambot naman ang puso ko sa narinig. She cancelled her flight 3 months ago just to stay with me. Mia chose to stay to be with me. “I can always book a flight whenever I want to. Noong panahon na nalaman ko ang nangyari sa iyo, hindi ako nagdalawang isip na I-cancel ang flight ko. You needed me more than London.” Napangiti naman ako
Trigger Warning!: Hurtful words and attempted su!c!d3 ahead. Read at your own risk!.I woke up feeling emotional. Tiningnan ko ang orasan at nakitang alas 3 pa lang ng madaling araw. Sobrang tahimik ng paligid dahil siguradong tahimik na ang lahat. “I want to hear his voice,” I whispered to myself. Nakatihaya lamang ako at nakatingin sa kisame ng kuwarto. Parang dinudurog ang puso ko sa isiping wala siya sa tabi ko. Pinili na naman niyang umalis. Iniwan na naman niya ako. I felt so empty. Gusto ko siyang mahawakan, mahalikan at mayakap ngunit hindi ko yun magawa. I longed for his presence. Kahit nahihirapan ay sinubukan kong bumangon. Ilang saglit pa akong napatulala hanggang sa maaga ng paningin ko ang kutsilyo na nasa mini table. Ginamit ko ito kanina upang hiwain ang mansanas. Napaiyak ako at nanginginig ang kamay na kinuha ang kutsilyo. Ano pang silbi ng buhay ko? I already served my purpose to my family. The love of my life left me. Am I not worthy of staying? Bakit palagi n
“Hello po, ma'am Eloise!” magiliw na bati sa akin ni Linda. Tila nabuhayan naman ako ng loob nang makita siyang muli. As usual ay suot niya pa rin ang maganda niyang ngiti. “Lindaaa! Glad to see you again!” nakangiting wika ko sa kaniya. Kakatapos ko lang sa first therapy session ko. It was exhausting. Kaya parang gumaan naman ang pakiramdam ko nang makita si Linda. “Kumusta na po kayo, Ma'am?” bakas sa tono nito ang pag-aalala. Nakaupo pa rin ako sa wheelchair at puro bandage ang ulo at katawan ko, nawala naman ang ngiti niya habang pinagmamasdan ang kalagayan ko, tila nasagot na nito ang sariling tanong. “Huwag mo na nga akong tawaging ‘Ma'am’ ate na lang,” natatawang suway ko sa kaniya. “S-sige po, a-ate Eloise,” nahihiya ng sambit nito. Napansin ko naman na may dala itong malaking bag kaya nagtaka ko siyang tiningnan. Magsasalita pa sana ako nang pumasok bigla si Carsen. Gulat naman akong napatingin sa kaniya. “I sent her to look for you,” as usual ay cold tone
“Mom?” tawag ko kay mommy. Naggagantasilyo ito habang ako naman ay nakaupo sa tabi niya at nanonood. “Yes, sweety?” magiliw na tugon ni mommy. “Hindi ba nalaman ng media iyong tungkol sa kidnapping ko?” Kinakabahan tanong ko. Media is everywhere. Minsan kahit sobrang pribado ay nakakagawa sila ng paraan upang magkaroon ng lead. Kaya ako Kinakabahan dahil baka kami na naman ang usapin sa mga artikulong national or worse ay baka hanggang international. “May mga leak footage, lalo na ‘yong pagsabog na nangyari sa Underground Compound. But, your dad and Cassian already handled it. Na-take down na ang mga leak videos at natakpan ang totoong dahilan ng pagsabog,” mahabang litanya ni mommy. Kumabog naman ang puso ko nang marinig ang pangalan ni Cassian. Where is he now? 1 week and 2 days na ang nakakalipas ngunit hindi ko pa rin siya nakikita.. Kaya hindi na ako naniniwala pa sa mga nilalabas na balita dahil hindi lahat ng iyon ay may katotohanan. Lalo pa at hawak ng mga may
ELOISE’S POV “Ely girl alam mo bang sobrang na-miss kita?” mangiyak-ngiyak na turan ni Mia. Napangiwi naman ako. Bakit ba sobrang emosyonal ng babaeng ‘to? Pilit kong pinipigilan ang tawa ko. “Talaga? Hindi ko alam ‘yon!” kunwaring sagot ko. Mas lalo naman itong napaiyak at wala sa hulog na sinampal ang braso ko. “AH! A-aray ko!” ako naman ngayon ang muntik na maiyak dahil sa sakit. Nahampas niya kasi ang braso ko na puno ng sugat at pasa. Napatakip naman nito ang kaniyang bibig dahil sa gulat. “Gashong! Sorry sorry Ely girl, huhu!” tarantang sambit nito. “Pero alam mo girl, nakakalungkot lang isipin na kailangang mangyari ‘to bago tayo makapag-bonding. Ganyan ba talaga ang buhay ng may asawa?” Napahalakhak ako sa huling tanong niya. “Oo, kaya mag-asawa ka na.” “Heh! Not my thing, duh. Hindi ko nakikita ang sarili kong magkaroon ng asawa.” Ngiwing sambit nito habang kinukumpas ang kamay habang nagsasalita. “Sus, makakahanap ka rin ng lalaking gagawin ang lahat para sa
(continuation)CASSIAN’S POV*BANG* Without hesistating, I shot him, Andoy, in the head. He was very noisy. Just like him, words from his mouth are useless. Tumalsik naman ang kaniyang dugo sa katabi niyang si Bakbak na nanginginig na ngayon sa sobrang takot. “N-nagmamakaawa ako sa i-inyo, may p-pamilya pang naghihintay s-sa akin,” Bakbak pleaded. I just looked at him without any emotions. Now he's begging. I like seeing people beg. “You should've thought about that before hurting my wife.” Lumapit ako sa kaniya. Itinutok ko naman ang baril sa sentido niya dahilan upang mapapikit siya. “P-parang awa niyo na, magsasalita na ako! Magsasalita na ako!” utal-utal na sigaw nito. Nagkatinginan naman kami ni Carsen. Humahagulgol na sa iyak si Bakbak habang nanginginig ang labi. “H-hindi pa namin siya nakikita. K-kahit ang mukha niya ay hindi pa naman nakikita!” takot na paliwanag nito. “Bullsh*t! Do you really want to die?” nagtitimping tanong ni Carsen. Napailing-iling naman ito. “
CASSIAN’S POVI stood firmly in the dimly lit room with the three guys who kidnapped Emma. I was in that position when Carsen entered the room. Nakaupo sila habang nakatali ang mga kamay at paa. “It's time to seek answers,” Carsen sarcastically muttered. Pinupunasan nito ang baril na hawak habang nakangiti sa tatlong lalake. Carsen loves to play. “Kahit patayin mo kami ngayon ay wala kayong makukuhang sagot!” asik ng isa sa kanila.“Oh? Really, huh?” Carsen pointed the gun at him. Their eyes widened with their sweat rapidly dripping from their brainless heads. Sinubukan pang umatras ng isa dahilan para matumba siya kasama ang upuan niya. “A-ano ba! Huwag ka ngang maging maangas nasa bingit na tayo ng kamatayan!” saway ng isa sa. Sinenyasan ko ang isa sa tauhan namin upang tulungan ang lalaking natumba. Nilapitan ko ito at tiningnan sa kaniyang mga mata. He looked scared. “Are you gonna speak or die?” I asked coldy. Bakas naman ang panginginig sa kaniyang katawan habang nagdada
CASSIAN’S POV“If I can't have you, I will hurt her in the most painful and unbearable way, so you feel the pain of not being able to get the person you would do anything for!” She screamed like thunder.I felt like a volcano about to explode with anger because of what I heard. She has no right to lay a finger on my wife. “Shut your goddamn filthy mouth, Vivienne.” Mariing kong hinawakan ang panga niya.“Don't underestimate me, Cassian!” sigaw nito. “I will tear you apart before you could ever lay a finger on her!” I snarled. “You can't do that. You can never hurt a woman.” She laughed sarcastically. “I can make an exemption. I will show no mercy to those who hurt my wife.” Mas hinigpitan ko pa ang pagkakahawak sa pangako niya dahilan para mapaimpit siya sa sakit.“I love you, Cassian!” nangingilid ang mga luhang sambit nito. “You're lucky I'm not killing you right now,” I whispered, making sure she take every fucking word inside her little brain.I don't hurt women, that's a fac
CASSIAN’S POVI went back to the mansion, but just as I opened the door, the person I hated to see appeared before me. What the fuck is she doing here. “Hey, baby. Miss me?” she asked seductively. She was biting her lips while looking at me. Tss! She looks so desperate. “Who gave you permission to enter this room?” I asked coldly. Nakasampa pa siya sa kama namin ni Eloise habang pinaglalaruan ang buhok. Hindi ko ito nagustuhan. It’s displeasing in my eyes.“Cassian… Cassian…. Cassian, alam ko namang na-miss mo ang katawan ko,” sambit nito. “Don't be so desperate, Vivienne.” I walked towards the table. Sinusubukan kong pakalmahin ang sistema ko. Sa tuwing naalala ko pa lang na sinaktan niya si Eloise sa kompanya bago siya nawala ay kumukulo na ang dugo ko sa kaniya. Ito rin ang dahilan kung bakit isa siya sa mga itinuturing na suspek ngayon sa pag-kidnapped kay Eloise.Anong karapatan niyang saktan ang asawa ko? Naglakad ito papalapit sa akin ngunit bago niya pa ako mayakap ay