เทสซ่ากับคู่กัดผมบลอนด์มองหน้ากันโดนอัตโนมัติ เพราะเผลออุทานพร้อมกัน
เฟร็ดพยักหน้า “อื้อ พรุ่งนี้พวกเธอจะไปเล่นเควสกับพวกเรา มีฉัน” หนุ่มผมแดงชี้ตัวเอง “นาย” รีเวอร์ “โคดี้ ฟีบี้ โธมัส ตามด้วยพลูทักซ์ ไคโร และเควนติน” เขานับมือ “เก้าคน จะเข้าไปเล่นเควส”
เรื่องบ้าอะไรเนี่ย “พวกนายยังมีใจจะไปเล่นเควสอีกเหรอ!”
เด็กหนุ่มเอานิ้วจ่อปาก “ชู่ ฟังสิ พรุ่งนี้ลู ลินดี้แล้วก็ซามูเอลจะไปเฝ้าเซนที่ศูนย์บัญชาการกลางของเครสเตอร์ พวกนั้นจะเบนความสนใจไปที่นั่น คนพวกนั้นคงสอบสวนเซน ลูไปที่นั่นเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นห่วงคนรักตัวเอง เราต้องเล่นละครสักนิด จำได้ไหมว่าพวกเราขาดอะไร”
“อาวุธ” โธมัสพูด
“บิงโก” เฟร็ดตวัดมือ “สิ่งที่เราต้องการคืออาวุธ และอาวุธก็อยู่ในตึกทำเควส”
จริงสิ พวกเขาจะได้รับอาวุธเมื่อเข้าไปเล่นและต้องส่งคืนด้วย! “พวกเราเอาออกมาไม่ได้” เทสซ่าย้ำกฎ
“ได้สิ” ครั้งแรกที่โคดี้ยอมพูดกับเธอ แม้สี
พวกเขาใช้วิธีเดิม คือลัดเลาะไปตามซอกตึกดีกว่าวิ่งไปตามท้องถนนที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ เมื่อห่างจากศูนย์กลางเมือง ขอบเขตความรุนแรงยังไม่กระจายเป็นวงการเท่าไร ทั้งหมดจึงใช้เวลาไม่นานก็ถึงจุดที่เคยมา มีคนอื่นตามพวกเขามาบ้าง แต่ทั้งหมดไม่สนใจแวะไตร่ถามหรือแนะนำตัว หิมะปกคลุมพื้นถนนบาง ๆ แต่ไม่ถึงขั้นบดบัง แถมพวกเขาพบว่าฝาท่อเปิดไว้เรียบร้อยแล้ว ดังนั้น ทั้งเจ็ดคนไม่ใช่กลุ่มแรกที่นึกถึงเส้นทางนี้ ไมเคิลนำเป็นคนแรกตามมาด้วยอเล็กซิสและคนอื่น ๆทั้งหมดวิ่งเร็วมาก พอเข้าถึงส่วนอาคารชั้นในและต้องเดินบนตะแกรงเหล็ก มันสั่นสะเทือนตลอดทาง เมื่อเข้ามาลึก อุณหภูมิภายในสูงขึ้นเพราะมีท่อน้ำร้อนและท่อประปามากมายวางพาดผ่าน ไมเคิลคอยชำเลืองหลังเป็นระยะ ถ้าหากเจ้าหุ่นตัวนั้นไม่โยนร่างทหารคนนั้นออกไป เขาคงเก็บอาวุธไว้ใช้กันเหนียวมีเสียงระเบิดดังขึ้นจากไกล ๆ แต่แรงของมันสะเทือนถึงชั้นใต้ดินจนเศษคอนกรีตและฝุ่นตกลงมาเป็นระยะ พวกเขาต้องผ่านตรงนี้ให้ได้ก่อนทะลุกลับเดอะ วาล แต่กว่าจะไปถึงทางออกเห็นหญิงสาวสองคนเดินตรงสวนมา ทั้งสองต่างมีผมสีดำยาว คนหนึ่งมัดเป็นหางม้า ส่วนอีกคนถักเปียเดียวแบบอเล็กซิสท
“ตรงนั้นมีศูนย์บัญชาการกลางของเครสเตอร์” เบลินดาตอบศูนย์กลางเชียวหรือ การจู่โจมไม่ทันตั้งตัวได้ผลเกินคาด ระดับความเสียหายทวีคูณเข้าไปอีก ถ้าโคดี้เข้าถึงศูนย์กลางได้ อีกไม่นานเครสเตอร์แย่แน่ภาพบ้านเมืองรกร้างและรอยไหม้สลับคราบมอส รา ผุดขึ้นในหัว เครสเตอร์กำลังจะกลายเป็นราซาแล้วจริง ๆ การที่เซนโดนจับทำให้ลูตัดสินใจทำลายที่แห่งนี้หรือ แม้ไมเคิลเคยเห็นด้วยกับแนวคิดของเซน แต่การกระทำที่ปราศจากการยินยอมไม่ได้ทำให้เขาชื่นชมเลย พวกเขาจะรู้ไหมว่าแค่เพียงทำให้หุ่นยนต์กลายเป็นพวก ไม่ได้ทำลายอำนาจรัฐได้ง่ายขนาดนั้น มันอาจได้ผลในระดับหนึ่งแต่จะถึงขั้นทำลายระบบในทอยซิตี้ได้หรือ อันที่จริง สิ่งที่เด็กหนุ่มโมโหคือเซนไม่คำนึงถึงคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ต่างหาก“เดี๋ยว เซนถูกจับที่นั่นใช่หรือเปล่า” อเล็กซ์นึกขึ้นได้เบลินดาพยักหน้า “ใช่”“ไปเก็บของ ถ้ามีของสำคัญ” อเล็กซิสกล่าวเชิงสั่ง “พวกเราต้องไป”“ใช่ ไปตั้งหลักในเดอะ วาลก่อน” อเล็กซ์ยืนกราน “กี่ครั้งต้องให้ฉันพูดวนไป เร
“อย่าไป” อเล็กซ์คว้าไหล่เขาไว้หากแต่สายตามองอเล็กซิสที่มองคนสองกลุ่มสลับไปมา สับสน “เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อย่าทำอะไรเด็ดขาด” เมื่อโดนเตือนสติ ไมเคิลพยักหน้าแล้วลากเธอออกไปจากจุดนั้น เขาเอาแต่ท่องว่า เทสซ่า เทสซ่า เพื่อคุมสมาธิตัวเองเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะ ทั้งหมดวิ่งลัดเลาะไปตามซอกตึกจนทะลุไปถึงที่พักอาศัยของเพื่อนสาว เมื่ออยู่หน้าห้องของเธอกับโคดี้ ไมเคิลรัวกำปั้นจนบานสั่นรุนแรงคล้ายจะหลุดออกมา ทว่าไม่มีเสียงตอบ นอกจากห้องข้าง ๆ ซึ่งเป็นห้องของเบลินดาและมินนี่ บานประตูเปิดแง้ม ดวงตาสีช็อกโกแลตโผล่ออกมาจากช่องว่าง เบลินดา เมื่อเห็นว่าเป็นไมเคิลก็เปิดผ่าง มินนี่วิ่งแจ้นเข้ามากอดอเล็กซิสราวกับเห็นพี่สาวตัวเอง“เทสซ่าล่ะ โคดี้ ฟีบี้?”เจ้าของห้องส่ายหัว “ฉันได้ยินเสียงคนสู้กันเต็มไปหมด ทั้งปืน ทั้งอะไรก็ไม่รู้ ไหนยังจะระเบิดอีก เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมหุ่นพวกนั้นถึงออกมาวิ่งเต็มไปหมด”ที่เหลือมองหน้ากันเหวอ เบลินดาไม่รู้เรื่องเลยหรือ “หุ่นพิฆาตทำร้ายทหาร พวกมันมีเยอะมาก แล้วกลุ่มต่อต้า
หุ่นเหล็กกว่าร้อยตัวกระโดดลงมาราวกับหินถล่มจากท้องฟ้า เสียงปะทะดังสนั่นจนไม่อาจหาแหล่งที่มาได้ชัดเจนเพราะมาทั่วสารทิศ ทหารรวมพลและหลั่งไหลเข้ามาต้านอาวุธที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้ช่วยชั้นยอดท่ามกลางความสับสนอลหม่าน ไมเคิลยังมีแก่ใจจำแนกประเภทคนได้สี่ประเภท ตรงหน้าพวกเขาคือกลุ่มคนนับร้อย ทั้งชาวเครสเตอร์และผู้มาเยือนออกันทุบประตูหวังให้มันตอบรับแล้วเปิดทางให้วิ่งหนีออกไป การต่อสู้เป็นเรื่องจำเป็นเมื่อต้องเลี้ยงชีพ แต่เวลานี้พวกเขาไม่ได้ทำเควสและไม่มีอาวุธใดในมือป้องกันตัวเองเลย หนีคงเป็นคำตอบเดียวที่คิดได้ นี่คือประเภทที่หนึ่งนิ้วทั้งห้าสอดประสานกับมืออเล็กซิส เขาไม่มีปล่อยมันเด็ดขาด พวกเขาทั้งห้าเดินชนกันบ้าง เขยิบไปทางซ้าย วิ่งไปทางขวา สับสนว่าควรไปที่ไหนกันแน่ อนึ่ง ยังต้องหลบทั้งกระสุน แสงเลเซอร์ หรือแม้แต่หลบที่จะเป็นลูกหลง หนำซ้ำยังมีประชากรบางกลุ่มตัดสินใจฉวยโอกาสนี้เข้าร่วมกับกองทัพหุ่นยนต์ และนี่คือประเภทที่สองเมื่อมีคนช่วยหุ่นยนต์ ก็ย่อมมีคนช่วยฝ่ายทหาร อะไรคือรางวัลการันตีว่ามนุษย์เทียมจะเอาชนะผู้เป็นนายได้ มันมาจากไหน อยู่ฝ่ายใคร ไม่มีใครรู้ ความผิดพล
“เรมี นายไม่ใช่หุ่นยนต์โว้ย” แฝดชายแหวใส่ แต่มันไม่ได้ช่วยให้เรมีคืนสติ ผู้คนรอบข้างเริ่มล้อมเป็นวงห่าง ๆ อาคุสะพยายามดึงสติแต่ดูเหมือนออร่าของเขาจะส่งไปไม่ถึง “เรมี!” หนุ่มตาเรียวตะโกน ขณะเดียวกัน อเล็กซ์ก็เริ่มถอย แต่ยังระแวดระวังไม่ให้คนอื่นเข้ามา“ไม่ดีแล้วมั้ง” นายทหารคนหนึ่งจับใบหูแล้วพูดอะไรบางอย่าง อเล็กซิสคิดว่าเขาขอกำลังเสริม“โคดี้ โคดี้” เรมีสั่นหัวไปมา “ออกไป โคดี้ออกไป ออกไป!” ฉับพลัน ไมเคิลโอบตัวเธอแล้วเอาตัวเองบัง เธอเห็นอเล็กซ์ซัดพลังใส่อาคุสะเพื่อเหวี่ยงเขาออกไปจากตัวเรมี ไม่ถึงเสี้ยววินาทีเด็กหนุ่มหันหน้าไปทางนายทหารที่ยืนคุมเชิงอยู่ ลำแสงพุ่งออกจากปลายแขนที่บัดนี้มีสภาพไม่ต่างจากอาวุธอันทรงพลัง ลำตัวทหารรายนั้นระเบิด ผู้คนกรีดร้องแล้ววิ่งหนี ทหารที่อยู่บนป้อมด้านบนหันปืนลงมาทันที“อย่า!” คลื่นพลังของอเล็กซ์ผลักเจ้าหน้าที่ล้มลง พลังนั้นซัดใส่เรมีด้วย แต่หนุ่มน้อยผู้กลายเป็นหุ่นยนต์กระโดดตีลังกาม้วนหลัง เท้าสองข้างวางลงบนพื้นสวยงาม&
เธอไม่รู้ว่าเซนจะเป็นอย่างไร แต่อนาคตของทุกคนในทอยซิตี้อยู่ในมือผู้ลิขิตที่มีชื่อว่าเอไลโต แม้เธอไม่รู้จักคำว่าเอไลโตดีนักก็ตาม สายตาเด็กสาวทอดมองหิมะนอกหน้าต่าง เธอยื่นมือออกไปสัมผัสความเย็น เกล็ดหิมะติดมือ จากนั้นเก็บมือเข้าข้างใน ลดหน้าต่างจนแทบจะปิดสนิท พลังของเรมีก้าวหน้าขึ้นอีกขั้น ถ้าเขาคุมมันได้อาจส่งผลดีต่อประชากรทุกคน แต่ในเมื่อเซนถูกจับ ใครจะขึ้นต่อจากเขา ลู ยัง? ผู้หญิงคนนั้นนิ่งเกินไป เซนอาจไม่มีวาทศิลป์ดีเด่นแต่รู้จักใช้คำเชิญชวน หนำซ้ำผู้ชายคนนี้ยังมีพลังดึงดูดคนในขณะที่แฟนสาวของเขานิ่งขรึมเกินไป“ทุกคนต่างเรียนรู้ความสามารถมากขึ้น เธอว่าไหม” เบนกระซิบบอกเธอผ่านเงาบนหน้าต่างนั่นสินะอเล็กซิสนึกถึงพลังของไมเคิล ถึงแม้เขายังควบคุมไฟได้ไม่ดีนัก แต่ก็ถือว่าพัฒนา หรืออย่างเทสซ่า ครั้งล่าสุด พลังเสียงของเธอแทบจะเท่ากับคลื่นกระแทกของอเล็กซ์อยู่แล้ว ทำไม! นั่นคือคำถาม พวกเขาบอกว่าเธอเป็นกลุ่มเสี่ยง แต่มันกลับทำให้เธอต้องทนกับอะวีซียาวนานขึ้น ความสามารถของเธอมีแค่ความจำที่ดีเกินไปอย่างนั้นหรือ และแล้วเธอก็นึกถึงสีหน้