CHAPTER FIFTY-NINE
Braxien's POV
Mabilis kong tinawag sila Mama Eliza at hindi na namin hinintay pa dumating ang Doctor na tinawagan ko. Seeing her lying, at walang malay ay para akong mababaliw. Magkahalong takot at kaba ang naramdaman ko habang buhat ko siya.
At ngayon ay naghihintay kami para sa examine na ginawa ng Doctor sa kaniya. Habang hindi pa lumalabas ang Doctor ay kabado ako at hindi mapakali. Hindi ko alam kung anong nangyari sa kaniya, kung bakit biglang nanikip ang dibdib niya at nawalan siya ng malay.
"Braxien..." tawag sa'kin ni Mama Eliza.
"Why, Ma?" tanong ko.
"Ikalma mo ang sarili mo. Walang mangyayaring masama sa mag-iina mo."
Hinawakan naman ako ni Papa Edward sa balikat. "Tama, Ziah is healthy and strong," dagdag pa nito.
Nang bumukas ang pinto ng kwarto ni Ziah ay mabilis akong tumayo at lumapi
CHAPTER SIXTYBraxien’s POVNang makabalik ako sa hospital room ni Ziah ay nagpaalam muna ako rito na aalis ako saglit. Napag-usapan namin na magkakaibigan na puntahan ang katawan ni Nathalia. Pero hindi ko ‘yon sinabi kay Ziah, dahil ayokong pagsimulan ito ng pagka-stress niya.Now, I see Nathalia’s body without life. Nakatakip ito ng puting kumot at wala isa sa amin ang nagtatangkang tingnan ‘yon as a respect to her, dahil ayon sa mga police ay naaagnas na ang katawan nito. But I know that she is really her, looking at her bracelet na nakasuot rito na ako mismo nagbigay noong nag eighteenth birthday siya.“Sayang, she can change but… she chose to run away,” seryosong sambit ni Paolo.“Is Ziah, knows about this?” tanong ni Mike.Umiling ako. “No, ayokong munang sabihin sa kaniya dahil nasa hospital
CHAPTER SIXTY-ONE Braxien's POV Halos wala kaming napala ni Matthew sa mga nalaman namin na impormasyon. Isa lang ang nasisiguro namin, ang hindi titigil ang tao na 'yon dahil tila may galit ito sa amin. I quit that day, but Matthew still work on it. "N-Nakita mo ba ang cellphone ko?" tanong ni Ziah habang nagpapalit ako ng damit. Sandali akong napatigil at pinakatitigan ito ng mabuti. Bakas sa mga mata nito ang takot at kaba. She don't have a plan na sabihin sa'kin ang tungkol sa natatanggap niyang messages. Tumingin ako sa safe box cabinet. "Nandyan sa safe box, basag na, dahil naapakan ko noong mahimatay ka," tugon ko. Pero ang totoo ay dahil sa galit ko ay binato ko ito. Another reason ay ayaw ko ng makita ni Ziah ang mga darating pang text messages sa kaniya mula sa unknown number na 'yon. Alam kong hindi titigil 'yon hanggat h
CHAPTER SIXTY-TWOBraxien's POVMabilis kong tinungo ang police station na sinabi ni Paolo. I'm not in a mood so I directed the desk area woth some policemen. Humanda lang talaga sa'kin ang baliw na 'yon."Where's Mike Saludario?" I asked at inaabot ko rito ang ID ko.Parang namamanghang tumingin sa'kin ang pulis at saka yumuko."Naroon po sa confession room," kasabay nito ang pagturo sa isang kwarto na nakasarado ang pinto.Kaagad naman akong naglakad patungo dito at mabilis na binuksan ang pinto. I don't care, kung sino man ang nasa loob. I need to completely done the reason why I'm here."I already told you na hindi 'yan ang kaibigan ko!" sigaw ng isang babae na may malaking salamin na nakasuot sa mga mata at naka maong jacket?Uso ba pa ang ganyang style ng pananamit?"Then
CHAPTER SIXTY-THREEBraxien’s POV“I have to tell you guys something.”Lahat kami ay napatingin sa nagpakilalang si Sandy. Ang mga mata nito ay tila nahahaluaan ng lungkot at pag-aalala sa hindi ko malamang dahilan. Tiningnan ko naman si Mike na napatingin rin sa’kin at tila interesado sa sasabihin nito.“Tell us,” sambit ko.Nahagip naman ng paningin ko ang kaibigan nitong si Lilian. Parang hindi din nito alam ang sasabihin ng kaibigan niya. So maybe it’s like a secret or what?“Ikaw ba ang babae na ‘yan?” tanong ni Paolo at tinuro ang screen ng CCTV footage.Kaagad naman na umiling ito.“Then what?” tanong muli ni Paolo.“Totoong hindi ako ang babaeng ‘yan, pero…”“Pero?&rdqu
CHAPTER SIXTY-FOURZiah’s POVDahan-dahan akong napamulat nang maramdaman ko ang malamyos na paghalik sa aking leeg. Walang ibang gagawa no’n kun’di si Braxien lamang. We’re having a great making love this early morning, and I don’t know kung anong oras na ngayon dahil nakatulog ako after we making love.“Good morning, Honey. You’re such a great woman this morning,” bakas sa labi nito ang matamis na ngiti.“I know and you too.”Niyakap ako nito ng mahigpit at saka muling hinalikan. Doon ko lamang napansin ang maatas na sikat ng araw sa bintana na nagmumula sa labas. Kinusot ko ang aking mga mata.“What time is it?” I asked.“Hmm. It’s already in eleven in the morning. Kaya nga inistorbo na kita sa pagtulog mo dahil hindi ka pa kumakain.” 
CHAPTER SIXTY-FIVE Ziah’s POV “My son is missing! Close the mall now! Close all the exits now!” Matapos na isigaw ni Braxien ang mga katagang ‘yon, ay mabilis na nag sitakbuhan ang dalawang pulis. Ilang segundo lang ay may nag announce na tungkol sa pagkawala ni Zhen. Halos ang ilang tao pa ay kinabahan ng malaman na isasara ang lahat ng exits. Sorry for them, I just need to find my son. Naglakad na kami ni Braxien patungo sa information desk. Ipinakita na rin nito ang litrato ni Zhen. Halata na rin sa mukha ni Braxien na kabado na ito at narinig ko rin na tinawagan na nito si Matthew. “Br—Braxien… si Zhen, hanapin natin siya,” naluluhang sambit ko. “Of course, hahanapin natin siya, kumikilos na ang mga guards.” “Mommy! Daddy!” Mula sa malayo ay kitang-kita ko s
CHAPTER SIXTY-SIX Braxien’s POV “Tell me what is it, Braxien. Tell me the truth, what about the twin?” Tinitigan ko si Ziah mata sa mata. Nararamdam ko ang pagtaas at baba ng paghinga nito. I know she is not feeling well right now but this is the right time to tell her about the situation ng kambal. Nadulas na ako sa mga salita ko, kaya nararapat na niyang malaman. Knowing her, alam kong hindi rin siya mapapalagay. Malalaman at malalaman din naman niya ang lahat. Ayoko ng ilihim sa kaniya, dahil pakiramdam ko kaya ‘di niya naiintindihan kung bakit ko siya pinag-iingat ay hindi niya ang alam ang situation niya. “I’m sorry, Honey,” panimula ko. “You have a heart problem, and the Doctor said maaari mo ‘tong nakuha sa mga bisyo and stress. I know the reason, of course, stress ka because of me. I’m really really sorry.” “Oh, O—Okay, an-and about the tw
CHAPTER SIXTY-SEVENBraxien’s POV“I’m glad you accept my call, Braxien.”“Mo—Mommy...?”“Mabuti naman at kilala mo pa ang boses ko, nalaman ko ang pagtangging ginawa mo sa Daddy mo.”Napangisi ako. Syempre, tungkol nanaman ito sa company, sa reputasyon nila. Kahit kalian talaga ay hindi na dapat ako umasang mag-aalala sila para sa akin.“Hindi na magbabago ang desisyon ko, Mommy. Bumitaw na ako as CEO at hinding-hindi na ako babalik sa buhay na kayo mismo ang nagpagulo.”“Pagsisisihan mo ‘to!” sigaw nito sa kabilang linya.Nairinig ko pa ang isang kalabog bago mawala ang tawag sa kabilang linya. She maybe throw away her phone. Knowing her kapag hindi nakukuha ang gusto ay ibinabato nito ang mga gamit na mas malapit sa kaniya.&