Home / Romance / Unexpectedly Yours, Doctor / CHAPTER 4: “None of Your Business”

Share

CHAPTER 4: “None of Your Business”

Author: SiaSays
last update Last Updated: 2025-06-01 20:58:18

“Relax your legs,” he said gently. “I’ll be quick.”

Hindi ko alam kung paano ako dapat mag-relax. Paanong magpapakalma ang isang babaeng nasa ganitong sitwasyon? But I followed him anyway. He was gentle. Precise. Professional.

Pero kahit gaano pa siya kaingat, ramdam kong hindi lang ito basta procedure para sa akin. Para sa kanya.

Habang nakatitig ako sa kisame, pinipilit kong huwag mag-isip. Pero imposibleng hindi. Buong katawan ko ay parang nagdadalawang-isip. Buong pagkatao ko ay nakabitin sa isang maling hakbang. Then I heard his voice—low, controlled.

“Celeste,” he said.

Napatingin ako sa kanya.

“I won’t ask questions. Pero kung may kailangan kang sabihin… I’ll listen.”

Saglit akong natahimik. Nasa pagitan pa siya ng mga hita ko, gloved hands paused. The room was too cold. Or maybe it was just me, shaking inside.

“Wala akong kailangang sabihin,” I lied.

Tumango siya, pero hindi siya agad gumalaw. He looked at me—really looked at me—and for a second, it felt like everything else disappeared. Then he stood, removed his gloves, and took a breath.

“I can’t do this,” he said quietly.

“Anong sabi mo?” I sat up abruptly, the paper gown crinkling under me.

He met my eyes. “I said—I won’t do it. I won’t abort my child.”

Parang biglang nag-echo sa tenga ko ang sinabi niya.

I won’t abort my child.

“Are you serious?” Tumawa ako, pero walang saya. “You’re assuming it’s yours?”

“Hindi ako tanga, Celeste,” sagot niya. His tone was calm, but sharp. “I can count.”

“One night. It was just one night,” I snapped, as if saying it would make everything disappear.

“One night is enough.” Damian folded his arms across his chest, blocking the doorway with his body. “And I need to know.”

I climbed off the examination table, gathering the loose edges of the gown around me. “Know what, Damian?”

“If it’s mine.” He looked straight at me. “I want a paternity test.”

Tumigil ang mundo ko saglit. “Why? Para saan? Para masabi mong hindi mo kasalanan?”

“No. Para alam ko kung anong paninindigan ko.” His voice dipped, and there was something raw in it. “Because if it’s mine… I’m not walking away.”

Hinila ko ang coat na dala ko at mabilis na nagsimulang magbihis sa likod ng divider. “Hindi mo kailangan magpaka-hero”

“I’m not playing hero, Celeste. Gusto ko lang malaman ang totoo.” He paused, then added, “And you owe me that.”

“Owe you?” Napangisi ako. “Is this about responsibility or guilt? Or ego?”

“Call it whatever you want. Pero ayokong mamuhay na hindi ko alam kung may anak ako o wala.” His voice cracked just a little. “I won’t let this go.”

Gusto kong sabihan siya na wala siyang karapatan. Na wala siyang lugar sa desisyong ito. Pero hindi ko magawa. Hindi dahil naniniwala akong tama siya—pero dahil natatakot akong baka nga tama siya.

what if… he’s married?

What if may anak na siya?

What if hindi lang siya ang nawala sa gabing ‘yon, kundi pati ako?

Hindi ko siya kayang tanungin. I was too proud, too afraid of the answer. So I threw the question back at him.

“You have a girlfriend? A wife? Kids?” I didn’t look at him as I asked, pretending to look for my bag.

He was silent. Too long.

“Damian—”

“No,” he finally said. “Wala akong asawa. Wala akong anak. Wala akong relasyon.”

“Pero—”

“But that doesn’t mean I don’t care about this,” he interrupted.

Tahimik kami pareho. I stood by the clinic door, hand on the knob, and he stood across from me, his posture tense but unmoving.

“Celeste,” he said softly, “I know this isn’t how you imagined things. Hell, this isn’t how I imagined it either. But it happened. And I need you to stop pretending it didn’t mean anything.”

“You think this is about meaning?” Bumuntong-hininga ako. “Damian, I came here today ready to end it.”

“You mean end someone,” he said. “Our child.”

I flinched. He noticed. Pinikit niya ang mga mata, then exhaled slowly.

“Sorry,” he murmured. “That was unfair.”

Hindi ako umimik. The truth is—he had every right to be unfair. Kasi kahit ako, hindi ko na maintindihan kung bakit ako nandito. Why I kept delaying the decision. Why I couldn’t bring myself to walk into that clinic alone.

Maybe… deep down, I wanted someone to stop me.

And he did.

“It’s not just your choice anymore, Celeste,” Damian said, softer now. “I’m here. I want to be involved. Whether you like it or not.”

“What if I don’t want you involved?”

He gave a sad smile. “Then too bad. You’ll have to deal with me.”

Deal with me.

“So what now?” I asked. “You’ll force me to keep it?”

“No,” he said. “I just want you to think. Not out of fear. Not out of panic. Just… really think about what you want. And know that I’ll be here if you decide to keep it.”

Napatingin ako sa kanya, and I saw the man who once made me forget myself. The same man who now stood between me and the decision that kept me up every night.

Hindi ko alam kung anong mas mahirap: ang harapin ang buhay na mag-isa, o ang harapin ito kasama siya.

But maybe I didn’t have to decide today.

Maybe… today, I could just breathe.

“Give me time,” I said finally.

Damian nodded. “I can do that.”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Unexpectedly Yours, Doctor    CHAPTER 6 - new routine

    “Do you want to know the truth?”Napatigil ako sa paglalakad. Nasa dulo kami ng hallway. Tahimik. Walang ibang tao. Tanging fluorescent lights sa kisame at ang mahinang hum ng aircon ang saksi sa katahimikan naming dalawa.Dahan-dahan akong lumingon pabalik sa kanya.Damian didn’t look away. His eyes were steady. Hindi confrontational. Hindi galit. Pero may bigat. Parang matagal na niyang gustong sabihin ‘to, at ngayon lang niya nahanap ang tamang timing.“Anong ibig mong sabihin?” tanong ko, kahit alam ko na. Parte ng sarili kong umaasa, parte rin ng sarili kong natatakot marinig ito.“I remember everything,” he said quietly. “That night. You. Me. It wasn’t just a blur. It wasn’t just one of those drunken regrets. I knew it was you.”Bigla akong napahawak sa dibdib ko. Hindi dahil sa kilig—hindi pa. Kundi dahil may kung anong kirot at gulo sa loob. “Then bakit hindi ka nagsalita noon?”“I didn’t think you wanted me to,” sagot niya. “You left. And I respected that. But now… we’re here

  • Unexpectedly Yours, Doctor   CHAPTER 5: We Meet Again

    Pagpasok ko sa ospital, parang may mali. Hindi ko maipaliwanag, pero may tension sa paligid. Parang may hangin ng pagbabago, na kahit ayaw mong pansinin, kusa kang hihilahin pabalik.Katatapos ko lang mag-leave. Hindi madali ang pagbalik lalo na sa dami ng bumabagabag sa isip ko. Pero kailangan. Para sa sarili ko. Para sa—para sa buhay na nabubuo sa loob ko.Nakaputi pa rin ang paligid. Mga pasyente, doktor, nars. Lahat abala sa kani-kanilang mundo. Ako? Pilit pa ring inaayos ang sa akin.“Uy, Celeste! Welcome back!” bati ni May, isa sa mga ka-duty ko noon.“Thanks,” pilit kong ngiti. “Same floor pa rin ba ako?”“Actually… may bagong head ng neurology. Siya na rin daw ang mag-aassign ng mga bagong rotation. Sa office daw siya ngayon.”Napakunot ang noo ko. “Bagong head?”Tumango si May. “Oo. Gwapong doktor, ‘teh. Alam mo ‘yung… mukhang seryoso pero may pasabog? Basta, good luck!”Napakagat ako sa labi. Hindi ko alam kung bakit may kutob akong ayokong makumpirma.Kumatok ako sa pinto n

  • Unexpectedly Yours, Doctor   CHAPTER 4: “None of Your Business”

    “Relax your legs,” he said gently. “I’ll be quick.”Hindi ko alam kung paano ako dapat mag-relax. Paanong magpapakalma ang isang babaeng nasa ganitong sitwasyon? But I followed him anyway. He was gentle. Precise. Professional.Pero kahit gaano pa siya kaingat, ramdam kong hindi lang ito basta procedure para sa akin. Para sa kanya.Habang nakatitig ako sa kisame, pinipilit kong huwag mag-isip. Pero imposibleng hindi. Buong katawan ko ay parang nagdadalawang-isip. Buong pagkatao ko ay nakabitin sa isang maling hakbang. Then I heard his voice—low, controlled.“Celeste,” he said.Napatingin ako sa kanya.“I won’t ask questions. Pero kung may kailangan kang sabihin… I’ll listen.”Saglit akong natahimik. Nasa pagitan pa siya ng mga hita ko, gloved hands paused. The room was too cold. Or maybe it was just me, shaking inside.“Wala akong kailangang sabihin,” I lied.Tumango siya, pero hindi siya agad gumalaw. He looked at me—really looked at me—and for a second, it felt like everything else d

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 3: “The Doctor In the Room”

    Araw na ng schedule ko at tahimik lang ang loob ng clinic, pero parang may malakas na tambol sa dibdib ko. Araw ng appointment ko, at kahit ilang beses ko nang kinumbinse ang sarili ko na kaya ko ‘to, nanginginig pa rin ang tuhod ko.“Celeste Ramirez?”Napalingon ako sa nurse na tumawag ng pangalan ko. Tumango ako at tumayo. Walang tinginan. Walang emosyon. I just walked in—straight-faced, straight-spined. Pero sa loob ko, gulo-gulo.Dinala niya ako sa isang maliit na procedure room. Malinis. Puti. Tahimik. Tanging sound lang ay ang tunog ng AC at yung ticking ng wall clock.“Paki-hubad na lang po ang pants at underwear. Cover with this drape. Higa po kayo. The doctor will be with you in a moment.”Tumango lang ako. Nang makalabas ang nurse, mabilis kong hinubad ang dapat hubarin, sinunod ang instructions. Mahigpit kong niyakap ang sarili ko habang nakadrape. Literal na malamig sa loob, pero parang nasa loob ako ng oven. Pawis na pawis ang palad ko. Nilapat ko sa tiyan ko.Hindi pa ak

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 2: “Two Lines”

    Hindi ko maalala ang pangalan niya.Wala akong mahanap na kahit anong iniwan niya—no note, no message, not even a stupid room service bill. Pero ang pinaka-hindi ko makalimutan?Yung halik niya sa batok ko habang hinihila niya pababa ang strap ng dress ko.Celeste, stop.Naglakad ako palabas ng hotel room na para bang hindi ako kagabi ‘yung babaeng ‘yon. Suot ang heels ko habang bitbit ang pride kong durog-durog. It was just one night. One reckless, impulsive, out-of-character night. Tapos na ‘yun. Period.Back to real life. Back to the chaos of the ward.—“Tangina, Cel, para kang multo,” bungad ni Jessa habang sinusuot ko ang PPE ko sa locker area.“Pagod lang,” sagot ko habang sinusubukan kong ayusin ang buhok ko sa ilalim ng surgical cap.“Sure ka? Or hangover pa rin from Mr. No-Name?”Hindi ako sumagot.Tumitig siya sa akin. “Girl. Don’t tell me—”“I don’t remember his name. Or kung may sinabi ba siyang name. Parang blur lahat after nung hinalikan niya ako sa hallway.”“Celeste!”

  • Unexpectedly Yours, Doctor   Chapter 1 – Just One Night

    “Pwede kang maging artista.”Napalingon ako kay Jessa, sabay irap. “Tigilan mo nga ako.”“Hindi, seryoso! Tingnan mo ‘yang katawan mo sa dress na ‘yan, girl. Para kang leading lady sa teleserye. Kung hindi lang kita kilala, iisipin kong rich girl ka na bored sa buhay,” she giggled habang inaayos ang lipstick niya sa salamin ng event hall.Nakangiti ako pero ramdam kong hindi ako belong sa lugar na ‘to. Hindi talaga ako mahilig sa ganitong party-party, lalo na’t ang purpose lang naman ng conference na ’to ay para sa CPD units at ilang oras na pahinga mula sa napakastress naming trabaho sa ospital.Pero dahil napilit ako ng bestfriend kong si Jessa—na kasama ko na since nursing school—heto ako ngayon, suot ang itim na backless silk dress na masyadong revealing para sa panlasa ko, at naka-heels na hindi ko alam kung kaya kong tiisin buong gabi.“Mas okay pa rin sana kung naka-scrubs tayo,” bulong ko habang inaayos ang suot kong dress.“Girl, magpahinga ka muna sa pagiging NBSB-slash-mart

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status