Throwback:XERXES "Hello, Tres. Bakit napatawag ka? Himala ah?" Bungad niya sa'kin nang masagot niya ang aking tawag. Humilig ako sa swivel chair na aking kinauupoan ngayon, sabay silip sa oras sa relo ko. It's still 4 in the afternoon. "I have something I want you to do." Seryoso kong pahayag sa kaniya. I can even imagine how he will laugh sarcastically as his brow met one another. Frowning like a damn dimwit. "Really? This is the first time after three years, huh? Well, basta may abuloy Santillan, goora ako diyan." Makaloko niyang wika. Sabagay, wala namang matino sa'min talaga. Lalo na kapag nagkikita-kita at nagsama sa isang bilog. "Baliw, shempre meron. Magkano ba gusto mo?" Patol ko sa kaniya. In fact, being an idiot in front or with my friends are some kind of tactics to hide our respective problems. I know, everyone can tell as well. But we chose to shut our mouths and set boundaries from our personal life to peers and work life. "Kalma, Tres. Service bago bayad, rememb
Sa mga sumunod na araw, normal lang ang naging trabaho ko kay Sir Tres. Hindi kami masyadong nag kibu-an, at 'yung mga mahahalagang paksa lang ang napag-uusapan namin. Hindi ko nga pansin na mag isang linggo na ako dito bukas. Nag-inat ako ng mga braso ko, pagkabangon ko ngayong umaga. Another day to start goodly na naman. I hope it is peaceful and brighter kumpara sa mga araw na lumipas. Parati ko naman 'yung pinapanalangin, tuwing gumigising ako sa umaga. Nagpapasalamat sa diyos sa lahat ng biyaya at mabuting pangangatawan. Tiyaka marami pang iba. Alas singko pa lang, gising na ako. Naligo tiyaka naglinis ng kuwarto kong hindi naman gano'n ka dumi. Na habit ko lang kasi na maglinis muna ng silid bago lumabas para sa trabaho ko kay Sir. Nang sa gano'n ay kapah tapos na ako sa trabaho at gusto kong magpahinga, diretso higa na ako. Maaliwalas at hindi bothersome ang private environment. Matapos maglinis, kampante akomg lumabas ng silid ko. Pero kakabukas ko pa lang ng pintuan ay h
XERXESRight after solving my employee's problem, I feel at ease. Telling her some of my crucial parts seems to give me the kind of relief and security which makes me feel even lighter...And happily motivated. For some anonymous reasons, minsan napapangiti ako kapag naiisip ang pinapakita niyang ekspresyon no'ng bahagya kong ginulo ang kaniyang buhok. She was very cute and innocent. Especially her chinky eyes widened every time she got surprised. Even the pure smile she gives me earlier left a mark inside my head, whichever leave me since then. *Knock*knock*knock*Three simultaneous knocks from my office's door took my attention, making me look at it. Sooner, Sam entered my office with coutable folders in hand. "Good afternoon, Sir. Mula nga po pala sa HR department, need daw ng approval mo para sa mga bagong hired na empleyado sa iba't-ibang departamento." Pagbibigay alam niya sa'kin nang makalapit sa lamesa ko, bago iniabot ang dalang mga folders. "Nandiyan na po ang bawat prof
KRIESHAHapong-hapo ko ang aking mga pisngi nang tuloyan ko ng nilisan ang opisina ni Sir Tres. Hindi ko alam, pero ang init ng pisngi ko. Hindi naman ako nakakaramdam ng hiya kanina dahil maayos at kasuwal lang naman kaming nag-uusap. Napahilig ako sa nakasaradong pinto at mahinang tinapik-tapik ang mga pisngi ko. Kasabay naman no'n ay ang pagbalik sa aking isipan ang mga napag-uusapan namin kanina. Lalo na no'ng magtanong siya tungkol sa'kin. Like, hindi ko mahanapan ng rason kung bakit bigla siyang napapatanong tungkol siya sa paksang hindi naman ako relate. "Miss Cervantes, I was wondering..." "Ano po 'yon, Sir?" Wala akong ideya ng tinanong ko siya about sa kuryusidad niya, tiyaka gusto ko rin namang malaman. He's looking at me intently with a knot on his forehead. He was like frowning in a way that it highlights his curiosity. "Do you have a boyfriend?" Namilog ang mga mata ko, kasabay ng pagkalaglag ng mga panga ko. "Ha?" Baka nagkamali lang ako ng pagkakarinig. He smirk
XERXES*ring*ring*ring*I lazily groaned when my phone rang in the middle of the night. I'm so tired and that I don't feel like getting up just to accept the damn call. Ramdam ko pa nga ang lagkit sa aking mga mata, maging ang iilang parti ng katawan ko, na ngayok ay tinatamasa ng body pain. Kinapa ko ang cellphone sa may bedside table habang nanatili pa ring nakadapa sa malambot na kama. But then, right when I was about to answer it, the call ended by itself. Natatamad ko naman iyong sinauli at matutulog na sana ulit, nang muli itong nag ingay. "Damn, who's this annoying bastard that disrupts my sleep?" Naiinis kong usal saka padabog na bumangon at sinagot ang tawag. Ni hindi ko pinag-aksayang tingnan kung sino ang caller. I'm too fcked up to do that. Kakatulog ko nga lang hours ago, and then this person interrupts the rest I earned? "Who the hell are you? Make sure that this is an important matter or I'm gonna blow your face when I see you." Malutong ko itong minura. "Babe?" H
KRIESHA "Miss Cervantes, do you mind if I ask you to work with me over something personal and important?" kakalapag ko lang ng mga hinanda kong pagkain ngayong agahan, nang biglang nagsalita si Sir Tres. Bagay na ikinakunot ng noo ko. "Like what po ba?" tanong ko saka naupo sa silyang katapat lamang niya. Pinag-hagpo niya ang mga kamay at itinuko ang siko sa ibabaw ng lamesa, saka ipinatong din ang baba sa magkahulagpong mga kamay bago ako seryosong tinititigan direkta sa mata. "I'm getting married." Tila kusang sumanib sa'kin ang gulat at mabilis na pinamilugan ng mga mata. Kasal? Narinig ko naman siya ng maayos di'ba? "A-Ano po?" A smirked appeared in his thin red lips, telling me that he was happy and excited. "Pumapayag na ang girlfriend ko na pakasalan ako. Magpapakasal na kami." masaya niyang pahayag, na para bang isang napaka-gandang balita. Subalit, hindi ko maintindihan kung bakit ganito na lamang kasakit ng pag-kabog nitong aking dibdib. Para akong natatakot na kinaka
KRIESHAAs usual, maaga akong gumising. Pero mas maaga ngayon dahil aalis kami ng maaga ayon sa kaniyang inihabilin kagabi. Medyo marami-rami akong ginawa ngayon. Plano ko kasing mag baon kami ng snacks, tiyaka lunch. Para kung sakaling uuwi kami ng hapon, hindi kami gutom. Isa pa, ang mga niluluto ko lang talaga ang mga kinakain ni Sir simula no'ng maging hired nutritionist niya ako. Kapag umaalis naman siya at nakakauwi ng late, dito pa rin siya sa bahay kumakain. Bali nagtitira na lang ako ng mga pagkain na kakainin niya sa lamesa, na madaling e microwave niya na lang. Nag pa-pack ako ng mga baon namin nang lumitaw siya dito sa dining. Katapat lang pala ng kitchen ang dining, kaya mula dito sa kitchen, natatanaw ko siya. "You wake up early today." Bungad niya. Ngumiti ako sa kaniya, sabay bati. "Maganda umaga, Sir Tres. Opo, marami-rami kasi akong inihanda para na rin sa magiging baon natin, since aalis tayo." Pahayag ko. "I see. Have you not overdo it? Baka nagkulang ka sa t
KRIESHAPagkarating pa lang namin sa airport ay mas lalo lang akong na excite. Lalo na ng masilayan ko ang eroplano na sasakyan namin. Napalingon ako sa kaniya nang mapansin ring kami lamang ang naglalakad patungo sa eroplanong ito. "Sir, tayo lang ba ang sasakay diyan?" nagtataka kong wika sa kaniya. Yung mga gamit naman namin ay may mga crews na nagdadala no'n sa'min at ang gagawin na lang namin ay ang sumakay sa eroplano at wala ng iba. "Yes, tayo lang." after he confirmed it, nalaglag ang panga ko sa pagkagulat. "Sa laki ng eroplanong 'yan? Tayo lang talaga ang sasakay?" hindi naman siguro ako nanaginip ng gising di'ba? O kaya nagkamali ng narinig? "You're not dreaming either. Whether you believe it or not, we'll be the only passensgers to take flight on that huge airplane." pag kompirma niya ulit at nauna ng naglakad sa'kin paakyat sa hagdanan patungo sa looban ng eroplano. Sumunod naman ako sa kaniya habang ang mga mata ay nililinga-linga sa kabuoan ng eroplano. Kahit makai