Share

Kabanata 3

Author: Deigratiamimi
last update Last Updated: 2025-06-11 03:34:35

Tanghali na nang unti-unti akong mamulat. Mabigat ang talukap ng mga mata ko, para bang may buhangin na naiwan sa gilid ng pilik ko. Sobrang hapdi. Sobrang sakit. Para akong umiyak buong gabi—well, oo nga pala. I did.

Sumandal ako sa headboard habang hinahagod ang sentido ko. Nasa guest room pa rin ako ng bahay ni Killian. Everything looked too pristine, too expensive, too far from my chaotic world. The linen smelled like fresh cotton and something subtle—lavender, maybe? O baka amoy lang talaga ni Killian na na-absorb ng buong paligid.

Napatingin ako sa paanan ng kama, at doon ko lang napansin ang neatly folded clothes na nakalapag sa maliit na bench. May kasama pang robe at towel. May label pa sa ibabaw.

“For Claudette.”

Parang may kuryenteng dumaloy sa batok ko.

Naglakad ako papunta roon, at hinaplos ang tela. Hindi ito ‘yung karaniwang cotton shirt na binibili ko sa mall. This was soft, imported. Obvious na hindi lang ito basta pinili—pinag-isipan. Hindi ko alam kung matutuwa ako o lalo akong mahihiya.

Napabalikwas ako ng upo nang biglang tumunog ang phone ko. Agad kong dinampot sa bedside table.

Killian.

Napalunok ako bago sinagot ang tawag.

“Hello?” mahina kong sabi, halos pabulong.

“Did you sleep well?” tanong niya, at kahit sa boses lang niya, ramdam kong kalmado siya.

“Yeah… I guess,” mahina kong sagot. “Sorry, I didn’t mean to oversleep. Tanghali na pala.”

“You needed the rest. Your body went through a lot last night,” sagot niya, calm but firm. “I had your clothes prepared. Take a shower, eat something. You’re safe here.”

Napapikit ako sandali. Safe. Ilang beses ko na ba ‘yang narinig, pero ni minsan, hindi ko ‘yon naramdaman mula sa taong dapat sana ay nagpoprotekta sa akin—si Larkin.

“Killian…” mahina kong tawag sa pangalan niya. “Thank you, ha. Pero hindi na ako magtatagal dito. I can’t be a burden.”

There was a short silence on the other end before he replied, “You’re not a burden, Claudette. Don’t ever think that way.”

“I need to go back sa bahay ng parents ko… or maybe I’ll stay with Ate Caleigh. I can’t stay here. What if—what if Larkin finds out?” Nagsimula nang bumilis ang tibok ng dibdib ko. “This could get messy. I don’t want to involve you sa gulo ko. Baka bumalik ulit siya rito sa bahay mo. Madadamay ka pa.”

“Too late for that,” he cut in, but his tone remained composed. “You’re already involved with me the moment I saw you crying in my car, shaking like a child who had no one.”

Hindi ako agad nakasagot. Parang sinuntok ako sa puso ng sinabi niya. Totoo naman. Ang hina ko kagabi. Ang duwag. Ang basag.

“I don’t want you to go back to that house or anywhere na maaring sundan ka ni Larkin. What he did was unacceptable, and I won’t let it happen again,” tuluy-tuloy niyang sabi, authoritative. “Instead, stay in one of my condos. It’s secure, and it’s yours for as long as you need it. Itapon mo rin ang phone mo para hindi ka ma-track ng asawa mo.”

“Wait… condo?” nagulantang kong tanong.

“Yes. It’s already ready. My driver can take you there once you're done resting. You don’t need to worry about anything.”

Napakagat ako sa labi. Why is he doing all this for me? Hindi kami close. Oo, boss ko siya, pero hindi kami… ganito. Hindi siya kailangang magmalasakit ng ganito.

“Mr. Nicolaj, this is too much,” mahina kong bulong. “I can’t accept this. You’ve already done enough.”

“No, Claudette. Not even close to enough,” seryoso niyang sagot. “You’re under my care now. I take responsibility for the people I value.”

Parang may kung anong kumislot sa puso ko sa sinabi niyang ‘people I value.’ Hindi ko alam kung anong ibig sabihin niyon, pero para bang may ibang tono.

“Besides,” dagdag pa niya. “I already had security protocols in place. If he tries anything again, we’ll know.”

Napakagat ako sa labi. I should feel safer. I should feel grateful. Pero bakit parang may bahagi ng sarili kong gustong tumakbo palayo? Baka kasi kapag masyado akong nagpaalaga, masyado akong umasa… masasaktan lang ulit ako.

Pero wala na akong ibang pupuntahan. Sa ngayon, kailangan kong magpakatatag. Para sa sarili ko. Para sa dignidad ko.

“Okay…” mahinang sagot ko. “Just for a few days.”

“I’ll have someone deliver some groceries too. You don’t have to lift a finger.”

Napangiti ako kahit papaano. “You’re starting to sound like my fairy godfather.”

“Hmm. I prefer ‘guardian billionaire,’ if we’re choosing titles.”

Napatawa ako nang mahina. That was the first time I laughed genuinely in days. And it felt… light.

Pagkababa ng tawag, agad akong naligo at nagbihis gamit ang mga damit na iniwan niya. Fit sila sa akin, parang alam ni Killian ang sukat ko. Or maybe he just had someone pick out sizes close enough. Either way, it felt thoughtful.

I went downstairs and found a note on the kitchen counter.

“Help yourself. I had breakfast delivered from Le Jardin. P.S. There’s fresh orange juice in the fridge. – K.”

Napailing ako. Le Jardin? ‘Yung French café na hindi ko man lang kayang tingnan ‘pag dumadaan ako sa Greenbelt? Killian, what are you doing to me?

Tinungo ko ang dining area at doon ko nakita ang basket ng croissants, isang container ng scrambled eggs na may truffle oil, at fresh fruits. Gano’n ba talaga siya ka-extravagant? Or… gusto niya lang talaga akong i-spoil?

Habang kumakain ako, napatingin ako sa mga painting na naka-display sa hallway. Lahat museum-worthy. May isang abstract na parang sigaw—pula, itim, puti. Parang naramdaman ko ang sarili ko roon. Basag. Magulo. But still hanging on the wall… existing.

Hindi ko maiwasang mapaisip. Anong klaseng lalaki si Killian? Bakit parang hindi siya totoo? Hindi siya mukhang may sabit, pero imposibleng single pa siya, ‘di ba? At his age? At his looks? At his power?

Napailing ako. Don’t overthink, Claudette. This is temporary. Don’t get used to the kindness. Or worse, don’t fall.

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (2)
goodnovel comment avatar
Wintermelon
highly recommended 🩷🩷
goodnovel comment avatar
Wintermelon
highly recommended 🩷🩷
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG)   Kabanata 68

    Pagkapasok namin sa hotel lobby, ramdam ko ang paninigas ng panga ni Killian. Halata sa mukha niya ang galit at inis na kanina pa niya pinipigilan. Nasa harapan namin si Larkin, nakaupo sa lounge area kasama ang dalawang bodyguard. Nakatitig lang siya kay Killian, parang nanunukso pa.Humigpit ang hawak ni Killian sa kamay ko.“Stay here, Claudette. Don’t get involved,” mahinahong sabi niya pero ramdam kong nanginginig ang boses niya sa galit.Umiling ako. “Killian, I can’t just watch. I need to hear this too.”Lumapit si Killian kay Larkin. Tumayo naman ang ex-husband ko at ngumisi.“Well, look who decided to finally come home. The forgotten grandson.”Hindi nagpatinag si Killian. “Cut the crap, Larkin. Alam nating pareho kung anong ginawa mo. You think you deserve Nicolaj Group?”Umiling si Larkin, tumawa ng mahina. “Deserve? Killian, don’t fool yourself. Ikaw lang ang gustong-gusto ng Lolo mo pero ngayon? He chose me. Ako ang may hawak ng lahat ngayon.”“Because you manipulated hi

  • Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG)   Kabanata 67

    Pagkalapag ng eroplano sa Pilipinas, ramdam ko ang bigat sa dibdib ni Killian. Tahimik lang siya buong biyahe, kahit ilang beses ko siyang kinakausap. Nasa mukha niya ang pagkadismaya at galit. Hindi ko na kinulit, alam kong may mabigat siyang iniisip.Pagdating namin sa bahay, agad siyang naupo sa sofa, hawak ang ulo at parang hindi makapaniwala.“Clau,” mahina niyang sabi, halos bulong, “pinamana lahat kay Larkin. Wala akong nakuha. Lahat ng shares, lahat ng properties under Nicolaj Group... nasa pangalan niya na.”Umupo ako sa tabi niya, hinawakan ang kamay niya. “Paano nangyari ‘yon? Akala ko nakasequester ang mga ari-arian ni Don Rafael.”“'Yun din ang iniisip ko. Pero apparently, bago siya tuluyang nakulong, naayos niya lahat ng papeles. He made sure na kay Larkin mapupunta. Legal daw lahat, at may mga board members na pumayag. Kahit galit sila kay Loli Rafael, pumirma sila dahil may mga kapalit.”“Killian, this doesn’t mean na wala ka na,” sabi ko. “Hindi mo kailangan ng mga ar

  • Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG)   Kabanata 66

    Pagod na pagod ako, pero masaya ang puso ko. Nasa private room na kami ng ospital, at katabi ko ngayon ang anak namin ni Killian — si Baby Alessandro. Katabi niya ang crib na kulay puti, may maliit na blanket na binili pa mismo ni Killian bago ako manganak.Tahimik sa loob ng kwarto. Si Killian ay nakaupo sa maliit na sofa sa tabi ko, pero hindi siya mapakali. Hawak niya ang bote ng gatas na hinanda ng nurse kanina, habang pinagmamasdan si Baby Alessandro na mahimbing na natutulog.“Babe,” bulong niya. “Grabe ka. Parang hindi ka lang nanganak.”“Killian, huwag mo akong simulan. Masakit pa ang tadyang ko.”“Hindi ko naman sinabing magpapagiling tayo, ‘di ba?” Ngisi niya. “Pero seryoso, Claudette... ang ganda mo pa rin kahit bagong panganak ka.”Pumikit ako sandali. “Pagod ako. Gusto kong matulog.”“Sige, matulog ka na. Ako bahala sa inyo ng anak natin.” Tumayo siya at inayos ang swero ko para siguraduhing hindi ito matatanggal.Pagkatapos ay lumapit siya sa crib ni Baby Alessandro at m

  • Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG)   Kabanata 65

    Claudette Aoife Villamor's POV ITALY "Killian, manganganak na yata ako!" sigaw ko habang hawak ang bandang puson at naramdaman kong may likidong lumabas sa pagitan ng mga hita ko. Nagulat si Killian. Kalalabas lang niya mula sa banyo, basang-basang buhok, nakasuot pa ng bathrobe. "Ano?" Nataranta siyang lumapit sa akin. "Baby, teka, kalma lang muna. Huminga ka." "Anong huminga lang? Killian! Ang sakit!" Halos mapasubsob ako sa sofa habang pinipigilan ang kirot. "Sige, sige. Sandali lang. Dito ka muna—no, no. Huwag ka munang tumayo!" agad niyang hinila ang wheelchair sa tabi ng pinto. "Upo ka muna, Claudette. Relax lang. I’m here, okay?" "Hindi ako makaka-relax! May lumalabas na sa akin!" "Oo na, oo na. Pasensya na, first time ko rin 'to, okay?" Hinawakan niya ang balikat ko habang pinapaupo ako. Nang makaupo na ako sa wheelchair, mabilis niyang binuksan ang pintuan, binuhat ako papasok ng kotse, tapos siya na mismo ang nagmaneho papuntang ospital. "Killian, bilisan mo! Baka d

  • Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG)   Kabanata 64

    Tahimik ang loob ng bahay. Tanghali na pero nakahiga pa rin si Killian sa kama, nakasandal sa headboard, may benda pa rin sa kanang balikat at paa. Halata sa mukha niya ang pagod pero hindi iyon naging hadlang para bantayan ang bawat kilos ni Claudette sa loob ng kwarto.Si Claudette ay abala sa pag-aayos ng tray na may pagkain. Kanina pa siya pabalik-balik sa kusina. Ayaw niyang tulungan siya ni Killian dahil gusto niyang magpahinga ito. Pero gaya ng dati, hindi pa rin talaga nagpapapigil ang binata.“Claudette,” mahinang tawag ni Killian.Hindi siya kaagad lumingon.“Pwede ba akong tumayo mamaya? Kahit saglit lang? Gusto ko lang maglakad kahit sa may hallway.”Napabuntong-hininga si Claudette bago sumagot. “Sabi ng doktor, huwag ka munang pilitin ang katawan mo. Hindi ka pa fully recovered.”“Sinasanay ko lang sarili ko. Ayoko naman maging pabigat sa'yo araw-araw.”Nilapitan siya ni Claudette habang hawak ang tray. “Hindi ka pabigat, Killian. Ginusto ko 'to. Gusto kong alagaan ka.”

  • Unholy Nights With My Billionaire Boss (SSPG)   Kabanata 63

    Tahimik ang hallway ng korte habang hinahawi ng dalawang security personnel ang daan para sa isang lalaking nakaupo sa wheelchair. Matigas ang panga ni Killian habang tinititigan ang kahabaan ng daan papunta sa hearing room. Nakasando pa rin ang braso niya ng mga benda at may manipis na tubo na nakakabit sa kanang kamay niya para sa suplay ng gamot, pero hindi iyon hadlang para pigilan ang balak niyang pagpapatotoo laban sa sariling lolo.“Sir, dahan-dahan lang po tayo,” maingat na sabi ng nurse na sumasabay sa gilid niya.“Hindi ako papayag na makalaya ‘yung hayop na ‘yon sa pekeng medical condition,” malamig at matigas ang boses ni Killian. “Dapat niyang pagbayaran ang lahat.”Nang makarating sila sa hearing room, agad siyang sinalubong ni Claudette. Nilapitan siya nito at maingat na hinawakan ang kamay niya.“Okay ka lang ba? May sakit ka pa. Puwede naman akong magsalita sa ngalan mo,” mahinang sabi ni Claudette.Umiling si Killian. “Ako ang apo. Ako ang ginamit niya para sa lahat

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status