Tous les chapitres de : Chapitre 1 - Chapitre 10

Ang malamig na hangin ng gabi ang humaplos sa namamaga kong pisngi nang bumaba ako sa sasakyan ni Killian. Akala ko ihahatid lang niya ako sa kung saang hotel at babalik na siya sa sarili niyang marangyang mundo, pero hindi pala. Tuluy-tuloy siyang pumarada sa isang private driveway.Pagbukas niya ng pinto, marahan akong inalalayan ni Killian. “My place isn’t exactly a palace,” he murmured. “But I figured you could use a space that’s… untainted.”Bagama’t nanginginig pa ang tuhod ko, tumango ako. “Thank you,” mahina kong sagot, halos pabulong dahil namamaos na ang lalamunan ko sa kakaiyak at kasisigaw.Paglapag ng paa ko sa marmol na sahig, unang sumalubong sa akin ang tunog ng sarili kong paghinga. Ang buong bahay ay parang museo—maganda, pero malamlam at malungkot.Napansin ni Killian ang pagtataka ko. “I sent my people home,” kaswal niyang paliwanag habang hinuhubad ang coat. “I bought this property precisely because privacy is a luxury.”Privacy. Something Larkin never really gave

Lumalamlam na ang hapon nang mapagtanto kong dalawa’t kalahating oras na pala mula nang mag-good-bye si Killian sa telepono kanina. Sinabi niyang may kailangan lang asikasuhin sa board meeting malapit sa BGC at babalik siya bandang gabi. Naiwan akong mag-isa sa mansion na parang centerpiece ng isang coffee-table book—sobrang tahimik, sobrang malinis, at, honestly, nakaka-intimidate.Wala akong ibang pwedeng gawin kundi hintayin siyang umuwi, pero kapag masyado akong nakaupo, nagiging maingay ang isip ko—paulit-ulit na replay ng pagtataksil ni Larkin, ng ungol ni Joyce, ng paghihiganti ko sa loob ng kotse. So, instead of drowning in memories, I decided to explore. Hindi naman bawal, ‘di ba? Technically guest ako. At sabi nga ni Killian, “Make yourself at home.”Una kong nilibot ang hallway sa second floor. Sa magkabilang dingding, naka-frame ang mga matte-black certificates at minimalist plaques—Harvard Business School Exec Program, Forbes 30 Under 30, isang commendation mula sa Depart

Pagkatapos ng last class ko kanina sa Adamson, ramdam ko agad ang bigat sa balikat ko. Hindi lang dahil sa dami ng papers na kailangang i-check, kundi dahil sa emosyon na matagal ko nang pinipilit iwasan. Sabi nila, kapag masyado kang naging matino, mas malakas ang impact ng unang pagkabasag mo.At ngayong gabi, ramdam kong wasak na wasak ako sa loob. Kaya nang nagyaya ang matalik kong kaibigan na si Anne para uminom, hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa.“Clau, girl! You need this,” sabay abot niya sa 'kin ng tequila shot habang nasa loob kami ng isang upscale bar sa BGC. “Sobra kang stressed, halatang hindi ka na ginagapang sa kama!”Tumawa ako. Hindi dahil totoo. Pero dahil kailangan. Napakapit ako sa shot glass at pinilit ngumiti.“Oh, please,” sabi ko, nag-acting pa ng confident. “Happily married pa rin naman ako, no. Kaya lang, busy lang talaga pareho. You know how it is.”Hindi ko alam kung sa sarili ko o sa kaibigan ko ako nagsisinungaling.Hindi ko rin alam kung bakit hanggang n

Humigpit pa lalo ang paghawak ko sa buhok ni Killian nang galugarin niya ang maselang parte ng katawan ko. Nawawala na ako sa sarili. Alam kong hindi lang ito dahil sa alak. Nagdilat ako ng mga mata at tumingin kay Killian na abala pa rin sa paglabas-masok ng dila niya pagkababae ko. Bigla akong nakaramdam ng hiya nang mapansing hindi pala ako nakapag-shave.Gusto kong matawa sa kalandian ko, pero ungol ang lumalabas sa bibig ko.Halos sabunotan ko na siya nang sipsipin niya ang pagkababae ko. "Killian —you're so good..." usal ko. Nang huminto siya sa ginagawa niya, bumalik ang labi niya sa labi ko. Hinalikan niya ang iba't ibang parte ng katawan ko. Inaangkin niya. May kinuha siya sa bulsa niya. Napalunok ako nang buksan niya ang condom at mabilis na nilagay sa alaga niya. "I'm done cleaning your pussy. Pwede na ba akong pumasok?" pang-aasar niya sa akin. Bumaba ang paningin ko sa maselang bahagi ng katawan ko na hindi nalinisan dahil sobrang busy. "Don't worry, ako na ang mag

Pinaliguan ko ng maple-berry compote ang huling piraso ng crepe, ni-roll nang maayos, at sinubo. Pero bago pa tuluyang ma-comfort ang kaluluwa ko sa tamis, may inilapag si Killian sa tabi ng tasa ko: isang leather folder na may embossed na titik “K.”“Something for you,” Kaswal niyang sabi habang sinasalinan ako ng oat-latte. “Read it after you finish.”Nag-zoom in agad ang puso ko. Leather folder at 7 a.m.? Hindi ’to payslip. Hindi rin HR memo—masyadong magarbo ang cover. Binaligtad ko: may discreet na gold sticker na parang wax seal. Formal. Mahal. Peligroso.Pinunasan ko muna ang labi bago ko nilihis ang flap. Nasilip ko agad ang makapal-kapal na papel—cream-white, watermarked, parang certificate ng ancestral land. Sa gitna, naka-bold ang title: “PERSONAL ARRANGEMENT AGREEMENT.”Kumakabog ang salarin kong dibdib. Inilabas ko ang unang pahina at unti-unting binasa—may mga terminong legal, sub-clauses, at naka-italic na phrase: “Mutually-Consensual, Non-Exclusive Intimacy Pact.”“Mr.