Nick’s POV“Dad…” ngumiti sa akin si Dylan habang hawak ko ang pouch ng steak at hotdog.“Look! I got a shampoo that’s anti-dandruff and good for your hair,” masaya niyang sabi.“Wow, that’s great,” nakangiti kong sagot. Pinilit niya na siya talaga ang kukuha nun para sa akin.“Actually, a pretty girl helped me with this,” pag-amin niya in the cutest way possible. Sabay turo niya sa isang babaeng palabas ng grocery.Her back... It looks familiar. Matagal ko siyang tinitigan.“She sexy sight?” seryosong tanong ni Dylan.Napangiti ako, sabay himas sa ulo niya. “Eto talagang batang ’to, ang pilyo.”“Come on, bayaran na natin ’to.”Pagkatapos naming bayaran ang pinamili, dumiretso kami paakyat.“How do you find it living here?” tanong ko habang inaayos ang mga grocery.“The house looks nice. Kahit saan tayo tumira, Daddy, basta kasama kita, masaya na ako.”Napangiti ako sa sinabi niya. “Thank you, son.”“Go and watch TV, magluluto lang ako.”“Can I do a video call with Lola and Lolo?
Audrey’s POV“Are you okay? How are you feeling?” tanong ni Sage habang tinititigan ako.“I don’t know. But I’m not scared. It just feels different…” Hinawakan ko ang braso niya at sumandal sa balikat niya. “Alam kong magiging okay ako… kasi andiyan ka.”Nasa eroplano kami ngayon, pabalik ng Pilipinas.Next week na ang launch ng bago kong art gallery.“Glad to hear that,” bulong ni Sage habang hinimas ang ulo ko at hinalikan ito ng banayad.Napapikit ako. Sa totoo lang, excited na may kaba pa rin sa dibdib ko. Pero ayokong iparamdam sa kanya. I want to be strong, ayokong maging pabigat.Ilang sandali pa, nag-announce na ang piloto na malapit na kaming lumapag.This is it. Sana nga, sa pagbabalik ko sa Pilipinas… mahahanap ko na ang mga nawawala kong alaala.Tumingin ako kay Sage at ngumiti.……Pagdating namin sa condo…"How do you like our condo?" tanong ni Sage habang iniikot ako sa loob.Pagkapasok pa lang, sinalubong ako ng isang uri ng katahimikan na mahirap ipaliwanag, maaliwalas
George’s POV “So yun ang dahilan kung bakit naisipan mo na namang magpakamatay?” galit kong tanong habang mahigpit ang pagkakatitig ko sa kanya.“No, I wasn’t committing suicide that time… I was just lost under the sea while diving. Nakalimutan ko kung paano huminga, kaya muntik na akong malunod.”Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinabi niya. Ilang beses na rin niyang tinangkang kitilin ang sariling buhay noon.“Kahit gusto ko nang mamatay, alam ko hindi pwede dahil may isang batang umaasa sa akin. I cannot just leave Dylan. He needs me.”“Buti alam mo.” Inis na sagot ko. “Tsk, gusto kitang suntukin ngayon.”“I know. I’m so stupid... Huh.”“Buti alam mo.”Tahimik akong napatingin sa kanya. Ramdam ko ang bigat ng dinadala niya, guilt, pangungulila, panghihinayang. Pareho kami. Pareho naming bitbit ang bigat ng nakaraan. Pareho naming pinipilit makalimot. Lalo na ngayon, matapos naming malaman na hindi pala niya totoong kapatid si Jessica. Lahat ng sakit na naidulot niya kay Jes
Nick’s POV“Engaged?” Nanlaki ang mata ko nang makita ko ang salitang iyon sa profile niya.“Sage San Fernando?” “Yup,” sagot ni George. “Anak siya ni Don Carlos San Fernando.”Napatingin ako sa kanya, at sa isang iglap, bumalik sa alaala ko ang imahe ni Don Carlos, ang multibillionaire businessman na kilala hindi lang dito, kundi pati sa abroad. I’ve met him once, years ago. That man exudes power and control.“I also did a deeper investigation about her…” Binuksan ni George ang isang folder at inilapag sa harapan ko. Makapal, detalyado.“She’s swamp with controversies. Kung ugali ang pag-uusapan…” Tinaas niya ang balikat at sabay taas ng dalawang kilay.“She’s a bitch,” diretsong sabi ko, hindi na nagpaligoy.“Agh agh..” napaubo si George sa pagiging prangka ko, pero hindi rin siya kumontra.“They’re holding an art exhibition next week,” dugtong niya. “Launching na rin ng bago niyang art gallery and guess what? Malapit lang. Kabilang kanto lang mula rito.”Tahimik akong nagpat
Nick’s POV Iniwan ko muna si Dylan kasama ng kanyang Lola habang pasimpleng kinuha ang phone ko. Iniisip kong tawagan ko muna si George.“Hello, Nick! Kumusta?” masiglang bati niya.“Nasa mansion ako ngayon ng mga Laviste. Dinala ko si Dylan.. birthday ng Lolo niya.”“I see… nabasa mo ba ‘yung email ko?”“Yeah. Pero anong meron? Bakit hindi mo masabi sa email mismo?”“Kita tayo. Gusto mo sa condo mo? O sa bago kong unit?”Napakunot ang noo ko. “What’s with the secret, George?”Tumingin ako kay Dylan. Masaya siyang naglalaro habang tinuturuan ng Lola niya magkulay.“Malalaman mo mamaya…” may laman ang tono niya.Huminga ako nang malalim. Baka naman puwedeng bigyan ko ng oras ang mga magulang ni Andrea.“I’ll call you back,” sabi ko at binaba ang tawag.Nilapitan ko si Mrs. Laviste.“Pupunta po ako ng Manila. Makikipagkita lang ako kay George.”Tila nalungkot siya sa narinig.“Anong oras? Aalis na ulit kayo ni Dylan?”Matagal bago ako nakasagot.“Puwede ko po bang iwan muna si Dylan sa
Nick’s POV “Daddy, can we go to the mall before we go to Lolo’s mansion?” tanong ni Dylan habang nagda-drive kami papunta kina Mr. Laviste.“Sure, maaga pa naman. May gusto ka bang bilhin?”“Hmm… yeah. I wanted to buy a gift for Lolo and Lola, aside from the fish we brought.”Napangiti ako. Ang thoughtful talaga ng batang ’to.“Okay,” sagot ko.Ilang sandali pa, pumasok na kami sa parking lot ng mall.“Ano bang gusto mong ibigay sa Lolo at Lola mo?” tanong ko habang bumababa kami ng kotse.“Uhm… something they can remember me by… if I’m away,” seryosong sagot niya.“Lola loves to drink coffee. How about a mug?” Nag-isip siya saglit, tapos tumango.“And… Lolo, I can buy a soft pillow. Para malagay niya sa likod niya habang nakaupo.”Natawa ako sa itsura niya habang todo-isip, parang maliit na matandang businessman.“Okay, let’s go buy them.”Masaya naming hinanap ang mga gifts na gusto niya. Pinili niya ang isang bulaklaking mug na may nakasulat na “I love you, my dear grandma.” Para