"Hi, miss." Bati ng lalaking malapit lang kay Kiana.
Napilitan si Kiana na lingunin ang lalaking bumati pero iniwasang mapatingin sa gawi ni Xavier. "Yes? May I help you?" Pormal niyang tanong sa lalake na may suot ding maskara. "My name is Sergio." Inilahad ng lalake ang palad sa harapan ng dalaga. Tiningnan lang ni Kiana ang kamay ng lalake. Nayayabangan siya sa paraan ng approach nito sa kaniya. "Jusr call me, maroon." Humulma ang pilyong ngiti sa labi ng lalake at nang aarok ang tingin sa dalaga. "I like your humors." Umangat ang isang sulok ng labi ni Kiana at sinalubong ang nang aakit na mga titig ng lalake. Kahit may suot ba maskara at masabing niyang may hitsura ang lalake. Naudlot ang pagbuka ng bibig niya nang marinig mula sa maliit na chips na nasa tainga ang boses ni Ronald. "Kailangan mo rin siyang kaibiganin," ani Ronald sa dalaga. Biglang ngumiti si Kiana at nagbago ang isip sa balak na pagtaray sa lalake. "Thank you, nice to meet you!" Tinanggap na niya ang pakipag kamay ng lalake. Mabilis ang kilod ni Sergio at ibinigay ang calling card agad sa dalaga. "Baka kailangan mo ng tulong ko someday." Kumindat pa ito sa dalaga. Humulma ang kakaibang ngiti sa labi ni Kiana habang tinatanggap ang calling card ng binata. Pero agad ding nabura ang ngiti sa labi nang may lumapit sa kanila. "Hey, Mr. Obron." Bati ni Sergio sa lalake. Tinanguan Xavier ang lalake at tinuon ang tingin sa babaeng kanina pa nakakuha sa atensyon niya. Nang umiwas ito ng tingin sa kaniya ay lumakas ang kutob niyang kilala siya nito. Nakahinga nang maluwag si Kiana nang biglang tumunog ang cellphone niya kaya nagkaroon ng dahilan upang iwan ang dalawa. "Excuse me." Matiim ang tinging ipinukol ni Xavier sa babaeng nagmamadaling makalayo sa kanila. "Kilala mo ba si Ms. Maroon?" tanong ni Sergio. Nangunot ang noo ni Xavier at tumingin sa lalake. "Maroon?" Napakamot sa batok si Sergio kahit hindi naman makati iyon. "Iyan ang pangalang sinabi niya sa akin." Pumalatak sa isipan si Xavier at napailing. Hindi niya akalaing naniwala ang lalake na iyon nga ang pangalan ng babae. Walang salitang iniwan ito at tinahak ang daan kung saan pumunta ang babaeng gustong makilala. Pagkapasok sa restroom ay tinulak ni Kiana isa isa ang pinto ng bawat cubicle upang siguradohing wala ibang tao sa loob, inalis ang suot na maskara at humarap sa salamin bago sinagot ang tawag ni Ronald. Nakikita ni Ronald na kailangan niya kanina ng pamg distraction kaya tinawagan siya. "Ano ang nangyari? Bakit sa halip na gumawa ka ng paraan upang mapalapit ka sa kanila ay umiiwas ka?" tanong ni Ronald mula sa kabilang linya. "Damn you, bakit hindi mo agad sinabi na si Xavier ang taong tinutukoy mo?" Inis na sumbat ni Kiana kay Ronald. Kahit mas may edad ito sa kaniya ay parang kaedaran lang kung kausapin. Pumalatak si Ronald at nakapamot sa ulo kahit hindi makati iyon. "May ginawa ka ba na hindi ko alam?" Napipilan si Kiana. Walang alam nga pala si Ronald sa ginawa niyang pang aakit kay Xavier. Parang kuya niya kasi kung umasta ito. Ang alam lang nito ay nasa poder siya ni Denver bilang kapalit ng kakambal niyang hanggang ngayon ay hindi pa nagigising. Huminga nang malalim si Ronald nang hindi agad naka sagot ang dalaga. "Siya ang uncle ni Denver na kinatatakutan nila." Sandaling tumigil sa pagsasalita si Ronald at parang napaisip. "Mamaya na tayo mag usap muli at may kailangan akong lapitan." Tumango si Kiana kahit hindi siya nakikita ng kausap. Hindi niya akalaing iisang tao lang ang fiance ni Shane at uncle ni Denver. Ang alam niya ay kababalik lang ng binata galing abroad. Hindi rin close ang pamilya ni Denver dito kaya siguro hindi pa nakadaupang palad si Karen. Humulma ang kakaibang ngiti sa labi ni Kiana, para siyang naka-hit ng dalawang ibon with one stone. Ilang sandali pa ay mabilis na ibinalik ang maskara sa mukha nang maramdamang may taong parating. Paglingon niya ay walang ibang tao siyang nakikita. Tumalim ang tingin niya sa pinto at nagmamadaling humakbang upang tingnan kung sino ang nagmamatyag sa bawat kilos niya. Kitang kita ni Xavier mula sa kinatayuan ang paggala ng mapanuring tingin ng babae sa paligid. Hindi nga siya nagkamali ng pakiramdam kanina. Nang makitang paalis na ang dalaga sa bulwagan ay mabilis na inutusan si Leo. "Sundan mo siya at make sure na hindi ka mapansin.""Bakit hindi ko po siya makuntak, ma?" Patuloy na tanong ni Denver sa ina. Nitong mga nanaraang araw kasi ay naniwala siya sa mga alibi ng ina kaya hindi nakakausap ang asawa."Anak, huwag kang mabibigla pero nagkaroon ng amnesia ang asawa mo pero ok lang siya at ang anak ninyo.""What? Kung ganoon ay hindi simpleng aksidente lang ang nangyari sa kaniya? Paano ang nangyari at kailan pa?, bakit hindi niyo po agad sinabi sa akin?" Magkakasunod na tanong ni Denver at hindi na mapakali sa kinatayuan."Hindi ko rin alam kung paano siya naaksidente, anak. Natagpuan na lang namin siya sa hospital at walang maalala. Hindi ko na sinabi sa iyo dahil maapiktohan ang trabaho mo dyan saka ok naman na siya bukod sa walang maalala."Naisuklay ni Denver ang mga daliri sa sariling buhok saka lumapit sa malaking glass window."Tumawag nga pala ako hindi dahil sa asawa mo." Pag iiba ni Rosita sa pagksa. "Bumalik na ang Tito Xavier mo.""I know, ma." Kulang sa emosyon na tugon ni Denver sa ina. "Tumawag
Napabuntong hininga si Rosita. Noong ipinakilala sila ng asawa sa ikalawang pamilya ng ama nito ay binata pa noon si Denver. Nakiusap ang may sakit niyang asawa noon na tulungan sila dahil bumagsak ang kanilang negosyo at magastos sa pagamot ng asawang may cancer. Ngunit arogante si Xavier at pusong bato. Tinulungan nga sila pero halos alilain naman si Denver. Pasaway naman ang anak niya at naging gago saka babaero. Pinag asawa na lang niya upang tumugil sa kagagohan at si Karen nga ang napusuan nitong maasawa."Sa tingin mo po ay ibibigay na ang ilan niyang yaman kay kuya ngayon dahil magkaroon na ng anak si Kuya?" sabik na tanong ni Gladys sa ina.Napatingin si Rosita sa manungang. Bakit ba nakalimutan niya ang pakinabang ng babaeng ito? Muntik na itong mawala kasama ang bata. Isa pala sa kundisyon ni Xavier noon ay saka na humarap si Denver dito kapag may asawa na at anak. Kailangan niyang tawagan ang anak upang makauwi na at makapag handa.Pumalatak sa isipan si Kiana at mukhang m
"Bitch, ang kapal ng mukha mo para gamitin ang card ng kuya ko!" galit na bulyaw ni Gladys sa hipag.Nangunot ang noo ni Rosita habang nakatitig sa asawa ng anak. Ibang iba na talaga ito. Sa halip na mahiya o matakot ay mukhang umasim ang mukha na tumingin kay Gladys. "Ano ang problema kung gamitin ko ang pera ng asawa ko?" Diniinan ni Kiana ang huling sinabi.Sandaling napipilan si Gladys at nabigla din sa pagsagot sa kaniya ng babae nang ganoon. Noon kasi ay mukhang iiyak at yuyuko lang ng ulo kapag napagalitan nila. Pero ngayon, parang siya ang dapat mahiya sa kung ano ang iniisip at sinabi dito."Bakit ganiyan ang mukha mo at makatingin sa hipag mo?" Dita ni Rosita sa dalaga."Asawa ba talaga ng anak ninyo?" Malamig na tanong ni Kiana sa ginang.Napipilan din si Rosita at hindi inaasahang magtanong nang ganoon ang dalaga. Nakalimutan niyang wala itong maalala. Pero bakit parang natatakot siyang magalit ito sa kanila at mag isip nang hindi maganda? Wala naman maging pronlema kung
"Hindi pa rin ba lumalabas ng silid ang babaeng iyon?" tanong ni Rosita kay Gladys. Napatingin si Gladys sa hagdan at tumingala sa second floor kung saan ang silid ni Karen. "Hindi pa po at sinubukan ko kaninang katukin upang utusan na magluto pero sinigawan ako at sinabing go away."Nangunot ang noo ni Rosita. "Dumoble na ang tapang ng babaeng iyon at hindi na natatakot sa atin!" Napasimangot na rin si Gladys. "Ano na ang gagawin natin, mom? Malapit nang umuwi si Kuya at—""Huh, hindi na kailangan ng kapatid mo ang kapit sa pamilya ng babaeng iyan kaya walang dapat ipag alala." Putol niya sa pagsasalita ng anak.Napangisi si Gladys, laging sinusunod ng kapatid kung ano man ang sabihin ng kanilang ina. "Pero buntis po siya at mahalaga kay kuya ang bata?""Then kunin ang bata pagkalabas at maging ina ay si Trexi." Humulma ang kakaibang ngiti sa labi ni Rosita ang mga titig ay mukhang hindi gagawa ng tama."Ang galing mo talaga, mom!" Pumalakpak pa si Gladys sa ina. Si Trexi ay anak n
Hindi na sumagot si Leo at nagmamadaling sinundan ang dalaga na kung maglakad ay parang model. Pero ang bilis nitong kumilos at pagkaliko sa hallwat ay nawala. Nagulat na lang siya nang biglang may malamig na bagay ang tumutok sa batok niya."Sino ka at bakit sinusundan mo ako?" galit na tanong ni Kiana sa lalaki habang nakatutok ang dulo ng baril sa batok nito. Hindi niya nakikita ang mukha ng lalaki dahil nakasuot din ng mask. Pero sigurado siya na ito ang naramdaman niya kaninang lihim na nagmamasid sa kaniya. Naitaas ni Leo ang dalawang kamay at mukhang nanigas na sa kinatayuan. "Calm down, miss, hindi po ako kalalaban."Lalo lamang idiniin ni Kiana ang baril sa batok ng lalaki at hindi naniniwala sa sinabi nito. Alam niyang nakita nito ang mukha niya kanina. Wala naman problema iyon, pero hindi niya kasi kilala ito."Woah, hold on, miss!" Tarantang ani Leo at humahanap ng tiyempong malinlang ang dalaga upang maagaw ang armas na hawak nito.Hindi na nagawang makapag salita ni Kia
"Hi, miss." Bati ng lalaking malapit lang kay Kiana.Napilitan si Kiana na lingunin ang lalaking bumati pero iniwasang mapatingin sa gawi ni Xavier. "Yes? May I help you?" Pormal niyang tanong sa lalake na may suot ding maskara."My name is Sergio." Inilahad ng lalake ang palad sa harapan ng dalaga.Tiningnan lang ni Kiana ang kamay ng lalake. Nayayabangan siya sa paraan ng approach nito sa kaniya. "Jusr call me, maroon." Humulma ang pilyong ngiti sa labi ng lalake at nang aarok ang tingin sa dalaga. "I like your humors."Umangat ang isang sulok ng labi ni Kiana at sinalubong ang nang aakit na mga titig ng lalake. Kahit may suot ba maskara at masabing niyang may hitsura ang lalake. Naudlot ang pagbuka ng bibig niya nang marinig mula sa maliit na chips na nasa tainga ang boses ni Ronald."Kailangan mo rin siyang kaibiganin," ani Ronald sa dalaga.Biglang ngumiti si Kiana at nagbago ang isip sa balak na pagtaray sa lalake. "Thank you, nice to meet you!" Tinanggap na niya ang pakipag ka