MasukCaleb’s POV
Her lips… Damn. The moment they touched mine, everything inside me went silent, the rain, the noise, the world. Wala akong narinig kundi ang malakas na tunog ng ulan sa labas at ang mabilis naming paghinga. Her warmth was both a comfort and a curse. Sa bawat segundo ng halik namin, ramdam ko kung gaano katagal kong pinigilan ang sarili ko. I shouldn’t. I know I shouldn’t. Pero parang lahat ng dahilan ko para lumayo, natunaw sa init ng labi niya. Nang maramdaman kong bahagya siyang nanigas, doon ako natauhan. Hinawakan ko pa rin ang batok niya, pero dahan-dahan kong binitiwan. Her palms pressed against my chest gently, not rejecting, but reminding me. Tiningnan ko siya. Namumungay ang mga mata niya, at ang labi niya ay bahagyang nanginginig not out of fear, but confusion just like mine. Napalunok ako. Dahan-dahan kong inilapit ang noo ko sa noo niya. Mainit ang pagitan naming dalawa, pero may kung anong lamig na sumisingit takot, guilt, desire. Lahat sabay-sabay. “Lyra…” bulong ko, halos hindi ko marinig ang sarili ko. “Please stop me… hanggat kaya ko pa.” Isang iglap lang, pero parang tumigil ang oras. I was holding on barely habang nakasandal ang noo ko sa noo niya. Ramdam ko ang bawat hininga niya, ang bawat patak ng ulan sa labas na tila tumutugma sa tibok ng puso ko. Gusto kong lumayo. Dapat akong lumayo. Unti-unti kong inalis ang kamay ko sa batok niya. At dahan-dahang tumalikod, marahan akong humakbang palayo. Kailangan kong magpigil kailangan kong lumayo bago ako tuluyang lamunin ng nararamdaman ko. Pero bago pa ako makalayo, naramdaman ko ang kamay niyang humawak sa braso ko. Mahina lang, pero sapat para mapahinto ako. “Lyra…” mahina kong sabi, halos pakiusap. “Don’t—” Hindi ko natapos ang sinasabi ko ng bigla niya akong hinila paharap. At sa muling pagtatagpo ng aming mga mata, wala nang kailangan pang sabihin. Siya naman ang humalik sa akin. Mainit. Mabagal sa una, puno ng pag-aalangan at pagnanais. I froze not out of hesitation, but out of disbelief. Her hands cupped my jaw, at ang mga daliri niya, marahang gumuhit sa gilid ng labi ko, parang tinitimbang kung totoo ba itong nangyayari. “Lyra…” mahina kong ungol sa pagitan ng halik, pero hindi siya tumigil. Lalong lumalim ang halik niya, at sa puntong iyon, nawalan na ako ng kontrol. Hinawakan ko siya sa baywang, hinila ko siya palapit hanggang maramdaman ko ang tibok ng puso niya laban sa akin. Lalong bumigat ang hangin sa pagitan naming dalawa. Ang ulan sa labas ay parang musika malakas, tuloy-tuloy, pero sa loob ng silid, tanging mga hinga namin ang naririnig. At doon ko naramdaman pareho kaming bihag ng sandaling iyon. “Lyra…” halos pabulong kong tawag, habang dahan-dahan kong inaabot ang pisngi niya. “Please… stop me.” Pero hindi siya kumilos o nagsalita para pigilan ako at hindi rin siya umiwas. At sa katahimikan, ang kawalan ng pagtutol niya ang naging sagot. Muling nagtagpo ang mga labi namin mas mapusok, mas totoo. Wala nang paghihintay, wala nang pag-aalinlangan. Lahat ng pinipigilan ko, tuluyan nang bumigay. Hinila ko siya palapit, ramdam ko ang tibok ng puso niya na halos kasabay ng akin. Ang mga kamay niya ay gumapang sa dibdib ko, marahang huminto sa batok ko, at sa isang iglap, para kaming parehong nawala sa sarili. Ang bawat halik, bawat paghinga, ay parang apoy na hindi kayang patayin ng ulan sa labas. Ang mga robe namin ay isa-isang nalaglag sa sahig walang ingay, walang paliwanag. Tanging init ng balat niya laban sa akin ang naiwan. “Caleb…” mahinang ungol niya, halos pakiusap. “Lyra…” sagot ko, habang hinahaplos ko na may kasamang pagpisil ang katawan niya, “Tell me to stop… please.” Pero sa halip na sagutin ako, muli niyang kinabig ang batok ko. At doon na ako tuluyang bumigay. I lifted her, feeling the warmth of her body press against mine. Bawat galaw namin ay mabagal, puno ng pagnanasa, pero may halong takot takot na baka ito na ang simula ng lahat. Sa bawat halik, sa bawat pagdampi ng aming balat, pakiramdam ko mas lalo akong nadadarang sa init. Hindi ko naisip na isa itong kasalanan, ng muling magtama ang aming mga mata, alam kong wala nang atrasan. That night under the sound of the rain and our broken breaths We stopped fighting what we both already knew. Na sa kabila ng lahat, kahit bawal, kahit mali… We wanted each other. Desperately. My lips traveled slowly from her lips gliding down her neck, and continued further… Every inch of her body sent shivers through me, igniting a fire I couldn’t control. I felt my pulse racing beneath her, the warmth of her skin made it impossible to think of anything else. The world around us ceased to exist there was only her and me, and the magnetic pull drawing us closer. I wanted to tell her to stop me… pero kahit ako, duda na ako sa sarili ko kung kaya ko pang itigil ang nasimulan ko. My lips slowly continued stroking her body the descent, from her neck down to her chest, each touch deliberate, each movement igniting a fire I couldn’t and didn’t want to control. When my lips finally met the swell of her breasts, a shiver ran through both of me and her, and all rational thought disappeared. While one of my hands explored the curve of her breast, I took one of her nipples into my mouth, gently sucking it, and felt the reason she had arched herself across the bed. A shiver ran through her body, and I couldn’t help but notice how every reaction of hers pulled me deeper into a place I knew I shouldn’t go. Part of me screamed to stop to respect the line we weren’t supposed to cross but the other part… the part that burned with desire, refused to listen. I could feel the heat of her skin under my hands, the rapid beat of her pulse against my lips, and the way she trembled with each subtle movement. Every sense in me was consumed by smell, taste, touch all centered on her. I knew I was losing control, yet a forbidden thrill ran through me, making me crave more. Kaya naman, nang magsawa ako sa pagsipsip sa u***g niya, dahan-dahan kong pinagapang ang labi ko pababa sa kanyang tiyan and continuing lower and lower until my lips reached her most intimate part. "C-Caleb… don’t, please," she begged, but I didn’t listen. Instead, I pressed my face faster against her most intimate part. Her shiver, her soft gasps, every tremor of her body it all pulled me deeper, making it harder to think of anything else. The line I shouldn’t cross… yet another part, a darker part, thrilled at the forbidden, refused to yield. I could feel the heat radiating from her skin, the rapid pulse beneath my lips, and the way her body arched instinctively toward me. Every instinct screamed danger, but every nerve in my body screamed desire. I knew I was treading a path I shouldn’t, but in that moment, the world around us had ceased to exist there was only her, only me, and the consuming fire between me and her. I continued to lick and suck her most intimate part, exploring every corner with my tongue. I nibbled gently on her sensitive clit, drawing soft moans of pleasure from her lips. Nang maramdam ko ang kakuntentuhan sa ginagawa ko, Muli kong pinagapang ang labi ko pataas sa puson niya, bawat galaw ko ay maingat, hanggang sa muling magtagpo ang aming mga labi. Ang init ng kanyang bibig, ang ang bawat tugon niya ay lalong nagpawala ng kontrol ko Alam kong hindi ko dapat gawin ito, alam kong may hangganan na hindi namin dapat tawirin… Pero ang isang bahagi ng isip ko ay ayaw makinig kahit mali pa ang aming ginagawa. "I’m sorry… I know this is wrong, but I can’t stop myself. I didn’t even finish my words when she cupped my face and kissed me again." I swallowed hard, trying to steady my shaking hands, and slipped the condom from my pocket. Every glance, every touch, every subtle moan from her kept pulling me closer, deeper, into a place I knew I couldn’t resist. Itutuloy...Caleb’s POV Hindi ko na alam kung paano ko nairaos ang biyahe papuntang ospital. Basta ang alam ko lang hawak ko si Lyra, umiiyak, nanginginig, at sumisigaw sa sakit… at ako? Halos mabaliw ako sa takot. Pagdating namin sa ER, halos mabasag ang boses ko sa pagsigaw. “Help! Someone help us! She’s pregnant she’s in pain please!” Agad na lumapit ang dalawang nurse at isang doctor. Halos agawin nila si Lyra mula sa mga bisig ko, pero hinawakan ko pa rin ang kamay niya nang mahigpit. “Sir, please, kailangan naming i-assess siya,” sabi ng nurse, pero hindi ko binitiwan. “Caleb…” mahina niyang bulong, puno ng sakit at takot. “W-Wag kang umalis, wag mo ako iiwan Hindi ko alam kung paano ako nakahinga. “Baby, I’m right here. Hindi ako aalis.” Habang inilalagay nila siya sa stretcher, patuloy siyang napapangiwi sa sakit, halos mapatid ang boses sa pag-iyak. At ako? Wala akong magawa kundi tumakbo sa gilid niya habang itinutulak nila ang stretcher papasok sa loob ng ER.
Lyra’s POV Araw‑araw akong nakikipaglaban sa sarili ko at sa konsensya ko. Sa bawat ngiti ko sa harap ng Mama ko, pakiramdam ko ay durog‑durog na ako sa loob. Pero hindi ko iyon ipinapakita, pero alam ko sa sarili ko na masama iyon para sa magiging anak ko. Isang araw habang nasa opisina kami ni Caleb, at abala sa trabaho, unti‑unti kong naramdaman ang unang kirot sa puson ko. Parang paunang babala, sandali lang yon pero pinagpawisan ako ng malamig. Pinilit kong binawala ang naramdaman ko, pinilit kong itago kay calen at maging sa mga kasamahan ko, pero alam ko sa sarili ko na sa mga susunod na araw hindi ko na ito maiiwasan pa. Lumipas ang maghapon oras na ng uwian sumakay ako sa sasakyan ni Caleb napagkasuduan kasi ulit namin na sa hiding place namin kami magpalipas muli ng gabi. Ang kanyang condo habang nasa byahe kami papunta sa condo biglang sumakit ulit ang puson ko, Parang may tumusok ng sa loob niyon. Napabuntong-hininga ako pilit tiniis ang nararamdaman
Caleb’s POV Mabilis lumipas ang mga araw… pero kahit ilang beses ko nang sinubukan palakasin ang loob ko, naduduwag parin akong sabihin sa mga magulang namin ang totoong kalagayan ni Lyra. Araw-araw, paulit-ulit lang ang cycle. Pag nasa malaking bahay kami Tahimik. Civil. Pormal. Kaming dalawa ni Lyra, parang dalawang taong walang alam sa isa’t isa. Walang tinginan. Walang hawakan. Walang kahit anong senyales na may koneksyon kami. Para kaming dalawang bida sa teleserye na sanay magtago ng lihim. Kaibahan kapag nasa condo kami Doon ako nagiging totoo. Doon ko nararamdaman ang takot… at ang responsibilidad. Doon kami nag-uusap kung paano haharapin ang mga araw na darating. Doon ko siya niyayakap kapag natatakot siya. Doon ko siya pinapatawa kapag nakikita kong pinipigilan niyang umiyak. Doon ko nakikita kung gaano siya kalambing, at kasabik mabuhay kahit puno ng kaba. Pero sa bahay? Para kaming hindi magkakilala At hindi ko alam kong hanggang kailan ko
Lyra’s POV Pagpasok ko pa lang sa loob ng condo ni Caleb, agad kong naramdaman ang bigat ng tension sa hangin. Nakaupo siya sa sofa, hawak ang cellphone, paulit-ulit na chine-check na parang may hinihintay na tawag na hindi dumarating. Nang tumingin siya sa pinto at makita niya ako, parang huminto sandali ang mundo niya. Tumayo siya bigla at mabilis na lumapit sa akin. “Lyra…” mahina ngunit puno ng pag-aalala ang tawag niya bago niya ako agad hinila sa yakap. Napalunok ako at hindi na nakapagpigil. Isinubsob ko ang mukha ko sa dibdib niya, at doon tuluyang bumigay ang luha ko. Ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso niya, halatang nag-aalala rin, pero pilit niya akong tinatahan, hinihimas ang likod ko ng marahan. “Hey, baby… hey, what happened?” bulong niya, puno ng kaba habang sinusubukan akong pakalmahin. Humigop ako ng hangin mahina, nanginginig bago ko nasabi ang mga salitang ilang oras ko nang sinusubukang tanggapin. “C-Caleb… buntis ako,” halos pabulong, para
Lyra’s POV Pagka-akyat ko sa kwarto ko, hindi pa man ako nakakapagpalit ng damit ko, dumiretso nq agad ako sa banyo. Pakiramdam ko kasi… baka kung magtagal pa ako kahit ilang segundo, mabaliw na lang ako sa pag-iisip Nanginginig ang mga daliri ko habang binubuksan ko ang maliit na test kit na binili ko kanina sa botika. dalawang test kit ang kinuha ko dahil hindi sapat ang isa. Kailangan ko ng kasiguraduhan, kahit ang totoo… mas takot akong malaman ang sagot. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin. Maputla. Para akong hindi huminga ng ilang oras. “Please…” mahina kong bulong habang hawak ang test kit. “Please… sana hindi.” Pero kahit anong dasal ko, alam ko na sa loob-loob ko may kutob na akong tama lahat ng kinatatakutan ko. Huminga ako nang malalim habang hinihintay kong lumabas ang resulta, pakiramdam ko mas lalong lumakas pa ang tibok ng puso ko. At sa sandaling tumingin ako sa test kit parang biglang tumigil ang paligid ko. Dalawang linya. Hindi agad umabot sa
Caleb’s POV “Habang yakap ko siya, gusto ko siyang pangakuan na magiging maayos ang lahat, kahit na hindi ko pa alam ang kasagutan sa sitwasyon namin ng mga sandaling iyon. All the plans I had made during my two-day business trip and all the schedules and the million-dollar deal I had finalized in Singapore suddenly felt insignificant the moment I found out about Lyra’s condition. I had to admit to myself that I had no idea what to do next, or how we would face this new reality. But one thing was clear I wouldn’t abandon her. I wouldn’t let her face this alone. Makalipas ang ilang sandali, hinaplos ko ang balikat niya at tinanong, “Baby, may gusto ka bang kainin? Gusto mo bang ipagluto kita?” Ngumiti siya at nagtanong, “Bakit, marunong ka bang magluto?” Napangiti ako nang bahagya. “Of course. Ano bang gusto mong kainin?” “Hmm… parang gusto ko ng carbonara,” sagot niya, medyo nag-iisip. “Yung may malambot na bacon sa ibabaw, konting parsley, at yung maraming gr







