EdnalynNagising ako ng umaga dahil sa mainit na labi pahalik halik sa pisngi at labi ko. Nakiliti kasi ako ng maging leeg ko ay hindi nakalampas na hinalikan nito kaya kahit nakapikit nagtayuan ang balahibo ko sa leeg maging sa batok ko. Napangiti ako dahil kilala ko naman kung sinong taong 'yon sa amoy pa lang hindi ako maaaring magkamali.Umuwi pala ngayon si Everette. Hindi ko kasi ito pinauwi kagabi dahil walang kasama ang chairman sa hospital kaya sabi ko manatili muna sa hospital at okay na naman kami ng mga bata. Nariyan ang mga kasambahay at dumating din ang Nanay Erna. Pinapunta ni Everette, para daw may kasama ako at mga bata. Iba kasi kapag Nanay raw niya ang aming kasama panatag siya kahit wala siya sa aming tabi.Problema maya't maya sa akin tumatawag kung ayos na ako. Kasi nga naman masama ang pakiramdam ko ng iwanan niya kahapon at wala pa nga sanang balak akong iwanan kong hindi ko pa itinaboy patungo sa hospital.Dahan-dahan kong dinilat ang mata ko tama nga bumungad
Ednalyn“Tobias, Siobeh. H'wag magpasaway sa Lola Erna, okay?” bilin ko sa mga anak ko ng magpaalam ako paalis patungo sa check-up ko.“Yes mommy,” sabay nilang sagot sa akin.Nasa living room silang tatlo ni 'nay Erna, pagkatapos namin kumain ng almusal, dito na silang tatlo nagtambay.Ako naman umakyat din agad upang gumayak patungo sa clinic upang magpa check-up iniwan ko silang tatlo na busy manood ng TV.Pag-alis kasi ni Everette kanina, hindi na rin ako dalawin ng antok. Minabuti ko na lang bumangon upang maghanda na rin patungong sa clinic na recommend ni Everette, dahil nag-text ito kung tuloy ba ako.Imagine, kakaalis lang nito ay nag-ask agad kung mabuti na ba ang aking pakiramdam. I'm sure nasa byahe pa iyon ng tumawag sa akin sadyang makulit lang talaga ang asawa ko. Hindi ko mapigilan ngumiti pag sabi ko ng asawa.“Nay Erna, patungo na po kami ng clinic ngayon. Hindi po ba makakaabala ang kambal pag-iwanan ko muna sa inyo? Baka may gagawin ka po?”“Aysus na batang ‘to! S'
Ednalyn“Congrats Mrs. Altamerano, three weeks ka ng delayed—”“Doktora?” wika ko sa kanya. Natawa ito sa naging reaction ko kasi nagulat nga talaga ako hindi dahil ayaw ko pang mabuntis ngunit isang beses lang naman nangyari sa amin ni Everette, nakabuo kami agad.Ngataka pa ako, eh dati rin sa kambal. One time lang naman pero nabuo si Tobias at Siobeh. Isang beses lang din naman may nangyari sa amin noon ni Everette. Ako na rin ang sumagot sa aking sariling tanong.Nag-angat ako ng tingin. Nakayuko na pala ako nagbibilang sa daliri ko habang si doktora Acosta nakangiting pinanonood ako sa aking ginagawa.Uminit ang mukha ko baka iniisip ni Dra. Acosta, hindi ko nagustuhan ang balita. Dahil doon lihim akong napangiwi.“Buntis nga talaga ako binilang ko po,” saad ko kay Dra. Acosta na ikinangiti nito.“Yes, Mrs Altamerano, you heard correctly,” naaliw na sad nito sa akin. Itatama ko sana hindi pa naman ako totoong Altamerano bakit ‘yon ang tawag niya sa akin ngunit muli itong nagsalita
EDNALYN Nagising si Ednalyn sa mahinang tawag at tapik ni Sir Everette sa kaniya mukha.Kahit inaantok pa at gusto pa niyang matulog ay pinilit ni Ednalyn na idilat ang kaniyang mata."Sir Everette?" paos n'yang tanong dito."Baby, I'm sorry for disturbing you. Pero kailangan mo nang bumangon. Tatakas tayo habang kakaunti ang bantay natin," bulong ni Sir Everette sa kaniya."Huh? P-paano?" mahina rin niyang sagot dito."Basta ako ang bahala," he answered. Mahina lang ang pagkakabigkas nito pero ramdam ni Ednalyn ang mainit nitong hininga na tumatama sa mukha niya ngunit ipinagsawalang bahala iyon ni Ednalyn dahil ang nasa isip niya ay kung paano ba sila makakaalis ng tuluyan sa lugar na iyon.Kahit hirap siyang kumilos, dahil sa kumikirot pa niyang pagkab*b* pinilit n'yang dahan-dahan bumangon, upang umupo sa tabi ng binata.Hindi naman siya nahirapan dahil inalalayan siya ni Sir Everette. Nakaalalay ang isang palad nito sa baywang niya habang nakaunat din ang isang hita nito sa kani
EDNALYNKapag sinabi kong takbo ay sundin mo at huwag mo ako alalahanin. Ako na ang bahala sa sarili ko."Mariin na bilin sa kaniya ni Sir Everette, pero iling ang sagot niya at nag-umpisang humikbi."No. Sabi mo tatakas tayo pareho? Bakit ako lang? Hindi ako papayag." Matigas niyang tanggi. At hindi na pinansin ang matiim na titig sa kanya ng binata.Hindi pa sila natatapos magtalo nang sumigaw ang ilang tauhan ng tumunog ang pinto ng kwarto pinag kulungan sa kanila."Boss, nakatakas ang dalawang mag-jowa!" wika nito. Narinig pa nila ang pagkasa ng mga hawak na baril.Sininyasan siya ni Sir Everette na huwag maingay. May hawak silang pareho na baril galing sa bantay nila kanina sa labas ng mapatulog nila ito sa malakas na mga suntok."Sir Everette, paano tayo niyang makakatakas?"Napahilamos sa mukha ang katabi n'yang binata. At tumingin sa kaniya."Like I said kanina. Kapag nag-umpisa magbarilan doon ka tumakas ako na ang bahala sa bawat hahabol sa'yo,""Pero Sir Everette!" hindi su
EdnalynLigtas na nakabalik si Ednalyn sa kanilang hideout na puno ng agam-agam sa kaniyang dibdib. The day has passed pero hindi pa bumabalik ang team ni boss Chinito.Ayun sa napagtanungan niyang kapwa agent, hindi kasi niya naabutan pagdating ng hideout, umalis nga raw si boss Chinito, nang makarating ang text niya rito. Kasama ang ibang pa nila kapwa mga agent upang iligtas si Sir Everette.'Shit! What's going on? Bakit sobrang kaba ang namamahay sa dibdib ko?' Hindi mapakali at palakad-lakad siya sa loob ng kaniyang kwarto sa sobrang kaba.Dati ay masaya sila pagkatapos ng matagumpay nilang misyon, minsan pa nga magmi-mini party pa sila pero ngayon tahimik na ang buong apat na sulok ng kaniyang kwarto. Malungkot man kung iisipin, mag-isa na lamang siya, sa limang n'yang kasamahan na naging matalik din niyang kaibigan.Gano'n naman talaga ika nga walang forever sa mundo. May kaniya-kaniya buhay ang mga kaibigan niya na kailangan din yakapin. Kaya ito siya ngayon, naiwan mag-isa.K
EDNALYNPagkatapos kong magbihis ay hindi ko na pinagkaabalahan pasadahan ang sarili ko sa salamin at basta na lamang akong nagsuklay sa lampas balikat kong buhok, ‘tsaka dinampot ang favorite kong bag na palaging dala-dala kung papasok ako sa office.Kailangan ko kasi ngayon ay maagang makarating sa office dahil maraming trabaho kailangan tapusin bago mag Sabado at doon ang turnover ng company na pinapasukan ko sa new owner.Sa katunayan ay mayroong party sa sabado at sa susunod na araw na iyon dahil Huwebes na ngayon. Isa ko pang tingin sa loob ng shoulder bag ko upang i-check kung meron akong naiwan na gamit. Nang masiguro ko na kumpleto naman ay dali-dali akong lumabas patungo sa hagdan upang bumaba.Diretso ako sa kusina kung saan naroon na rin lahat ang aming dining table. Malayo pa ako ay tumili na si Siobeh dahil nakita na nito ako naglalakad palapit sa lamesa. Sumunod din si Tobias at Ate Diday na tumingin sa akin.“Yahoo…nandito na si Mommy,” pa singsong na sabi ni Siobeh. Na
EDNALYNBago ko silipin si boss sa office niya. Naglinis muna ako ng alikabok sa office table ko pagdating sa p'westo ko. Nang matapos ko ‘yon nagpasya na akong katukin si boss. Si Mr. Luisito Tañala upang ipaalam na narito na ako sa labas.“Knock!”“Sino ‘yan?” sagot nito sa loob.“Ako po Sir, si Ednalyn,” sagot ko sa may-edad ko rito. Nag-antay ako kung papasukin ako upang kunin kung anong ipag-uutos nito sa akin na gagawin.Singkwenta na ang edad ni Mr. Tañala at sa ibang bansa na maninirahan kasama ng may bahay nito. Naroon kasi ang mga anak nito ayaw ng umuwi ng Pinas. Mas gusto sa Australia dahil may business din naman doon na minamanage.Kaya nga ito benenta ng lamang ng boss ko Tañala Enterprises. Dahil matanda na raw siya kailangan din magpahinga sa tagal nitong ginugol ang panahon sa pagpapalaki ng negosyo na hindi naman nagka-interest angga anak nito.Mukhang nakalimutan ako ni boss a, inulit ko ang pagkain ‘tsaka lang ito sumagot.“Ikaw pala hija. Pasok ka muna, Hija,” wika