Habang nakatitig si James sa babae na may makeup ang mukha, bakas sa mukha niya ang pagkasuklam. Ang babae ay si Juliette Jones, at dati niyang kaklase. She had even pursued him back noong nag-aaral pa sila. Noong panahong iyon, ang kanyang ama ay may maayos na trabaho na itinuturing na ligtas, kaya walang kakulangan ng mga batang babae na sumusubok na manligaw sa kanya. Gayunpaman, hindi niya ito nagustuhan at sa halip ay nakasama niya si Olivia. Pakiramdam niya ay mas maganda ang huli kumpara sa materialistic na si Juliette, both in terms of looks and personality. Pero sa itsura ng mga bagay ngayon, pareho lang silang klase ng tao!
Nagkamali ako ng tawag! "Bakit wala kang sinasabi kung dati mong kaklase? Natahimik ka na ba? Napakaganda mo noong mga araw ng ating unibersidad, kahit na hawak mo pa ang posisyon bilang presidente ng student council. Ano sa palagay mo ang sasabihin ng dean at mga lecturer kung malalaman nila na ang isang estudyante na mahusay sa karakter at mga grIyon lang. Biglang tumahimik ang paligid habang ang lahat ay nakanganga sa pagkataranta. Hindi lang si Benedict at ang kanyang pamilya ang natigilan, pati ang grupo ng mga taong dinala ni Glen ay parehong nabigla. Bakit napakagalang ng alkalde sa kabataan? Ito ay hindi kapani-paniwala! Hindi napigilan ni Gabriel na mapangiti habang sinulyapan ang lahat ng tao sa silid. Mabilis na bumalik sa katinuan ang grupo ng mga opisyal na sumusunod kay Glen. May dahilan siguro kung bakit napakagalang ni Mr. Lowe sa binata! Baka anak siya ng importante! Sa pag-iisip na iyon sa kanilang isipan, lahat sila ay humawak ng kanilang baso at inalok si James ng toast. Puno pa rin ng kulay ang mga mukha ni Benedict at ng kanyang pamilya. Kasabay nito, medyo nakaramdam sila ng pananakot kay James habang iniisip nila kung ano ang nangyayari sa kanilang mga mata. Hindi na kailangang sabihin, hindi pa rin sila makapaniwala. Katulad nito, si Devin ay labis na nabigla. Pagkatapos ay pinandilatan
Natigilan si Javier habang inilipat ang tingin sa baso ng alak niya. Agad siyang namula nang mapagtantong nalantad ang kanyang mga kasinungalingan, Sa pagiging tao niya, hindi niya kayang lunukin ang kanyang pride. Ang dahilan kung bakit puno ang kanilang mga baso ng alak ay dahil ipinapalagay nila na ang alak ay isang limitadong edisyon na Sauvignon Blanc. Kaya naman, gusto nilang tikman ito. To their dismay, that was the giveaway. "B-Why do you care? Nakipag-inuman man kami ni Mr. Lowe, nakilala pa rin namin siya! Sa kabilang banda, gusto kong makita kung paano mo babayaran ang pagkain! How dare you try to have a free meal at Mr. Fernandez' expense? Once he found out about this, I bet he would immediately wipe that smirk off your face!" With that, umupo si Javier at inilayo ang ulo kay James. "Sino bang may sabing kailangan kong magbayad para sa pagkain? Hindi ba lahat kayo ay nag-order din ng pagkain? Aba, wala akong pambayad. Gusto kong makita kung sinuman sa inyo ang makaka
Hindi napigilan ni Gabriel at ng iba pa ang mapangiti nang marinig ang sinabi ni Glen. Namula agad ang mukha ni Benedict sa kahihiyan. Bagama't hindi siya masaya, hindi siya naglakas-loob na magbitaw ng kahit isang salita. “Hindi, hindi, hindi!” Ikinaway ni Devin ang kanyang mga kamay bilang pagpapaalis bago hinila si Simon papunta sa kanya. "Ito ang aking anak, Simon. Benedict ang kanyang biyenan!" Natahimik si Glen matapos na maunawaan ang sitwasyon. Gayunpaman, ang kanyang tono ay mabagsik at malamig pa rin nang magtanong siya, "Bakit mo dinala ang napakaraming tao, Mr. Moore? Hindi mo ba alam na gusto kong kumain dito nang maingat?" "I'm so sorry, Mr. Lowe. Aalisin ko sila sa sandaling ito!" Nanginginig sa takot si Devin bago sinipa si Simon at umungol, "Get lost! What a bunch of dimwits!" Nagulat si Simon, at agad siyang umalis. Ganoon din ang masasabi para kay Benedict at sa kanyang pamilya habang nagmamadali silang lumabas ng silid. Iyon ay isang lubos na kahihiyan
sombrero noon, pusheul ang pinto, pumasok si Gabriel, nakahawak ang mga kamay sa isang bote ng alak Nang makita ng karamihan na si Gabriel iyon, nagulat sila. Pagkatapos ng lahat, sa kaibuturan, alam na alam nila kung ano ang kanyang ginawa para sa ikabubuhay, Bilang isang marangal na tao na patas at makatarungan, si Glen ay dating antipatiko sa pakikisalamuha sa isang tulad ni Gabriel, Gayunpaman, personal niyang hiniling na imbitahan si Gabriel sa panahong iyon. Mr. Lowe, salamat sa pagbisita sa maliit kong restaurant na ito. Bilang pasasalamat, ang pagkain ngayong araw ay sa akin!” Ngumiti si Gabriel habang tinatanggal ang takip ng alak. Dahil siya ay isang batikang miyembro ng lipunan, hindi kataka-taka na alam niya ang paraan ng pakikitungo sa kanyang bisita. Ang hindi niya maisip ay kung bakit bigla siyang tinanong ni Glen *Gabriel, hindi kita hiniling dito na magbayad ng bill. Maupo ka; mag-chat tayo.” Sumenyas si Glen kay Gabriel Walang pag-aalinlangan, ang huli
*Pupunta rin ako.” "At ako rin! Gusto ko ring makilala si Mr. Lowe, na sikat na walang kinikilingan!" Mabilis na nagpaalam sina Stella at Gianna tungkol sa pag-tag. “Sure, sabay na tayo!” Kinaway-kaway ni Simon ang kanyang kamay habang nagsasalita. Nang papalabas na si Benedict at ang kanyang pamilya para salubungin si Glen, biglang huminto si Simon at lumingon kay James. "Diba sabi mo kumain ka na sa bahay ni Mr. Lowe kanina? Since we are heading up to give him a toast now, gusto mo rin bang sundan kami?" Sa sandaling bumagsak ang mga salita ni Simon, lumingon si Benedict at ang kanyang pamilya at binato si James ng mapanuksong tingin. Naniniwala silang hindi siya mangangahas na sumunod dahil katumbas iyon ng paglalantad ng sarili niyang kasinungalingan. Tunay ngang walang pagdadalawang-isip na umiling si James. Pagkatapos ay idinagdag niya, "Siya ang dapat na mag-alok sa akin ng toast sa halip!" Bahagyang nagulat ang mga tao sa una, ngunit ang malakas na tawa ay nauwi
"Itay, Nanay, hayaan mo akong buhusan ka ng isang baso bawat isa. Ito ay isang mamahaling alak. Kung hindi dahil kay Simon, hindi tayo magkakaroon ng pagkakataong subukan ang limitadong edisyong Sauvignon Blanc na alak na ito!" Habang sinasabi iyon, tinanggal ni Gianna ang takip ng bote at sinimulang ihain sina Stella at Benedict kasama nito. "Gianna, buhusan mo ako ng baso para masubukan ko rin! Hindi pa ako nakakatikim niyan!" Ngumisi si Javier habang pinupulot ang kanyang wineglass. "Tabi ka! Bata ka pa, paano ka makakainom ng alak?" Pinandilatan ni Gianna si Javier bago niya ipinagpatuloy ang pagbuhos ng isang buong baso para sa kanilang sarili ni Simon. "Simon, tulungan mo ako dito." Nagsusumamong tingin si Javier sa kanyang bayaw. Humalakhak si Simon. "Ibuhos mo ang isang baso para kay Javier. Ito ay isang pambihirang alak, at iyon lang ang mayroon kami. Walang paraan na ito ay muling gagawin sa hinaharap." “Salamat, Simon!” Nang marinig iyon, masayang hinablot ni Javi