Birthday
Malapit nang mag Agosto at isa lang ang ibig sabihin no'n."Malapit na pasukan!" I stretched my arms to wake myself up. Nasa condo ako ni Ae at tinutulungan siyang maghanap ng trabaho.Isang linggo na akong nakikitira rito sa condo niya. Ngayong binalita niya sa akin na tinaggalan siya ng trabaho, nalungkot ako para sa aking kaibigan."Wala na ba talagang ibang ospital na naghahanap ng medtech?" Tanong nito habang nagpupunas ng pinggan."Wala e."She sadly smiled at me as she placed down the plate on the counter. Pumangalumbaba siyang tumitig sa pinggan at sinimulang padausdusin ang daliri sa gilid nito.Inobserbahan ko ang kilos niya. Palagi na lang siyang malungkot. Iyon ang una kong napansin. Alam kong may malaking problema ito ngunit hindi niya pinaramdam sa amin na malungkot siya.Ang hirap din na nagkikimkim siya ng galit at sakit. One day, it will consume her. Ayaw kong mangyari iyon sa kaniyWarning: R18 (read at your own risk) Trust"W-wala na tayong kailangang pag-usapan, d-doc." Humigpit lang ang pagkakahawak niya sa akin na para bang hindi niya matanggap ang sinabi ko sa kaniya. "No. Let's fix our problem Mare." Naging kalmado ang itsura niya ngunit hindi ko maikaila ang galit sa tono ng pananalita. "May iba ka pang bisita. Naghihintay din yung-yung Mariane mo." Napapikit ako sa kahihiyan. Hindi ko kayang makipagtitigan sa kaniya. "Uh-hmm." Halos magdikit na ang kilay ko sa sinabi niya. Para bang 'di niya narinig ang sinabi ko. "Bumalik ka na roon. Hinahanap ka na ni Donya Corazon p-pati Mommy mo. Baka magtaka na rin yung Mariane mo b-bigla ka na lang nawala." Marahas siyang suminghap ng hangin na para bang ang laki-laki ng problema niya. "I don't fucking care of my visitors. They can start the party without me." "Pero ikaw ang may birthday! Magtata
Complete Nanatili kaming nakahiga sa kwarto. Ang kaniyang kaliwang braso'y nasa ulunan ko habang ako naman ay nakayapos patagilid sa kaniya, yakap ang kaniyang bisig. He started scratching my hair, making me drowsy all of a sudden. Tumingala ako sa kaniya para matitigan siya. He plastered a playful smile upon seeing me sleepy."Hindi ka talaga bababa sa event mo?" "I want to spend more time with you." He wrapped his arm around me, embracing me tightly. Pinatakan niya ang ulo ko ng halik. From that moment, I felt peace. Gusto ko sanang huwag matulog ngunit ang kaniyang mainit na yakap at nakalililyong paghagod sa aking ulo ay ang naghatid sa aking matulog. Nagising na lang ako nang maramdaman ko ang paggalaw ng aking tabi. I slowly opened my eyes and rubbed it with my hands."Did I wake you up?" Napangiti ako.Nakatayo na si Earl at nagsisinturon. Napaangat ako ng tingin sa kaniyang katawan. His ei
MemoriesPinagsandok ako ni Mama ng kanin at ulam. Nakaupo lang ako sa tabi niya at hindi naghamong magsalita. I didn't look at anyone. Tanging pagkain lamang ang tinitignan ko. I don't know how to look at them without breaking a single teardrop. Lalo na sa katabi ko.Her presence inside this house irritates me. Hindi ko na nga lang iyon pinahalata. I continued eating without uttering a single word. Kapag magtatanong sila tungkol sa akin, tumatango na lang ako.Nagkataong nagkatinginan kami ni Ate Gladys. Naninimbang ang kaniyang mata sa akin. I looked away, fearing that she might see my deepest fear. "Balita ko pumasok ka ng med school. Ang galing pala ng anak ko! 'Di ko alam na magiging doktora!" Puri sa akin ni Mama. I gave her a small fake smile. Kunyari interesadong makipag-usap sa kaniya. "May pasalubong nga pala ako sa'yo!" Nagulat ako nang bigla siyang tumayo. Masaya siyang umalis ng hapagkainan para kunin an
PainMatapos ang pagkamatay ni Lola, lumipat na kami ng bahay. Malapit lang naman iyon sa lumang bahay. Maraming lupa ang pamilya Flores. Hinati na lahat ng mga lupain ni Lola Jimena at Lolo Manuelo sa kanilang mga apo. Ang naibigay sa amin ay iyong sa may subdivision na tabi ng palayan. Isang taon bago maitayo ang aming bahay at matapos itayo ito, agad kaming lumipat. I am excited to see our house. Sabi ni Papa, may malawak na garden sa aming bakuran.Mahilig din kasi si Mama magtanim ng halaman kaya pagkakita ko sa bahay, punong-puno na ito ng mga bulaklak at halaman. May malaking puno sa gitna. Tabi noon ay may isang duyan na gawang kahoy. Naupo ako roon. The air feels so light and cold here. 'Di tulad sa lumang bahay. Napapalibutan na ang bahay na iyon ng ibang establisiyamento dahil malapit lang sa simbahan. "Do you like it here?" Tanong ni Mama na kalong si Keith, ang bunso kong kapatid. She sat beside me. Inilapit niya sa akin si Keith. She's already one year old. Mataba na
ThoughtsMatamlay akong pumasok sa paaralan. Maagang maaga kami ngayon dahil si Papa ang naghatid. Dahil sa trabaho ni Papa, kailangan niyang maaga sa trabaho kaya maaga na rin kami. Si Keith ay inaalagaan ni Tita Nancy, ang kapatid ni Papa. Nagkasalubong ang tingin namin ni Andrea. She looked worried at my horrible look. Basang-basa pa ang bubok ko ay nagipit na ako. I looked away. Ayaw kong mamansin ng tao ngayon. Simula noong iwan kami ni Mama, gusto ko na lang mapagisa. Ayaw ko ng tao. I want to isolate myself from the society. I am always afraid of their wrong judgement of me. Kung tatratuhin lang naman ako ng gano'n ay mas mabuti pang humiwalay sa kanila. Naupo ako sa puwesto ko. Pagod akong tumingin sa kawalan. Kaming dalawa pa lang ni Andeng ang nasa room. Nasa harap siya habang ako naman ay nasa likod. I requested to seat at the back with no seatmates but my teachers are concerned of my grades. Hindi naman kasi ako gaanong active sa eskuwela. Nakakatamad. Nakakatamad mamuh
HateNaging masaya ang buong high school life ko dahil kay Andeng at sa bago naming nakilalang kaibigan na si Aenna at Charlene. Lagi kaming nag si-sleep over o 'di kaya'y gumagala sa mall. Dahil si Charlene ay may sariling sasakyan, minsan ay namamasyal kami sa iba't ibang lugar.Nakakarating na nga kami ng Batangas. Napuntahan din namin ang hometown ni Ae noong grade eleven dahil do'n.A lot of things happened. Minsan ay hindi kami nagkakasundo magkakapatid at madalas ay kinukwento ko ito kay Andeng. My cousin is like an open book. She understands my point and is very sensitive.Siya yung tipong kaibigan na makikinig lang sa problema. Hindi siya magbibigay ng kung ano-anong payo para sa akin. Aniya'y ako lang ang makakapagpayo at makakatulong sa sarili ko. Totoo naman, naiinis pa ako sa mga taong sobrang daming sinasabi na akala mo naman alam nila ang pinagdadaanan ko.I just need someone who is willing to understand my pain and Andrea is there to comfort me. Nahihimasmasan ang puso
WarDali-dali akong lumabas ng ospital at pumara ng tricycle. At first, I was hesitant to ride. I started to overthink. Paano kung dalhin niya ako sa isang liblib na lugar? Paano kung yung makakasabay ko ay lalaki tapos manyak pa? I can't help it alright. Once you're exposed from that kind of vulnerability, fear arises and doubt is the only thing that can defend you from any harm. "Sasakay ka ba neng?" Singhal sa akin ng driver. Kanina pa ako rito pumara. Dahil sa malalim na pag-iisip, natakot ako. Hindi na ako nagdalawang isip pa, sumakay na ako sa loob, hoping that this man could be trusted. "SRCU po." Nagsakay pa siya ng ilang pasahero. Mabuti na lang at puro babae ang kaniyang sinakay. Binaba ako ni Manong sa aming paaralan at naglakad na lang pauwi sa aking dorm. Pagkarating doon ay naligo muna ako at tinawagan si Papa.I want him to know what happened to me. I don't want to tolerate people like Sir Laurel who is teaching in our school. I want him to report immediately, p
SlutParang isang masamang panaginip lang ang lahat ng nangyari. I couldn't believe myself that I am still here, living in this world with a heavy heart. Dinilat ko ang aking mata. I didn't realize that I was already crying. Hinawakan ko ang aking pisngi nang maramdaman ang tubig na tumulo sa aking mata.I remember all the things that happened in the past. Sa araw na umalis si Mama hanggang sa namatay si Andeng. Everything looks surreal. Umaga na ngunit ang langit ay natutulog pa rin. Naitutop ko ang aking paningin sa box na ibinigay sa akin ni Mama na nasisinagan ng ilaw sa labas. Dahan dahan ko iyon kinuha para hindi ko magising si Keith.The box contains med related things. Nakakatawang isipin na itong landas na tinatahak ko ay para makatulong sa mga may sakit. I wanted to heal all wounds. Not just physically, but also emotionally. I didn't forgive myself for the past year. I blamed myself from all the things that happened that I forgot that I am just a human. I am not a thing t