Chapter 4 - Adrian revenge started

Nanatiling nakatitig si Adrian sa monitor ng CCTV sa kanyang computer, habang pinagmamasdan ang bawat galaw ni Luna. Halatang pumayat ito, kahit mukhang haggard ang mukha lumilitaw pa rin ang angking ganda nito. Napakurap si Adrian sa iniisip, nakalimutan mo na ba ang ginawa niya saiyo? Sigaw nang isipan niya, nakarinig siya nang mahinang katok sa pinto at bumungad ang kanyang secretary na si Josie Abad.

"Sir Adrian, ready na po ang conference room." Wika nito sa kanya.

"Okay, thanks Josie."

Habang nasa gitna ng meeting hindi niya magawang makinig sa mga report ng mga managers, dahil ang babaeng 'yon ang laman ng isipan niya. Mula noong nakita niya ito sa park ay nakaramdam siya nang awa rito. Nakita niya itong nakaupo at nakatitig sa mga daliri nito. Nakaramdam siya nang konsensya dahil, inutusan niya ang manager ng restaurant na pahirapan ito. Hindi niya inaasahan na ganito kalala ang kahihinatnan ng dalaga. Natapos na lang ang monthly meeting, ngunit ni isa walang pumasok sa isipan niya.

Samantalang hindi magkanda-ugaga si Luna sa mga utos sa kanya. Maluha-luhang nagtungo siya sa likuran ng restaurant upang doon mag-uumiyak nang magkaroon siya ng pagkakataon. Pinahiya siya ng manager dahil mali ang naibigay n'yang order sa costumer, pinagalitan siya nito sa harap nang maraming tao. Pinakalma niya ang sarili saka nag desisyong bumalik sa loob. Pagpasok niya sa loob, sinalubong siya ni Kate ang bagong nakilala niya na empleyado ng restaurant, bukod tanging may malasakit sa kanya.

"Are you okay?"

"Yeah! Im trying my best to be okay." Matamlay na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.

"Basta sabihan mo lang ako kapag may kailangan ka," Sagot nito sa kanya.

"Salamat."

Pagdating niya sa kusina, tinawag siya ng manager.

"Oi, Miss Luna Salvacion, hindi n'yo po pag-aari ang restaurant na ito. Palakad-lakad ka lang d'yan, samantalang di magkanda-ugaga ang mga kasamahan mo sa trabaho!" Bulyaw nito na nagpainit nang ulo ni Luna.

"Bakit bawal na po bang magpahinga o di kaya'y iihi man lang sir? " Paasik na sagot niya rito.

Umuusok ang ilong nito sa galit, nag-aakmang susugurin siya ngunit pinigilan ito ng mga kasamahan nila.

"Ikaw, ka bago-bago mo pa lang wala kang galang sa nakakataas sa'yo." Sabi ng isang chief na nakasaksi sa sagutan nilang dalawa.

"Porket baguhan lang po ako, wala na ba akong karapatan ipagtanggol ang sarili ko? At hindi na kailangan magpahinga ganun? Lumabas lang po ako saglit para maipalabas ang galit at sama ng loob ko!" Matapang na sagot ni Luna.

"P'wes kung ganyang pag-uugali meron ka, hindi ka nararapat dito. Maghanap ka nang ibang mapapasukan, dahil hindi namin kailangan ang isang katulad mo!" Sigaw ng manager sa kanya.

Biglang nagulat si Luna sa narinig, hindi siya pwedeng umalis basta-basta dahil kailangan n'yang mag-ipon. Nakita n'yang tinalikuran siya ng manager. Hinabol niya ito at hinarangan, nakadipa ang dalawang kamay niya habang nakatingin dito.

"I'm sorry, okay? Hindi ko sinasadya, kasi naman hindi ako sanay sa ganito. Nakita mo naman po ang nangyari sa akin kanina ginawa ko po ang lahat sa abot nang aking makakaya. Pero dahil sa isang pagkakamali, pinahiya mo po ako sa harap ng maraming costumer, sino po ang hindi sumama ang loob. Please don't fire me sir!" Pakiusap niya rito. Ganito nga talaga siguro ang mga gay istrikto masyado, pero halata namang mabait ito. Hindi niya lang alam kung bakit pilit s'yang hinahanapan nito ng mali.

"Okay! But next time, ayaw kong mauulit ito." sagot nito sa kanya.

"Okay po, maraming salamat." nakangiti n'yang sagot.

"Wag kang ngumiti dahil ang pangit mo!" asik nito sabay talikod sa kanya. Napataas ang isang kilay niya habang hinahabol ito ng tingin papalayo. Nagsibalikan naman sa trabaho ang iba n'yang kasamahan na nakitsismis sa nangyari. Inirapan niya lang ang mga ito saka dumiretso sa kusina upang maghugas ng plato.

Tinawagan ni Adrian ang manager upang makibalita sa nangyari.

"Jason, how is she?" he asked.

"Nako Sir Adrian, binigyan mo ako ng sakit sa ulo, mauubos ang pasensya ko rito sa babaeng ito. Wala na ngang alam na trabaho, masyado pang matapang sumagot, madaling puputi ang buhok ko nito sir." Reklamo nito sa kanya.

"Relax! Hangga't hindi siya tumitino gawin mo ang nararapat okay?" Nakangiti niyang utos dito.

"Okay sir! " Sagot nito mula sa kabilang linya. Walang nagawa si Jason kundi sumang-ayon sa kanya.

Habang nasa loob ng opisina napaisip si Adrian nang malalim kung anong gagawin niya sa dalaga pagbalik niya galing sa kanyang business trip. Habang naghahanda sa pag-alis papuntang Hong Kong, ipinagbilin niya sa kanyang secretary ang lahat nang dapat gawin.

Ilang araw na ang lumipas nakagamayan na ni Luna ang trabaho sa restaurant.

"Luna pakiligpit naman ng table eleven, tatapusin ko lang dito," pakisuyo ni Kate sa kanya.

"Okay, no problem," nakangiti n'yang sagot dito. Pagkatapos niyang nailigpit ang mga plato dinala niya ito sa washing area, saka bumalik at nilisan ang lamesa gamit ang dalang trapo. Tatalikod na sana siya nang may tumawag na costumer. Bigla siyang nagulat dahil kilala niya ang mga ito, sila yung nakaaway niya dahil sa mga naging boyfriend niya na mga sikat na lalaki sa kanilang eskwelahan.

"Ohh Luna, so... this is your new life?" Nakataas ang kilay sa saad ni Charis sa kanya halatang nang-iinsulto.

"Yes! Why?" sagot niya.

"Nasaan na yung yabang mo noon CAMPUS QUEEN?" Halos ipagdiinan nitong sinabi, sabay tawa nang malakas. Nagtinginan ang mga tao na nasa malapit sa kanila.

"Excuse me, I still have something to do in the kitchen." Sagot niya saka nagmamadaling tumalikod. Ngunit biglang hinablot nito ang kanyang braso, hudyat nang pagtilapon ng punas at panglinis na hawak niya. "Ano ba kasing kailangan mo?" Tanong niya rito.

"You! I want you to say SORRY!" Sagot nito na ikinagulat niya, pinagdiinan pa ang huling salita. Bakit niya kailangang humingi ng sorry, wala naman s'yang ginawang atraso rito?

"Why should I? I don't remember, na may ginawa akong kasalan sayo!" Sagot niya rito. Biglang tumaas ang kamay nito, aakmang sasampalin siya ngunit may malaking kamay na sumalo rito.

"What's happening here?" Tanong ng lalaki na tumulong sa kanya, napaka-gwapo nito at ang tangkad. Nakita niyang sumenyas ang kanilang manager na magbigay galang siya, ngunit nanatili siyang nakatayo at nakatingin sa lalaki.

"Luna, what happened?" Tanong sa kanya ng kanilang manager.

"It's nothing Sir," sagot niya rito sabay yuko.

"Nothing? Isang sorry lang naman ang hinihingi ko, mahirap bang sabihin 'yon? Pagkatapos mo akong ipahiya sa harapan ng maraming tao?" Pagsisinungaling ni Charis.

"Is it true?" Tanong ng lalaki na nakialam sa kanila.

"Excuse me sir. Kung maniniwala kayo sa kanila, pare-pareho lang po kayo! Wala akong ginawa sa kanya, personal grudge po ang nangyari." Paasik na sagot niya sa lalaki.

"See? She's rude! I hope you will fire this kind of employee, masisira lang reputasyon ng restaurant n'yo dahil sa kanya." Napamulagat si Luna sa narinig, saka napatingin sa manager niya, nagkibit-balikat naman ito sa kanya.

Nagulat siya nang humarap sa kanya ang lalaki. "You! Come to my office." Nagulat siya sa narinig, sino pala ang lalaki na'to, siya ba ang boss dito? Nanggigigil na sinulyapan niya ang kaklase na si Charis, tinaasan lang siya nito ng kilay.

Habang nakasunod sa lalaki, pinasadahan niya ng tingin ang katawan nito. Hindi niya akalain ganito lang pala kabata ang namamahala sa sikat na restaurant na'to? Hindi niya pinansin ang mga kasamahan na nakatingin sa kanya, tuloy-tuloy siyang umakyat patungo sa opisina nito sa itaas.

Halos ilang minuto rin na nanatiling magkatitigan sina Adrian at Luna. Habang nakaupo si Adrian sa kanyang swivel chair mariin niyang tinititigan ang dalaga na nasa kanyang harapan. Sopistikada ang awra nito na kahit ipinahiya na ay nananatili pa ring nakataas ang noo.

"Magtitigan nalang po ba tayo rito sir?" Nakataas ang kilay na saad nito. Pinagkrus niya ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib.

"I am curious about your personality, Miss Salvacion." Seryoso ang kanyang mukha na wika.

"You asked me to follow you here, just for my personality Sir?" Pinagdiinan nito ang huling salita.

Napailing si Adrian saka tumayo. Humakbang siya palapit sa babae saka umupo sa mesa niya. Bahagya naman itong napaatras.

"May virus ba ako?" tanong niya rito.

Matapang siya nitong tinitigan. "Hindi na po mahalaga 'yon sir. Sabihin n'yo na po ang nais ninyong sabihin at nang makabalik na ako sa baba."