บทที่ 20 ย้ายห้อง

ผมตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายของวัน ก็ไม่พบพี่เนมอยู่ในห้องแล้ว ผมจึงลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำ ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ส่วนอาการไข้และอาการเจ็บช่วงล่างก็เบาลงแล้ว จนสามารถทำอะไรๆ ได้ตามปกติ มีแค่เสียดๆ บ้างนิดหน่อย ผมเดินออกจากห้องเพื่อไปนั่งเล่นที่หน้าทีวี เมื่อไปถึงก็พบพี่เนมที่นั่งดูอยู่ก่อนแล้ว เมื่อพี่เนมเห็นผมโผล่หน้าเข้าไปก็ส่งเสียทักทายและลุกขึ้นเดินมาหาทันที

“ตื่นแล้วหรอครับนาย ยังเจ็บอยู่ไหม” พี่เนมเดินเข้ามาประคองผมให้นั่งลงที่โซฟาอย่างนุ่มนวล

“ไม่เจ็บแล้วครับ แค่มีอาการเสียดๆ อยู่บ้างนิดหน่อยเอง” พอผมพูดจบพี่เนมก็ดึงผมเข้าไปในอ้อมกอดเบาๆ ซึ่งผมก็ยอมที่จะพิงไปกับอกแกร่งไม่ได้ขืนตัวออกแต่อย่างใด ผมกับพี่เนมดูรายการไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้พูดอะไร มีเพียงอ้อมกอดอุ่นๆ และมือที่กุมกันอยู่เท่านั้น

“นาย ย้ายมานอนห้องพี่ดีไหมครับ” พี่เนมพูดโดยที่ไม่ได้หันมามองผม แต่กลับเป็นผมเองที่หันไปมองเขา

“หมายความว่ายังไงครับ” พี่เนมหันหน้ามามองผมช้าๆ ก่อนจะตอบคำถามผม

“หมายความว่า พี่ขอนอนกอดนายทุกๆ คืนได้ไหมครับ&rdqu