Mag-log inShare
บทที่ 35 เตียงผู้ป่วย NC+++
Huling Na-update:
2025-05-23 01:00:37ความร้อนวูบวาบที่ไต่ไปทั่วตัว และความชื้นแฉะเหนียวเหนอะหนะทั่วร่าง ผมใช้มือปัดออกไป ไม่นานความรู้สึกเดิมก็กลับมาอีก
“อื้อ!” ผมครางอื้ออึงอย่าขัดใจ อะไรนักนะ ผมนอนคว่ำ หวังหลบสัมผัสที่รู้สึก หากแต่มันกลับติดตามไม่หายไปไหน จากตอนแรกรู้สึกยุ้บยั้บที่ด้านหน้า ตอนนี้กลับย้ายมาที่ด้านหลัง ฉับพลันสิ่งแปลกปลอมแทรกตัวเข้ามาที่ช่องทางรักทำให้ผมได้สติคืนมาทันที
“อ๊ะ!! ชะ ช่วย ช่วยด้วย อื้ออ!” ฝ่ามือใหญ่เลื่อนมาปิดปากผมไว้ นี่ผมกำลัง ถูกข่มขืนหรอ พี่เนม ฮึก พี่เนมช่วยผมด้วย น้ำตาผมไหลอาบแก้มทั้งสองข้างอย่างสุดกลั้น ดิ้นตัวหนีสุดแรง
“ชู่ววววว ไม่ร้องนะคนดี นี่พี่เอง” เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู น้ำเสียงที่คุ้นเคยทำให้ผมหยุดชะงักอาการขัดขืน ผมหันไปมองช้าๆ พี่เนมเองก็ปล่อยมือออกจากปากของผมแล้วเช่นกัน
“ฮึก พี่เนม ทำอะไรครับ ฮึก”
“อ่าาาา พี่คิดถึงนายจังครับ”
ปึก!
“อ๊าาาาาาาา อุ้บส์!” จบคำ พี่เนมก็กระแทกเข้ามาเต็มแรง จนผมเผลอร้องลั่น ก่อนจะตะครุบปากของตั
Pinakabagong kabanata
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ บทที่ 44 5VDO 1VOICE
“คำตอบของพี่ละครับ....” ผมเอยถามคนตัวเล็กเสียงนุ่ม พยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น มีความมั่นคงต้องอธิบายก่อนว่า การตรวจ DNA ระหว่างเครือญาติแล้ว จะมี % ความคล้ายกันน้อยมาก จนบางครั้งแทบจะไม่มีเลย เพราะ DNA ที่ถ่ายทอดมาจะถูกทอนลดลงเรื่อยๆ จนบางครั้งแทบจะตรวจไม่เจอ ถ้าเป็นชาย สามารถอ้างอิงย้อนกลับได้จากโครโมโซม Y ที่ได้รับสืบทอดมา แต่ถ้าเป็นหญิง ก็จะตรวจจากไมโทรคอนเดรีย ไม่ได้ตรวจจากโครโมโซม อย่างที่ทุกคนรู้ชาย XY หญิง XX นั่นเอง แม้จะตรวจจากไมโทรคอนเดรียแต่โอกาสมีน้อยลงมากเช่นกัน เทียบไม่ได้กับการตรวจระหว่างพ่อแม่ ที่มีความใกล้เคียงได้มากที่สุด ถึง 99%“ผลการตรวจพิสูจน์ พบว่า...” เสียงของเจ้านายเงียบลงจนผมเริ่มจะร้อนใจ ร่างกายเกร็งไปทุกสัดส่วน ทั้งหวาดกลัวและต้องการที่จะรู้“ความสัมพันธ์.... อยู่ในระดับเครือญาติ ความใกล้เคียงของDNAอยู่ที่ 23.57%”จบคำพูดของเจ้านาย ทำให้ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที ร่างกายที่เครียดเกร็งก็ผ่อนคลายลงตามลำดับ คนตัวเล็กยื่นเอกสารมา
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ บทที่ 43 ผู้หญิงที่ชื่อรอลเลน
พวกเราเดินทางออกจากบ้านราวๆ เที่ยงครึ่ง มาถึงโรงพยาบาลก็บ่ายกว่าๆ เข้าไปแล้ว ผมเคาะประตูห้องพักส่งสัญญาณ ก่อนจะเปิดเข้าไป พบคนหน้าหล่อนอนมองเพดานห้องอยู่เงียบๆ ไม่ได้สนใจผู้บุกรุกแต่อย่างใด จนเมื่อผมเดินไปจับมือแล้วบีบเบาๆ ถึงได้เรียกความสนใจมาได้“เป็นไงบ้างมึง” ไอ้เพชรไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เพียงแค่ส่งยิ้มบางมาให้เท่านั้น“กูให้คนทำข้าวต้มมาให้ มึงจะกินเลยไหม” มันส่ายหัวเป็นการปฏิเสธ“พึ่งกินไปเอง” เสียงแหบแห้งกว่าปกติตอบกลับมาอย่างระโหยโรยแรง ผมจึงจัดการเอาไปเก็บไว้ในตู้เย็นที่ตั้งอยู่ภายในห้อง“นายครับ เดี๋ยวพี่กลับมารับตอนเย็นนะ มีอะไรโทรหาพี่ได้ทันทีเลย เข้าใจนะ”“ครับ พี่เนมไปทำงานเถอะครับ สู้ๆ นะครับ” พี่เนมกระตุกยิ้มมุมปาก ทำให้หล่อบาดใจยิ่งนัก ผมไม่เคยต้านทานเสน่ห์ของพี่เนมได้เลยสักครั้ง“หายไวๆ นะ พอดีวันนี้พี่รีบ ฝากดูเจ้านายให้พี่ด้วย” พี่เนมหันมาพูดกับไอ้เพชรเสียงนิ่ง แต่ผมเนี้ยขมวดคิ้ว“ไอ้เพชรมันป่วยอยู่นะครับ มันจะมาดูแลผมได้ยังไง”
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ บทที่ 42 ตะวันสาดส่อง NC+++
ใช้เวลาไม่นานเราก็มาถึงบ้านครับ พี่เนมอุ้มร่างของเพชรขึ้นไปนอนชั้นสอง ห้องรับแขกที่พี่ซอกับพี่ไนปรารถนาเคยนอน แล้วให้ป้านุ่มเป็นคนเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ หลังจากที่เปลี่ยนเสร็จแล้วพี่เนมก็ให้ป้านุ่มลงไปทำอาหารอ่อนๆ มาให้ด้วย ไม่นานพี่ไผ่ก็มาถึง ผมเล่าเหตุการณ์คร่าวๆ ให้พี่ไผ่ฟัง พี่ไผ่ก็เริ่มต้นตรวจอาการทันที โดยที่มีผมกับพี่เนมยืนห่างๆ“พวกมึง ออกไปรอข้างนอกก่อนนะ” พี่ไผ่มองไอ้เพชรหน้านิ่วคิ้วขมวด เครียดเกร็ง ผมกับพี่เนมหันมาสบตากัน ก่อนที่พี่เนมจะพยักหน้าให้ แล้วจูงมือผมออกจากห้องไปรอข้างนอกแทน ใช้เวลาสักพักใหญ่ พี่ไผ่ถึงเดินออกมา“น้องมีอาการขาดน้ำและสารอาหาร ให้ทานอาหารอ่อนๆ ย่อยง่าย ให้ทานแค่ 1-2 มื้อต่อวันก่อน เพื่อให้ร่างกายปรับตัว ประมาณ 2-3 วัน แล้วค่อยให้ทานให้ครบ 3 มื้อตามปกติร่างกายบอบช้ำจากการถูกทำร้าย ก็จะมีที่แขนกับเอวซะส่วนมาก มีบาดแผลบริเวณข้อมือ ต้องทำแผลสม่ำเสมอและห้ามโดนน้ำบริเวณปากมดลูกฉีกขาด การรักษาก็คือให้งดเว้นการมีเพศสัมพันธ์ในช่วงเวลานี้ จนกว่าแผลจะสมานตัว งดการขยับตัว ให้นอนพักนิ่งๆอีกอย่างที่น่าเ
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ บทที่ 41 กู้ภัย
“พี่เนมครับ”“ครับ”“พี่วางแผนมาตั้งแต่ต้นแล้วใช่ไหม”“ก็พี่ไม่อยากให้นายต้องเหนื่อยนี่ครับ”ตอนนี้เรานั่งอยู่ในอเวนทาดอร์สีดำ กำลังพุ่งทะยานไปตามถนนอย่างรวดเร็ว หลังจากออกมาจากบริษัท โอแกรนวิวล์ พี่เนมก็พาผมแวะทานอาหารเที่ยง ก่อนจะขับมาส่งผมที่มหาลัย“เดี๋ยวพี่ให้มาคัสมารับนะ” ผมพยักหน้าให้ ก่อนจะหันไปอีกด้านเพื่อเปิดประตูลงจากรถ แต่กลับถูกแขนแกร่งดึงรั้งไว้จนต้องหันกลับไปมอง“อะไรหรอครับ” ริมฝีปากหนานุ่มยุ่นประทับลงแผ่วเบา เนิ่นนาน จนผมหลับตาตอบรัมสัมผัสนั้นด้วยความเต็มใจ“ตั้งใจเรียนนะครับ” พี่เนมผละออกไปก่อนจะย้ายกลับไปนั่งที่เดิม เท้าแขนกับพวงมาลัย หันมาทางผมสบตานิ่ง“ผม... ทำไงดี... ผมไม่อยากไปเรียนแล้ว ผมจับพี่กดตรงนี้ได้ไหมครับ” ผมเงยหน้าส่งเสียงออดอ้อนออกไป ใบหน้าเว้าวอน อยากโดดเรียนแล้วไปนอนกอดผัวจังฮู้ววววเปาะ!พี่เนมดีดหน้าผากผมเบาๆ ก่อนจะยกยิ้มอบอุ่นมาให้“เกเรหรอเร
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ บทที่ 40 เรื่องอเมซิ่ง!!!!!
วันนี้เป็นเช้าวันจันทร์ครับ พี่เนมจัดการให้คนพาเพื่อนๆ แต่ละคนไปส่งถึงบ้าน แต่ละคนสภาพไม่ได้ดีสักคน ไม่สิ คนที่ดูได้อยู่คือพี่ซอกับพี่ไนท์ สดชื่นดี๊ด๊าแต่เช้า ทำหน้าที่แบกหามเพื่อนๆ ขึ้นรถ แล้วพากันขึ้นรถคันเดียวกันกลับ มันทะแม่งๆ นะ“พี่ซอกับพี่ไนท์ดูสนิทกันดีนะครับ” ผมพูดขึ้นเปรยๆ ก่อนที่พี่เนมจะหันมามองผมอย่างงงๆ“มันผัวเมียกัน จะแต่งปลายปีนี้แล้ว”“ห๊ะ!! พี่ซอกับพี่ไนท์เป็นแฟนกันหรอครับ” ผมถามออกไปด้วยความตื่นตะลึง ก็ใครจะไปรู้ล่ะ พวกพี่ๆ เขาไม่เคยหวานกันให้เห็นเลยนี่ พี่เนมส่ายหน้าให้ผม พลางทำหน้าสงสัยประมาณว่ามันชัดออกขนาดนี้ยังดูไม่ออกอีกก่อนจะเดินเข้าบ้านไป เตรียมตัวออกไปทำงาน ผมเองก็เดินตามร่างสูงไปติดๆ ก่อนที่เราจะนั่งประจำที่ แล้วพากันออกจากบ้านไปทำงานด้วยกันในช่วงเช้า แล้วไปเรียนในตอนบ่าย“ท่านครับ เลขาของคุณชาญชัยแจ้งว่าคุณชาญชัยถูกทำร้ายจนเข้าโรงพยาบาลครับ ท่านจะให้ผมจัดกระเช้าไปเยี่ยม หรือจะไปด้วยตัวเองครับ” เมื่อเราเริ่มทำงานกันไป จนถึงตอนส
We're the same นายกับฉันเหมือนกันเลยนะ บทที่ 39 เล่นน้ำ
ปวด...นั่นเป็นความรู้สึกแรกหลังจากตื่นขึ้นมาจากนิทรา ปวดตัวไปหมดเลยยยยยยย ไอ้พี่เนม คนหื่น ถ้าผมโดนแบบนี้บ่อยๆ คงจะโทรมไม่น้อยเลย ผมยันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอน ใบหน้าสวยงองุ้มทำปากยื่น หันมองคนข้างกายที่หลับตาพริ้มไม่รู้ตัวอยู่ตอนนี้“ทำไมต้องโหมแรงขนาดนั้นด้วย อึด ถึก ทน แถมยังใหญ่ขนาดนี้อีก กะให้ร่างผมพังไปเลยใช่ไหม นี่แหนะ นี่แหนะ” ผมหันไปดึงยืดหน้าตาคนนอนหลับอย่างมันมือ พร้อมกับบ่นไปพลางๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา พยุงร่างกายลุกจากเตียง เตรียมไปอาบน้ำหมับ!“ประทุษร้ายร่างกายพี่แล้วจะไม่รับผิดชอบหรอครับ” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ลงจากเตียง แขนแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามก็เข้ามารัดเอวของผมไว้ พร้อมกับดึงเข้าหาตัว จนผมเกยทับอยู่ด้านบนในท่านอนหงาย“อะ อ่อ พี่เนม ตื่น ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ” ผมถามเสียงตื่น เขาจะได้ยินที่ผมบ่นไหมเนี้ย“นายกำลังคิดอะไรอยู่ละครับ ถ้ากำลังคิดว่าพี่ได้ยินไหม ใช่ครับ พี่ได้ยิน” เสียงพร่ากระซิบที่ข้างหู ขายาวๆ ของพี่เนมเลื้อยมาล็อกขาล็อกเ
Maaari mong magustuhan
ข้ามภพมารักเธอ
สาวน้อย.ช่างฝัน453 viewsพีขอโทษ Sorry for the misake
โฉมจันทรา227 viewsตั้งใจท้อง
saengram285 viewsมือปืนเกิดใหม่ในร่างทาสผู้ตํ่าต้อย
otata1.3K viewsบอสครับอย่าทำผม
บาริสต้าสายรุ้ง335 viewsองครักษ์ส่วนตัวของคุณครูนาฏศิลป์
นักเขียนเจ้าตอง(JaoTong)700 viewsลมหนาว เหมันต์
น้ำหมึกใสใส519 viewsพาลินโดรม
จินต์พิชา347 views
