สูตรรักฉบับท่านประธานจอมโหด

สูตรรักฉบับท่านประธานจอมโหด

last updateLast Updated : 2025-04-10
By:  FuthaoneCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
1 rating. 1 review
26Chapters
787views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

"เพิ่มงานเข้าไปอีกทุกตำแหน่งว่างจนกว่าหมอนั้นจะยอมออกไปจากที่นี่!เป็นแค่ลูกจนๆของคนขับรถ กล้าดีอย่างไรถึงมาเป็นคู่หมั่นของฉัน!เพื่อทำตามพินัยกรรม เพื่อโรงแรม!ได้แต่มันต้องรับน้องกันหน่อย... หึหึ"

View More

Chapter 1

บทนำ

Selene's Pov

I should be happy tonight. I mean not only was I 22 today, but today was also my four years anniversary, yet the table was too quiet for a birthday, no less an anniversary.

I sat, fingers curled loosely around the edge of the white box before me, pretending I hadn’t been waiting all day. Mother had sent no message and father? I wouldn't dare expect one.

I should be standing beside my mate, my husband, my Alpha, basking in the love and admiration of our pack. At least we're, or maybe I'm celebrating Four years as his Luna tonight. Four years of loyalty in which, three years was me pretending that I wasn’t breaking inside.

I looked across the courtyard, drawing the window curtains slightly and looked downward, and just as I thought Lucian was with her.

Mira. His first love. The woman who left him, left the pack, left everything behind, only to return as if nothing had changed on our mating party, and ever since she's been coming back every few months, And Lucian, my mate, my husband, my supposed other half, was still somehow caught in her orbit.

He wasn’t holding her right now, but he might as well have been.

With the way his body was angled toward her slightly, while she leaned into him with a tender and sweet smile, whispering something into his ear. Then came the laugh I used to think was meant for me.

My throat tightened, but I refused to look away.

‘They were just friends now. She's nothing to him.’ I chanted what he usually says to me whenever I tried to ask in my head, however,

“Congratulations, Luna,” A voice snapped me out of my thoughts as I quickly let go of the curtains, clearing my throat, before I turned to see it was one of the pack Omegas.

Forcing my lips into a pleasant curve. “Thank you Anemone. What brings you here?“ I asked.

“I came to remind you that the party will be starting soon, you and Alpha must be there soon, the pack is waiting in high anticipation.“ She said with a little smile and I nodded.

“I sure will. Ummm... I have to do something quickly, you go ahead, I will be out in a jiffy. Tell gamma Roslyn to keep them entertained.“

“Alright Luna.“ She nodded and walked out of the dressing room, closing the door behind her as I sunk into the chair beside me.

After some time, I got up and fixed my makeup, then made for the courtyard. As per tradition, we were supposed to go to the hall together.

I stepped into the courtyard, and watched them for a few seconds.

They didn't even notice I was here watching as they were too engrossed in whatever they were saying.

I swallowed the lump in my throat and finally stepped forward, “Lucian,” I called, keeping my voice light.

He turned to face me with surprise, "Sel..."

“You left me waiting,” I said, trying to sound playful and casual, though my voice felt hollow. “The pack members are waiting for us.”

“Oh, The anniversary... Can you just give me a few more minutes? I will catch up with you soon, you know I can't just leave Mira here, she just arrived after all, and I haven't seen her in a while.” he said as if I’m the one interrupting something important.

I know. He hasn’t seen her in months. I know exactly how long because I have spent every day since then trying to be enough.

Mira sighs, placing a delicate hand on his arm before turning to me with a sweet, practiced smile. “Alpha Lucian is just catching up with me, Luna Selene. Don’t be upset. It’s my fault. I should have let him come to you sooner. Lucian, you go ahead with your Luna, I will crash in with the Omega's tonight. And congratulations on your anniversary.” She flashes that fake smile as she turns, pretending to leave. But before she can take a step, Lucian grabs her wrist.

“Where are you going?” His voice softens, the way it used to when he spoke to me. “Didn’t you come to celebrate with us? It’s only right we treat you well, so you don't have to sleep with the Omega's because I had them take your things to the guest room already.”

My head spins for a second. I blink. Did I hear that right?

He actually arranged it without telling me, his Luna, his wife.

“The pack members are waiting,” I say, swallowing hard, “I should get going.”

I turn before I break right in front of them, walking away without another word.

I don’t look back. Even though I was hoping he would at least call me, or even chase after me, he didn't.

***

The party was cold, the anniversary party was no different from mourning for me.

How could I feel the joy of it when my husband has his eyes on his old flame even though we're celebrating our anniversary?

I walked through the hallway leading to our bedroom. Of course, Lucian wasn't anywhere in sight, and I don't think I had enough strength to look for him. But just as I was about to turn the corner,

“Luna Selene!“

I turned my head back to see she was moving quickly to catch up with me, but this kind of scenario isn't exactly what I wanted today, I'm just too exhausted for it, so I keep on moving.

But I underestimated her persistence as she picked up a race, and crossed my path quickly.

“Oh, Selene,” she hums, tilting her head tauntingly, “Why are you walking so fast? Running away already?”

“Excuse me, Mira.” I said, turning to take the other way, but she blocked it just as quickly.

“I must say, you’re quite strong. I don’t think I could last four years knowing my mate’s heart was never mine.”

My fingers twitch at my sides, but I don’t take the bait.

She sighs dramatically, clasping her hands together. “Oh, but Lucian is such a good man, isn’t he? So kind, so responsible he just can’t help but take care of those he loves. But, dear poor Luna, are you among them?”

She lifts her dress slightly as she takes a graceful step forward, and then suddenly, pain shoots up my foot.

“Oh, dear.” She gasps, eyes widening with false innocence as she pulls back. “I’m so sorry, Luna. Did I just step on you? This place is so dark… I didn't even see you there.”

She knew exactly what she was doing. But I swallow the pain, just like I always do. Just like I’ve done for the past three years after she returned. I step past her, not sparing her another glance, even as the sting lingers in my foot.

Even as my heart aches in my chest.

Because she’s right.

Lucian is a good man. A responsible Alpha. A mate who takes care of those he loves.

I just don’t know if I’m one of them anymore.

However, I barely take another step before I feel a hand grip my shoulder.

“I'm not done with you whore! So you don't get to walk out on me!“ She screamed and threw a punch at my back,

I don’t think as I yanked, pulling her forward and shove her aside. She stumbles, hitting the ground with a soft thud.

“Don’t mess with me,” I might have taken it every single time, but not tonight.

I expect her to stand up, to fight back like she always does. But instead, she suddenly bursts into pitiful tears, her shoulders shaking as she clutches her arm.

“I have nothing to do with Alpha Lucian, Luna Selene…” she chokes out between sniffles. “How could you push me so hard? Even if I can't fight back because I’m a weak Omega, did you have to be so hard?”

I freeze. What?

Is this the same Mira who never backed down? No this isn't right, but I knew what a trap it was when I heard footsteps approaching very fast.

I turned my head, and see it was Lucian.

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviews

maihlatelecom7940
maihlatelecom7940
เริ่มต้นสนุกมากค่ะ ยังมีคำผิดอยู่นิดๆ แต่อ่านแล้วไม่ติดขัดอะไร อยากบอกประธานเซทท์ช่วยใจดีกับนองชาไทยหน่อยนะค่าาา🥹🥹
2025-04-12 15:28:13
1
1
26 Chapters
บทนำ
"ไม่ผ่าน ไล่เธอออกไปซะ" "ครับท่านประธาน" "ฉันโดยไล่ออกเหรอเนี่ย ฮื้อๆ ขอโทษค่ะ ท่านประธาน ฮื้อๆ ทำไงดี เธอฉันผิดอะไร อึก!" พนักงานสาวสวยยืนมองตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างงุนงง โอบกอดเพื่อนสาวด้วยความผิดหวังและเสียใจ โดยไม่ทราบสาเหตุว่าตนทำผิดอะไร เลขาส่วนตัวมองพนักงานสาวที่ถูกไล่ออกเพียงเพราะแต่งตัวไม่เป็นไปตามกฎระเบียบของโรงแรมที่ระบุไว้ในข้อ 56 ว่า 'ห้ามทาเล็บมือสีแดง'เพราะท่านประธานไม่ชอบ! "ขอโทษนะครับ เล็บสีแดง อืม!" "ฮื้อๆ คุณเลขาช่วยด้วยซิคะ" หล่อนทำสีหน้าออดอ้อนเรียกร้องความสงสารแต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะ แต่เป็นครั้งที่ร้อย หากพนักงานไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย ปฏิบัติตนนอกกฎเกณฑ์ที่ตั้งไว้แม้แต่นิดเดียวก็มีโทษที่ร้ายแรง คือการไล่ออก ก็แค่น้ำจิ้มเท่านั้นเพราะของจริงมีอีกเยอะที่ต้องยอมรับมัน พนักงานทุกคนต้องท่องเอาไว้เลยว่ากฎเหล็กของที่แห่งนี้คือ 'ท่านประธาน' "ทนได้ทน ทนไม่ได้ก็ไปซะ"เซทท์พูดขึ้นกับตัวเองโดยไม่สนใจไยดีพนักงานหญิงคนนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว "คุณเซทท์ครับ วันนี้มีประชุมบ่ายโมงตรงกับห้างเซ็นทรัลเพรชตินั่มครับ" "อืม"ผู้ชายที่ก้มหน้าก้มตาอ่านเอก
last updateLast Updated : 2025-04-02
Read more
บทที่ 1 การโคจรมาพบกัน
เซทท์ บอส ~โรงเเรมชื่อดังระดับห้าดาว~ ร่างสูงโปร่ง สวมชุดสูตรสีน้ำตาล เนกไทสีส้มสด ที่กำลังย่างก้าวเข้ามาในโรงแรม อย่างสง่าผ่าเผยด้วยความมั่นอกมั่นใจเกินร้อย พร้อมเลขาคนสนิทที่เดินตามหลังเขาทุกฝีก้าว แววตามุ่งมั่นตั้งใจจับจ้องมายังพนักงานสาวสวยสองคนที่กำลังยืนเขินอาย เพราะรัศมีแห่งความหล่อเท่ ดูโก้เก๋มีระดับของผู้เป็นนาย เขาหยุดเดินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเพ่งมองไปยังหล่อนทั้งสองด้วยแววตาเย็นชา "ไม่ผ่าน ไล่เธอออกไปซะ" "ครับท่านประธาน" "ฮ่ะ..ฉันโดยไล่ออกเหรอเนี่ย ฮื้อๆไม่นะ ขอโทษค่ะ ท่านประธาน ฮื้อฮื่อ อึก!" พนักงานสาวสวยยืนมองตัวเองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างงุนงง โอบกอดเพื่อนสาวด้วยความผิดหวังและเสียใจ โดยไม่ทราบสาเหตุว่าตนทำผิดอะไร เลขาส่วนตัวมองพนักงานสาวที่ถูกไล่ออกเพียงเพราะแต่งตัวไม่เป็นไปตามกฎระเบียบของโรงแรมที่ระบุไว้ในข้อ 69 ว่า 'ห้ามทาเล็บมือสีแดง'เพราะท่านประธานไม่ชอบ! "ขอโทษนะครับ ห้ามทาเล็บมือสีแดง อืม! ไปฝ่ายการเงิน รับเงินเดือนชดเชยสามเดือนซะนะครับ"เลขากระซิบเบาๆ พร้อมพยักหน้าด้วยความเห็นใจ แต่ตนก็ไม่สามารถช่วยอะไรหล่อนได้ "ฮื้อๆ ได้โปรดช่วยด้วยซิคะ คุณเลขา" "......
last updateLast Updated : 2025-04-02
Read more
บทที่ 2 แผนร้ายหรือจะสู้กลยุทธ์ที่หนึ่งได้ (1)
"เครียดโว้ย!!!..." "โอ๊ย... จะตะโกนทำไมครับคุณเซทท์" "......." ผู้เป็นเลขาวิ่งแจ้นเข้ามาด้วยหน้าตาตื่น มองเพื่อนสนิทผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายของตน นั่งกุมขมับด้วยความเครียด เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มเห็นกิริยาท่าทางของเพื่อนเป็นแบบนี้มาก่อน "จะเครียดทำไมว่ะ กะสเต๊กแค่คู่หมั้น ว่าก็ว่าเถอะนะ น้องชาไทยก็นิสัยดี น่ารัก เหมาะสมกับแกอยู่น้า..." "ลูกคนขับรถนี่นะ ฮึ! เหมาะสมกับผีนายซิ คนระดับฉันหากคิดจะแต่งงานกับใคร มันต้องเลิศหรูดูดี และเก่งในทุกด้าน แบบไม่มีข้อบกพร่อง ไม่ใช่เด็กฝึกงานกิ๊กก๊อกเมื่อวานซืนแบบนี้" "แล้วไง นายเลือกได้ไหมล่ะ รักโรงแรมมากไม่ใช่เหรอ ทุกวันนี้ที่นายทุ่มเททุกอย่างก็เพื่อครอบครองมัน พ่อนายคงมีเหตุผลของเขา" "แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ..." "เรื่องของนาย ฉันไม่เกี่ยวโว้ย เรื่องมากสเปกสูงนักนะ! นายนะ เฮ่อ..." กวินเพื่อนสนิทเดินถอนหายใจออกจากห้องไปด้วยความเบื่อหน่ายก่อนจะเผยรอยยิ้มกว้างที่เผยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ทางด้านห้องครัวของโรงเเรม ทุกคนต่างวิ่งวุ่นกันจัดทำอาหารตามเมนูเพื่อพร้อมเสิร์ฟ แต่เชฟที่ชำนาญการที่สุดดันถูกไล่ออกเสียได้ " สปาเกตตีบาร์บีคิวหนึ่ง" พนักงาน
last updateLast Updated : 2025-04-02
Read more
บทที่ 3 แผนร้ายหรือจะสู้กลยุทธ์ที่หนึ่งได้ (2)
"ชาไทยจำไว้นะลูก กลยุทธ์ที่หนึ่งของการทำอาหาร คือทำอาหารด้วยจิตวิญญาณแห่งความใส่ใจต่อผู้ทานอย่างใจจริง" "อย่างไรครับ" เด็กหนุ่มวัยสิบห้าปีกำลังมองแม่ด้วยแววตาสงสัย "ไม่ยากเลย อันดับแรกเราต้องรู้เสียก่อนว่า คนผู้นั้นชอบอาหารประเภทไหน สองรสชาติแบบไหนที่เขาจดจำเราไปตลอดชีวิต สามสำคัญที่สุดคือความใส่ใจต่อผู้ทาน ลองใช้หัวใจในการทำอาหาร เพราะนั่นจะทำให้เราเป็นเชฟที่ดีได้ เชื่อแม่ซิ ต้าวชาไทยของแม่^^ " รอยยิ้มสดใสของแม่ยังคงตราตรึงใจ เพราะนั่นคือรอยยิ้มครั้งสุดท้ายที่มอบให้ชายหนุ่ม และนั่นคือวิธีที่ชาไทยนำมาใช้ในช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ หากวันนี้ชายหนุ่มไม่เข้าไปถามความต้องการของคุณวอร์เทอร์ถึงในห้องน้ำ แม้มันจะพิลึกไปหน่อย แต่ด้วยความจริงใจของชายหนุ่ม ทำให้เกิดความเอ็นดู ชาไทยจึงได้รู้ว่าคุณวอร์เทอร์ปวดฟันมาก สเต๊กเนื้อฝีมือเชฟหมวยมันทำให้เขาปวดฟันจนไม่สามารถขบเคี้ยวได้เลย หลังที่ปวดฟันมาได้สักพัก บวกกับตัวเขาเองก็ไม่ชอบหาหมอฟันเท่าไหร่ จึงทำให้ทรมานขนาดนี้ งดอาหารจานโปรดอย่างสเต๊กเนื้อมันทำคุณวอร์เทอร์ทรมานใจยิ่งนัก ดังนั้นชายหนุ่มจึงทำให้เนื้ออ่อนนุ่ม และขบเคี้ยวได้โดยไม่ปวดฟันอีกต่อ
last updateLast Updated : 2025-04-02
Read more
บทที่ 4 คำขู่ที่ใช้(ไม่)ได้ผล
ชาไทยผู้ที่มาทำงานตั้งแต่เช้ามืด ยืนยิ้มตรงมุมปากอย่างมีเลคนัย สายตามองไปยังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ที่กำลังเดินตรวจตรา "พี่ยามครับ" "อ้าวน้องชาไทย วันนี้ทำไมมาแต่เช้ามืดล่ะครับ" "ก็ผมจะตั้งใจมาหาพี่ยามนั้นละครับ" "ฮื่อ! หาพี่ มีอะไรให้พี่ช่วยเหรอ น้องชาไทย" "คืออย่างนี้ครับ...ซุบซิบๆๆ..." ชาไทยพูดคุยกับเจ้าหน้าที่ยามนานสองนานภายในห้องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ก่อนจะเดินออกมาด้วยรอยยิ้มกว้างถึงตา ภายในมือกำสิ่งของบางอย่างไว้แน่น ก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องเป้าหมายที่ตนต้องการ ทางด้านเซทท์ที่เดินทางมาถึงโรงแรมเร็วกว่าทุกวัน เพราะต้องการเอกสารที่ใช้ในประชุมต่อที่โรงแรม สาขาสอง ที่ชายหนุ่มทุ่มสุดตัว ด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนเอง เขาหันมาตัดพ้อกับผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเลขาคนสนิท "เอกสารสำคัญนะ นายเป็นเลขาก็น่าจะเตรียมไว้ให้ฉันซิ! ไล่ออกเลย ดีไหมฮ่ะ" "ไล่ตัวเองออกก่อนเถอะ! เพราะนายชวนฉันดื่มทั้งคืนยังกล้ามาโทษกันอีก " "เอ่อ... ต้องฉลองกันหน่อย ฉันขโมยจูบแรกของหมอนั่นเลยนะ โคตรสะใจวะ" "แน่ใจเหรอ...ว่าแค่สะใจไม่ใช่ว่านายชอบน้องชาไทยเข้าแล้ว" "หยุดๆๆ ไม่มีทาง เดี๋ยวฉันขึ้
last updateLast Updated : 2025-04-02
Read more
บทที่ 5 บทลงโทษ (1)
2 ชั่วโมงผ่านไป "ตามที่ผมระบุไว้ ส่งเอกสารมาอีกครั้ง เลิกประชุมได้" "ว่าแต่ทำไมสีหน้านายดูกังวลอะไรอยู่ มีอะไรหรือเปล่า" กวินสั่งเกตเห็นท่าทางที่กระวนกระวายของเพื่อนรักที่ไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน "วันนี้มีพนักงานไปเอาอาหารแช่แข็งในห้องเย็นหรือเปล่า?" "ไม่นะ! เห็นว่าเอาวัตถุดิบเข้าห้องครัวทุกสุดสัปดาห์ ว่าแต่นายถามทำไม เกิดอะไรขึ้น" "........" ปึง!! เก้าอี้ถูกเท้าแกร่งเต๊ะเข้าสุดแรงอย่างไร้สติ ทำเอาอนาวินที่กำลังยื่นนิ่งอ้าปากค้างเหวอด้วยความตกตะลึง ในท่าทีที่ดูร้อนรนของเพื่อนรัก เซทท์วิ่งสุดชีวิต โดยมีกวินวิ่งไล่หลังตามมาติดๆ ลูกค้าและพนักงานในโรงแรมต่างจับจ้องมายังบุรุษทั้งสอง "นายนั่งวิน กลับไป ฉันรีบ" "เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ฮ่ะ!! " "อย่าถามมาก ไว้อธิบายคราวหลัง" เซทท์ขับรถ เหยียบคันเร่งสุดฤทธิ์เพื่อหวังให้ถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด ภายในใจกระวนกระวายอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ชายหนุ่มพยายามควานหามือถือเพื่อติดต่อพนักงานที่โรงแรม ทว่าไม่มีใครรับสายเขา ยิ่งทำให้เขารู้สึกอึดอัดแทบหายใจไม่ออก "โธ่โว้ย!!!!" ภายใต้เหตุการณ์เลวร้ายที่เขาเป็นผู้สร้างขึ้นเองกลับมือ สร้างความรู
last updateLast Updated : 2025-04-05
Read more
บทที่ 6 การลงโทษ (2)
"เป็นอย่างไรบ้าง" เซทท์เดินปราดเข้าไปถามอาการของชาไทยทันทีที่หมอกายวิทย์ย่างก้าวออกมาจากห้องไอซียู"พ้นขีดอันตรายแล้ว โชคดีนะที่ไม่โดยสารแอมโมเนีย (สารทำความเย็น) ไม่งั้นเตรียมเผาศพได้เลย" "ปากเสียไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ" สายตาเย็นชาที่จ้องเขม็งไปยังหมอหนุ่มร่างสูงโปร่ง สวมชุดกาว ดูดีมาฐานะ แววตาที่เซทท์มองเขาบ่งบอกถึงความเกลียดชัง ที่ทับถมมานานนับปี มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขากายวิทย์ อดีตเพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาลัยเดียวดัน เพื่อนที่มองตาก็รู้ใจ แต่บัดนี้กลับกลายเป็นเพื่อนที่ถูกตีตรา ว่า 'ทรยศ' หักหลัง"จุ๊ๆๆ ดูท่าทางที่ร้อนรนของนาย ไม่สมกับเป็นท่านประธานผู้ยิ่งใหญ่เอาเสียเลย อืม..ว่าแต่น้องเค้าหน้าตาน่ารักมากเลยนะ ขนาดนอนซมบนเตียงยังน่ารัก สเป๊กหมออย่างฉันเลย ว่าไหม""หุบปากเดียวนะ!! อั้ยหมอทรยศ คนนี้ของไอเซทท์ ห้ามยุ่ง!!" น้ำเสียงจริงจัง ตะโกนโหวกเหวกโวยดังขึ้นมาแต่ไกล เผยให้เห็นผู้ชายที่เดินดุ่ยๆ มายังบุรุษทั้งสอง กายวิทย์เผยยิ้มตรงมุมปากเล็กน้อย "อ้าว!! เพื่อนกวินที่รัก ไม่เจอกันนาน โลกกลมเป็นบ้า โชคดีหรือโชคร้ายนะที่ฉันต้องมาเจอพวกนาย ""คำนั้น ควรเป็นฉันมากกว่าที่ควรพูด อั้ยหมอสา
last updateLast Updated : 2025-04-10
Read more
บทที่ 7 บทลงโทษ (3)
ด้วยอารมณ์โทสะที่ท่วมท้นภายใต้ความหื่นกระหายที่คืบคลานเข้ามาอย่างไร้เหตุผล มันได้ปลุกสัญชาตญาณนักล่า ให้ฟื้นคืนชีพกลับมาอีกครั้ง หลังจากหลับใหลไปนานแสนนาน ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ในครานั้น แม้ว่าความรู้สึกส่วนลึกภายในใจกำลังขัดแย้งกัน แต่สุดท้ายแล้วเซทท์ก็เลือกที่จะลิ้มรสน้ำชาไทย อยากรู้นักว่ารสชาตินั้นจะเป็นเช่นไรกัน ชายหนุ่มตึงแขนสองข้างไว้ด้วยแววตาแสนจะเย็นชา ยากจะคาดเดาอารมณ์ได้"จ...จะ นายกำลังจะทำอะไรนะ!" ชาไทยรับรู้ได้ถึงภัยอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตน สองเท้าค่อยขยับหนีอย่างเชื่องช้า"เดี๋ยวก็รู้" เสียงกระซิบอันแผ่วเบาทำให้หัวใจดวงนี้หวาดหวั่นอย่างไม่เคยเป็น ก่อนที่ร่างอันบางเบาจะถูกผู้เป็นนายอุ้มด้วยแขนแกร่งแววตาคู่น้อยเบิกโพลงด้วยความตกตะลึง ที่จู่ๆตัวเองก็ถูกพาดกับไหล่กว้างได้อย่างง่ายดาย "คุณเซทท์ ปล่อยผมเถอะ!คุณจะทำอะไรกันแน่..." น้ำเสียงที่สั่นเครือราวกับลูกนก ไม่อาจจะยับยั้งสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่กี่วินาทีนี้ได้เลย ตุ๊บ!!ร่างบางถูกโยนลงบนเตียงนุ่มด้วยแรงอันหนักหน่วง รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่แผ่นหลังของตน"อะไรวะเนี่ย..." น้ำเสียงเบ่งออกมาเมื่อร่างกายถูกกะแทรกกั
last updateLast Updated : 2025-04-10
Read more
บทที่ 8 พี่น้องตระกูลต้องห้าม (1)
อากาศยามเช้าที่สดใส หลังจากที่ผ่านค่ำคืนอันเร่าร้อนระหว่างเขาทั้งคู่ เซทท์ผู้ซึ่งเสร็จกิจสมดั่งใจหมายปอง กลับทิ้งผมไว้ให้นอนเดียวดายภายในห้องนอน เสมือนว่าเรื่องราวระหว่างเราในคืนนั้น ไม่มีอะไรเกิดขึ้น "อีกสองสามวัน นายถึงจะกลับไปทำงานได้" เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล พร้อมรอยยิ้มกว้างถึงตาอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบหุบยิ้มลงทันที เมื่อสัมผัสได้ว่าในห้องนั้นไม่ได้แค่พวกเขาสองคน "มองอะไร ไปได้แล้ว" เสียงสูงที่ส่อพิรุธมากขึ้นทำให้อีกคนยิ่งสงสัยว่าพลาดเรื่องราวอะไรไป "ครับนาย เชอะ! ต้องมีอะไรแน่นอน" กวินเหลือบมามองชาไทยก่อนยิ้มแป้นให้เขาอย่างสดใส ประตูปิดลง เหมือนยกภูเขาออกจากอก "เฮ่อ..." เสียงถอนหายใจดังขึ้น ก่อนที่สายตาจะเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่ในใจ ว่าตนต้องหลบหนีออกไปที่นี่ก่อนฟ้าจะมืดเมื่อได้โอกาสเขาก็ตรงดิ่งไปยังประตูที่อยู่เบื้องหน้าตนเพียงไม่กี่ก้าว รอยยิ้มสดใสฝุดขึ้นมา ดวงด้วยความสุขท่วมท้น เมื่อคิดว่าตนได้เป็นอิสระจากเขา มโนภาพถึงการเริ่มต้นใหม่ที่ดีกว่า หนีออกไปจากวงจรอันโหดร้าย จากผู้ที่ขึ้นชื่อ ว่าเป็นคู่หมั้นตน แม้ว่าจะเสียทั้งตัวและเวลาไป แต่ก็ยัง
last updateLast Updated : 2025-04-10
Read more
บทที่ 9 พี่น้องตระกูลต้องห้าม (2)
ทางด้านคฤหาสน์หลังใหญ่ มีลูกน้องมากหน้าหลายตาต่างยืนเฝ้ายาม ที่น่าตระหนกตกใจยิ่งไปกว่านั้น คือพวกเขาเหล่านั้น ต่างเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ ใครกันนะที่มีอิทธิพลกับเหล่าตำรวจได้ถึงเพียงนี้ "เป็นไงครับ คุณนักสืบพอใจไหม" น้ำเสียงที่ฟังดูแล้วสงบเยือกเย็น เผยให้เห็นบุรุษผู้นั้นที่สวมชุดสูตรสีแดงสด ราวกับเลือด "จะมีใคร ที่รู้ใจผมดีเท่ากับคุณหลุยได้อีกละครับ ฮ่าฮ่า" เสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้น เมื่อเขาสำรวจเงินในกระเป๋า พร้อมปิดมันลงต่อหน้าผู้ที่ฉีกยิ้มตรงมุมปากอย่างเอือมระอา ก่อนจะปิดกระเป๋าลง พร้อมลุกขึ้นยืน ก้มหัวเล็กน้อย"จะไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน" นักสืบผู้นั้นพูดขึ้นก่อนจะเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง"ถุ้ย!! พวกหมารับใช้ แค่ใช้เงินนิดหน่อย ก็เชื่องซะไม่มี น่าเบื่อ.." หลุยพูดขึ้นก่อนจะเอนพิงตนบนโซฟาหรู ด้วยความเหนื่อยหน่าย "คุณหลุยครับ ที่ให้ผมสืบได้เรื่องแล้วครับ" ลูกน้องคนสนิทยื่นซองสีน้ำตาลให้เขา ภายในมีภาพถ่ายมากมาย "ฉันหาจุดอ่อนแกเจอแล้ว..." ก่อนจะวางภาพถ่ายของชาไทยลงบนโต๊ะ เผยยิ้มออกมาเล็กน้อย อย่างมีเลคนัย หลุยได้ย้อนนึกภาพในอดีตที่แสนจะเจ็บปวด เมื่อตนสูญเสียแม่อันเป็นที่รัก อีกท
last updateLast Updated : 2025-04-10
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status