ENRICO'S POV'Hindi ko kayang isakripisyo ang anak natin.''Wala tayong magagawa, kapag hindi natin nasunod ang gusto nila...buong pamilya natin mamamatay.''They going to kill us.''Ganoon na lang ba natin isasakripisyo si Alexi? Wala na ba tayong dapat gawin?''W-Wala,''Si Alexi ang gusto ng anak ng business partner natin. Hindi tayo pweding umatras dahil malakas sila. Kapag umatras tayo makukulong tayo at papatayin tayo.''Sorry, hon. Wala na akong paraan.'Napahigpit ang hawak ko sa manubela at para akong nadudurog sa usapan ng mag-asawa. Kailangan nila isakripisyo ang mahal ko. Dahan dahan tumutulo ang luha ko habang nagmamaneho pauwi sa bahay. Gusto kong tumutol sa gagawin nila pero paano? Ganito lang ako at hindi ko maisalba si Alexi. Mahal na mahal ko siya pero wala akong kayang gawin para maligtas siya sa gagawin ng kanyang magulang. Naiinis ako sa sarili ko. Rinig na rinig ko ang usapan ng mag-asawa at ang kanilang plano. Nasa likod sila habang pinag-uusapan ang gagawin n
Nagising ako at napagtanto ko na buhay pa ako. I'm alive! Tumingin ako sa paligid ng kwarto at napa-iwas ako ng tingin sa dalawang mag asawa. Hindi ko alam kung ano ba ang magiging reaksyon ko sa kanila. Masakit pa rin sa akin na makita sila."You awake," naluluhang sabi ni mommy. Akala yata nila nakalimutan ko na ang ginawa nilang pagsakripisyo sa akin. Hindi ako nagsasalita at umiwas lang ako ng tingin. Gusto ko umalis dito, ayaw ko silang makita dahil nasasaktan pa rin ako sa ginawa nila."Kailan ang kasal?" they both shoked."P-pwedi tayong umatras, anak. Ala—" He trailed off."Ngayon pa? Ngayon pa na nasira kami ni Enrico? Are you serious?" My eyes wide opened. Hindi ko mapigilan ang sarili ko na maiyak. Parang biro lang lahat sa kanila ang nangyari! Hindi ba sila nag-iisip?"A-Anak," napatingin ako kay mommy."Wag mo akong tawaging anak dahil walang ina ang kayang isakripisyo ang anak." I saw her eyes, she almost cry.Inalis ko ang nakakabit sa akin, hindi ko al kung dextrose
Pagdating ko sa bahay nagulat ako nang makita si Kuya na nakaupo sa sofa. Hindi niya ako napansin na pumasok sa bahay. Parang hindi ako makagalaw sa tuwing nakikita ko kung saan kami banda nag-usap at naghiwalay ni Enrico."Alexi?" Kuya called me then he ran to me. "Saan ka pumunta?" tanong niya at halatang nag-aalala siya sa akin."Oh, fvk! Did you do this to your self!?" inis na sabi ni kuya at tumango na lang ako. Napatingin siya sa pulsuan ko na may lasl*s. Pero okay na at tuyo na iyon."I know what happened to you. Galit rin ako kila dad and mom sa ginawa nila sa 'yo. Pero wala akong magawa, gusto kita ilayo para hindi ka magpakasal sa business partner nila pero parehas tayong mahihirapan. Pumirma ka at naibigay nila sa business partner nila." Kuya almost whispered. Mahina lang ang kanyang boses."Wala na akong magagawa, kuya. Pumirma na ako." Malamig na sagot ko sa kanya."Did Enrico broke up with you?" bakit niya alam? "Alam ko na may relasyon kayo dati, ayaw lang kita pangun
"A-Anak?" napatingin ako sa magaling na nanay ko na tinawag ako. Hindi ako umimik pero nakatingin ako sa kanya."Hindi ka ba magsasalita?" mahinang sabi niya at iniwasan ko na lang ng tingin. Nandito kami ngayon sa isang mamahaling restaurant kung saan makikilala ang mapapangasawa ko. Yes, mapapangasawa. Hindi ako makapaniwala na magkakaroon ako ng asawa! Hindi pa ako fully healed pero may asawa na agad ako. Naiinis na natatawa na lang ako sa binigay na buhay sa akin ng mga magulang ko. "Okay ka lang?" nilingon ko si Kuya at nagpilit na ngumiti. Until now, he's here. Ayaw niya pa daw akong iwan sabi niya kaya hindi na ako nagreklamo doon."Can I back out?" nanginginig na sabi ko."Kahit gusto kitang itakas dito nakapirma ka na." Mahinang sabi ni Kuya sa akin. Sunod sunod ang paglunok ko. Nakita kong dumating na ang business partner ng mga magulang namin. Sobra na akong kinakabahan na to the point pinagpapawisan na ako. Yumuko na lang ako at pilit na isinisiksik sa utak ko na pumir
Dumating na kami sa lugar kung saan gaganapin ang kasal ko. Family to family lang ang nandito at sana makapunta si Luisa ngayon. Nandito pa rin ako sa Limousine at hindi pa nila ako pinabababa. Iniisip ko paano kapag tapos na 'tong kasal na ito? Saan na ako titira? Magsasama kami sa isang bahay ganoon?Nakita ko naman sa bintana na dumating na sila Kuya. And I saw Luisa! Finally. Napangiti naman ako dahil nakapunta siya. Naka white plain dress lang siya at halatang hindi nakapaghanda. May kumatok sa bintana at sinabing pwedi na ako bumaba. May hawak akong isang bouquet ng white rose. Nanginginig ang kamay ko pero pinipilit ko pa rin maging okay. Lumabas na ako sa sasakyan at nakita ko ang magulang ko na papalapit sa akin. Bumuntong hininga agad ako. Hindi ko sila pinansin, lumapit sila sa tabi ko at sinamahan ako pumasok sa simbahan."Anak, maiintindihan mo rin lahat sa huli." Seryosong sabi ng tatay ko at napakunot ako ng noo."Bakit sa huli pa? At saka anong maiintindihan ko? Nand
Pag gising ko naabutan ko si Roi na nakatulog sa isang couch dito sa kwarto. Kinuha ko ang ginamit ko na kumot sa kama at inikumot sa kanya. Mukha rin siyang nilalamig dahil nakatodo yata ang malaking aircon.Nakatingin lang ako sa kanyang maamong mukha. Kung dati ay si Enrico ang pinagmamasdan ko pero ngayon si Roi na. Hindi pa rin matanggap ng puso ko na kasal na kami ni Roi. Hindi ko gusto si Roi at alam kong hindi din niya ako gusto. "Kung nakakatunaw lang ang titig kanina pa ako tunaw." Nanlaki ang mata ko dahil gising na pala si Roi! Napatayo agad ako sa pagkakaupo ko. Nakakahiya. Nahuli niya akong nakatitig! "Good morning...my wife." Nagulat ako sa sinabi niya. W-Wife? "I know that's hard to believe na mag-asawa na tayo. Sana matutunan mo ako mahalin, Alexi." Napalunok ako sa sinabi niya."I like you since you start your work in the shop. Hindi ko lang sinabi agad sa 'yo baka iwasan mo ako." Roi was confessing. Ramdam ko ang kaba niya dahil sa pawis niya. Hindi ko alam ku
"Gising ka na," ani ni Roi. Dahan-dahan akong bumangon pero nakaramdam ako ng sakit sa private part ko. Anong nangyari? Bakit ganito kasakit ang katawan ko? "I have something to tell you..." Roi trailed off."Ano 'yon?" mahinang tanong ko at nakaramdam agad ako ng kaba. "Y-Your baby, d-died." Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko at bigla na lang napaawang ang bibig ko!"A-Ano? Paanong namatay?" ang kaba ko ay sobra sobra sa mga nalaman ko. Nagsimula na akong maiyak sa binalita sa akin ni Roi. Maging siya ay umiiyak na! I shookt my head in disbelief. No. Hindi. Hindi ako naniniwala."Iharap mo ang doctor sa akin Roi, please!" Panic at sigaw kong sabi at hindi ko mapigilan ang sarili ko."W-Wala na," halos wala siyang boses at sobrang nanginginig din siya. Iyak ako ng iyak habang nakahawak sa tiyan ko. Nanginginig ako habang nakahawak ako sa aking tiyan. Tila bang ayaw ko maniwala sa sinabi ni Roi sa akin. "Asan ang doctor, Roi! Gusto ko malaman bakit namatay ang anak ko!" Nanggi
"You want to come?" aya sa akin ni Roi habang busy siya mag ayos ng necktie niya. Pupunta kasi siya sa company nila at inaantay niya ako mag desisyon kung sasama ako o hindi.Hindi agad ako makadesisyon. Iniisip ko yung sasabihin ng mga tao sa akin. Lalo na't first time nila ako makita at kasama ko ang CEO na si Roi. "Alam ko ang iniisip mo, 'wag mo alalahanin ang mga tao sa paligid natin. Alam ko rin na balitado na yung tungkol sa kasal natin. Don't worry, nasa tabi mo lang ako." Nakangiting sabi niya. So, I decided to come."Mahihintay mo ba ako? Maliligo lang ako sandali?" mahinang tanong ko at tumango siya.Yeah, sure." Kaya pagkasabi niya ay pumasok na ako sa CR para maligo. After a minutes, lumabas na ako at nagulat ako na may nakahanda na akong isusuot ko sa kama. Napalunok ako dahil si Roi ang naghanda nun."Gusto mo ba?" he asked, curiosly."Oo naman, sakto na sa akin 'yan." Nakangiting sabi ko.Tinignan ko ang dress na nakahanda at kulay red iyon. Sakto lang sa akin at hin