[1] The Boy in the Court

Lasa ng keyk. Mukha ng nakatabi sa bus na ngumiti. Amoy ng pabango. Yakap ng mahal sa buhay. At, mga pangakong sinambit.  Bakit kaya sobrang bilis mawala ng mga bagay na nagbibigay ng labis na kasiyahan?

Iyon ang mga salitang tumatakbo sa isip ni Leaf habang nakatulala siya sa bintana ng kwarto niya. Kita kasi mula roon ang puno sa bakuran ng kanilang kapitbahay. Pinagmamasdan niya ang mga dahon nito na naglalaglagan dahil sa malakas na Amihan.

“Wala talagang permanente. Lahat panandalian,” ang sabi niya sa sarili.

“Leaf, anak, matagal ka pa ba riyan? Mala-late ka na,” sigaw ni Maple na rinig ang boses mula sa unang palapag ng bahay nila.

“Patapos na po!” sagot pabalik ni Leaf. Hinila niya ang bulaklaking kurtina upang itago ang itsura ng kwarto niya mula sa mga tatanaw nito sa labas ng bintana.

Kinuha at isinuot niya ang bag na nakapatong sa pang-isahang tao niyang kama. Humarap siya sa salamin kung saan halos kita ang saktong laki ng kwarto niya na may karaniwang ayos lang tulad ng nakikita sa telebisyon. Kinuha niya ang pabango mula sa mesa kung saan nakapatong ang iba pang produkto na ipinapahid niya sa katawan katulad ng losyon at pulbos. Ngunit kahit hindi na niya pinulbusan ang mukha, makikita naman mula sa salamin ang makinis niyang balat. Bilugan ang kaniyang mukha kahit payat ang kaniyang pangangatawan. Makapal rin ang kilay at kaniyang pilikmata na namana niya sa kaniyang ama.

Inayos niya ang kurbata ng suot niyang uniporme. Panibagong uniporme na naman ito para sa kaniya na noo’y kulay puti at walang necktie. Ngayo’y kulay bughaw na at may kasama pang kurbata.

“Tara na. First day mo pa naman sa bago mong school,” saad ni Maple nang buksan niya ang pinto ng kwarto ng anak. Tulad ni Leaf, payat din ang katawan at bilugan ang mukha ng kaniyang ina ngunit higit na kapansin-pansin sa kaniya ang napakaganda niyang buhok na makintab at halatang malusog. Kasalukuyan iyong nakapusod.

“Tapos na po ako.”

Nilagpasan ni Leaf ang kaniyang ina palabas ng kwarto niya. Hinila ni Maple ang pinto para isara at sabay na silang bumaba ng hagdan. Dalawang palapag kasi ang nakuha nilang bahay dito sa Manila. Hindi ito gaanong kalakihan ngunit sapat na ito sa maliit nilang pamilya. Sa katunayan, pagbaba ng hagdan ay sala na agad ang bubungad.

Sumakay sila ng kotse na nakaparada sa labas ng bahay nila. Ang ama niya ang magmamaneho.

“Tara na, Alder honey,” sabi ni Maple sa asawa pagsakay ng kotse sa tabi niya, sa may passenger seat.

“Ready ka na ba, Leaf?” sabi ni Alder. Balbas sarado siya at nakadepende na sa salamin ang malabo niyang paningin. Nakatingin siya sa anak mula sa rear-view mirror. Mabalbon ang mga kamay niyang nakahawak sa manibela.

“Yes, Dad.”

“Good.” Pinaandar na ni Alder ang makina ng kotse at umalis na sila.

“Don’t forget to make friends, anak. Bago lang tayo rito kaya mas maigi kung magiging mabait tayo sa mga tao dito, okay?” sabi ni Maple habang nasa biyahe na sila.

“Yes, Mom,” tugon ni Leaf habang nakatingin sa may bintana.

Ilang sandali lang ay tumigil sila sa tapat ng eskwelahan kung saan matatanaw ang malawak na grounds nito at stage kung saan mababasa ang mga salitang Manila Private High School na siyang pangalan ng eskwelahan.

Hinila ni Leaf ang bag niya palabas ng kotse at kumaway sa mga magulang niya hanggang sa umalis sa harap niya ang sinasakyan nilang kotse. Bumuga muna siya ng hangin bago pumasok sa loob ng bagong eskwelahan.

"Room 103. Mukhang tama naman ang dinadaanan ko. Makikita ko rin iyon dito maya-maya lang," banggit niya sa sarili pagkabasa sa nakasulat sa papel na hawak-hawak niya na ibinigay sa kaniya noong inaayos pa lang niya ang mga papeles niya para sa paglipat. Hindi na niya kailangan umakyat ng hagdan dahil nasa unang palapag lang naman ng eskwelahan ang hinahanap niyang kwarto.

Sa kaniyang paglalakad, isang basketbol gym ang nadaanan niya na nakabukas ang malalapad na dobleng pinto nito. Kita sa loob ang mga lalaking nagpapraktis ng basketbol. Sandaling tumigil si Leaf para panoorin sila. Malikot ang mga mata niya dahil bukod sa naghahanap siya ng lalaking matitipuhan niya ay sinusundan niya rin ang paggalaw ng mga iyon na may kaliksihan.

Isang binata na maputi at namumula ang mukha ang nakakuha ng atensyon niya mula sa mga lalaking nandoon sa loob ng gym. Higit na mas matangkad sa kaniya ang lalaki. Nakasando lang ito kaya kita ang brusko niyang braso. Itinaas ng binata ang braso niya para hawiin ang buhok niya. At nang makita ni Leaf ang kili-kili ng lalaki, agad siyang napakagat ng labi. Hindi naman mainit pero pinagpapawisan siya.

“Wala pang recess pero busog ka na,” biglang sabi ng babae sa gilid niya na huminto sa paglalakad nang mapansin si Leaf. “Sino ba dyan? May mga tropa ako diyan. Sabihin ko bet mo?”

“Wala akong bet diyan, noh,” binabaan niya pa ang boses niya at saglit na inilayo ang tingin sa gym. “Sa katunayan nga, naiinggit ako sa kanila mag-basketbol kasi star player ako sa dati kong school.”

“Teh, ako lang ‘to. Ako lang nandito. Huwag mo nang itago. Kasi kapag nagpanggap ka pa, hahalikan kita.” Akmang inilapit ng babae ang mukha niya kay Leaf matapos lumingon-lingon sa paligid pagkasabi niyon.

"Baka tumakbo ka kapag hinalikan kita."

"Sure ka?"

Pilit na pinigil ni Leaf na hindi gumalaw. Papalapit ng papalapit ang babae sa mukha niya nang bigla na siyang umiwas.

“Hindi ko talaga kaya! Nasusuka ako!” Nailantad na ni Leaf ang tunay niyang pagkatao sa babaeng ngayon lang naman niya nakilala. Tinakpan pa niya ang bibig na kunwari'y maduduwal.

"Sabi ko na nga. Huwag kang mag-alala. Tanggap kita, ano ka ba?"

Napatingin si Leaf direkta sa mata niya at ramdam naman niya ang sinseridad ng taong kaharap.

"Sige na nga. Oo na. Hindi na ako magpapanggap. Tama ka."

“Clover nga pala. Clover Tamayo.” Inalok niya si Leaf na makipagkamay. Tiningnan lang ni Leaf ang kamay niya nang iabot niya ‘yun. Sunod ay tiningnan niya si Clover mismo at tiningnan ulit ang kamay niya at muling tumingin na naman ulit sa mukha ng babaeng nasa harap. Nanlaki ang mga butas ng ilong ni Clover. “Huwag kang mag-alala. Hindi kita type at sure ako, hindi rin ako ang type mo.”

Mapapansin ang morenang balat ni Clover nang tanggapin ni Leaf na makipagkamay sa kaniya. Nakangiti iyong tinanggap ni Leaf gamit ang parehong kamay. At isa pa, bigla niya ring naalala ang payo sa kaniya ng kaniyang ina na mas makakabuti kung magkakaroon siya ng mga kaibigan gayong bago lang sila sa Manila. Wala pa silang masyadong kakilala sa lugar kung saan sila lumipat. Hindi tulad sa ibang parte ng Manila na may ilan silang mga kamag-anak.

Inakbayan siya ni Clover at muling tinanong, “Sino nga riyan? Tulungan kita para friends na tayo.”

Dumidikit ang may kalakihang dibdib ng dalaga sa may braso niya. Napainit niyon ang tainga ni Leaf ngunit hindi dahil nakakaramdam siya ng kung anong atraksyon kundi dahil hindi siya kumportableng madikitan nu’n. “Si Birch ba? Iyong matangkad na maputi?”

“Siya ba 'yong naka-sando ng dilaw na number seven ang jersey number?”

Ibinalik nilang pareho ang tingin sa gym. “Hindi, naka-black siya na sando. Sino ba ‘yung sinasabi mo?”

Iginala rin ni Leaf ang mga mata niya sa mga lalaki na kasalukuyan ay tapos nang maglaro. Pero hindi tulad ni Clover na hinahanap ang sinasabi niyang lalaki, ang naka-itim na sando na nabanggit ni Clover naman ang hinahanap ni Leaf.

Tatlo halos ang nakita niyang nakasando ng itim pero isa lang ang nakita niyang matangkad na maputi. Walang jersey number ang sando ng lalaki na iyon kundi tatak lang ng isang brand. Pinagmasdan niya iyon. Maamo ang mukha ng lalaki na iyon pero hindi siya tipo ni Leaf. Ang tanging nakakuha lang talaga ng atensyon niya ay ang lalaking binanggit niya kay Clover.

“Si Elm?” nanlalaking mata na sambit ni Clover. “Si Elm ang crush mo?”

“Elm pala ang pangalan niya. Anong apelyido para ma-add ko social media accounts niya?”

“Seryoso ka?”

Ibinalik ni Leaf ang tingin sa loob ng gym para pagmasdan ang umiinom ng tubig na si Elm. “Bakit? Ano bang meron sa kaniya na dapat kong malaman?”

Napasinghal si Clover habang nakatingin rin kay Elm. “Nako. The ultimate paasa. Huwag ka nang magtangkang magkagusto riyan dahil paasahin ka lang niyan. Marami pang iba dyan tulad ni Birch pero huwag ‘yan. Binabalaan na kita. Masasaktan ka lang.” Naghalukipkip pa siya.

Biglang tumunog ang bell ng eskwelahan.

“Ano nga pa lang room number mo?” tanong ni Leaf kay Clover.

“103. Ikaw?”

Muling tiningnan ni Leaf ang hawak na papel upang makasigurado. “Parehas pala tayo.”

Napanganga si Clover ng kaunti. “OMG! I think meant to be talaga tayo...maging bestie! Let’s go, Beshy.”

Naglakad na siya at kumumpas pa para sundan siya. Nakangiti naman na sinundan siya ni Leaf.

“Bago ka lang ba rito?” tanong ni Clover. “Ngayon lang kita nakita. Dito rin kasi ako nag-junior high school at never pa kitang nakita.”

“Oo, kakalipat lang kasi namin dito.”

Pumasok sa isang silid-aralan si Clover habang nakasunod lang sa kaniya si Leaf. “Bakit kung kailan grade 12 ka na, saka ka pa lumipat? Hindi ba graduating na rin iyon na maituturing?”

“Kailangan na kasi dahil ‘yung work ni Daddy, nandito na.”

“Ano bang work niya?” tanong ni Clover habang namimili sila ng upuan. Naupo siya sa bandang gitna.

Naupo naman si Leaf sa tabi niya.  “Nagbebenta sila ng lupa. Sila ni Mommy. ‘Yun ang work nila.”

“E ‘di may bahay na rin kayo agad dito?” Tumango na lang si Leaf bilang tugon. “Ayos. Ang galing. Ako naman, hindi talaga kami mayaman. Pinag-aral lang ako ng Tita ko kasi matalino naman daw ako. Sayang daw ‘yung talino ko kung ‘di ako pag-aaralin sa magandang school.”

Tumawa siya ng mahina.

Isang beki na nakasalamin at medyo mataba ang pumasok sa kwarto nila. “Magandang Hapon.” Bumati naman sa kaniya pabalik ang mga estudyante. “Okay. Ako si Mr. Macato. Ako ang magiging guro ninyo sa asignaturang, Komunikasyon at Pananaliksik sa Wika at Kulturang Pilipino,” pagpapakilala niya. “Pero bago ako magsimula, mayroon tayong bagong estudyante mula sa ibang eskwelahan at kakalipat lamang. Pwede mo bang ipakilala ang iyong sarili, Mr. Reyes?”

Napagitla si Leaf sa upuan niya nang matawag ang pangalan pero dahan-dahan rin naman siyang tumayo at nakayukong pumunta sa harapan.

“May ka-apelyido ka sa klase na ‘to,” sabi ni Mr. Macato bago makalapit si Leaf sa kaniya. “Hindi na rin naman ako magtataka. Ang common ng Reyes na surname.”

Dinaan na lang ni Leaf sa mahinang pagtawa ang kaba nang mapansin na nakatingin na sa kaniya ang buong klase. Nasa bente rin sila. Marami-raming tao rin iyon para sa kaniya kaya hindi niya mapigil ang malakas na kabog ng dibdib niya. Inaasahan na niya na gagawin niya iyon pero hindi pa rin siya komportable na magsalita sa harapan lalo pa’t mga bagong tao ang kaharap niya. Tiningnan-tingnan na lang niya si Clover para mabawasan ang kaba niya.

“Hi, ako si Mark Leaf Reyes. Pwede niyo akong tawaging Leaf. Labing-walong taong gulang. Dati kaming nakatira sa Cavite at kakalipat lang rin namin dito sa Manila. Dito na rin kasi ako mag-aaral ng kolehiyo pagtapos. At, nagagalak akong makilala kayong lahat.”

“Welcome to our school, tukayo...ng apelyido,” sabi ni Elm na nakatayo na sa pinto ng silid-aralan nila.  Nakabihis na siya ng uniporme. Ang isang kamay niya ay nakasandal sa pintuan.

Biglang pinagpawisan ng malamig si Leaf at tila nanigas siya sa kinatatayuan niya habang nanlalaki ang mga mata niyang nakatitig kay Elm.

Kanina pa pala siya nasa pintuan at inaantay lang matapos magpakilala si Leaf bago pumasok.