LOGINLiam’s POV
“Do you like the place? Niresearch ko pa talaga ang restaurant na ‘to para masigurado kong magugustuhan mo.”
Nagniningning ang mga mata ni Selena habang tumingin siya sa akin, sabay hawak ng aking kamay sa ibabaw ng mesa. Mainit ang kanyang palad, at saglit akong natigilan sa lambing ng haplos niya.“Yes, ang ganda dito. Mukhang masarap pa ang pagkain,” sagot niya, may ngiti sa labi.
“Good, good. I’m happy that you like it,” sabi ko, habang pinagmamasdan ang saya sa kanyang mukha.
“I love it, baby.”
Masigla siyang kumakain, at ako nama’y tahimik na pinagmamasdan siya. I smirk, sa bawat ngiti niya at bawat tawa. Isang linggo rin akong nawala dahil abala sa negosyo. Kailangan kong lumipad papunta sa ibang bansa para asikasuhin ang isang proyekto. Pero ngayong kaharap ko siya, pakiramdam ko ay bumalik lahat ng pagod na nawala.
“Hindi mo nabanggit sa akin na dalaga na pala ang anak mo,” seryoso kong sabi habang pinupunasan ko ang labi gamit ang napkin.
“Aahh… hehe, pasensya ka na. Hindi ko naikwento sa’yo.” Binaba niya ang kutsara at tinidor, at huminga nang malalim bago tumingin sa akin, diretso, walang iwas.
“Eighteen pa lang ako nung nabuntis ko si Isabela. I was planning to abort her… kasi iniwan ako ng boyfriend ko. Niloko niya ako.” Nanginginig ang boses niya.
“Pero pinigilan ako ng nanay ko. Sabi niya, tapusin ko raw ang pag-aaral, siya na raw ang bahala sa bata.”
Tumango-tango ako, sinusubukang unawain ang bigat ng mga salitang binitawan niya.
“I’m sorry, baby,” sabi niya, halos pabulong.
“Ayoko kasi na malaman mo ang totoo, baka iwan mo rin ako.” May takot sa kanyang mga mata, takot na baka hindi ko tanggapin ang nakaraan niya.
Hinawakan niya ang kamay ko.
“Wag kang mag-alala. Pansamantala lang naman siya sa mansyon, I will find a place where she can stay. Hindi ko kasi siya pwedeng itakwil. Hindi na siya kayang alagaan ng nanay ko. Don’t worry. After niya ng college, at makapagtrabaho sigurado, kaya na niyang mag-isa.”
“NO! Let her stay.” Hindi ko napigilang tumaas ang boses ko. Nakita kong nagulat siya.
“Pero…”
“I think it’s time you make it up to her,” sabi ko nang mas mahinahon.
“Sa tingin ko, medyo malayo ang loob niya sa’yo.”
Lumungkot ang mga mata ni Selena.
“Kasalanan ko. Madalang lang akong dumalaw noon. Masyado akong naging abala sa trabaho . Tsaka…” saglit siyang natigilan, tila nagdadalawang-isip kung itutuloy. Pero kalaunan ay nagsalita rin.
“Tsaka ayokong malaman ng mga kaibigan ko na may anak ako sa pagkadalaga.”
Hinawakan niya ulit ang kamay ko, tila nagmamakaawa.
“Baby, can I ask you a favor?”
Tumaas ang kilay ko ngunit tumango pa rin.
“Since pumayag ka na tumira sa atin si Isabela… can you please tell everyone that Isa is my sister, not my daughter?” May pagsusumamo sa tono niya, at ramdam kong desperado siyang mapanatili ang imahe niya sa lipunan.
Tinitigan ko siya ng ilang sandali bago ngumiti. “Of course, baby. Basta ikaw.”
Ngumiti siya, maluwag sa dibdib.
“Thank you, baby. Alam ko love na love mo ako.” Lumapit siya at marahang hinalikan ako sa labi.
“I love you, baby,” bulong niya bago muling ngumiti.
Pagkatapos naming kumain, dumaan kami sa mall. Gusto raw niyang bumili ng bagong labas na bag na matagal na niyang inaabangan. Hinayaan ko lang siya.
“Baby, thank you so much! Grabe, ilang buwan ko ‘tong hinintay, and sa wakas, hawak-hawak ko na!” tuwang-tuwang sabi niya habang mino-model ang bag sa harap ko.
Isang mabilis na ngiti lang ang itinugon ko, pero sa loob-loob ko, may bahagyang bigat. Pinagmamasdan ko siyang masayang umiikot, parang walang ibang iniisip sa mundo.
Pagpasok namin sa kotse, hindi ko inaasahan ang sumunod na nangyari. Bigla akong kinandong ni Selena, dahilan para mapaatras ako sa upuan. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan, at ang bango ng kanyang pabango na agad bumalot sa loob ng sasakyan.
“Baby…” malambing pero may halong pang-aakit ang boses niya, sabay lapit ng kanyang mukha sa akin.
“Nabitin ako kanina.”
“Talaga lang ha?” biro kong sagot, sabay abot sa likod ng upuan. Binuksan ko ang trunk ng kotse gamit ang remote, seryoso ang tumingin sa kanya.
May inilabas akong maliit na paper bag mula sa likod, at winawagayway ko ito sa harap niya.
“Baka ito ang hinahanap mo,” sabi ko,
“ Let me see” tinignan niya ang laman ng bag.
Wow! It looks long and yummy” malandi niyang sabi.
“we can try it now.”
Buti na lang tinted ang mga bintana ng sasakyan, kaya hindi nila makita na nakakandong si Selena sa akin.
I put lubricant on the toy, turned it on and carefully pushed it inside Selena. Hindi na ako nag-abalang alisin ang kanyang panty..
“Aaaahh Babby, it feels so hot. Ang laki mo” she is acting like it was my di** inside her.
Napapahigpit ang kapit niya sa aking leeg ko habang patuloy ko itong nilalaro sa loob niya.
“Damn, ang sarap ng bago mong toy.. Baby.. aaahh” nagtataas baba siya, sarap na sarap sa bago kong bili..
“ Baby.. aahh ang laki, ang tigas ang sarap..”
Kinuha niya ang ito sa aking hawak at siya na ang nagmanipula. Binuksan ko ang buntones ng damit niya at nilabas ang tayong tayo niyang de** at pinisil ito.
“ Aaah.. yes ganyan baby.. Can you suck it please…” puno na libog na sabi nito.
Ngunit hindi ko siya sinunod bagkus, nilagyan ko ng lubricant ang aking mga palad at nilaro laro ang kanyang mga dede.
“ Yes, fuck aaahh that’s it baby.. More..” pikit ang matang nakatingala na sabi niya.
“ Aaaahhh I am cumming baby.. Ang sarap.. Aaahh” bumagsak siya sa harapan ko at niyakap ako nung siya ay nilabasan.
“ Baby, di ba sabi mo pupunta ka sa doctor sa hongkong para tanungin kung may pag-asa bang tumayo ang iyong pagkalalake, anong sabi ng doctor?” tanong niya sa gitna ng paghingal.
“ I am sorry Baby, mukhang imposible na raw na magamot ang aking erection issue.. “ simpleng sagot ko.
Ramdam ko ang panghihina niya, ang ang paghinga ng malalim. Nanalilisik ang matang napatingin ako sa kanya. Matang umaapoy. Nakayakap pa rin siya sa akin.
Nung lumayo siya at tumignin sa akin, napangiti ako ng pagkaganda-ganda.
“ Satisfied?” tanong ko.
“ Uhmm” tumango ito nakangiti.
“ Kahit impotent ka, inaamin ko magaling ka pa rin sa kama. Magaganda ang mga gamit na iyong nabibili para pasayahin ako. Malanding sabi niya.
Adriane’s POV“Do this again? What kind of report is this?” “At ito, sa tingin ba ninyo, maayos na marketing strategy ito? Paano ko kayo mapagkakatiwalaang iwan ang kompanya kung simpleng report at proposal ay hindi ninyo magawa?”Kita ko ang gulat sa mga mata ng mga kasamahan ko sa trabaho. Tahimik lang akong nakaupo sa tabi, nakikinig sa mga bulyaw ni Sir.Nasa conference room kami para sa aming weekly meeting.Kilala ko na si Sir, hindi na bago sa akin ang pagiging istrikto niya. Pero ngayon na lang ulit siya naging ganito ka-bugnot.“Get out! All of you!”
Isabela’s POVPagbaba ko ng kotse ni Liam, mabigat ang bawat hakbang ko papasok ng campus. Parang may nakapatong na bato sa dibdib ko, hindi kita, pero ramdam sa bawat hinga.Sinubukan niya akong kausapin kanina. Paulit-ulit. Pero paisa-isa lang ang sagot ko.Hindi dahil ayokong makipag-usap… kundi dahil baka tuluyan na akong mabasag kapag nagsalita pa ako.Naiinis ako. Nasasaktan. At mas lalong naiinis dahil hindi ko alam kung
Isabela’s POVMabilis akong umakyat sa kwarto ko, halos hindi na humihinga. Pagkasara ko ng pinto, doon na ako tuluyang bumigay.Napasandal ako sa kahoy, at bago ko pa mapigilan ang sarili ko, sunod-sunod nang tumulo ang luha ko. Tahimik sa una, pilit kong nilulunok ang hikbi, pero kalaunan, hindi ko na napigilan.Tumakbo ako palayo dahil ayokong makita ni Liam na umiiyak ako. Ayokong makita niya kung gaano ako kahina.Ni hindi ko nga alam kung bakit ako umiiyak.Alam kong wala akong karapatan.
Liam’s POVTahimik ang loob ng kotse matapos kong ihatid si Celeste sa ospital. Halos hindi ako makaalis dahil iyak siya ng iyak sa sobrang takot. Hanggang sa dumating ang mommy niya, napakalma siya at nakatulog. Tsaka lang ako nakapagpaalam para umalis. Ni hindi ko namalayan ang oras. I was about to call or chat with Isabela, pero dead ang phone ko.“Shit!”“Kumusta na kaya si Isabela? Nasa bahay na kaya siya?” hindi mapakaling tanong ko sa isip.Paulit-ulit na nagre-replay sa isip ko ang mukh
Isabela’s POV“Ring… ring… ring…”Nagtinginan kami sa loob ng klase nang biglang umalingawngaw ang alarm. Ilang segundo muna kaming natigilan, sinusukat kung false alarm lang ba iyon o isa na namang fire drill. Walang kahit sino sa amin ang agad kumilos.Nasa computer lab kami noon, abala sa tinatapos na accounting sheet. Wala ang teacher namin, lumabas sandali, kaya lalo kaming nag-atubili. Sanay na kami sa mga drill, kaya kahit malakas ang alarma, walang nagmadaling tumayo.Hanggang sa biglang bumukas ang pinto.“Sunog! Bilisan niyo, lisanin ang room! May nasusunog sa kabilang lab!” sigaw ng teacher namin.Biglang sumikip ang di
Liam’s POV“You’re awake?” inaantok na tanong ni Isabela, halos pabulong, boses na bagong gising. “Matulog ka pa. Maaga pa,” sagot ko nang may maliit na ngiti.Ramdam ko ang init ng hininga niya sa dibdib ko nang unti-unti siyang muling nagsiksik sa akin at nakatulog. I closed my eyes, letting myself drift again with the warm of Isabela’s body.…Magaan ang buong linggo ko, kahit punô ng trabaho. May kakaibang saya sa bawat araw, siguro dahil mas ma







