All Chapters of Whispers of Forbidden Desire: Chapter 1 - Chapter 10

Liam’s POV“Do you like the place? Niresearch ko pa talaga ang restaurant na ‘to para masigurado kong magugustuhan mo.”Nagniningning ang mga mata ni Selena habang tumingin siya sa akin, sabay hawak ng aking kamay sa ibabaw ng mesa. Mainit ang kanyang palad, at saglit akong natigilan sa lambing ng haplos niya.“Yes, ang ganda dito. Mukhang masarap pa ang pagkain,” sagot niya, may ngiti sa labi.“Good, good. I’m happy that you like it,” sabi ko, habang pinagmamasdan ang saya sa kanyang mukha.“I love it, baby.” Masigla siyang kumakain, at ako nama’y tahimik na pinagmamasdan siya. I smirk, sa bawat ngiti niya at bawat tawa. Isang linggo rin akong nawala dahil abala sa negosyo. Kailangan kong lumipad papunta sa ibang bansa para asikasuhin ang isang proyekto. Pero ngayong kaharap ko siya, pakiramdam ko ay bumalik lahat ng pagod na nawala.“Hindi mo nabanggit sa akin na dalaga na pala ang anak mo,” seryoso kong sabi habang pinupunasan ko ang labi gamit ang napkin.“Aahh… hehe, pasensya ka

Isabela’s POV “Wala kang pasok ngayon, ‘di ba?” tanong ni Mommy habang tahimik kaming kumakain ng breakfast. Ang tono niya ay kalmado.“Wala po,” simple kong sagot, sabay tingin sa tasa ng kape ko. Pailalim kong sinulyapan ang stepfather ko na tahimik lang na kumakain sa kanan ko. Mukhang hindi niya ako sinumbong kay Mommy kagabi, at kahit papaano, gumaan nang kaunti ang dibdib ko.“Pagkatapos mong kumain, maghanda ka. Dadalhin kita sa mall,” ani Mommy habang inaabot ang tinapay. “Tingnan mo ‘yang salamin mo, basag na basag. Hindi ka ba naduduling diyan?”Napahawak ako sa aking salamin. Naalala ko agad ang nangyari kagabi at marahang inayos ito, pilit itinatago ang kaba sa dibdib ko. Pasimple akong tumingin sa stepfather ko, at nanigas ako nang magtama ang aming mga mata. Tahimik siyang nakatingin, parang binabasa ang isip ko. Mabilis kong iniwas ang tingin.“Baby, anong oras ka uuwi mamaya?” tanong ni Mommy, ngayon ay may sobrang lambing sa boses. Para siyang naging pusa, malambing

Liam’s POV Nakatayo ako sa gitna ng balkonahe ng mansion, hawak hawak ang baso ng whiskey. Tahimik ang paligid, tanging huni ng mga kuliglig at hampas ng hangin sa mga dahon ang maririnig. Mula rito, tanaw ko ang malawak na hardin na nilulunod ng ilaw ng buwan.Humigop ako ng hangin, pilit pinapakalma ang sarili. Selena’s asleep, siguro pagod na pagod iyon sa maghapong pamimili nila ni Isa. “Isa…” mahinang bulong ko, halos pabulong sa hangin. “Pero… ‘Bela’ suits her better.” Napangiti ako nang hindi sinasadya.Agad kong itinago ang ngiti, napailing sa sariling kahibangan. What the hell am I thinking? Bakit hanggang ngayon, hindi ko pa rin makalimutan ang inosenteng mukha ni Isabela? Akala ko, wala nang babaeng makakapagpabilis ng tibok ng puso ko, pero iba siya. Iba ang epekto niya sa akin.Nilagok ko ang natitirang whiskey, mariin kong hinawakan ang baso hanggang sa maramdaman ko ang lamig ng salamin sa aking palad. Bakit parang nararamdaman ko pa rin… ang mga labi niya sa labi k

Liam’s POV“Naayos na ba ang lahat ng papeles na pinahanda ko sa’yo, Adriane?”“Opo, sir. Handa na po lahat,” mabilis na sagot niya, medyo kabado.“’Yung mga pinaimbestigahan ko sa’yo, kumusta? May resulta na ba?”“Opo, sabi ng imbestigador, inaayos na po niya lahat ng impormasyon. Kapag kumpleto na, ipapadala niya agad.”“Good.” Tumango ako, malamig ang tono.“William!”

Isabela’s POVPumasok ang sasakyan sa harap ng isang exclusive restaurant na tila para lang sa mga mayayaman at sikat. Pagkabukas ng pinto, marahan akong bumaba. Ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin, ngunit mas malamig ang kabang gumapang sa dibdib ko. Napalingon ako sa paligid, mga gintong ilaw, mamahaling kotse, at mga taong halatang sanay sa marangyang buhay.Anong ginagawa ko rito?“Magandang hapon po, Mr. Tejero,” bati ng receptionist na tila agad siyang nakilala.Napakunot ang noo ko. So madalas nga siyang pumunta rito...“This way, Sir,” sabi ng waiter na agad lumapit at magalang na inalalayan kami.