Chapter 6

“Magkaibigan lang kami ng Kuya mo,” ang sabi ko kay Faith. “Imposibleng mangyari sa ‘min ‘yang mga BL series na pinapanuod mo, ‘di ba?” sabay tingin kay Felix.

Tumingin muna siya sa akin nang matagal pero hindi naman nagsalita.

Pagkatapos ay kinuha ang isang basong tubig para uminom. Nang maubos ay ibinaba niya rin ang baso sa mesa. “Anong klaseng tanong 'yan, kahit pa siguro ikaw na lang ang natitirang tao sa mundo ay hindi kita papatulan, may taste naman ako 'no.”

“Huwaw, mas gwapo naman ako kaysa sa 'yo 'no, 'di ba Faith?” ang tanong ko na agad nitong tinaas ang kamay na naka-thumbs up.

“’Wag mong awayin si kuya Kenan,” ang baling pa nito kay Felix.

“Ewan ko sa inyo,” ang komento niya tapos ay tumungo sa pagkain.

Si kuya Fernan at ate Anna ay napapangiti at naiiling sa amin. Tanging si baby Kyle lang ang abala sa pagnguya ng pagkain.

Nang matapos kumain ay bumalik si kuya Fernan sa shop na hindi kalayuan at limang kalye lang ang layo mula rito.

Minsan na rin kasi akong nakapunta roon nang masiraan ng motor nang bumisita.

Dumiretso ako sa kwarto habang naghuhugas ng pinggan si Felix. Siya daw kasi ang nakatoka ngayon.

Nahiga lang ako sa kama at nagbo-browse online.

Nang bumalik sa kwarto si Felix ay pinatabi niya ako. “Tumabi ka nga, hindi ako makaupo.”

“Sa sahig ka na lang maupo, ba't kasi walang upuan dito sa kwarto mo.”

“Kama ko 'yang hinihigaan mo, ikaw dapat ang mag-adjust dahil bisita ka.”

“Kaya nga, bisita ako kaya dapat maging hospitable ka.”

“E, kung palayasin kaya kita?”

Bigla akong umusog at binigyan siya ng pwesto para makaupo. “Ito na nga, o. Sinabi ko bang hindi kita bibigyan ng space.”

“Nakalimutan kong sabihin na pupunta pala ako sa palengke para tulungan si Mama. Bigla kasing umuwi ang kasama niya dahil may emergency.”

“Sama ako.”

“'Wag na, dito ka na lang or kung gusto mo ay umuwi ka ng maaga.”

Hindi ako uuwi ng maaga. “Magpapagabi ako para diretso tulog na lang ako pag-uwi.”

Nagkatinginan kami nang matagal. “Gusto mong sumama?”

Tatlong beses akong tumango habang kumukurap. Nagpapa-cute para pumayag.

“Tigilan mo 'yan, hindi bagay sa 'yo.” Tapos ay tinakpan o tamang sabihing hinilamos niya ang kamay sa mukha ko.

Tinapik ko palayo ang kamay niya pagkatapos ay pinunasan ang mukha gamit ang laylayan ng damit. “B**a pa kamay mo!” ang reklamo ko.

Tumayo siya at saka lumapit sa cabinet at naglabas ng damit. Bahagya siyang tumalikod at saka naghubad ng damit pang-itaas.

Habang pinagmamasdan ko ang pagbibihis niya ay bigla kong natanong ang, “Kapag may naghubad at nagbihis sa harap mo ay iiwas ka ng tingin?” Naalala ko kasi bigla iyong pinilit ako ni Caleb na magdamit.

“Ha?” sabay harap sa akin nang matapos magdamit. “Siyempre, ang weird kayang manuod habang may naghuhubad at nagbibihis na babae sa harap mo. Maliban na lang kung type mo.” Sabay ngiti ng nakakaloko.

“Pero hindi naman babae ang tinutukoy ko.”

Nanlaki ang mga mata niya. “Lalake?!”

Bigla akong natauhan. Bakit ko ito tinatanong sa kanya?

Ang weird.

Kaya umiling na lang ako at wala ng balak i-elaborate ang nangyari. “Wala, 'wag mo na lang pansinin 'yung tinanong ko.” Tapos ay binalik ang atensiyon sa cellphone.

“Oy, magkwento ka naman. Pabitin ka rin, e.” Pagkatapos ay binunggo ang balikat ko pagkaupong muli sa kama.

“’Wag kang mangulit, hindi ako magsasalita.”

"Ang daya.”

Kaysa kulitin pa niya ay lumabas na lang ako sa kwarto. Ilang sandali lang ay sumunod na rin siya at saka nagpaalam kay ate Anna na magpupunta kami sa palengke. “Anong gusto mo, mag-motor tayo o maglakad na lang?” ang tanong niya paglabas ng bahay.

“Maglakad na lang,” ang sagot ko. Hindi rin naman kami magkakasiya sa motor pag-uwi dahil kasama na namin ang Mama niya.

“Sandali lang,” pagkatapos ay bumalik sa loob. Pagbalik ay may dala na siyang pink na payong. Mukhang nanghiram pa siya ng payong kay Faith. “Para hindi ka mainitan.”

“Concern ka talaga sa balat ko, ‘no?”

“Sa future ko kamo.”

“Ano namang ibig mong sabihin? Dapat na ba akong kilabutan?”

“Sira! Ang sabi ko, sa ‘future ko’, at kailan ka pa napasama? Assuming,” pagkatapos ay itinapat sa akin ang payong. “Sumilong ka nang maayos, naaarawan ka, e.”

“Ito na nga, ang lapad-lapad kasi ng balikat mo kaya hindi tayo magkasiya.”

“Nagrereklamo ka pa, pasalamat ka nga at pinapayungan pa kita.” Pagkatapos ay bigla na lang iniwas ang payong sa akin. Inangkin na niya ang space.

Mabilis naman akong dumikit sa kanya. “Akala ko ba ayaw mo ‘kong maarawan?” at kumapit pa sa hawakan ng payong. “Ang attitude,” ang bulong ko pa.

Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa palengke. Tuloy-tuloy kami papasok dahil nasa gitna pa ang puwesto nila. Isang maliit na tindahan na puno ng samot-saring gulay ang itinitinda ng Mama ni Felix.

“Mabuti at nandito—“ natigilan si tita Mirasol nang makita ako. “Oh, sumama ka pala Kenan.”

“Ayoko pa po kasing umuwi kaya sumama na lang ako kay Felix,” nang tingnan ko naman ay nakapasok na pala ito sa loob ng tindahan kaya sumunod ako. “Tutulungan ko po kayo sa pagtitinda,” ang pagpapatuloy ko sa sasabihin kahit nasa loob na.

“Salamat, ‘wag kang mag-alala maaga akong magsasara para hindi nakakahiya sa ‘yo.”

“Naku, okay lang po Tita, basta ba may sweldo ako,” ang biro ko pa at pagkatapos ay tumabi kay Felix na abala na sa cellphone.

Ako naman ay itinuon na lang ang atensiyon sa pagtingin sa paligid. Ang dami kasing dumadaan na tao habang panay ang ayos ni Tita sa tindang gulay. Gusto kong tumulong pero baka masira at malanta ang mga tinda lalo na at wala naman akong alam pagdating sa gulay.

“Ayos ka lang ba r’yan Kenan? Hindi ba mabaho?” ang tanong ni Tita. Malapit lang kasi ang bilihan ng karne at isda sa pwesto ng tindahan kaya kung minsan ay umaabot ang amoy rito.

“Okay lang po Tita,” ang sagot ko. Hindi naman mabaho pero hindi nga lang ako sanay kaya kung minsan ay talagang umuurong ang ilong ko kapag umaabot ang amoy sa akin.

Nang mag-alas singko ay unti-unti nang nagliligpit ng paninda si Tita kaya tinulungan na namin ni Felix. Nang papadilim na ay tuluyan na naming sinara ang tindahan. Siniguro muna naming naka-lock nang mabuti at walang kahit na anong butas sa dingding para hindi mapasukan ng mga daga.

“Sa bahay ka na rin kumain ng hapunan,” ang aya ni Tita habang nasa daan at papauwi.

“Next time na lang po Tita. Nag-text kasi si Mama na pauwi na raw sila ni Papa. ”

“Diretso ka na uwi?” ang tanong ni Felix na tinanguan ko naman. Kaya nang nakarating na kami sa bahay nila ay nagpaalam na agad ako. “Ingat sa pag-uwi.” Sabay tapik ni Felix sa balikat ko.

“Sige, salamat ulit, bye Tita.” Ang kaway ko habang papalayo. Nag-abang ako ng bus sa sakayan. Balak ko sanang maupos sa waiting shed pero may nakaupo ng dalawang lalake kaya nanatili na lang akong nakatayo. Nilabas ko ang cellphone at nakitang napakaraming messages ni Caleb sa akin, ni isa ay wala man lang naligaw sa ibang tao, except kay Mama.

Mabuti na lang talaga at s-in-ilent ko ‘to kanina kundi ay beep lang ito nang beep. Mabilis ko namang binalik sa bulsa ang cellphone nang mapansin na may humintong gulong ng sasakyan sa harap ko. Bigla na lang akong natigilan nang iangat ang tingin at makitang hindi pala bus ang nakahinto kundi ang kotse ni Caleb. Nakababa ang bintana sa passenger seat kaya kitang-kita ko ang pangit niyang mukha.

Paano niya nalamang nandito ako?! May iniwan ba siyang tracking device sa katawan ko na hindi ko nalalaman kaya alam niya kung nasaan ako?

“Anong ginagawa mo rito?”

“Sinusundo ka, tara uwi na tayo,” ang sagot niya habang ang kaliwang kamay ay nasa manibela habang ang isa ay nasa sandalan ng upuan. Nakuha pang magpaka-cool sa harap ko.

“Umuwi kang mag-isa, hindi ako sasakay sa kotse mo.” Saka iniwas ang tingin. Hanggang sa napansin ko ang dalawang lalakeng nakaupo sa waiting shed. Nakatingin ang mga ito sa amin ni Caleb habang tila nagbubulungan.

“Hindi rin ako aalis dito hangga’t hindi ka sumasakay.”

Ang epal niya talaga! Ang kulit-kulit, sarap saktan.

“Excuse me Kuya’ng pogi,” isang boses ng lalake na halatang pinalambot. Nagmula ang boses sa isa sa mga lalakeng nakaupo sa waiting shed. Doon ko lang din napansin na hindi ito isang tunay na lalake kundi kabilang sa third gender o LGBT, base na rin sa lambot nang pagtikwas ng kamay nito. “Sumakay ka na sa kanya kasi madalas punuan ang mga humihintong sasakyan dito baka wala ka ring masakyan later on.”

“Ah, gano’n po ba? Ayos lang, tatayo na lang ako kung puno na ang bus,” ang tugon ko. Huwag lang sumakay sa kotse ni Caleb.

“Narinig mo ‘yun? Kaya sumakay ka na,” ani Caleb pero sinamaan ko siya nang tingin.

“Umalis ka na nga!” ang muli kong taboy sa kanya. Pagkatapos ay umatras para makalayo sa kotse niya dahil baka sa inis ay sipain ko pa ito at magasgasan.

“Mukhang may galit ‘yung isa,” ang rinig kong bulungan ng dalawang nasa waiting shed. “Lovers quarrel ata bakla.”

Lovers quarrel?! Saan banda? Mukha ba kaming nagmamahalan ni Caleb? Baka ang tamang term ay ‘Enemy’s quarrel’ dahil kulang na lang ay magpatayan kami.

“Rinig mo ‘yun? ‘Lovers quarrel daw tayo,” ani Caleb habang may nakakairitang ngiti sa labi. Sampalin ko labi niya, e!

Talagang trip niya akong inisin.

“Parang nasa drama lang bakla, gusto kong malaman kung anong gagawin ni Kuya’ng pogi sa Jowa niya,” ang bulungan ulit. “Baka bigla na lang lumabas sa kotse si Jowa at sugurin niya nang h***k si Kuya’ng pogi!” tapos ay nagtilian sa nakakairitang tono. Ang sakit sa tenga nang tili nila!

Kaya kahit labag sa loob ko na sumakay sa kotse ni Caleb ay ginawa ko na lang. “Ano pang hinihintay mo? Umalis na tayo,” ang utos ko sa kanya na bigla na lang natulala sa akin.

“Talaga? Hindi ka na ba galit sa ‘kin kaya ka sumakay?”

“’Wag kang assuming, hindi ko lang ma-take ang pinagsasasabi no’ng dalawa. Nakakatakot, ginawa pa tayong may relasiyon, kaya tara na bago pa ‘ko masuka rito.”

“Nakakasuka ba talaga?”

Napasulyap ako sa tanong niya. “Oo naman.”

Nagtagis ang bagang niya at ilang sandali pa ay nangiti. “I’ll change it.”

Ang alin ang babaguhin niya?

“Just wait,” ang patuloy niya pa at sandaling napatingin sa akin.

Ano raw?!

***<[°o°]>***