Chapter 2: Menard Young- Nagkamali ka yata?

      Sampung minuto lang ang itinagal ng seremonyas. Ilang ulit na binasa ng staff ang mga paalala sa bagong kasal.

     “Pambihira, pati photo booth, may instant na!” Napailing si Graciella at inaya si Menard na kumuha sila ng larawan sa booth na iyon.

     Isang pitik lang at tapos na at kumpleto ang kanilang mga larawan. Ganap na silang mag-asawa.

     

    “Hindi ka ba natatakot na baka babaero ako?”tanong pa mi Menard.

     “Ano naman ang mahihita mo kung lolokohin mo ako, aber?” Umarko ang kilay ni Graciella at pinasadahan ng tingin ang kanyang “asawa”. Tinago na niya ang kanyang dokumento sa kanyang bag habang napapailing.

      “Makipagkita tayo sa pamilya ko. Yayain natin sila nang isang hapunan isa sa mga araw na ito,” saad pa ni Graciella.

      “Kailangan pa ba natin maghintay? Bakit hindi na lang natin gawin ngayon din?” suhestiyon pa ni Menard.

    Akala niya ang babaeng naiinis na pakasalan siya ay basta na lang siya hihilahin pauwi, pero mukhang nagkamali yata siya. Gusto naman talaga nito na pakasalan ang sinumang pakasalan ang kung sinumang Pontio Pilato kahit peke man ito!

      Desperada na siyang makaalis sa poder ng kanyang tiyang. Naisip ni Graciella ang tiyahin at lumambot naman ang kanyang puso.

      Hindi naman ako kabilang sa pamilyang iyon. Isa lang akong sampid at kailangan ko ng umalis para sa kapayapaan ng lahat-- iyon na lang ang kanyang sinabi sa sarili.

      “Uuwi muna ako at dalawang araw na mananatili doon. Kailangan ko muna na magpaalam sa kanila. Magkita na lang tayo.”

      “Mabuti.”

       Hindi man lang pinigilan ni Menard si Graciella.. Hindi naman sila pamilyar sa isa’t-isa kaya para ano pa at pipigilan niya ito?

   Gusto niya pa sana ihatid pauwi si Graciella pero bago niya magawa ito, tinuro nito ang isang nakaparadang lumang sasakyan.

       “Gusto mo ihatid kita?”

        Tumikwas ang gilid ng labi ni Menard. Hindi niya naisip na sa katulad niyang makapangyarihan ng tao, sasakay siya sa isang kalawanging sasakyan. Takot siyang matetano kung sakali.

      Namilog ang mata ni Graciella sa sari-saring emosyon na nakikita sa mga mata ni Menard. Nakita niya kasi kanina na nakasakay lang ng taxi ang kaharap kaya minabuti niyang magmagandang loob pero mukhang hindi maganda ang dating nito.

    Napangiwi na lang siya sa itsura ng sasakyan niya. Luma na at maraming sira ito. Idagdag pa ang mga kalawang na nakadikit sa katawan nito.

     Isa siyang pintor at binebenta ang kanya mga likha online. Minsan naman ay online tutor.  Malaki pa sana ang kikitain niya kung hindi lang pinapagawa sa kanya ang mga gawaing bahay ng kanyang Tiyang Lupita. Minsan talaga ito ang nagbibigay sa kanyang ng maraming problema.

        “Do you have a license? Kung gusto mo bilhan kita ng matinong sasakyan,” alok pa ni Menard sa kaharap.

     “Wala.”

       Kaya naman pala electric car ang gamit ng isang ito. Napalatak na lang si Menard lalo at hindi nga naman kailangan ng lisensya ang sasakyan ni Graciella.

     Sa totoo lang, may ipon na sana si Graciella para sa isang van na gusto niyang bilhin pero nagkasakit nga ang anak ng pinsan niya kaya nagamit nila ang ipon niya. Hindi naman siya nakatiis lalo at mahal niya ang anak ng pinsan na si Lily.

       

      Hindi naman siya ng klase ng tao na gusto manloko lalo pa at nagboluntaryo na nga ang kaharap na bilhan ng sasakyan. Sapat na pinakasalan siya nito nang walang alinlangan.

     Wala namang kasiguruhan ang hinaharap. Mas mabuti ng ikasal siya ng maaga kaysa magsisi sa huli. Kahit na mataas naman talaga ang tsansa na naghihiwalay ang mga nagpapakasal.

     “Do you have a place to stay? Kung gusto mo, tumingin na tayo ng bahay na mauupahan,” suhestiyon pa ni Menard pero tila pag-utos ang dating nito kay Graciella.

     “Saka na kaya tayo maghanap ng mauupahan,” sagot naman ng dalaga.

     Ang hindi nito alam, isang luho ang pag-upa ng sariling bahay para kay Graciella. Hindi makapaniwala si Menard sa narinig.

    

       Noong nakaraang taon nga, ginusto ni Graciella na umalis na sa poder ng tiyuhin. “Pagkatapos ka namin pakainin at alagaan, lalayasan mo na lang kami ngayong kumikita ka na? Wala kang utang na loob!” Galit na galit ang kanyang tiyang sa nalaman na gusto niyang bumukod. Nahihirapan na kasi siya na andami nila sa loob ng luma at masikip na bahay lalo pa at wala namang matinong banyo ang bahay ng mga ito.

      Takot lang talaga ang tiyahin na mawala ang ambag niya sa buwanang gastos nila sa bahay kaya nagalit ito.

     “Say no more. Ako na ang magdesisyon. Ako naman ang may kakayanan na gumastos sa pagsasamang ito, huwag ka na lang kumontra. May meeting kami sa opisina kaya mauuna na ako,” malamig na saad ni Menard.

    Kanina pa naghihintay ang tsuper niya kaya aalis na sana siya. 

     

      “Pwede ba ako humingi ng contact number mo?” habol pa ni Graciella.

      “This.” Inabot ni Menard ang isang tarheta. “Don’t lose it. It’s your only way to contact me in this marriage.”

       Umalis na kaagad si Menard. Nasa harap na ng coffee shop ang sasakyan niya na mamahalin.

       “Senyorito, saan po tayo? Sa kumpanya po ba o uuwi na kayo?” tanong pa ng tsuper.

       “Sa kumpanya, may meeting ako mamayang alas tres.”

       Mula sa mayamang angkan si Menard. Bilyon ang kanilang yaman kung tutuusin. Siya na ang namamahala sa mga negosyo nila matapos magretiro ang mga magulang at nag-migrate.

     

     “Menard Tristan Young? What’s wrong with you, hijo? Your blind date was waiting for you!” 

      Malumanay ang boses ng kanyang mama sa kabilang linya pero halata ang galit nito lalo at binuo ang kanyang pangalan. Sanay siyang Menard ang tawag sa kanya ng mga kamag-anak. Nagiging Menard Tristan Young lang siya kung seryoso ang mama niya.

      “Don’t bother, Mama. Kinasal na ako at hawak ko na ang marriage certificate ko.”

      Saglit na natigilan ang kausap pero kaagad na nakabawi.

      “Anong sinabi mo? Anong certificate?”

      “The Young Group of Companies doesn’t need other people's wealth. Anong siglo pa ba nauso ang fixed marriage, mama?” balik tanong ni Menard sa ina. “Pwede naman na ang mga mas nakababata kong kapatid ang ireto mo sa kanila kung gusto mo talaga ang babaeng ‘yon.”

      “Ikaw nga ang gusto nila, hijo.”

       “This talk is getting nonsense, mama. I am married and that’s it!”

      “Bakit kasi ora-orada kang nagpakasal. Sana man lang pinakilala mo sa amin ng iyong papa,” naging mahinahon na ang boses ng ina lalo at dinig na ang pagkabagot sa boses ng anak.

      “I will introduce her to you at the right time.”