Chapter 1: Biglaang Kinasal?

     “Handa ka na ba? ‘Pag pumasok na tayo, isipin mo ng kasal na tayo.” Tumayo nang matuwid si Menard Young.

      Hindi pa rin pumapasok sa loob ng munisipyo ang binatang si Menard Young at si Graciella Gomez. Kapwa sila estranghero sa isa’t isa at ngayon heto sila at nagbabalak magpakasal.

    Namumula ang mata ni Graciella. Naiiyak siya sa totoo lang pero determinado na siya. Ito lang ang naiisip niyang paraan para tuluyan ng  lumaya sa poder ng kanyang tiyahin-  si Lupita.

      Kipkip ang kanyang malaking bag at laman niyon ang kanyang mga dokumento. Dilaw ang suot niya na damit. Mahigpit ang hawak niya sa kanyang mga dokumento at tiim ang kanyang mga mata. Doon siya humuhugot ng lakas para sa desisyon na ilang beses na niyang pinag-isipan. 

     Parang sirang plaka ang mga sermon ng kanyang tiyahin na paulit-ulit na naririnig niya. “Kaya walang magkagusto sayo dahil wala namang espesyal sayo!” panlalait pa nito sa kanya. Pinasadahan siya nito ng tingin at nanghahamak ang bawat titig nito sa kanya. Disgusto at pagkasuklam ang nasasalamin niya sa mata ng tiyahin.

       Palagi siyang nirereto sa kung sino-sinong lalaki na kakilala nito pero wala man lang pumasa sa panlasa niya. Kung hindi may kapansanan, masyado namang mahihina ang kukote ng mga kinakatagpo niya. Minsan pa nga may isang lalaki na Pedro ang pangalan tapos pilantod ito. Kung anong sama ng hilatsa ng itsura nito ay siya din ang sama ng ugali nito.            

      Nang maulila siya dahil sabay na namatay ang kanyang mga magulang ang tiyuhin na na si Roger at ang ang asawa nga nito na si Lupita na ang kumupkop sa kanya. Simula nang magkolehiyo siya, nag-umpisa na siyang magtrabaho habang nag-aaral. Nag-aambag na rin siya kahit paano. Kaya hindi niya maintindihan kung bakit pabigat pa rin ang turing sa kanya ng tiyahin.

     Gusto na rin niyang bumuo ng pamilya lalo at malapit na siyang lumampas sa kalendaryo. Sabi nga ng iba, mahirap ng magkaroon ng supling ‘pag may edad na ang babae. Tipikal na buhay lang naman ang pangarap niya pero ayaw yata makiayon ng tadhana!

    Ngayong araw nga, wala sa isip niya na basta na lang dinala ang kanyang mga dokumento. Parang may kung anong bumulong sa kanya na ihanda ang kanyang mga papeles at baka ito na ang swerte niyang araw. Baka sakali na magustuhan niya ang kanyang katagpo. Papayag kaagad siyang magpakasal dito.

       Bahala na.

        Parang biro naman ng tadhana na ang kanyang katagpo ay may dala ring dokumento. Akala niya talaga isang simpleng pagtatagpo lang ang magaganap. Iyon ang akala niya.

      Matangkad si Menard Young nang mabistahan ni Graciella. Mapungay ang mga mata nito na nakamasid sa mga galaw ng mga tao sa loob ng eleganteng coffee shop. May mangilan -ngilan na babaeng nakatingin sa kanila lalo at nakapustura si Menard at halatang mayaman ang dating.

      Hindi inaakala ni Graciella na gwapo ang maging katago niya sa date na iyon. Ang kaharap niya yung tipo ng lalaki na hindi pakakawalan ng babae. Iyong ideal man na sinasabi ng karamihan. Para kasing isang obra maestra ang anyo ni Menard.

       Isang Computer Programmer  ang trabaho ng katagpo niya, ayon pa sa Tiyang Lupita niya kaninang umaga lang. Mula sa maayos na pamilya at nagtatrabaho sa isang malaking kumpanya sa bansa. Masyado diumano itong subsob sa trabaho kaya nakalimutan nang atupagin ang pagpapamilya. 

     Kanina habang nag-uusap sila ni Menard, napatingin siya sa mahahaba at makinis nitong daliri. Nagtataka siya kung bakit ang kinis nito kung subsob ito sa trabaho, dapat na magaspang ang kanyang mga kamay. Pasimple niyang tiningnan ang hilatsa ng mukha nito habang kausap ang serbidura ng coffee shop kanina.

      Hindi pa rin makapaniwala si Graciella na walang naakit na mga babaeng katrabaho nito. Hindi niya alam kung sino ang may diperensya. Si Menard ba o sadyang bulag ang mga ito sa pisikal nitong katangian? Kaya nagtataka siya kung bakit sa isang ordinaryong tao ito na katulad niya nag-alok ng kasal.

     Iba na talaga ang kalakaran dito sa mundo!

     “Miss Gomez, may sampung minuto ka para magdesisyon. Pag-isipan mo nang mabuti ang alok ko para ‘di ka magsisi sa huli.”

     “Hindi, Mr. Menard Young. Tara na at pumasok. Buo na ang desisyon ko.”

      Siya dapat ang mag-isip ng ‘sandaang beses at baka hindi niya alam ang kanyang pinapasok..

      Pumasok na sila sa loob ng Civil Registrar ng munisipyo. Tahimik ang kabuuan ng silid. Walang nangahas na magsalita at panay nakikiramdam ang isa’t isa.

      Sa loob ng opisina, panay paalala ni Menard kay Graciella na sagrado ang pagpapakasal. Ni hindi man lang daw niya inalam kung isa ba siyang pugante o may pagkakasala sa batas. Bago pa lang silang magkakilala at kaagad na siya nagtiwala rito. Anito pa, “ Miss Gomez, masakit ikasal sa maling tao. Walang problema sa akin kung ngayon pa lang ay aatras ka na.”

      Mapaklang napangiti si Graciella. 

       Masakit?

        Balewala sa kanya na mamuhay na miserable kaysa mamuhay na mag-isa.

       Matagal nang namatay ang kanyang mga magulang dahil sa isang disgrasya sa sasakyan. Simula noon, kinupkop siya ng kanyang Tiyong Roger. Malaki ang kita nito pero sadyang matapang at bungangera ang asawa nitong si Tiyang Lupita. Walang magawa ang kanyang tiyong kundi ang sumang-ayon na lang ito sa lahat na gusto ng asawa para lang sa ikatatahimik ng mga buhay nila. Hindi ito pumayag na silang dalawa ng kapatid na kupkupin. Tanging siya lang ang pinayagan nito kaya nagkahiwalay na sila ng kanyang kapatid.

     Alila ang turing sa kanya ng kanyang Tiyang Lupita. Kahit ayaw ng kanyang Tiyong Roger na ganoon ang magiging turing sa kanya, wala itong magawa sa bagsik ng asawa nito. Lahat ng gawaing bahay ay sa kanya nakatoka. Ang mga pinaglumaang damit ng pinsan niya ang pwede niyang suutin. Kung bibilhan naman siya ng tiyuhin, nagagalit ang kanyang Tiyang Lupita.  

      Maagang nag-asawa ang kanyang pinsan na si Rowena. Mas lalo pang naging masikip ang kanilang tinitirhan lalo pa at nakipisan na ang asawa nito sa kanila.

        Sa balkonahe na nga lang siya natutulog. Nagkasya na lang siyang lagyan iyon ng kurtina upang kahit paano ay may sarili siyang espasyo. Tatlong metro kwadrado lang ang kanyang espasyo at doon siya sumisiksik.

           Mabuti na lang at normal na tao ang kanyang katagpo kanina at kaagad na pumayag sa alok nito. Makakatakas na rin siya sa wakas sa impyerno na kinasadlakan.

      Napatingin si Menard sa mga dokumento na hawak ni Graciella. Sumilay ang ngiti sa sulok ng kanyang labi.