Chapter 6

"Good evening po," kabado kong bati.

"You know her?" Tanong ni Timothee sa ama.

"Of course I do!" He exclaimed.

Napalingon siya sa direksyon ko at patago akong umiling sa kanya. Damn it! I thought he understood the assignment? Now he's acting as if he saw his bestfriend's daughter-- which I am.

Napakurap siya nang makita akong umiling. He bit her lower lip and smiled awkwardly. "Mabuting bata 'yang si Ava. I hired her because I think she deserves a job para sa kinabukasan niya. Wala na kasi siyang mga magulang. Hehehe," kamot niya sa batok.

Hindi ko inasahan yung palusot niya pero mukhang kapanipaniwala naman. Ewan ko lang kung maniniwala ba sila. Hus nervous laugh might seem suspiscious to them.

"So you really hired her yourself?" Tanong ni Timothee.

"Oo," he nodded. "Kaya tratuhin mo siya nang maayos, ha?"

Umiling si Timothee at ngumisi. "Too late," he said and then turned his back. "Let's go, dude!"

Tiningnan muna ako ni Kento bago niya sinundan si Timothee. Kunot-noo akong nilingon ni Sir Chandler.

"Too late? Anong ibig mong sabihing 'too late'?" Gaya ni Kento ay sinundan niya din yung anak niya. "Son, explain yourself."

Sinundan lang namin ni Manang Abby ng tingin ang tatlo hanggang sa hindi na nga namin sila naaaninag. Napailing siya at hinarap ako.

"Mukhang napagod ka. Magpahinga ka muna ng isang oras sa silid mo. Pagkatapos ng isang oras dapat nasa kusina ka na. Magluluto pa tayo ng tanghalian," sabi niya sa akin.

Tumango ako. "Sige po. Maraming salamat."

Tinalikuran ko na si Manang at tinahak yung daan papunta sa silid ko. When I reached the door knob, I instantly pulled the door ipen, closed the door and leaned on it. Huminga ako nang malalim. That was close! Paano kung nasabi nga niya kung sino ako? Kakasimula ko pa lang nag-flop na plano ko.

The bed looks so tempting all of the sudden kaya lumapit ako dito at agad humiga. Pinikit ko ang aking mga mata. What a tiring day. Second day ko pa lang sa mansion hapong-hapo na ako. Kakayanin ko bang magtagal dito?

Nang dahil sa pagod ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising nalang ako nang makarinig ng katok mula sa pintuan. I opened my eyes and scanned the room. I almost shouted when I saw a different room pero agad ding kumalma nang maalala na wala pala ako sa bahay. I stretched ny arms and then stood up to open the door.

"Tapos na ba tulog mo, prinsesa?" Tanong ni Manang in sarcasm.

I force a laugh. "Pasensya na po Manang napahaba. Lalabas na po ako."

"Mabuti at naisip mo 'yan. Bilisan mo! Kelangan mo pang bumili ng pandesal doom sa may kanto," utos niya.

Kumunot noo ko. "Pandesal po?"

"Kapag umuulan umiinom si Sir Vincent ng mainit na kape at pandesal. Bagong luto yung pandesal ni Rosa sa mga oras na ito kaya mas mabuting bumili ka na," she said.

Napatango ako, "Sige po."

Talagang kilala ni Manang yung pamilyang Chandler. I wonder how long was she their maid. Mayordoma siya so paniguradong pinaglatiwalaan siya sa maraming bagay. That is why I didn't regret any of this.

Lumabas na ako nang mansion na may dalang payong. Nung papunta kami sa shoot kanina ay may napansin akong maliit na panaderia sa may kanto. Paniguradong yun ang tinutukoy ni Mang na kina Aling Rosa.

Ilo-lock ko na sana yung gate nang may biglang pumarada na sasakyan sa harap. Kumunot noo ko. Hindi pamilyar sa akin yung sasakyan. May inaasahan kayang bisita sina Sir Vincent?

Lumabas ng sasakyan ang isang babae na nakasuot ng high heels. Nakasuot siya ng dress na sobrang ikli. Mas lalong tumaas yung kilay ko. Umuulan at sobrang lamig ng panahon tapos yan ang sinusuot niya. Not to be judgmental pero hindi nababagay yung suot siya sa panahon. Plano niya bang magkasakit?

Pagkalabas niya ng sasakyan ay tumingin siya sa akin. She instantly smiled at me which took me by a surprise. Super genuine ng smile niya. I regretted why I judged her.

"Hi! Nand'yan ba si Timothee sa loob?" She asked when she finally got closer to me.

I nodded. "Opo. Sino po sila?"

Shr smiled. "Kaibigan lang. I'm surprising him kasi. I just went back from States kaya I decided to surprise him!"

I nodded. Gusto lang pala niyang surpresahin yung maldito kong boss. Wala namang problema yun. Tutal, sabi niya naman magkaibigan sila.

"Pasok lang po kayo. May guard pong tutulong sa inyo sa loob," I smiled.

"Thank you," she flashed a smile and then walk passed me.

Kung kaibigan nga siya ni Timothee ay dapat mamumukhaan siya ng guard. Very strict din kasi ang mga Chandler sa pagtatanggap ng bisita. Let's just say na high profile din sila at hindi maiiwasan na may gustong pumaslang sa kanila. Ganyan din kasi kami sa bahay kaya nga hindi ako pinakilala ni Dad sa maraming tao para kahit papaano ay makakapasyal ako na walang iniisip.

Ilang minuto pa lang ay nakita ko na yung panaderia mula sa malayo. Sa kinatatayuan ko palang naamoy ko na  yung bagong lutong pandesal. Narinig ko nalang na kumakalam yung sikmura ko. I'm not a big fan of bread pero natatakam na akong kumain.

Nang makalapit na ako sa panaderia ay lumapit sa akin yung tindera na nakangiti.

"Anong sa'yo, ganda? Ay, napakagandang dalaga, oo," she complimented me.

Nahihiya akong ngumiti sa kanya. Marami nang nagsasabi sa akin na hindi ko kilala na maganda daw ako pero bakit iba yung dating kay Aling Rosa?

"Maraming salamat po," ngiti ko. "Pandesal nga po."

"Pandesal lang? Magkano?" Tanong niya.

Kinuha ko yung pera na pinadala ni Manang Abby. One hundred pesos.

"One hundred pesos po yung pinadala at sinabing ubusin daw po," sabi ko sabay abot ng pera sa kanya.

"Osige. Hintay ka lang dito ha? Kukuha lang ako."

"Sige po."

Iniwan nga ako ni Aling Rosa para kumuha ng pandesal. Ibinaling ko nalang yung atensyon ko sa kalangitan na hanggang ngayon ay umiiyak pa rin. Many don't like rain but ironically, I love it! Mas gusto ko pa yung ulan keysa mainit na panahon. Let's just say na nakakarelax ako kapag umuulan. The sound of the droplets on the roof puts me at ease. Ganun lang ako kasimple kaya hindi ko mapigilan ang pagngiti.

"Ito na hija," kuha ni Aling Rosa ng aking pansin. "Bago ka ba dito? Ngayon lang kita nakita."

I nodded. "Namamasukan akong katulong d'yan sa malaking bahay. Kakasimula ko palang kahapon."

Nanlaki ang kanyang mga mata. "Katulong? As in maid?" She asked which I nodded in response. "Hindi ka mukhang maid!"

I chuckled. You think that's the first time I heard that. Pangatlo ko na ata yan narinig. Una kay Manang Abby tapos kay Timothee. Ngayon naman ay mula sa kanya. I tried my best to look like a maid pero mukhang hindi pa rin enough. Yung pananalita ko ay iniba ko na. Pati yung pananamit ko at yung phone ko iniba ko din.

"Maraming salamat po," ngiti ko. "Babalik na po ako sa mansyon. Baka hinahanap na yung pandesal," inangat ko yung pandesal.

"Sige, hija. Mag-ingat ka."

Kumaway muna ako sa kanya bago tumalikod. Hindi mawala-wala yung mga ngiti ko sa labi. Talking to commoners is somewhat refreshing. I usually talk to rich people at kung ikukumpara ay ibang-iba sila. Rich people tend to be so demanding. Kaya ayaw ko sa mga spoiled brat. Yungiba naman at ang tataas ng pride. Akala mo naman ikakayaman nila 'yan. Hindi ko nilalahat pero ganyan kasi ang karamihan sa kanila-- sa amin.

Pagkapasok ko sa gate ng mansyon ay dumiresto ako sa kusina kung saan naghihintay si Sir Vincent. Nang makita niya akong paparating ay agad siyang ngumiti. Pero agad napawi yung ngiti niya at kumunot yung noo nang makita yung kalagayan ko.

"Ava? Bakit ang basa mo?" He asked.

"Umulan kasi sa labas, sir," sagot ko at inabot yung pandesal. "Kain na po kayo habang mainit pa."

"Hindi lang ako yung kakain. Sut down and join me," he offered while smiling.

Pilit akong ngumiti. "Naku! Okay lang po." Pinandilatan ko siya ng mata sa paraan na hindi mapapansin ni Manang Abby.

"Sir Vincent, sabay lang po kaming mga katulong sa pagkain. Una nalang po muna kayo," sabi ni Manang Abby sabay hawak sa braso ko.

"Ayokong mag-isa lang akong kakain. Sige na. Sabayan niyo na ako."

"Okay lang po talaga--"

"I insist, Manang Abby. Ako yung boss kaya ako yung masusunod," ma-otoridad na sabi ni Sir Vincent.

Nagkatinginan kaming Manang Abby bago niya hinarap si Sir at tumango. "Sige po. Kukuha lang ako ng malalagyan ng pandesal." Tumalikod si Manang.

"Tawagin mo din si Timothee. Magpapa-init muna tayo," utos niya kay Manang pero ako na yung nagboluntaryo.

"Ako na po."

Hindi ko na hinintay pa yung sagot niya at agad tumalikod. Paniguradong sasabihin niya na naman na si Manang nalang. Obviously, he also don't agree with me being a maid pero wala na silang magagawa.

Malapit na sana ako sa silid ni Timothee nang biglang nag-ring yung phone ko. Kumunot noo ko at kinuha yung phone mula sa bulsa. Tiningnan ko kung sino yung tumawag at nanlaki ang aking mga mata nang makita yung name ni Dad. Dali-dali akong naghanap ng lugar kung saan walang tao para walang makakarinig. I then answered the phone call.

"Dad?" I answered. "Why did you call? Nasa trabaho ako. I thought I already told you to only call me at night time?"

"Hi, sweetie!" Bati niya mula sa kabilang linya. "I'm just worried about you, that's why I called. How are you?"

I sighed. "I'm doing fine, Dad. You don't have to worry about me."

"I heard that Timothee was giving you a hard time. Are you really sure that you want to continue what you are doing?" He asked worriedly. I'm not sure if he's worried about me or the engagement.

"I'm finally seeing his true colors, little by little. Don't worry, Dad. I can handle it."

He sighed. "Fine. I'll leave it to you. How's Timothee so far?"

I smirked. "To be honest, I don't like him. He's too rude for my liking."

"Maybe he'll change his treatment towards you if he knows who you are," Dad suggested.

Umiling ako kahit hindi niya naman ako nakikita. "I like it this way. I want things to be real and not fabricated truths. Makikilala ko din siya nang lubusan, Dad. Whether I want him to be my husband or not, it depends on the process. Pero gaya ng sabi ko sa'yo noon, I will give him chance. You know that I keep my words, right?"

I imagined him nodding. "Yes."

"So don't worry about me. Kaya ko 'to," I tried lighting up the mood. "Anyway, I'm gonna hang up now. May utos pa boss ko. See you soon, Dad."

"See you soon, anak. Take care," he said on the other line.

"I love you--" dugtong ko sana pero binabaan na niya ako.

My shoulders dropped. Sabi ko na nga ba. Yung engagement lang yung tiawag niya at hindi ako. He did said that he's worried but I'm doubting his words. Hindi kasi siya usually tumatawag sa akin kahit na noong pumunta ako sa Paris. Ibinulsa ko yung phone ko at bumuntong-hininga. Umiling ako pilit kinalimutan yung nagpapabigat ng dadamin. Hindi dapat ako nagpapaapekto. Tama. Kailangan kong bumalik s trababo.

Tinahak ko yung daan papunta sa silid ni Timothee. Malayo pa lang ay nakita ko na yung pintuan. Kakatok na sana ako nang may marinig na hindi kaaya-aya.

"Ugh... yes! Faster baby! Fvck!"

I heard a woman's moan at isa lang ang sumagip sa isip ko. Hindi dapat ako nagkakamali. I woman entered the mansion looking for Timothee with a skimpy clothing. Hindi ko siya nakita sa sala kanina o sa kusina man lang.

"Fvck baby! Moan my name!" I heard Timothee's voice and was followed by a slapping sound.

"Ugh... Timothee... Faster!"

Gusto lang naman ni Sir Vincent ang magpa-init sa malamig na panahon. Hindi ko akalaing ibang pampainit pala ang gusto ng anak niya.