Hininaan ni Marcus ang boses, marahil para mas malalim at mapang-akit ang boses nito. Gayunpaman, sa sobrang takot ni Calista ay nanginig ang kanyang katawan at likas niyang ibinato ang kanyang telepono sa kanya.Nagkaroon ng malakas na putok, at nagpakawala si Marcus ng isang masakit at pinipigilang daing. Itinaas niya ang kanyang kamay upang takpan ang kanyang mukha, at ang dugo ay bumulwak sa pagitan ng kanyang mga daliri, tumulo sa lupa. "Mr. Packard, okay ka lang?" Sinubukan ni Calista na maghanap ng tissue sa kanyang bag, pero napagtanto niyang wala pala siyang dala. "I'm sorry. Dati akong na-stalk ng masasamang tao noong bata pa ako, kaya medyo sensitive ako, and I tend to lose control when someone gets too close to me." Sumasakit ang ulo ni Mr. Packard sa puntong ito, at hindi niya lubos maisip ang sinasabi ni Calista.Buti na lang at wala siyang concussion at alam pa niya kung sino siya. Kung hindi, matagal na niya itong sinampal. Ang kanyang ilong ay patuloy na dumudu
Awkward niyang hinawakan si Calista sa bewang niya. Basang basa pa ang buhok niya. Makalipas ang ilang oras, napigilan niya ang pagsakal at pinandilatan si Lucian."Anong ginagawa mo dito?" Namumula ang kanyang mga mata dahil sa mainit na tubig sa bukal, at ang mga patak ng tubig ay dumikit sa kanyang kulubot na pilik-mata, na ginagawa siyang kaakit-akit at nakatutukso. Napaawang ang labi ni Lucian. Naisip lang niyang asarin siya. Namamaga ang kanyang mga mata mula sa tubig, at ang kanyang boses ay nakasakal pa rin. Gusto niyang mag-relax sa hot spring pero muntik na siyang malunod.Inis na inis siya habang nagsnap, "Paano ka nakapasok?" Naalala niya ang pag-lock ng pinto. Hindi nagsalita si Lucian; tinignan lang siya nito ng masama, kinukutya ang kalokohan niya, pero nagawa niyang mabawasan ang ugali niya. Naiinip pa si Calista sa kanyang pananahimik." Napakapervert mo! Papasok sa pribadong hot spring ng isang babae." Hindi na niya gustong manatili pa sa pool at tumalikod
"Calista," tawag ni Eva.Nawala sa pag-iisip si Calista, at nagulat siya sa boses nito."May sakit ka ba? Mukhang hindi ka okay eh." Maputi ang balat ni Calista, at bagama't wala siyang suot na anumang pampaganda, hindi siya mukhang masama. Napansin na lang ni Eva na nag-iisa siyang sumusunod, kaya kusa siyang pumili ng paksa. Medyo malapit na ang grupo, kaya napatigil silang lahat nang marinig nila ang kanyang mga alalahanin. Tumingala si Calista at sinalubong niya ang isang pares ng mapupungay na mga mata. Si Marcus iyon. He smirked suggestively at her nang mapansin nitong nakatingin ito sa kanya.Pagkatapos, bumalik siya sa tapat at simpleng kilos niya noong una silang magkita. Napakabilis ng pagbabago niya walang nakapansin maliban sa kanya. Nagsalubong ang kilay ni Lucian."May sakit ka ba?" Maganda ang hitsura niya noong nasa pintuan niya ito kaninang umaga. Siya tila medyo galit na galit up. Hindi nagustuhan ni Calista ang pagiging sentro ng atensyon. Umiling siya.
Sa halip na suportahan siya, hinila niya ito sa daan. Nakainom na si Calista at nahihilo ang ulo. Napirmahan na ang kontrata, at ginampanan niya ang kanyang bahagi. Malamang na magkahiwalay na sila ngayon.Naisip niya ang kanyang sarili na medyo mapagpasensya. Hindi niya matitiis ang ugali ni Lucian kung masama ang loob niya. Ngunit gayon pa man, hindi siya isang santo. Hindi niya kayang tiisin ang kanyang hindi makatwirang pag-uugali nang walang kondisyon."Tapos na ang deal natin. Ang pagsagot sa mga tanong na ganito ay mabibilang na bilang overtime. Sa ngayon, wala ako sa mood para dito, kaya keep your questions to yourself." Inalis niya ang kamay niya at naglakad patungo sa hagdan. Bagama't nasa ikaanim na palapag ang silid, samantalang ang restaurant ay nasa pangalawa, mas gugustuhin niyang umakyat ng apat na palapag kaysa mapag-isa sa kanya. Pinagmasdan ni Lucian ang pag-alis niya na may ngiti sa labi. Nang akmang aalis na siya, inabot niya ulit ito at hinila siya pabal
Namula ang mukha ni Calista nang makita kung sino iyon. "Mr. Packard." Namumula ang mukha niya at nadadapa siya. Malinaw na lasing siya.Ngumiti siya ng nakakaloko at binati, "Miss Calista." Bumagsak ang tingin ni Calista sa room card na hawak niya." Ipaliwanag mo kung paano mo nakuha ang isang key card na maaaring magbukas ng kwarto ko." Sa katotohanan, hindi na kailangan ng paliwanag. Malamang sinuhulan niya ang ilang sakim na tauhan para ibigay sa kanya ang key card.Ang kanyang tanong ay isang pagtatangka lamang upang kumpirmahin ang layunin ng kanyang pagdating. Nakatitig sa kanya si Marcus."Hindi mo ba hiniling na magkita tayo sa isang lugar na walang surveillance camera? Sinasagot ko lang ang imbitasyon mo." Pumasok siya at isinara ang pinto sa likod niya. Dahan-dahang lumapit si Marcus kay Calista, dinilaan ang labi."Walang lugar na mas ligtas at mas komportable kaysa sa isang silid. Nagsisimula akong isipin na totoo na gumastos si Mr. Northwood ng tatlong mil
Sumunod naman si David kay Lucian. Papalapit ang dalawang lalaki. Mahirap matukoy ang kanilang mga emosyon sa pamamagitan lamang ng kanilang mga ekspresyon.Huminto siya sa harap ni Calista at inabot niya para itaas ang baba niya. Dumapo ang malabo niyang tingin sa namamagang mukha nito na may handprint. Pumutok ang labi niya at may bahid ng dugo.Lumingon si Lucian kay Marcus na sobrang kinakabahan at nag-aalangan na salubungin ang tingin nito.Ngumiti siya at nagsalita sa mahinang boses, "Pinagbubuhatan mo na pala ng kamay kung ano ang akin ngayon, Mr. Packard? Paano mo planong ayusin 'to?"Sinasabi ba niya na may pag-uusapan?Sinubukan ni Marcus na kumalma at nakangiting sumagot, "Ibibigay ko ang dagdag na 20 percent ng profits ..."Pinag-aralan ni Marcus ang mukha ni Lucian at napag-alaman niyang hindi siya nabigla. Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at sinabing, "30 percent. Ibibigay ko ang 30 percent ng profits."Nag-aatubili siya. 30 percent ng profit ay nangangahulugang
"Usapang mag-asawa 'to, Paul."Tense ang boses ni Lucian. Ang kahulugan ay halata; ang isang tagalabas ay walang negosyong nakikialam sa kanilang mga gawain.Naging kakaiba ang sitwasyon. Ang hangin ay tila sinisingil ng hindi malinaw na amoy ng pulbura.Naghalo ito sa amoy ng dugo at sa paminsan-minsang sakit na pag-iyak ni Marcus. Pakiramdam ko ay anumang oras ay pwedeng pumutok ang tensyon. Pero nanatiling hindi nabigla si Paul.Mahinahon siyang nagsalita,"Tama lang para sa amin na magkaroon ng anumang karagdagang usapan ngayong gabi kapag hindi mo mapigil ang iyong emosyon, Lucian. Dapat mong ayusin ang mga bagay dito. Ihahatid ko na si Calista."Iniwas niya ang tingin sa corridor sa magkabilang gilid. Nasulyapan din ni Lucian ang ilang pinto na bumukas.Nagdulot sila ng labis na kaguluhan na ikinaalarma ng mga bisita. Sumilip sila mula sa likod ng mga pintuan para makita kung ano ang nangyayari. Ang ilan ay nagre-record pa ng mga video sa kanilang telepono ...Nanatiling ma
Ni hindi nagsalita. Mabigat ang kanilang mga hininga. Naasar si Calista.Hindi niya makita ang ekspresyon ni Lucian, ni wala siyang oras para mag-isip-isip kung anong klaseng mood siya. Kinailangan niya ng kalahating minuto para medyo kalmahin ang sarili."Napirmahan na ang kontrata. Hindi ka na makakabalik sa sinabi mo."Sinagot siya ng lalaki sa mahinahon at sinasadyang tono."Walang follow-up partnership. Hindi success ang deal. Bakit hindi mo tanungin si Marcus Packard kung interesado pa rin siyang magkipagtrabaho sa Northwood Corporation?"Siguradong papayag si Marcus na gawin iyon. Ang kinabukasan ng kanyang kumpanya ay higit na mahalaga kaysa sa kanyang pagmamataas. Pero pagkatapos ng ginawa nito sa kanya, paano niya magagawa? Kumukulo siya sa galit."Lucian Northwood, hindi ka ba nahihiya?"Malamang na hindi pa napagalitan ng ganito si Lucian sa buong buhay niya.Malamig ang boses niya habang nagsasalita, "At, saan napunta ang ugali mo, Calista Everhart?"Ngumisi ang b