Keith's Point of View
After grandma's operation, nanatili siyang walang malay. They transferred her to the most comfortable room they had at kinabitan ng kung ano-anong mga equipment to make sure she's doing fine while she sleeps. Nakausap ko ang doctor niya. He told me Grandma will take time to recover. I couldn't help but watch her all through the night. Nakaidlip lang ng ilang minuto pero dahil oras-oras ay may pumapasok ng nurse to check Grandma, napakahirap makakuha ng tulog. I was sitting on a chair close to my grandmother's bed. Hawak ko ang kamay niya at doon nakaidlip ako. Hindi ko alam kung gaano katagal, but I knew I slept. Nagising ako sa pagkatok sa pinto. Nang imulat ko ang aking mga mata ay maliwanag na sa labas. Hinayaan ko lang ang kumatok na 'yon sa pag-aakalang isa sa mga nurse. I went to the restroom to wash my face at nang matapos, I heard someone was knocking again. Dumiretso ako sa pinto after magpunas ng mukha using the clean towel na nakarolyo sa cabinet. "Good morning, Sir. My name is Elias. You're grandma's personally assistant," pakilala ng isang lalaki na mukhang hindi nalalayo sa akin ang edad. I haven't met him, but I know Grandma's assistant. "Please come in," yaya ko sa kaniya at nilakihan ang bukas ng pinto para ito'y makapasok. "Thank you, Sir," anito at muli akong hinarap nang isara ko na ang pinto. "I'm here to inform you, Sir, that your Uncle called for an emergency meeting today. He called all board of directors and all shareholders," anunsyo nito. "What's the matter with that? Uncle Frank can do so because he's the CEO of the company and besides—" "Yes, Sir, he is," sabat niya at seryoso akong tinitigan sa mga mata. Bakas sa mukha nito na may iba siyang nais ipunto kaya naman binigyan ko siya ng pagkakataon magpaliwanag. "It's not because he's the CEO he is in the position to call for an emergency meeting lalo na ngayon na wala pang malay si Madam. Last night—on your birthday party, Sir, Madam Janet planned to announce her plan of transferring the position she has." Naguluhan yata ako lalo. Posisyon daw. Si Lola ang Presidente, so kung ita-transfer niya ang posisyon. Biglang nanlaki ang mata ko. "W-wait... you're saying ako ang gusto ni Lola na maging presidente ng kompanya?" tanong ko para makasigurado. "Yes, Sir," sagot naman ni Elias. "P-pero bakit ako? Uncle Frank had been working..." Gulong-gulo ang isip ko. It was so sudden. "Kailangan po natin pumunta sa meeting. The shareholders are expecting you to appear, Sir," wika ni Elias. I didn't I had a choice. Pupunta ako roon bilang representante ni Lola, not because I am the President. Alam kong magigising din siya and I need to hear from her kung talaga bang ako ang napili niya. Elias drive me back to the mansion. I took a shower at nagsuot nang mas kagalang-galang na damit. I was still wearing the fashionable suit that Lola brought for me at kaya naman medyo uncomfortable. While on our way sa company, my thoughts were all over the place. Hindi makapaniwala na Lola wanted me to manage our huge company. To think kaga-graduate ko lang. Habang nasa biyahe, one question struck me. "Did Uncle Frank knew that Grandma wants me to take over?" I saw Elias's eyes move from the rearview mirror. He glance at me at mabilis ding ibinalik sa kalsada ang kaniyang tingin. "I don't think he knew, Sir. Iilan pa lamang po ang nasabihan ni Madam. She planned that announcement to be a surprise pero bigla naman pong nangyari ang nangyari kagabi kaya hindi na niya nagawa." "Did Uncle Frank mentioned the purpose of today's meeting?" sunod kong tanong. "No, Sir, but I have a feeling na tungkol sa pag-take over ng posisyon ni Madam habang wala pa siyang malay." Natahimik na ako matapos makuha ang sagot na 'to. Uncle Frank and I never had a nice relationship noonpaman. His family doesn't like me. He has a daughter, si Agatha na mas matanda ako ng apat na taon but she always bully me. Mabait sila sa akin kapag nand'yan si Lola, pero kapag wala ay parang ibang tao ang turing nila akin. Mas lumala pa nga noon nang mamatay ang parents ko. I felt left out kapag wala si Lola. Hindi ko makalimutan ang mga panahon na 'yon. I saw him sa party with his wife and daughter, but they didn't dare to approach me. Habang nagmumuni-muni, hindi ko namalayan na nasa parking area na pala kami. Elias stopped the car and went out. He even opened the door for me. "Thank you, Elias." Ngumiti lang siya at itinuro sa akin ang daan. Nang makapasok kami sa lobby, I was nostalgic. I looked around and all I could see was glasses. Napakaaliwalas ng paligid. Malawak ang lobby and I could see any trace of dirt and dust. Napakatagal na nang huli akong makapasok sa loob ng company and the last, I was with my parents at sa mismong office ni Dad ay hinahayaan niya akong maglaro noon. How I miss those days. Days that I couldn't take back no matter how much I tried. Dinala ako ni Elias sa elevator. May mga empleyado na naghihintay sa labas but Elias motioned his hand at biglang nagsitabi ang mga ito para bigyan kami ng daan. Saktong pagbukas ng elevator kaya nakapasok kami agad. "Do you really need to do that?" pabulong kong tanong sa kaniya. "I'm sorry, Sir, but that's a protocol," sagot niya. Si Lola agad ang sumagi sa isip ko. Nang makarating kami sa 8th floor, may natanggap ng mensahe si Elias. "They are starting," aniya sa akin at napansin kong bumilis ang lakad niya. Sa labas nang assembly hall, dinig na dinig na nagkakainitan ang mga tao sa loob. Elias opened the door at lahat ng kanilang atensyon at napako sa akin. I saw relief in most of their eyes, but when I looked at Uncle Frank, his reaction was its opposite.Itinaas ni Kelvin ang kaniyang dalawang kamay nang itutok ng matanda sa kaniya ang baril."Woah! Tay...kalma lang po..." aniya rito upang hindi nito kalabitin ang gatilyo. "Bakit, sa tingin mo ba hindi ko alam ang ginagawa ko?" Nanginginig ang boses nito ngunit. Maging ang tuhod ay nangangatog ngunit nanatiling nakatayo nang tuwid habang hawak ang 45 caliber na b*ril na iniwan sa kaniya ni Frank bago sila umalis.Binigyan siya nito nang malaking halaga matapos silang timbrehan na may kahina-hinalang mga kalalakihan na nagawi sa kanilang lugar matapos ang anunsyo sa radyo at telebisyon na lalakihan na ang patong sa kanilang mga ulo.Maging siya rin naman ay natukso gayong alam niya kung nasaan nagtatago ang mag-asawa ngunit naisip niyang mas malaki ang makukuha niya kina Frank kung tutulungan niya ang mga ito na makapagtago at makatakas. Tama nga siya rito sapagka't pinangakuan siya nito ng dalawampung milyon kapalit ng kaniyang pananahimik. Natanggap na nila ang malaking halaga sa ka
Matapos silang i-tour ng may-ari sa kabuuan ng bahay, hiningi nila ang numero nito. "Maraming salamat po ulit. Tatawag na lang po ako kapag naipakita ko na sa misis ko ang mga litrato at kung okay po sa kaniya itong bahay," ani PO2 Kelvin Martinez bago sila umalis. Nang nasa loob na sila ng sasakyan ay walang imik ang kaniyang kasama na tila ba may malalim na iniisip habang nakatingin sa may tindahan.Naroon na ang matandang lalaki at natingin sa kanilang sasakyan. Tinted ang salamin ng kotse kaya naman hindi sila nakikita sa loob ngunit hindi maalis ang tingin ng matanda sa kanila."Kailangan nating bantayan ang galaw ng mga tao rito," untag ni PO3 Leonard Casimiro."Bakit, may napansin ka bang kakaiba bukod d'yan sa matanda sa tindahan?" tanong ni Kelvin kaniyang partner bago ini-start ang makina ng sasakyan na tila natatawa dahil na-we-weirdo-han siya nang husto sa matanda."Iyon nga, e. Siya nga ang pinagdududahan ko," sagot ni Leonard nang umusad na ang sasakyan.Awtomatikong na
Third-person's POVMakalipas ang higit-kumulang isang oras, nakatanggap ng mensahe si Elias. He rushed to his boss' office. Mabilis ang bawat hakbang na tila nagmamartsang sundalo.Inangat ni Keith ang kaniyang ulo nang marinig ang papalapit na mga yabag nito. "Sir, nagpadala na raw sila ng dalawang pulis sa lugar kung saan magkakatugma ang mga impormasyon mula sa mga tumawag at natanggap na mga mensahe," kaniyang anunsyo hindi pa man lubos na nakalalapit sa desk ng binata.Inilapag ni Keith ang hawak na ballpen sa ibabaw ng mga dokumentong kaniyang pinipirmahan at isinandal ang likod sa kaniyang upuan. Bahagya siyang napangisi nang mapangtano. "Iba talaga ang nagagawa ng pera. Kung siguro noong umpisa palang naiisip ko ng gawin 'to, it won't take us this long to get a lead to their whereabouts," untag ni Keith.Hindi siya makapaniwala na ganoon kabilis silang makakukuha ng lead. Sandali siyang nag-isip. He couldn't wait to see his Uncle again face to face para ipamukha ang lahat ng
Third-person's POV Sa pagbaba ni Keith ng telepono, bumalik ang kaniyang atensyon sa cellphone na nakapatong sa kaniyang desk. Naisip niya bigla si Merrill at ang supling na nasa sinapupunan nito. Isang ngiti ang sandaling sumilay sa kaniyang mga labi. Masaya siya na successful ang unang procedure, but the day he found out about the news, bigla rin siyang natakot. Takot na baka may isang mahalagang tao na naman ang mawala sa kaniya kapag hindi pa niya natapos ang kasalukuyang problema. Habang nag-iisip, isang mensahe muli ang dumating. "You didn't answer my question..." Keith nearly chuckled nang mabasa ito. Buong akala niya ay makakatakas siya sa tanong nito but the message was long kaya ipinagpatuloy niya muna ang pagbabasa. "...naiintindihan ko naman how you feel. Masyadong inappropriate ang tanong ko, but I'm glad na you're safe at hindi ka nila pinagtangkaang saktan ulit." Merrill's message made his heart skip a bit. Hindi sila magkaharap nang mga sandaling iyon ngunit para
Third-person's POV"I just did. How about you? How are you feeling today?" sagot ni Keith sa dalaga. Sinamahan pa niya ang mensahe ng isang nakangiting Emoji to show how he appreciated the message she sent kahit pa wala siya sa tamang pagkakataon para maging masaya nang araw na 'yon.Ibinalik niya ang cellphone sa desk matapos magpakawala ng isang malalim na buntong-hininga saka tumayo mula sa kinauupuang swivel chair at nagtungo muna sa kaniyang private comfort room. Wala pang dalawang minuto siyang nasa loob nang dumating ang reply ni Merrill.Pagbalik niya sa desk, ang cellphone ang kaniyang unang dinampot. "Katatapos lang din namin nag-lunch. I'm okay and how about you?" basa niya sa mensahe ng dalaga. Hindi pa siya nakakapag-type ng sagot ay may isa pang reply na dumating. "Nabalitaan ko ang nangyari kanina sa bahay n'yo. Pakiabot na lamang sa pamilya ni Kuya Richard ang pakikiramay ko. Wala bang balita kung sino ang mga gumawa?"Hindi na nagulat si Keith na nakarating na sa ka
Keith's POV I couldn't swallow the steak Elias order for my lunch mula sa isang fancy restaurant gayong alam niya na iyon ang hilig ko, but after what happened parang hindi tama na iyon ang napiling niyan kunin. Pumunta ako sa office to ease my mind a little. Elias was the one who asked to settle what was needed para wala ng problemahin pa ang pamilya ng mga namatayan. I felt guilty looking at their corpse dahil pakiramdam ko ay kasalanan ko na naman na may nadamay na tao dahil ako ang target nila. Ayan na naman. My chest kept tightening sa tuwing maiisip ko ang bagay na 'yon. I couldn't help but blame myself for every tragic things going on that involved my family. I put the fork and knife down at tinawagan si Elias by just pressing a single number gamit at wireless telephone na nasa lamesa ko. Kababalik niya lamang galing morgue at dumaan sa restaurant to get us both a lunch, but I didn't like his choice of food for me. It was bothering me just by looking at it. "Hello, Si