#สองเดือนต่อมา ที่มีคนบอกว่าเลี้ยงเด็กไม่ใช่เรื่องง่ายเลยตอนแรกคลินต์ก็ไม่ได้เชื่ออะไรหรอก ตอนนี้เชื่อแล้วล่ะว่ามันไม่ง่ายเลยจริงๆ คลินต์ต้องคอยป้อนนมลูกเพื่อให้ใบชาได้พักผ่อนเพียงพอเพื่อที่จะได้ตื่นขึ้นมาตามเวลาและปั๊มนม และตอนกลางคืนเขาก็ต้องตื่นบ่อย แทบจะทุกชั่วโมงเพราะลูกตื่นแล้วร้องงอแงขอบตาจะเป็นแบบหมีแพนด้าให้ได้แล้วเนี่ย"อึกแง ~ แง ~""....." คลินต์ที่เพิ่งข่มตาหลับ ยังไม่ทันจะรู้สึกว่าพักสายตาได้พอประมาณเลย จู่ๆ เสียงทารกน้อยในเปลก็ดังขึ้น พร้อมกับเสียงกระดิ่งข้อเท้าที่คุณปู่เอามาใส่ให้ดังกรุ้งกริ้งเพราะเด็กขยับขาคนตัวใหญ่ดีดตัวลุกขึ้นในทันที ก่อนจะเดินไปดูลูกน้อยที่นอนอยู่ในเปล จากนั้นก็อุ้มลูกน้อยออกไปด้านนอกไม่นานนักใบชาก็ตื่นขึ้นมาตามเวลาที่จะต้องปั๊มนมเก็บไว้ให้ลูกตัวน้อย"ส่งลูกมาให้ชาสิคะ เดี๋ยวชาจะป้อนนม""อืมครับ"คลินต์ส่งลูกน้อยในอ้อมอกให้แต่โดยดี ก่อนที่ตัวเขาจะทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ ด้วยความหมดแรง"เฮ้อ...พี่ไม่ได้นอนเต็มอิ่มมากี่คืนแล้วเนี่ย" พูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ทุกครั้งที่หลับตาเขาพร้อมจะหลับสนิทในทันที แต่ก็ต้องพยายามข่มใจเอาไว้ไม่ให้หลับสนิท"แล้ว
#หลายเดือนต่อมา ช่วงนี้ก็ใกล้วันคลอดเข้ามาเต็มทีแล้วล่ะ ใบชายังคงใช้ชีวิตตามปกติเพราะยังไม่มีอาการปวดท้องใดๆ แต่ถึงอย่างนั้นทุกคนในที่นี้ก็ช่วยกันสอดส่องและคอยดูแลเธออย่างใกล้ชิดคลินต์หายจากอาการแพ้ท้องแล้วเมื่อช่วงสี่ห้าเดือนที่ผ่านมา แต่กว่าจะหายก็เล่นน้ำหนักหายไปเยอะเลยเหมือนกัน"ผลไม้ค่ะคุณชา" แม่บ้านเดินขึ้นมาที่หน้าระเบียงด้านบน เพราะใบชาชอบมานั่งรับลมตรงนี้ อากาศดีและลมพัดเย็นสบายตลอดวัน"ขอบคุณค่ะ""เที่ยงนี้ทานอะไรดีคะ จะได้เตรียมไว้ให้""อะไรก็ได้ค่ะ""ได้ค่ะ คุณชาจะทานตรงนี้ใช่ไหมคะ""ค่ะ ลำบากหน่อยนะคะ แต่ตรงนี้อากาศดี""ไม่ลำบากเลยค่ะ คุณชาท้องใหญ่แล้ว เดินลำบาก ให้แม่บ้านคอยดูแลถูกแล้วค่ะ""ขอบคุณนะคะ"อย่างที่แม่บ้านก็ถูกนั่นแหละ เธอท้องใหญ่แล้วทำอะไรก็ลำบาก จะให้ขึ้นลงบันไดเพื่อกินข้าวแป๊บๆ มันก็ดูลำบากไปหน่อย สู้ให้แม่บ้านที่ไม่ได้ลำบากเพราะท้องใหญ่แบบเธอเป็นฝ่ายเหนื่อยแทนจะดีกว่า...สักพักต่อมา "ภรรยาครับ สามีมาแล้ว" เสียงของคลินต์ดังมาก่อนที่เจ้าตัวจะขึ้นมาถึงชั้นบนตรงระเบียงที่ใบชาอยู่ซะอีก"กินข้าวแล้วหรือยังคะ?""ยังครับ รอกินพร้อมชาแหละ แม่บ้านเอาข้าวมาให้แล้
สองเดือนต่อมา ณ บ้านไร่เรือนหอของคลินต์"อึก อ้วกก !!" เสียงอาเจียนโอกอากของคลินต์ดังจากด้านบนลงมาที่ด้านล่าง แม่บ้านที่ได้ยินก็ถึงกับพากันยิ้มหัวเราะ เพราะคลินต์เป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว ซึ่งก็เป็นอาการแพ้ท้องแทนใบชาตามระเบียบนั่นแหละตอนนี้ใบชากำลังท้อง สมใจอยากคนเป็นพ่อแล้วล่ะ และเขาก็ต้องแบกรับหน้าที่แพ้ท้องแทนภรรยาด้วย"ไหวไหมคะพี่คลินต์ เอาน้ำกลั้วปากก่อนนะ""อืม..."จากคนที่แข็งแรงหน้าตาดูสดใสอยู่ทุกวัน ตอนนี้กลับหมดเรี่ยวแรงพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียวไร้สีเลือดฝาด เขามีอาการเหมือนกับผู้หญิงแพ้ท้องทั่วไปเลย กินอะไรไม่ได้ เช้ามาก็อ้วกแตก มึนหัว ได้กลิ่นอาหารคืออาเจียนออกมาจากหมดไส้หมดพุง"กินยาก่อนนะคะ""ไม่เอา พี่ไม่อยากกิน มันจะอ้วก"อย่าว่าแต่อาหารหรือยาเลย แค่น้ำเปล่าๆ กินเข้าไปเขาก็ยังรู้สึกคลื่นไส้อยากจะอาเจียนออกมาให้ได้"จะได้ดีขึ้นไงคะ""ไม่เอา พี่อยู่แบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น" คลินต์ปฏิเสธอย่างหนักแน่นด้วยสภาพที่ไร้เรี่ยวแรงของตัวเองก๊อกๆๆ "คุณคลินต์ คุณชา น้ำหวานๆ มาแล้วค่ะ" แม่บ้านเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำหวานเย็นๆ หวังจะให้คลินต์ได้จิบเบาๆ พอชื่นใจ"กินสักหน่อยนะพี่ค
#เช้าวันต่อมา เสียงเคาะประตูดังขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ ตามด้วยเสียงเรียกของเด็กน้อยที่ดังอ้าวอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ทำให้คลินต์ที่กำลังนอนกอดภรรยาสาวสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมา ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างระมัดระวังไปเปิดประตู "พ่อครับ มะตื่นแล้ว แม่ล่ะครับตื่นหรือยัง?" เด็กน้อยเอ่ยถามพร้อมกับชะโงกหน้าไปมองข้างใน "จุ๊ๆ เมื่อวานแม่เหนื่อยมากเลย ให้แม่นอนพักก่อนนะครับ" คลินต์เอามือจ่อปากตัวเองพร้อมกับบอกให้ลูกชายเงียบเสียงลง "อ้าวเหรอครับ""มะลงไปกินข้าวกับคุณปู่คุณย่าก่อนนะครับ""ก็ได้ครับ" "เก่งมากเลยครับลูกพ่อ" หลังจากที่จัดการกับเจ้าลูกชายตัวแสบเสร็จเรียบร้อยแล้วคลินต์ก็กลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะค่อยๆ ขึ้นไปนอนข้างๆ ใบชาตามเดิม แต่เขาไม่ได้นอนหลับ เขานอนมองใบชาที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ พร้อมกับนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เพิ่งจะจัดหนักกันกว่าจะได้นอนก็เกือบรุ่งสางแล้ว ยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข นึกว่าตัวเองจะไม่ได้ลงเอยแบบนี้ซะแล้วสิ "อือ....พี่คลินต์กี่โมงแล้วคะเนี่ย""ยังเช้าอยู่เลย นอนต่อเถอะ ไม่ต้องห่วงลูกหรอก เขาอยู่กับปู่กับย่า" "อือ..." ใบชาหลับไปอีกครั้งด้วยความเพลีย กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็
และแล้วค่ำคืนที่คลินต์รอคอยก็มาถึง หลังจากที่งานเลี้ยงของงานแต่งเล็กๆ นั้นจบลง แขกในงานก็พากันกลับบ้านพักของตัวเอง เพราะพรุ่งนี้มีงานที่ต้องทำ ใบชาเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ แต่แล้วเธอก็ต้องชะงักเพราะกลิ่นบางอย่างในห้องนอน และด้วยท่าทางของคลินต์มันก็ทำให้เธออดถามไม่ได้จริงๆ "พี่ฉีดน้ำหอมเหรอคะ กลิ่นฉุนเชียว" "เหม็นเหรอ?" คลินต์ดีดตัวลุกขึ้นด้วยความร้อนใจ สีหน้าของเขาดูตกใจมากจริงๆ "เปล่าค่ะ ไม่ได้เหม็น แค่ปกติมันไม่มี..." มันไม่ได้เหม็นฉุนขนาดนั้น และไม่เชิงเป็นกลิ่นน้ำหอมที่เรามักจะฉีดใส่ตัวเอง แต่มันเป็นกลิ่นหอมเย็นๆ ที่ได้กลิ่นแล้วรู้สึกสดชื่น "แม่ให้มาน่ะ บอกว่ามันช่วยทำให้เราผ่อนคลาย" "อ๋อ..." "พี่พร้อมแล้วนะ" "....." ใบชามองเงียบๆ เธอสังเกตเห็นตั้งแต่ออกมาจากห้องน้ำแล้วล่ะ ห้องถูกจัดใหม่พร้อมด้วยแสงไฟโทนอุ่น แถมด้วยกลิ่นน้ำหอมอบอวลอยู่อีก "มามะ มาหาพี่ที่เตียงหน่อยครับ ปุปุ ~ " คลินต์เอามือตบที่เตียงนอนเป็นจังหวะ พร้อมกับส่งสายตายั่วยวน แต่แทนที่ใบชาจะเดินไปตามคำขอ เธอกลับยืนยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆ ออกมา "ชา อย่ามาแกล้งพี่นะ ให้พี่รอกลางคืน พี่ก็รอแล้วนี่ไ
และแล้วก็มาถึงวันที่คลินต์และใบชาได้แต่งงานกัน งานถูกจัดขึ้นแบบเรียบง่ายตามความต้องการของใบชา ณ กลางไร่องุ่นถูกจัดแต่งให้เป็นซุ้มเล็กๆ และประดับประดาไปด้วยดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมและมีความหมายในงานแต่งพื้นที่รอบๆ ก็มีโต๊ะสำหรับรองรับแขกที่มีไม่เท่าไหร่ ส่วนมากก็เป็นคนงานของที่นี่ ใบชาไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่จะต้องมางาน พวกญาติๆ ที่เคยอยู่ด้วยสมัยเด็กๆ เธอไม่อยากไปยุ่งกับใครแล้ว กลัวว่าจะเข้ามาทำให้ครอบครัวที่มีความสุขตอนนี้ของเธอต้องลำบากทางฝั่งของคลินต์ก็มีพ่อแม่ของเขาและคุณอาที่เป็นเจ้าของไร่ตัวจริงที่นี่ ครั้งแรกเลยที่ใบชาได้เห็นหน้าตาของเจ้าของไร่เมื่อถึงเวลาใบชาก็เดินมาพร้อมกับพี่ชาย ญาติผู้ใหญ่คนเดียวของเธอ ด้วยชุดเดรสสีขาวสะอาด กระโปรงพลิ้วแต่ไม่รุ่มร่าม สวยเข้ากับรูปร่างของเธอพอดี ทรงผมถูกม้วนเก็บครึ่งศีรษะแบบเรียบร้อย และประดับด้วยดอกไม้สวยๆ ดูเข้ากับใบหน้าแสนหวานของเธอด้านหน้าคือเจ้าบ่าวที่ใส่ชุดสูทหล่อเหลากับลูกชายที่ยืนอยู่ข้างๆ กัน คลินต์กำลังยิ้มให้กับเจ้าสาวแสนสวยของเขา จนกระทั่งเธอเดินเข้ามาถึง"แม่สวยมากเลยครับ""ขอบคุณครับ เราก็หล่อมากเลยนะ สูทตัวนี้หล่อมาก""ขอบคุณครับ"ค