เมียที่ไม่มีวันได้เป็น

เมียที่ไม่มีวันได้เป็น

last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-27
Bahasa: Thai
goodnovel12goodnovel
Belum ada penilaian
37Bab
3.0KDibaca
Baca
Tambahkan

Share:  

Lapor
Ringkasan
Katalog
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi

"เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงต่ำต้อย ไร้ค่า ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่วันที่เธอหนีไป เขากลับทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจ...ใครกันแน่ที่จะอยู่ไม่ได้?"

Lihat lebih banyak

Bab 1

นกน้อยในกรงทอง

午前1時。

星野星(ほしの ほし)は、小林清子(こばやし きよこ)のインスタをたまたま見てしまった。

「神谷さんと翔太くんからのプレゼント、ありがとう。マグカップは、翔太くんの手作りなんだって」

星は写真を開いた。

ネックレスと手作りのマグカップが、彼女の目に飛び込んできた。

マグカップには、「ママ、誕生日おめでとう」という文字が刻まれているのが、うっすらと見えた。

星は、テーブルの上に置かれた冷めた料理と、ロウソクに火も灯されていない誕生日ケーキに視線を落とし、自嘲気味に微笑んだ。

星は、少し前にスマホに届いたニュースを思い出した。

【スクープ!この街の社交界で有名な貴公子、神谷雅臣(かみや まさおみ)は、なんと既婚者で、5歳になる息子がいた!】

写真には、長身でハンサムな男と、細身で美しい女が、5歳くらいの男の子の手を引いて遊園地を歩いている姿が写っていた。

清子は神谷翔太(かみや しょうた)の頭を優しく撫で、雅臣は彼女をじっと見つめていた。彼の視線は、かつてないほど優しく、温かい。

美男美女と、雅臣にそっくりな男の子。まるで、幸せな家族のようだった。

今日が彼女の誕生日だった。

そして、雅臣との結婚5周年記念日でもあった。

しかし、誕生日を迎えているのは、彼女ではなく清子のようだった。

夫と息子は、彼女の誕生日に清子と過ごし、本来彼女に贈るはずのプレゼントを、清子に渡してしまったのだ。

星は、特に驚かなかった。彼女は、すでにこのような仕打ちに慣れてしまっていた。

清子は、雅臣の初恋の人だった。彼女は助からない病気にかかっていて、余命1年を宣告されていた。

死ぬ前に、もう一度雅臣に会いたいというのが、彼女の最後の願いだった。

雅臣は、清子のためにできることをしてあげたい、どうか理解してほしいと言った。

星は理解したくなかったが、彼を止めることはできないと分かっていた。

あれほど真剣な表情で話す雅臣を見るのは初めてだったからだ。

胸にぽっかりと穴が開いたような、そんな痛みが全身を締め付けた。

どれくらい暗闇の中に座っていたのだろうか。玄関の方から、ドアが開く音が聞こえてきた。

雅臣が、翔太を連れて入ってきた。

ダイニングにいる星を見て、雅臣は明らかに驚いた様子だった。

彼は今日が何の日か忘れてしまっているようで、不思議そうに星を見つめた。

「どうしてまだ起きているんだ?」

星は静かに言った。「あなたと話がしたいの」

雅臣は眉をひそめ、翔太を見た。

「翔太、先に2階に行って休んでいろ」

翔太は目をこすり、あくびをしながら星の横を通り過ぎた。

何かを思い出したように、翔太は足を止めた。

「ママ、誕生日おめでとう」

翔太は、雅臣とそっくりな美しい目で、星を見上げた。

「ママの誕生日を忘れたわけじゃないんだ。僕たちは、ずっと一緒にいられるけど、きれいな姉ちゃんには、もう半年しか残されていないから……

こんなことで怒らないよね、ママ?」

誕生日に忘れられるのと、覚えていながら無視されるのと、どちらが辛いのか。星は分からなかった。

翔太が去ると、重い沈黙が流れた。

雅臣が口を開き、沈黙を破った。

「俺と、どんな話がしたいんだ?」

白いシャツに黒いスラックスを身に着けた男は、まるで絵から出てきたかのように美しく、雪のように冷たい雰囲気を纏っていた。

まるで、夜空に浮かぶ、冷たく遠い月のように。

冷淡で、近寄りがたい雰囲気だ。

星は深呼吸をして言った。「雅臣、離婚しよう」

雅臣の瞳に、わずかな動揺が走った。

しかし、すぐにそれは消え去った。

「星、誕生日のことは忘れない。プレゼントも、ちゃんと用意してある」

「プレゼント?」星は冷笑した。「私の母のネックレスは、小林さんにあげたんだろう?」

そのネックレスは、亡くなった母の形見だった。

息子の翔太を産んだ日に、彼女はそれをなくしてしまったのだ。

雅臣は、必ず見つけると約束していた。

ネックレスは見つかったが、彼はそれを清子にあげてしまったのだ。

雅臣は、悪びれる様子もなく、ただ、彼の普段よりも暗い瞳が、星を見つめていた。

「あのネックレスは、清子に貸しただけだ。しばらくしたら、お前に返す」

「しばらくしたらって、いつのこと?彼女が死んだ後ってこと?」星は聞き返した。

「星!」普段は冷静沈着な彼が、珍しく声を荒げた。

「いい加減にしろ」と、雅臣は吐き捨てるように言った。

いい加減にする。本当に、いい加減だ。星は心の中で呟いた。

夫の心が自分に向いていないこと、息子が懐かないこと、そして義理の両親に蔑まれる日々にも、もううんざりだった。

雅臣は言った。「清子には、もう半年しか時間がないんだ。翔太でさえ、優しくしているというのに、なぜお前だけがそんなに意地悪なんだ?」

この時、星はもう我慢するのをやめた。

冷たい声で、彼女は言った。「彼女にどれだけの時間があろうと、私に関係ないだろう?彼女は私の家族でも何でもない。どうして私が彼女に我慢しなければならないの?」

今まで従順だった星から、こんなひどい言葉を聞かされるとは、雅臣は思ってもみなかったようだ。

彼の瞳は、まるで氷のように冷たくなった。「星、俺たちは合意したと思っていたんだが」

星は冷笑した。「彼女が初恋の思い出に浸りたいからって、私はあなたと彼女が再び恋を始めるのを見守らなければならないの?

彼女が結婚気分を味わいたいからって、私が半年かけて準備した結婚式を彼女に譲ったの?

私が何もできないとでも思って、目の前で、あなたたちは翔太の手を引いてバージンロードを歩くの?

彼女が世界中の美しい景色を見たいからって、あなたは彼女を世界一周旅行に連れて行った。

彼女が月が欲しいと言えば、あなたはなんとかして取ってきてあげたんだろうね?」

星と雅臣は5年間、秘密裏に結婚生活を送っていて、結婚式は挙げていなかった。

ある日、翔太がウェディングドレス姿のママを見てみたいと言い出したので、雅臣は結婚式を挙げることに決め、星に準備を任せた。彼女の好きなようにやっていいとまで言ったのだ。

星が半年かけて入念に準備を進めていた結婚式は、清子の一言で奪われてしまった。

雅臣の視線は冷たくなった。「星、お前はやりすぎだ」

やりすぎ……

星は胸が詰まり、失望のあまり目を閉じた。

結婚して以来、彼女は妻として、母として、完璧であろうと努力してきた。

しかし、どんなに努力しても、雅臣は彼女によそよそしかった。

彼女は、彼がそういうクールな性格なのだと考えていた。

しかし、彼の初恋の人が現れて初めて、いつも冷静沈着な雅臣の中に、あんなにも熱い想いが秘めていたなんて、彼女は知ったのだ。

彼女はテーブルの上に置いてあった、すでにサイン済みの離婚届を手に取った。

「私はもうサインしたわ。あなたも早くサインして。清子が生きているうちに、彼女を正真正銘、あなたの奥さんにしてあげたら、きっと喜ぶわ」

雅臣は唇を固く結び、その端正な顔が凍りついたように見えた。

それは、彼が非常に不機嫌であることを示していた。

「翔太はどうするんだ?」

星は小さな声で言った。「あなたたちに任せる」

彼が何かを言おうとしたその時、彼のスマホが鳴った。

「雅臣、大変!清子が急に倒れて、救急車で運ばれたの!」
Tampilkan Lebih Banyak
Bab Selanjutnya
Unduh

Bab terbaru

Bab Lainnya
Tidak ada komentar
37 Bab
นกน้อยในกรงทอง
บ้านหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางสวนกว้างขวางในเมืองหลวง เป็นเหมือนสัญลักษณ์ของอำนาจและความมั่งคั่งของตระกูล "กฤษณะโยธิน" แต่สำหรับปานตะวัน ที่นี่ไม่ต่างอะไรจากกรงทอง เธอเติบโตที่นี่ตั้งแต่จำความได้ ในฐานะเด็กสาวที่ย่าของโลกันต์รับมาอุปถัมภ์ แต่ไม่มีวันถูกยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวโลกันต์ ชายหนุ่มผู้เป็นหลานคนโตของบ้าน เติบโตมาพร้อมความหยิ่งผยองในสายเลือด เขามองตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง และมองปานตะวันเป็นเพียงเศษฝุ่นในชีวิตของเขา เขาไม่เคยยอมรับเธอ ไม่เคยเห็นคุณค่าของเธอ และใช้ทุกโอกาสในการตอกย้ำความแตกต่างระหว่างเขาและเธอ"ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่?" โลกันต์เคยถามเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชาในเช้าวันหนึ่ง ตอนที่เขาเห็นเธอเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมถาดอาหาร"ปานทำตามคำสั่งของคุณย่าค่ะ" เธอตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ดวงตาแสดงออกถึงความเจ็บปวดที่เธอพยายามซ่อนโลกันต์หัวเราะหยัน "คำสั่งของคุณย่าเหรอ? ฉันว่าคุณย่าแค่สงสารเธอมากกว่า สงสารที่ไม่มีบ้าน ไม่มีใครต้องการ"คำพูดนั้นเจ็บแปลบเหมือนมีดที่กรีดลงกลางหัวใจ ปานตะวันยืนนิ่ง น้ำตาแทบจะไหลออกมา แต่เธอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะร้องไห้"ถ้า
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-26
Baca selengkapnya
สถานะที่ไม่คู่ควร
เช้าวันใหม่ในบ้านหลังใหญ่เริ่มต้นด้วยมื้ออาหารเช้าที่จัดขึ้นในห้องรับประทานอาหารหรูหรา โลกันต์นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชาตามแบบฉบับของเขา ส่วนปานตะวันนั่งอยู่มุมโต๊ะเล็กๆ ใกล้กับบริเวณที่จัดไว้สำหรับพนักงาน ใบหน้าของเธอเรียบเฉย แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความอึดอัดคุณย่าพิมพ์ประไพ ผู้อาวุโสของบ้าน นั่งอยู่ตรงกลางโต๊ะในชุดสวยสง่า เธอมองโลกันต์พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุม"กันต์ วันนี้พาปานไปมหาวิทยาลัยด้วยนะ ย่าไม่อยากให้เธอขึ้นรถเมล์ มันไม่ปลอดภัย"เสียงของคุณย่าเรียกความสนใจจากทั้งสองคนทันที โลกันต์เลิกคิ้วก่อนจะยิ้มเย็นๆ"พาไป?" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูเย้ยหยัน"ย่าอยากให้รถผมมีรอยขีดข่วนหรือไงครับ?"ปานตะวันนิ่งเงียบ มือของเธอที่ถือช้อนส้อมสั่นเล็กน้อย แต่เธอพยายามข่มใจไม่ให้แสดงความรู้สึกออกมา"กันต์!" คุณย่าเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงดุ พลางจ้องเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยอำนาจ"ย่าไม่ได้ขอ แต่ย่าสั่งให้แกพาปานไปด้วย และดูแลเธอให้ดี"โลกันต์ถอนหายใจยาว ก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นจิบอย่างไม่ใส่ใจ "ครับ... ถ้าย่าสั่ง ผมก็คงต้องทำ" เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ ก่อ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-26
Baca selengkapnya
คนแปลกหน้า
บรรยากาศในมหาวิทยาลัยช่วงพักกลางวันเต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและความคึกคัก นักศึกษาหลายกลุ่มจับจองที่นั่งในโรงอาหาร ทานข้าวและพูดคุยกันด้วยความสนุกสนานปานตะวันนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของโรงอาหาร ใบหน้าของเธอเรียบเฉย ขณะจ้องมองอาหารตรงหน้า แต่แทบไม่แตะมันแม้แต่น้อย ดวงตาของเธอจับจ้องไปยังโต๊ะอีกมุมหนึ่ง ที่โลกันต์นั่งอยู่พร้อมกับเพื่อนๆ ของเขาโลกันต์ดูสง่างามและโดดเด่น แม้ในยามนั่งอยู่ท่ามกลางฝูงชน เขานั่งเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างสบายใจ หัวเราะกับคำพูดของเพื่อนสนิท ใบม่อน เพื่อนสาวหน้าสวยที่ดูสนิทกับโลกันต์จนเกินพอดี นั่งอยู่ข้างเขา เธอหัวเราะและเอื้อมมือไปแตะแขนของโลกันต์อย่างสนิทสนมยูโรและกรุงโรม เพื่อนชายอีกสองคนของเขานั่งอยู่ด้วย ทั้งสองคนต่างพูดคุยกันอย่างออกรส พลางหันไปมองรอบๆ โรงอาหาร"เชี้ย!" กรุงโรมพูดขึ้นพร้อมชี้ไปที่มุมหนึ่งของโรงอาหาร "น้องคนนั้น...น่ารักโคตร ไปอยู่ไหนมาวะ ทำไมกูไม่เคยเห็น"สายตาของกรุงโรมจ้องตรงไปที่ปานตะวัน หญิงสาวหน้าหวานที่นั่งอยู่คนเดียวยูโรหันไปมองตาม ก่อนจะผิวปากเบาๆ "เออว่ะ โคตรน่ารัก แต่ดูเหมือนจะเงียบๆ ไม่ใช่แนวสาวเปรี้ยวของมึงนะโรม"โลกันต์เหลือบตามองไปยัง
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-26
Baca selengkapnya
ข้อห้ามที่ไม่มีสิทธิ์เลือก
บรรยากาศยามเย็นในมหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยความคึกคัก นักศึกษาบางคนกำลังเดินกลับบ้าน บางคนกำลังพูดคุยกับเพื่อน ๆ หลังเลิกเรียน แต่ในมุมหนึ่งของลานจอดรถ โลกันต์นั่งอยู่ในรถสุดหรูของเขา สายตาจับจ้องไปยังหน้าจอโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งมือถือเครื่องนี้ไม่ใช่เครื่องหลักของเขา แต่มันเป็นเครื่องที่เขาใช้ติดต่อกับปานตะวันโดยเฉพาะ เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอโลกันต์ :💬 “ลงมาที่ลานจอดรถหลังคณะ”ข้อความถูกส่งออกไปอย่างรวดเร็ว เขารู้ดีว่าเธอจะทำตามคำสั่งโดยไม่มีข้อโต้แย้งไม่นานนัก ร่างเล็กของปานตะวันก็ปรากฏขึ้น เธอเดินมาพร้อมกับพี่รหัส ชื่อ สงคราม"ให้พี่ไปส่งไหมปาน กลับบ้านคนเดียวอันตรายนะ""ไม่เป็นไรค่ะ ปานกลับเองได้ ขอบคุณนะคะพี่คราม""งั้นคืนนี้พี่โทรหานะ จะคุยเรื่องค่ายกิจกรรม""ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ"โลกันต์เห็นเธอเดินมากับผู้ชายหน้าตาดี ทันทีที่เธอเข้ามาในรถ เขาหาเรื่องทะเลาะทันที“ทำไมช้านัก?” โลกันต์เอ่ยทันที น้ำเสียงของเขาเย็นชาและแฝงความไม่พอใจ“ปานขอโทษค่ะ...มีงานกลุ่มที่ต้องส่งในวันมะรืน เลยประชุมกันหลังเลิกเรียนนิดหน่อย” เธอพูดเบา ๆ ไม่กล้าสบตาเขา“หึ งาน
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-26
Baca selengkapnya
เธอไม่คู่ควร
บรรยากาศในคาเฟ่ของมหาวิทยาลัยยังคงคึกคัก นักศึกษาทุกคนกำลังสนุกสนานกับการสนทนาและเสียงหัวเราะ ขณะเดียวกัน กรุงโรมยืนอยู่กับเพื่อนสนิทอย่างยูโรและใบม่อนที่มุมหนึ่งของร้าน พวกเขากำลังมองไปที่ปานตะวันที่นั่งอยู่คนเดียวและจิบกาแฟอย่างเงียบ ๆ“เฮ้ย นั่นมันน้องคนนั้นที่มึงสนใจนิ?” ยูโรถามขณะยิ้มให้กับกรุงโรม“กูเห็นแล้ว มองใกล้ๆแม่งน้องโคตรสวย” กรุงโรมตอบ ก่อนจะทำสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล“เข้าไปทักไหม? น้องเขานั่งคนเดียวพอดีเลย” ใบม่อนถามด้วยเสียงเชียร์"หรือมึงไม่กล้า?" ยูโร“ไม่รู้สิ กับคนนี้กูใจสั่นชิบหาย ไม่กล้าจู่โจม กลัวว่าจะทำให้น้องเขาอึดอัด” กรุงโรมตอบเสียงต่ำ หัวใจกล้าๆกลัวๆอย่างบอกไม่ถูก“แค่เข้าไปทักเอง ถามเรื่องเรียนหรือเรื่องทั่วไปก็ได้ ระดับมึงกลัวเป็นด้วยเหรอ” ยูโรแนะนำ“เออว่ะ มึงไม่เคยลังเลเลยไม่ใช่เหรอ คาสโนว่าอย่างมึงแค่นี้ กลัว?” ใบม่อนเสริม “ถ้าน้องเขาไม่สนใจล่ะ กูไม่หน้าแหกเลยเหรอ?” กรุงโรมได้แต่มองปานตะวัน ในใจเขายังลังเลไม่กล้าที่จะเข้าไปทัก“เอาน่า! ลองดู ไม่ลองก็ไม่รู้” ยูโรกระตุ้นอีกครั้ง ยิ่งเห็นกรุงโรมประหม่าเขายิ่งนึกสนุก "เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน"ในขณะที่ก
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-26
Baca selengkapnya
ก็แค่เด็กรับใช้ที่บ้าน
ในขณะที่กรุงโรมพยายามหว่านล้อมให้เธอยอมตกลงไปทานข้าวกับเขา แต่ดูเหมือนเธอจะกลัวเขาอยู่บ้าง เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมือนชีวิตเริ่มมีความท้าทาย ผู้หญิงคนแรกที่แสดงท่าทีลังเลที่จะไปกับเขา แตกต่างจากคนอื่นที่เขาเคยพบเจอ“ยังไงครับ ไปทานข้าวกับพี่สักมื้อได้ไหม?” กรุงโรมถามอีกครั้งด้วยความหวังในใจ“คือ...ปาน...” เธอพูดไม่ออก เมื่อรู้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับโลกันต์อาจทำให้เธอไม่สามารถตอบตกลงได้ และเขาก็เป็นคนแปลกหน้าที่พึ่งจะเข้ามา คงไม่ดีที่เธอจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวในช่วงเวลาที่กำลังลังเล ปานตะวันสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปเมื่อเขาคนที่เธอกำลังกลัวเดินเข้ามาใกล้“เกิดอะไรขึ้น?” โลกันต์ถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเมื่อเห็นกรุงโรมอยู่ใกล้ปานตะวันกรุงโรมหันไปมองโลกันต์ทันที “ไอ้กันต์ มึงมาก็ดีแล้ว กูกำลังจะ......”“มีอะไรให้คุยมากมายขนาดนั้น?” โลกันต์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ในตาของเขาเต็มไปด้วยความอึดอัด ไม่รอให้กรุงโรมพูดจบเขา เขาหันไปมองปานตะวัน"คุณย่าโทรมาบอกให้เธอรีบกลับบ้าน"“แต่ปานยังไม่เสร็จ...”“กลับบ้าน!” โลกันต์พูดเสียงแข็ง เขาจับมือเธอไว้และดึงให้ลุกขึ้น“..ค่ะ” ปานตะวันต
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-26
Baca selengkapnya
อย่าไฝ่สูง
ปานตะวันเดินกลับบ้านด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง เธอรู้ดีว่าชีวิตของเธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรมากนัก แต่คำพูดของโลกันต์วันนี้กลับยิ่งย้ำเตือนถึงสถานะของเธอในสายตาของเขา เธอพยายามกลั้นน้ำตาไว้ให้ได้ แต่เมื่อถึงบ้าน เธอก็ไม่สามารถห้ามความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาได้"เธอไม่ใช่คนหรือไงปานตะวัน ต่ำต้อยจนไม่สามารถยืนอยู่บนดินเหมือนพวกเขาได้เลยหรือ อึกๆ"เธอทรุดตัวลงนั่งที่หน้าประตู สายตาเหม่อลอยไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาว หากเธอมีทางเลือก เธออยากจะไปให้ไกลจากที่นี่ แต่เธอกลับถูกพันธนาการไว้ด้วยคำว่า "บุญคุณ" และความรักในอีกด้านหนึ่ง โลกันต์กลับมาถึงบ้านด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว เขาทิ้งตัวลงบนโซฟา พลางขบคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ แม้เขาจะบอกตัวเองว่าทุกอย่างที่เขาทำไปนั้นถูกต้อง แต่ลึกๆ ในใจกลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดพลาดเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดความคิดของเขา เขาหยิบมันขึ้นมาดู ชื่อของ "กรุงโรม" ปรากฏอยู่บนหน้าจอ โลกันต์ถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะกดรับสาย"มึงมีอะไร?" โลกันต์พูดเสียงเรียบ"กูมีอะไรจะถามมึง" เสียงของกรุงโรมเต็มไปด้วยความจริงจัง "มึงคิดยังไงกับปานตะวันกันแน่วะ?"คำถามนั้นทำให้โลกันต์
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-27
Baca selengkapnya
ลูกจ้างบนเตียง
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาตั้งแต่คืนนั้น โลกันต์ก็ไม่เคยพูดหรือส่งข้อความหาปานตะวันอีกเลย เขาแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ลึกๆ ในใจของเขากลับรู้สึกไม่สงบเลยสักนิดโลกันต์เดินผ่านสวนที่จัดไว้อย่างเรียบหรู แสงแดดยามเย็นสาดส่องผ่านต้นไม้สูงใหญ่ ทอดเงาลงบนทางเดินหินที่สะอาดสะอ้าน เขาก้าวเท้าหนักแน่นไปตามทาง ด้วยความคิดที่ยุ่งเหยิงในหัวในจังหวะนั้นเอง เขาเห็นร่างของปานตะวันเดินมาในทิศทางตรงกันข้าม เธอสวมชุดเรียบง่าย มือถือถาดอาหารเอาไว้แน่น ใบหน้าของเธอดูอ่อนล้า แต่ก็ยังมีความเข้มแข็งที่พยายามปกปิดความเจ็บปวดเมื่อสายตาของทั้งคู่สบกัน โลกันต์กลับไม่ได้หยุดหรือแสดงท่าทีใดๆ เขาเพียงแค่ก้าวต่อไปอย่างเฉยชา ราวกับเธอเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่ไม่มีความสำคัญปานตะวันหยุดเดินชั่วขณะ เธอมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถามและความเจ็บปวดในใจ แต่เขาก็ไม่แม้แต่จะหันกลับมามองเธออีกครั้งความเย็นชาของโลกันต์ยังคงเหมือนเดิม เหมือนกำแพงหนาที่เขาสร้างขึ้นเพื่อปิดกั้นทุกอย่างจากเธอ และเธอก็รู้ดีว่ามันจะเป็นแบบนั้นตลอดไปหัวใจของปานตะวันเหมือนถูกบีบรัด เธอสูดลมหายใจลึก พยายามสะกดกลั้นความรู้สึกในใจ ก่อนจะตัดสินใจ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-27
Baca selengkapnya
เมียโลกันต์
ที่ลานคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยข่าวลือเรื่องการหมั้นหมายระหว่างโลกันต์และใบม่อนแพร่กระจายไปทั่ว เพื่อนๆ ในกลุ่มต่างพากันแซวเมื่อทั้งสองเดินเข้ามาพร้อมกัน กรุงโรมและยูโร เพื่อนสนิทของโลกันต์ ไม่พลาดโอกาสแหย่“อ้าว! ท่านว่าที่เจ้าบ่าวมาแล้ว!” กรุงโรมพูดเสียงดัง พร้อมยกมือทำท่าคารวะ “โลกันต์ กฤษณะโยธิน ผู้ชายที่กำลังจะขายตัวเพื่อธุรกิจ!”"ขายตัวพ่อง!มึงดิ!"เสียงหัวเราะจากกลุ่มเพื่อนดังขึ้น ยูโรเสริมทันที “ใบม่อนนะ ใบม่อน! ทำไมมึงไม่บอกพวกกูว่ามึงจะกินคนใกล้ตัวขนาดนี้"ใบม่อนที่ยืนอยู่ข้างโลกันต์ ยิ้มเขินอย่างมีความสุข ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อจากคำแซวของเพื่อนๆ“พวกมึงก็แซวเกินไป” เธอตอบเสียงอ่อน ขณะเหลือบมองโลกันต์ที่ยืนนิ่งข้างๆ แต่แทนที่โลกันต์จะเล่นตามน้ำ เขากลับตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา“มันเป็นเรื่องของสองตระกูล หมั้นกันเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ”คำพูดนั้นทำให้บรรยากาศรอบตัวเงียบลงในทันที รอยยิ้มบนใบหน้าของใบม่อนค่อยๆ จางหายไป เธอหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด“โลกันต์...” ใบม่อนพยายามพูดอะไรบางอย่าง แต่เขากลับไม่ได้สนใจเธอ“กูมีงานต้องไปทำก่อนเข้าเรียนบ่าย พวกมึงเล่นกันไปเถอะ” โลกันต์พูดตั
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-27
Baca selengkapnya
เชื่องอย่างหมา
@ห้องพยาบาลของคณะปานตะวันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา สายตาพร่ามัวเล็กน้อยก่อนจะมองเห็นภาพรอบตัวอย่างชัดเจน เธอพบว่าเธอกำลังนอนอยู่ในห้องพยาบาล มีโลกันต์ กรุงโรม และใบม่อนยืนอยู่ด้วย ใบม่อนยืนกอดอกด้วยสีหน้าไม่พอใจ ขณะที่กรุงโรมมีท่าทีเหมือนอยากพูดอะไรแต่ก็เกรงใจโลกันต์ ส่วนโลกันต์ยืนอยู่ข้างเตียง จ้องมองปานตะวันด้วยสายตาเย็นชา"ปาน...เป็นอะไรไปคะ?" ปานตะวันพูดเสียงแผ่วโลกันต์ขยับเข้ามาใกล้ มองเธอด้วยสายตาดุๆ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาและประชดประชัน"ก็เป็นลมน่ะสิ จะอะไรอีก เธอมันโง่ที่ไปทำตามคำสั่งของคนอื่นง่ายๆ รู้ว่าแดดมันร้อนก็ยังจะทำ รู้ว่าหนักก็ยังจะยอม คนอื่นพูดอะไรมาก็เชื่อไปหมด ใครใช้ให้เธอเชื่องขนาดนั้นฮะ? หรือเธอเกิดมาเพื่อเชื่องแบบหมาอยู่แล้ว?" โลกันต์พูดด้วยน้ำเสียงดุดันในใจโมโหไม่น้อยคำพูดของโลกันต์เหมือนกรีดหัวใจปานตะวัน เธอมองเขาด้วยความเจ็บปวด แต่ก็พยายามพูดอย่างใจเย็น"ปานแค่ไม่อยากให้ใครมาว่า...หาว่าปานไม่รู้จักสถานะของตัวเอง และไม่อยากให้เสียถึงคุณกันต์ " ปานตะวันตอบด้วยเสียงอ่อน"ไม่อยากให้ใครว่า? แล้วคิดว่าใครเขาสนใจเธอนักหนา? คนที่โดนสั่งให้ทำอะไรโง่ๆ แล้วทำตามนี่แ
last updateTerakhir Diperbarui : 2025-04-27
Baca selengkapnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status