ตอนที่ 4 หวง

เวลาต่อมา

ณ มหาวิทยาลัยxx

วันนี้ใบชามาเรียนกับคลินต์เพื่อนสนิทของพี่ชายสองคน เพราะเตชินทร์ต้องไปสมัครงานใหม่ก็เลยต้องหยุดเรียนก่อน ชีวิตของพี่ชายเธอนั้นดูยุ่งและวุ่นวายเอามากๆ เลย และคลินต์ที่คอยดูแลก็แทบจะเป็นพี่ชายแทนเตชินทร์ไปแล้ว

"แล้วนี่จะเข้าเรียนเลยหรือเปล่า หืม?" คลินต์เอ่ยถามคนตัวเล็กที่เพิ่งจะก้าวขาลงจากรถไป

"ก็คงเข้าเรียนเลยค่ะ พี่คลินต์มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก"

"งั้นชาไปเรียนก่อนนะคะ"

"ตอนเย็นกลับพร้อมพี่นะ ไม่ต้องรอไอ้เต้มันมารับหรอก กว่ามันจะกลับก็ไม่รู้ตอนไหน"

"อ๋อค่ะ"

"ชา..!!"

ร่างบางชะงักอีกครั้งขณะที่กำลังจะเดินออกไป เธอหันกลับมามองเจ้าของเสียงเรียกนั้นด้วยสีหน้าที่งงๆ และดูไร้เดียงสา ก่อนที่รอยยิ้มหวานๆ นั้นจะปรากฏขึ้นมา เล่นเอาหัวใจของเขานั้นเต้นระรัวไปหมด

"มีอะไรหรือเปล่าคะ?"

"ตั้งใจเรียนนะ"

"ค่ะ ไปนะคะ"

เธอเหมือนกำลังลังเล ก็แหงล่ะ เขาเล่นเรียกเธออยู่ได้นี่ มันก็เลยทำให้เธอนั้นระแวงกลัวว่าเขาจะเรียกขึ้นมาอีกรอบ

ใบชาเดินเข้าไปในตึกคณะของตัวเอง และก็ไม่วายถูกเพื่อนแซวเรื่องที่มาพร้อมกับรุ่นพี่แสนโซฮอตประจำคณะอย่างคลินต์

แต่เพื่อนๆ ต่างก็เข้าใจดี ว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับเขา แต่เป็นน้องสาวของเพื่อนสนิทที่พักอยู่ด้วยกัน มันก็เลยไม่แปลกที่จะมาพร้อมกันแบบนี้

"ตกลงเรื่องนั้นล่ะว่าไง"

"โอเคไป บอกพี่เต้แล้ว"

ใบชาไม่ได้พูดอะไรอีก นอกจากนั่งเงียบๆ ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งพูดคุยกันระหว่างรอเข้าเรียน จนกระทั่งได้เวลาเข้าเรียนทุกอย่างก็เหมือนเดิม เหมือนใช้ชีวิตประจำวันที่ไม่ได้มีความน่าตื่นเต้นอะไรเลย

เพราะชีวิตที่ไม่ได้มีความสุขอะไรมากมายเท่าไหร่ ทุกวันนี้เธอก็เลยกลายเป็นคนนิ่งๆ เฉื่อยชากับทุกสิ่งรอบด้าน

"ใบชาพอจะมีไลน์ส่วนตัวมั้ย เราอยากขอ" จู่ๆ เพื่อนผู้ชายคนนึงก็พูดขึ้นมาพร้อมกับยื่นมือถือให้ เหมือนให้เธอกดให้ทันทีโดยที่ไม่ต้องให้คำตอบก่อน

"อ๋อ เราก็ติดต่อกันผ่านไลน์กลุ่มก็ได้ มีอะไรก็คุยในนั้น เราคงไม่ได้มีความจำเป็นต้องติดต่อกันส่วนตัวหรอกมั้ง แฮะๆ ขอโทษด้วยนะ"

"ไม่ได้จริงหรอ โห่ ใจร้ายจัง"

"แก สนใจเจ้าหญิงหินคนนี้ด้วยหรอ" เพื่อนคนนึงเอ่ยแซวขึ้นมา เพราะความเย็นชา ไม่สนใจกับอะไรรอบข้าง เฉยกับทุกสิ่ง จนได้ฉายาจากเพื่อนๆ ว่าเป็นหินมีชีวิต

"ไม่ได้จริงๆ เหรอใบชา?"

"อะ เอามาสิ เดี๋ยวกดให้"

มันเป็นอารมณ์กดดันที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน ใบชาดึงมือถือมาจากเพื่อนคนนั้นก่อนจะกด ID LINE ของตัวเองลงไปด้วยความที่ไม่ได้เต็มใจสักเท่าไร แต่ก็ไม่อยากถูกมองว่าใจร้าย

"ขอบใจนะใบชา"

"ฮั่นแน่ คู่นี้นี่มันยังไงกันนะ มาเรียนได้ไม่เท่าไหร่ จะจีบกันแล้วหรอ"

"บ้า! จีบอะไรกันเล่า ถ้าฉันมีแฟน พี่เต้ได้ตีตายพอดี" ใบชารีบปฏิเสธเพื่อนด้วยเสียงแข็งๆ แต่ใบหน้ากลับเห่อร้อนไปหมดแล้ว

"จะว่าไป ฉันก็อยากมีพี่ชายแสนดีแถมหล่อแบบนั้นบ้างนะ ที่สำคัญ มีเพื่อนโคตรหล่อเลยด้วย"

"เป็นฉันนะ ฉันจีบเพื่อนสนิทของพี่ชายก่อนเลย ไม่ปล่อยให้รอดมือไปหรอก"

ใบชาได้แต่นั่งฟังแต่ก็ไม่ได้คิดจะทำตามหรอก ถึงในใจลึกๆ จะมีความชอบเพื่อนสนิทของพี่ชายอยู่บ้าง แต่มันก็ยังไม่ถึงขั้นที่เธอจะชอบเขารักเขาอะไรขนาดนั้น

"เลิกเรียนแล้ว ไปนั่งกินของหวานกันมั้ย เดี๋ยวเราเลี้ยงเอง" เพื่อนที่เพิ่งจะขอ ID LINE ของเธอไป เอ่ยพูดขึ้นมาอีกครั้งท่ามกลางกลุ่มเพื่อน และก็เป็นเช่นเดิม เธอถูกเพื่อนๆ มองด้วยสีหน้ายิ้มๆ เหมือนกำลังแซวผ่านสายตา

"ฉะ ฉันไม่ได้มาเอง เลิกเรียนแล้วก็ต้องกลับน่ะ"

"แป๊บเดียวเองนะ"

"เฮ้ยไอ้อิน อย่าบอกนะว่าจะตามจีบใบชาน่ะ"

"ก็อยากจีบนะ ถ้าเขาให้จีบอ่ะ"

"ฮิ้ววว ~!!"

"บะ บ้า เสียงดังกันทำไมเล่า! คนมองกันหมดแล้วเนี่ย!" ใบชาพูดอย่างเขินอาย เพราะเสียงฮิ้วของเพื่อนทั้งกลุ่มเมื่อครู่นี้ มันทำให้ถูกคนอื่นๆ พากันรุมจ้องมองมาที่กลุ่มนี้กลุ่มเดียว

"ตกลงไปด้วยกันเถอะนะใบชา"

"เดี๋ยวขอถามพี่คลินต์ก่อนนะ ว่ารีบกลับหรือเปล่า"

"โอเค"

พอถึงเวลาเลิกเรียนใบชาก็มารอคลินต์อยู่ที่จุดนัดพบตามปกติ รอบนี้เธอมากับเพื่อนที่ชื่อว่าอิน เพราะจะนัดกันไปกินขนมที่ร้านกาแฟตรงข้ามมหาวิทยาลัย

ทั้งสองยืนรอได้ไม่นานคนที่กำลังยืนรอก็เดินมาแต่ไกล แต่ก่อนนั้นเธอเห็นเขาเดินโอบเอวมากับผู้หญิงคนนึง ก่อนจะแยกย้ายกันออกไป และเขาก็เดินมาที่รถ

"เลิกเรียนนานแล้วหรอ"

"เลิกเรียนเมื่อกี้ค่ะ"

"แล้วมีอะไร ทำไมพาเพื่อนมาด้วยล่ะ จะติดรถกลับด้วยหรอ?"

"เปล่าค่ะ พอดีชาจะมาขอออกไปนั่งกับเพื่อนที่ร้านกาแฟตรงข้ามมหาลัยค่ะ"

"สองคน?"

คลินต์เลิกคิ้วถามเสียงเข้ม มองหน้าทั้งสองสลับกันไปมาด้วยสายตาแข็งๆ ดูก็รู้ว่าเขาไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ด้วย

"ค่ะ ไปกันสองคน"

"แล้วจะกลับยังไง"

"เดี๋ยวชานั่งรถแท็กซี่กลับค่ะ ตอนแรกจะขอให้พี่รอ แต่พี่คงมีงานทำต่อ ชาก็เลยว่าจะกลับเอง"

"กลับพร้อมกันเนี่ยแหละ" คลินต์พูดสวนขึ้นมาทันที น้ำเสียงของเขาก็ยังแข็งเช่นเดิม

"คะ? พี่จะรอหรอ"

"ไม่ได้จะรอ แต่พี่ไม่ให้ไปต่างหาก"

"แต่ว่า..."

"ขึ้นรถได้แล้วไป ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวไอ้เต้มันก็บ่นอีก"

"ค่ะ"

ใบชาก้มหน้าลงแบบหงอยๆ ก่อนจะหันไปมองเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยสีหน้าเศร้าๆ จากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถอย่างเงียบๆ แต่โดยดี

"นี่คิดจะทำอะไร?" ถามเพื่อนของใบชา

"เปล่าครับไม่ได้จะทำอะไร"

"ไม่คิดก็ดี อย่ามายุ่งกับใบชาอีก"

"ทำไมล่ะครับ ผมก็แค่ชวนไปนั่งกินขนมด้วยเฉยๆ"

"ไม่ได้ก็คือไม่ได้"

"พี่ไม่ใช่พี่ชายใบชาสักหน่อย จะมาหวงทำไม"

"ก็พี่ชายของใบชา ฝากให้ฉันดูแลน้องสาวของเขาไง"

"....."

"อย่ามายุ่งกับใบชาอีก แล้วอย่าหาว่าไม่เตือนนะ ถ้ายังไม่เลิกยุ่ง ได้โดนดีแน่"

พูดจบคลินต์ก็เข้าไปในรถจากนั้นก็ขับรถออกไปทันที

"คิดอะไรอยู่ ถึงจะไปกับผู้ชายสองต่อสอง"

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่คะ มันไม่ใช่ที่ลับตาคนสักหน่อย"

"ไม่ว่าจะลับตาคน หรือไม่ลับตาคน มันก็ไม่สมควรไปทั้งนั้น"

"แต่เขาเป็นเพื่อนของชานะคะ"

"พี่เคยบอกว่าไง อย่าไว้ใจผู้ชาย ยังจำได้หรือเปล่า"

"จำได้ค่ะ"

"ต่อไปอย่าไปไหนมาไหนกับมันอีก"

"ทำไมพี่ต้องบงการด้วย"

"พี่เป็นห่วง"

ถ้าก่อนหน้านี้เธอไม่เห็นเขาควงแขนมากับผู้หญิงคนนึง เธอก็คงคิดไปแล้วว่าเขากำลังหวงเธออยู่แน่ๆ เขาอาจจะกำลังคิดอะไรกับเธออยู่เธอไม่อยากให้เธอไปกับผู้ชายคนอื่น เขาเพิ่งจะแยกทางกับผู้หญิงคนนึงมาแท้ๆ