บทที่7 ยอมทุกอย่างจูบแรกเก็บไว้ให้เฮีย

@เพนต์เฮาส์ภีม

สวยจังหรูขนาดนี้เชียว มินนี่เดินสำรวจเพนต์เฮาส์สองชั้นของเขาจนทั่ว เมื่อก่อนฉันขอมาตลอดแต่เขาก็ไม่ยอม วันนี้ดีใจจังที่จะได้มาอยู่กับเขาแบบนี้ ก่อนมาก็แวะไปเก็บเสื้อผ้าและของใช้บางส่วนที่คอนโดมาไว้ที่นี่ด้วย เพื่อเขาจะให้ค้างด้วยหลายๆ วันจะได้มีชุดใส่ไม่ต้องเทียวไปเทียวมา

ทำอะไรรอเขาดีนะ กว่าเฮียภีมจะกลับ ดูซีรีส์รอดีกว่า มินนี่สั่งอาหารขนมแล้วก็เครื่องดื่มมานั่งกินรอเขาเพลินๆ จนเวลาล่วงเลย ฟ้าเริ่มมืด

ไปอาบน้ำรอดีกว่า เฮียภีมบอกว่าจะกลับค่ำๆ คงใกล้ถึงแล้ว มินนี่รีบไปอาบน้ำสวมชุดนอนแล้วก็ออกมาดูซีรีส์ต่อเพื่อรอเขาไปด้วย

เมื่อไหร่จะกลับนะ ถ้าโทรไปถามจะเป็นการตามจิกรึเปล่านะ จะผิดกฎไหม ไม่เอาดีกว่ารอไปแล้วกัน มินนี่นั่งดูซีรีส์ไปเรื่อยๆ แต่ดูไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เพราะใจมัวแต่พะวงคิดถึงเขาอยู่ตลอด

“โอ๊ย! เฮียภีมจะสามทุ่มแล้วนะ เมื่อไหร่จะกลับเนี่ย จะแกล้งกันรึไง”

ด้านภีม

“มึงเป็นเหี้ยอะไรเพิ่งจะสามทุ่ม ดูนาฬิกาตลอดเลย มึงนัดใครไว้ไอ้ภีมบอกมา” ไทเกอร์สังเกตเพื่อนมาสักพักเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามกับอาการที่ไม่ค่อยปกติของภีมในวันนี้

“เปล่าไม่ได้นัดใคร แต่วันนี้กูเหนื่อย ทำงานทั้งวันมึนๆ หัว ไม่อยากเมาเท่าไหร่ อยากกลับไปนอนมากกว่า” ภีมอธิบายหน้านิ่งๆ ไม่ให้เพื่อนจับสังเกตได้ว่าเขาเริ่มกระวนกระวายใจ กลัวว่าคนที่รออยู่ที่บ้านจะงอแงโทรตาม จะปฏิเสธไม่มาด้วยตั้งแต่แรก ก็ไม่ได้ เลยรีบหาข้ออ้างจะกลับเร็ว

“ไม่จริงมึงนัดเด็กก็บอกมาตรงๆ” ไทเกอร์แกล้งแซวเพื่อนไปเรื่อย

“กูกลับนะ วันนี้เหนื่อยจริงๆ” ว่าจบก็ลุกขึ้น

“กลับจริงดิ เดียวกูหาเด็กแถวนี้ให้ไม่เอาเหรอ” ไทเกอร์มองตามหลังเพื่อนที่มีทีท่าไม่สนใจใครเลย อย่าง งงๆ “อะไรของมันวะกลับเฉย” บ่นตามหลัง

ภีมขึ้นมานั่งบนรถ ลังเลว่าจะส่งข้อความไปบอกมินนี่หน่อยดีไหมว่าเขากำลังกลับ แต่ทำไมเขาต้องบอกต้องรายงานเธอด้วย ไม่ใช่แฟนสักหน่อย ก็เธออยากไปรอเขาเอง

ด้านมินนี่

“ง่วงอ่าตาจะปิดอยู่แล้ว” คนตัวเล็กล้มตัวลงนอนบนโซฟา พยายามฝืนดูซีรีส์ต่อไปเรื่อยๆ และไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตอนไหน

ภีมกดรหัสประตูและรีบเดินเข้ามา เขาได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่ และมินนี่นอนหลับอยู่บนโซฟา ภีมยืนเท้าสะเอวมองคนสวยที่หลับตาพริ้ม เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกเหมือนเธอรอเขาจนไม่ไหวแล้วเผลอหลับไป เอ็นดูคนตัวเล็กขึ้นมา หยิบรีโมตปิดทีวีและช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาในท่าเจ้าสาว พาเธอเดินขึ้นไปชั้นสอง

มินนี่ปรือตาขึ้นมาเล็กน้อยมองเขา

“เฮียภีมกลับช้าจัง”

“นอนต่อเถอะ”

“มินนี่ตื่นแล้วค่ะ” เธอช่วยเปิดประตูห้องให้เขา คนตัวโตพาเธอไปวางลงบนเตียงนุ่ม

“นอนต่อเถอะ”

“ไม่ค่ะ มินนี่จะรอนอนพร้อมเฮีย เฮียรีบไปอาบน้ำสิคะ”

“อืม!” เขาถอดเสื้อและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานออกมาพร้อมกับสวมเสื้อคลุม มองมาที่มินนี่ที่นั่งเอนหลังพิงหัวเตียงรอเขาอยู่

“มินนี่ถามเฮียได้ไหมคะ ว่าทำไมถึงกลับมาช้า ถ้าถามจะผิดกฎไหมคะ”

“ไทเกอร์ชวนไปกินเหล้าน่ะ ปฏิเสธไม่ได้”

มินนี่พยักหน้ารับรู้ แล้วก็ไม่ถามอะไรเขาอีก สายตาจ้องมองไปที่ร่างกำยำที่กำลังถอดเสื้อคลุมออก

ภีมโยนเสื้อคลุมไว้ที่ปลายเตียง แล้วนั่งลงบนเตียง เตรียมเอนตัวลงนอนหันไปมองสบตา เข้ากับตาสวย ที่จ้องเขาอย่างไม่ละสายตา เขานิ่งไม่ได้พูดอะไรนอนลงบนหมอนนุ่ม

“เฮียภีมปกติเฮียนอนแบบนี้เหรอคะ” มินนี่ถามเพราะคนตัวโตใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวนอน มันเร้าใจจนฉันถึงกับมือไม้สั่น

“เปล่า ปกติไม่ใส่อะไรเลย” ภีมตอบหน้านิ่ง

“งั้นทำไมไม่ทำตามปกติละคะ” มินนี่จงใจถามตั้งใจแกล้งยั่วเขา

“กลัวเด็กจะตกใจ”

“จะตกใจทำไมคะมินนี่อยากเห็น” ส่งสายตายั่วยวนเขา พร้อมกับขยับเข้ามาใกล้ ข่มความอายทุกอย่างทำตามหัวใจเรียกร้อง