บทที่ 20 นาทีสุดท้าย - 35%

ต้องรักกระตุกมือของตัวเองที่กุมกับชนาธิปไว้พร้อมกับหยุดเท้าไม่ยอมเดินต่อ ชายหนุ่มหันมอง รู้สึกได้ถึงแรงดึงรั้งเบาๆ จากมือเล็กที่สอดประสานกับมือของตัวเอง คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงถามเมื่อเห็นนัยน์ตากลมโตเพ่งมองป้ายร้านเพชรตรงหน้าเขม็ง

“คุณธิปจะซื้อเพชรหรือคะ” เธอไม่แน่ใจว่าเขาเดินเพลินจนเผลอก้าวเท้าเข้าร้านเพชรโดยไม่รู้ตัว หรือว่าเขาตั้งใจจะมาซื้ออยู่แล้วจึงรีบเบรกเอาไว้ก่อน

“ใช่ มาเถอะ” พูดจบก็กระตุกมือเธอให้เดินตามเข้าไปในร้าน พนักงานสาวกุลีกุจอเข้ามาต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“สนใจดูสินค้าชิ้นไหนคะ”

ชนาธิปก้มลงมองคนข้างกายพลางยิ้มบางๆ ก่อนหันไปตอบพนักงาน

“แหวนแต่งงานครับ” ทันทีที่ได้ยินคำตอบ ต้องรักเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง พวงแก้มทั้งสองข้างเริ่มขึ้นสีระเรื่อชวนมอง

“แหวนคู่เลยดีไหมคะ ดีไซน์มาเป็นคู่สำหรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว” พนักงานขายหยิบแหวนแต่งงานที่ออกแบบคล้ายกันออกมาจากตู้ให้คู่หนุ่มสาวพิจารณา

ชนาธิปหยิบวงสำหรับผู้หญิงขึ้นมาลองสวมที่นิ้วนางข้างซ้า