เข้าสู่ระบบแชร์
107 พ่ายแพ้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-16 09:43:18
บทล่าสุด
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 114 สงบศึก
คำขอบคุณจากใจสะท้อนผ่านน้ำเสียงใสของสาวน้อยตาแป๋วบนเตียง ราเชลทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะพูดอะไรต่อก็เลยขอตัวกลับดื้อๆ กรณ์มองตามหญิงสาวที่ยังคงปั้นปึ่งเดินหนีไม่มองหน้ามองตาอย่างจนใจ “จะไปไหน เดี๋ยวสิ รอก่อน ผมไปส่ง” ไม่ได้ผลราเชลไม่สนใจอีกตามเคย ร่างสูงเพรียวเดินหน้าเชิดออกไปจากห้องราวกับไม่ได้ยินเสียงเรียกของเขา กรณ์ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ขุ่นเคืองแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ “ยักษ์นี่ ไม่รู้อะไรเลย ผู้หญิงงอนนายต้องตามง้อรู้” “งอนอะไร ไม่มีอะไรต้องงอนซะหน่อย” “ไม่งอนได้ไง คุณราเชลเค้าเห็นตอนที่นายกอดฉันพอดี ใครเค้าจะชอบให้คนที่รักใส่ใจคนอื่นล่ะ” “ไม่จริงหรอก ถ้าคนรักกันชอบกันทำไมไม่ฟังกันเลยล่ะ” กรณ์ยังคงปฏิเสธสีหน้าครุ่นคิดไม่หาย ลุกลี้ลุกลนจนผิดสังเกต เอรินได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาเมื่อเห็นเพื่อนรักหมดท่าก็คราวนี้กับสาวใหญ่อายุมากกว่าถึงแปดปีอย่างราเชล “ตกลงจะไม่ตามใช่ไหม เกิดเธองอนกลับลอนดอนไป จะมีปัญญาไปตามไหม” เอรินหมั่นเขี้ยวคนปากแข็ง แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเพื่อนรักคิดอย่างไรก
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 113 ความจริง
ไม่พูดพล่ามทำเพลง ชานนท์ทะลุกลางปล้องออกมา ภิรณีย์ถึงกับหุบยิ้ม สีหน้าเครียดขึ้นมาเล็กน้อยแต่ยังทำใจดีสู้เสือ “อะไรกันลูก มาเหนื่อยๆ กินอะไรมารึยัง เดี๋ยวแม่ให้เด็กหาให้ดีไหม” “ไม่ต้องครับ ไม่อยากเสียเวลา เรื่องพ่อของเอรินมีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีกบ้าง มีคนบอกว่าคุณแม่รู้ดีที่สุด หมายความว่ายังไงครับ” ชานนท์คาดคั้นไม่สนใจน้ำเสียงห่วงใยภิรณีย์ตาวาวนึกโกรธอติมาที่ไม่จัดการเรื่องกับพัชระอย่างเงียบๆ แต่กลับโบ้ยให้ชานนท์มา“ใครมันคาบข่าวมาบอกละ แม่ไปรู้จักพวกนั้นเสียที่ไหน”“แน่ใจนะครับ แต่แม่เอรินบอกว่าคุณแม่เท่านั้นที่ตอบได้” ชานนท์คาดคั้น มองแม่ตาวาว “ก็ได้! อยากรู้มากใช่ไหมว่าทำไมแม่ถึงขัดขวางลูก เพราะแม่ไม่อยากให้ลูกต้องมาเสียเวลากับเด็กคนนั้น เธอไม่มีอะไรเทียบได้กับลูกของแม่สักอย่าง”“เอาอะไรมาวัดว่าใครเหมาะหรือไม่เหมาะกับผม”ภิรณีย์ทำหน้าเศร้าเข้าเกาะแขนลูกชาย เอาน้ำเย็นเข้าลูบ “แม่ก็ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่ว่า” “กับเอรินไม่ว่าต้องเสียเวลามากเท่าไหร่ผมก็ไม่แคร์ เธอเป็นเมียผม เป็นผู้หญิงของผม แม่อย่าขัดขวางเราเลยได้ไหมครับ” ชานนท์
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 112 ไปซะ!
อติมายื่นซองเอกสารให้ด้วยมือสั่นระริก เขาส่ายหน้าปฏิเสธไม่ยอมรับทั้งอ้อนวอนอติมาอีกครั้ง “แต่คุณแม่ครับ ผมกับเอรินเรารักกัน อยากอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต ไม่ต้องขยับขยายโยกย้ายใดๆ ทั้งสิ้น ผมรับรองว่าทุกคนได้อยู่ต่อ ผมจะเคลียร์กับคุณแม่ให้รู้เรื่อง กรุณาด้วยเถอะนะครับ” “อย่าเลย ต่อไปไม่ต้องเรียกว่าแม่อีกนะ น้าเสียใจที่เคยเอ็นดูคุณ” ชานนท์ยื้อไว้ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเอรินยืนอยู่หน้าประตูระเบียง ดวงหน้านวลสวยซูบซีด ผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นทรงเพราะเพิ่งลุกขึ้นจากเตียงมาทันได้ยินเข้าพอดี ดวงตากลมมีน้ำตาคลอหน่วยมองมาด้วยความผิดหวัง ในขณะที่ชายหนุ่มถึงกับหน้าซีด “แม่ขา เอาเอกสารนั่นมาให้หนู” น้ำเสียงเบาหวิวของเอริน ทั้งยังดวงตาแดงก่ำที่จ้องมอง ทำให้ชานนท์ใจหาย “เอริน! จะทำอะไร เอาเอกสารนั่นมาให้พี่” ชานนท์อุทานเสียงดังทันทีที่เอรินคว้าเอาเอกสารจากมือแม่ได้ ก็หันหลังกลับไม่ยอมสบตา ท่าทางลนลานมือสั่นระริกที่หยิบปากกาในสมุดโน๊ตไม่สนใจเสียงเรียกของชานนท์ที่โดนอติมาข
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 111 ความลับของเอริน
ชานนท์หันขวับมามองสีหน้าเครียดแต่ไม่ตอบอะไร รีบไปขึ้นรถตัวเองแล้วสตาร์ททันที ไม่สนใจกรณ์ที่รอค้าง“ลุงกับคุณหนูเป็นลม ป้าไปกับรถพยาบาลแล้ว ปื๊ดไปก่อนนะครับคุณกรณ์ก็ รีบตามไปนะ”“เฮ้ย! เดี๋ยวสิ”“โรงพยาบาลปากทางนะคุณกรณ์!” ปื๊ดตะโกนบอกแทนแล้วรีบวิ่งตามไปขึ้นรถเมื่อเสียงแตรดังติดๆ กันหลายครั้งจนเจ้าอ้วนต้องอุดหูรีบขึ้นนั่งข้างคนขับทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม “ใจเย็นๆ นะคุณ หนูเอรินน่าจะไม่เป็นไรหรอกเพราะเป็นบ่อยเหลือเกิน แต่ลุงนี่สิ ปื๊ดไม่เคยเห็นลุงเป็นขนาดนี้มาก่อนเลย ดีว่าป้าเป็นพยาบาลเก่ารู้จักวิธีปฐมพยาบาล” “ฉันไม่ได้อยากรู้เรื่องผู้ชายคนนั้น” “อ้าว... ไม่อยากรู้ได้ยังไง ลุงเป็นพ่อตาคุณนะ” ปื๊ดทำหน้างงจ้องรอคำตอบ ชานนท์รู้ตัวว่าแสดงออกมาเกินไปจึงเปลี่ยนเรื่อง “เอรินไม่สบายบ่อยหรือ” “บ่อยมาก ตอนเด็กก็เกือบตายไปที เข้าไอซียูเป็นเดือนๆ เลยคุณ” “ทำไม” ชานนท์สะกิดใจถาม “ก็โดนรถชนตอนเด็กๆ ห้าขวบได้มั้ง ผ่าตัดข้ามวันข้ามคืน ลุงกับป้าบอกว่ารอดมาได้เหมือนปาฏิหารย์ แต่ก็อย่างว่าแหละคุณ ลุงต้องเป็นหนี้เป็
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 110 เธอเป็นของผม
เกลียวคลื่นถาโถมซัดหาฝั่งอย่างแรง ลมทะเลพัดต้นมะพร้าวริมแนวทางเดินของหาดเกิดเสียงดังไปทั่วบริเวณ ชานนท์และพัชระยืนกอดอกมองคลื่นทะเลอย่างสะกดกลั้นอารมณ์ เวลาผ่านไปนานพอควรก็ยังไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากจนพัชระนึกฉุนอยู่ในใจ พยายามสงบใจไว้แต่ก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี “แกจะเอายังไงว่ามา” ชานนท์เหลือบมองชั่วครู่ก่อนจะหันไปมองทะเลสุดลูกหูลูกตาอีกครั้งโดยไม่พูดอะไร พัชระถึงกับทนมาไหวถามย้ำ“ถ้าแกไม่พูด ฉันจะพูดเองแล้วอย่ามาหาว่าฉันใจร้าย” “คุณเห็นบ้านสีขาวบนเนินฝั่งโน้นไหม” จู่ๆ ชานนท์ก็เปลี่ยนเรื่อง พัชระมองตาม“เห็น ทำไม มีอะไร” พัชระเหลือบมองแล้วตอบเสียงขุ่น ชานนท์ยิ้มมุมปากก่อนจะยื่นข้อเสนอบางอย่าง “นั่นคือบ้านผม” ชานนท์ตอบเน้นคำ พัชระถึงกับตะลึงมองชานนท์อย่างไม่เชื่อสายตา เคยคิดว่าเขาอาจจะใช่ แต่ไม่ได้เตรียมใจว่าคนหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาตรงหน้าจะเป็นลูกชายของผู้มีพระคุณจริงๆ “หมายความว่าไง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรา” “เกี่ยวสิ เพราะไม่ว่าจะที่นั่นหรือบ้านสวนโฮมสเตย์แห่งนี้ มันอยู่ในกำมือผมแล้ว” ชานนท์พูดปด แค่อยากได้ความส
กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า 109 อดีตที่ไม่อยากจำ
“แล้วยังไงคะ ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วย ถ้าจะเรียกมาเพื่อเล่าความหลังสมัยสาวๆ ฉันคงต้องขอตัวกลับก่อนที่บ้านงานยุ่งมากค่ะ” อติมาตัดบทเก็บกระเป๋าจะเดินออกไป แต่ภิรณีย์พูดขัดขึ้นมาทำให้หลิอนต้องลงนั่งตามเดิม “แล้วเธอไม่อยากรู้หรือไงว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร” “คุณอยากเล่าก็เล่ามาค่ะ ฉันไม่มีเวลามาก” “ก็ได้... เขาคือชาร์ล ลูกชายพี่ศานต์” ภิรณีย์ตอบเสียงเข้มชัดถ้อยชัดคำ อติมาถึงกับตาโต “เป็นไปได้ยังไง เขาเป็นลูกชายของคุณศานต์กับคุณวาสิฏฐีที่หายสาบสูญไปจริงๆ หรือคะ ตอนนั้นเราพบซากรถแต่ไม่พบคุณหนู หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ จนเราคิดว่าเขาอาจจะกระเด็นตกหน้าผาจมน้ำตายไปแล้ว” “เขากระเด็นออกมาจากรถ บุญดีที่ไม่ตายแต่บาดเจ็บสาหัส ฉันกับคนขับรถผ่านมาเจอก็เลยพาเขาส่งโรงพยาบาล พอฟื้นเขาก็เรียกฉันว่าแม่นั่นละ” “แล้วทำไมคุณไม่บอกครอบครัวเขา ทุกคนเข้าใจว่าคุณหนูตายไปแล้ว” อติมาถามกลับน้ำเสียงเครือ “เพราะฉันเกลียดพวกมันไง ทั้งไอ้กอง ทั้งนังพิม และนังวามันรวมหัวกันแย่งพี่ศานต์ไป” “แต่คุณมาทีหลังนะคะ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย46.5K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น38.3K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่229.3K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก26.6K viewsบอสเอวดุ!!!
ซีไซต์32.0K viewsตกหลุมรัก เลขาท่านประธาน
ต้นจันทร์เจ้า471 viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ดอกอ้อลู่ลม4.6K viewsยั่วรักภรรยาในนาม
คุณธิดา474 views
