Share

34 ผูกพันจนใจเจ็บ

Author: sammi'P
last update Last Updated: 2025-07-10 11:18:32

“ไม่ต้องกลัวไม่มีอะไรแล้ว กลับเถอะคนดี” กรณ์ลูบหลังปลอบโยนกระซิบแผ่ว “ไม่มีอะไรแล้ว”

กรณ์พยุงร่างบอบบางกว่าจะพาตัวกลับมาถึงบ้านสวนก็เล่นเอาแตกตื่นกันไปหมด

“ลูกคนนี้นี่ไม่ค่อยแข็งแรงมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ขอบใจนะจ๊ะ ถ้ากรณ์ไม่ไปเจอมีหวังแย่ แล้วไปเจอกันที่ไหน”

“หาดฝั่งโน้นครับ หน้าบ้านร้าง”

อติมาเงียบไป สีหน้าซีดเผือดครุ่นคิด

“ไปทำอะไรที่นั่นคนเดียวไม่บอกกล่าวนะ”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน นึกสังหรณ์ใจเลยตามไปดู ผมยังแปลกใจอยู่ ดูเอรินจะรักบ้านหลังนั้นมากเป็นพิเศษ ทั้งที่ก็ไม่ได้รู้จักมักจี่กับเจ้าของบ้านสักหน่อย พอได้ข่าวว่ามีนายทุนซื้อจะเอาไปทุบทำโรงแรมใหม่คงใจหายน่ะครับ”

กรณ์ตั้งข้อสังเกต อติมาได้แต่รับฟังโดยไม่ออกความเห็นใดๆ สีหน้าหนักใจขึ้นมาทันที พัชระออกมาจากห้องหลังจากพาคนป่วยไปนอนพัก ถึงกับบ่นอุบ

“ทุบๆ ไปซะได้ก็ดี อยู่รกหูรกตามานานแล้ว”

“พ่อ! พูดอะไรแบบนั้น”

อติมาปรามเพราะมีบุคคลที่สามอยู่ด้วย พัชระชะงักไปก่อนจะเดินหนีไปหน้าเคาน์เตอร์รับแขก กรณ์ได้แต่ยืนงงจับต้นชนปลายไม่ถูก...

เที่ยวบิน TG 947 จากกรุงเอเธนส์ แล่นลงแตะรันเวย์สนามบินสุวรรณภูมิตั้งแต่เช้าตรู่ ชานนท์นั่งมองผู้โดยสารทยอยลงจาก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   35 พาตัวมาพัวพัน

    เอรินกระตือรือร้นประจบ “ไม่ได้การละหนูไปดูก่อนนะคะ” “ดูดู๊ ดูสิลูกเรานี่เร็วใช่เล่นเลยนะ เผลอเดี๋ยวเดียว วิ่งปรู๊ดปร๊าดไปโน่นแล้ว” อติมาหันมายิ้มขำ “แม่ก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าแขกคนแรกของบ้านต้นไม้จะเป็นใคร”“พ่อยังไม่ได้บอกแม่เลย เรามีแขกคนแรกของวิลล่าต้นไม้แล้วนะ ขอพ่อดูก่อน ”“ทำไมเร็วจัง ยังไม่เสร็จเรียบร้อยเลย พ่อเอาลงเว็บแล้วหรือ”“ยัง” พัชระขมวดคิ้วครุ่นคิด “นี่แหละที่พ่ออยากรู้ แขกรู้ได้ยังไงว่าห้องใหม่ของเรากำลังจะเปิดจองแล้ว” พัชระก้มหน้าก้มตาเปิดดูใบจองของแขกที่โทรเข้ามาเช็คอิน แล้วก็ชี้นิ้วไปยังรายชื่อล่าสุดที่เพิ่งโทรมาจองเมื่อคืนโดยไม่ผ่านออนไลน์ “แปลกมาก” อติมาครุ่นคิด จากโฮมสเตย์เล็กๆ ไม่มีชื่อริมหาด ก็เริ่มขยับขยายโดยใช้ชื่อบ้านสวนโฮมสเตย์เพื่อรองรับนักท่องเที่ยว พัชระต่อเติมมาจากบ้านหลังเก่าที่เป็นมรดกตกทอดของรุ่นพ่อโฮมสเตย์เล็กๆ แห่งนี้จึงมีลักษณะแปลกแยกจากรีสอร์ตทั่วไป เพราะเป็นบ้านยกโบราณอยุธยาตามพื้นดั้งเดิมของปู่ที่เป็นคนภาคกลาง และมาเสริมต่อเติมชั้นล่างเป็นครึ่งตึกครึ่งปูน เอาไว้รองรับนักท่องเที่ยวแบบลองสเตย์

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   34 ผูกพันจนใจเจ็บ

    “ไม่ต้องกลัวไม่มีอะไรแล้ว กลับเถอะคนดี” กรณ์ลูบหลังปลอบโยนกระซิบแผ่ว “ไม่มีอะไรแล้ว”กรณ์พยุงร่างบอบบางกว่าจะพาตัวกลับมาถึงบ้านสวนก็เล่นเอาแตกตื่นกันไปหมด“ลูกคนนี้นี่ไม่ค่อยแข็งแรงมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ขอบใจนะจ๊ะ ถ้ากรณ์ไม่ไปเจอมีหวังแย่ แล้วไปเจอกันที่ไหน”“หาดฝั่งโน้นครับ หน้าบ้านร้าง”อติมาเงียบไป สีหน้าซีดเผือดครุ่นคิด“ไปทำอะไรที่นั่นคนเดียวไม่บอกกล่าวนะ”“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน นึกสังหรณ์ใจเลยตามไปดู ผมยังแปลกใจอยู่ ดูเอรินจะรักบ้านหลังนั้นมากเป็นพิเศษ ทั้งที่ก็ไม่ได้รู้จักมักจี่กับเจ้าของบ้านสักหน่อย พอได้ข่าวว่ามีนายทุนซื้อจะเอาไปทุบทำโรงแรมใหม่คงใจหายน่ะครับ”กรณ์ตั้งข้อสังเกต อติมาได้แต่รับฟังโดยไม่ออกความเห็นใดๆ สีหน้าหนักใจขึ้นมาทันที พัชระออกมาจากห้องหลังจากพาคนป่วยไปนอนพัก ถึงกับบ่นอุบ“ทุบๆ ไปซะได้ก็ดี อยู่รกหูรกตามานานแล้ว”“พ่อ! พูดอะไรแบบนั้น”อติมาปรามเพราะมีบุคคลที่สามอยู่ด้วย พัชระชะงักไปก่อนจะเดินหนีไปหน้าเคาน์เตอร์รับแขก กรณ์ได้แต่ยืนงงจับต้นชนปลายไม่ถูก...เที่ยวบิน TG 947 จากกรุงเอเธนส์ แล่นลงแตะรันเวย์สนามบินสุวรรณภูมิตั้งแต่เช้าตรู่ ชานนท์นั่งมองผู้โดยสารทยอยลงจาก

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   33 บ้านสีขาวหลังนั้น

    เอรินเดินบ่นกระปอดกระแปดออกมาจากบ้านครึ่งปูนครึ่งตึกสีขาวพร้อมกรณ์ หลังจากมื้อกลางวันเสร็จสิ้น คนที่เอาตัวพ่วงมาร่วมโต๊ะด้วยถึงกับเซ็งหนักเมื่อมีสายโทรเข้ามาที่เบอร์กรณ์ เป็นเรื่องเกี่ยวกับตึกที่เช่าไว้สำหรับเปิดออฟฟิศทัวร์ร่วมกันที่กรุงเทพอาจมีการเลื่อนระยะเวลาออกไปอีก เพราะปัญหาตกแต่งภายในท่าทีห่อเหี่ยวของคนเดินนำหน้าไปลิ่ว ๆ ทำให้กรณ์ที่เดินตามหลังมาออกจะเหนี่อยหน่ายไม่น้อย เมื่อนึกรู้ว่าเด็กดื้อของเขาออกอาการงอนอีกแล้ว“เฮ๊! จะไปไล่วัวไล่ควายที่ไหน เดินลิ่วขนาดนั้นเดี๋ยวก็ได้สะดุดหรอก”เสียงตะโกนได้ผล เอรินชะงักหันกลับมาขว้างค้อนวงใหญ่ใส่ก่อนจะโพล่งออกมา“ที่ไหนมีวัวมีควาย เห็นมีแต่ผีทะเลใส่กางเกงเลตัวเดียวออกมาเดินท่อม ๆ แถวนี้”“อยู่ชายทะเลจะอะไรมากมาย ไม่บิกินี่ตัวเดียวก็บุญแล้ว”กรณ์ก้าวยาวมาทันเลยหยิกแก้มใสหมับเข้าให้เป็นผลให้คนโดนหยิกบ่นกระปอดกระแปดอีกคราว“เจ็บนะ หยิกอยู่ได้ตั้งแต่เล็กจนโตไม่เบื่อรึไง ”“ไม่เบื่อ หยิกแล้วแก้มยุ้ยดีน่ารัก” กรณ์แสร้งทำตาหลิ่วล้อเลียน“เราก็ขายไม่ออกกันพอดี” เอรินบ่นกระปอดกระแปด แต่กรณ์ดึงไว้“งั้นเราซื้อเอง”“บ้าน่ะสิ ชอบพูดเล่นอยู่ได้”ถึงป

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   32 สัญญาของเขา

    หล่อนกระซิบแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่“คุณไม่เหนื่อยหรือ... ราเชล”ราเชลเลิกคิ้วงงคำถาม แต่เบียดกายชิดมากขึ้น เกาะเกี่ยวโอบรอบคอเขาไว้และพรมจูบทั่วแก้มสาก “ถามอะไรแบบนี้ ก็เราเพิ่ง” ราเชลพูดค้างไว้เท่านั้นริมฝีปากสวยก็ประกบบนริมฝีปากชายหนุ่มอย่างหลงใหล ชานนท์รับสัมผัสเพียงครู่แล้วเบี่ยงหลบ “ผมถามว่าคุณไม่เหนื่อยรึไง ที่ตามผมอยู่อย่างนี้ มันนานเกินไปแล้วนะกับความสัมพันธ์ชั่วคราว ผมว่าเราควรหยุด”“มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ชั่วคราวค่ะ ฉันรักคุณ แค่คุณยังให้โอกาสฉันได้ใกล้ชิดคุณเหมือนเดิมก็ดีใจมากแล้ว” หล่อนตอบเสียงอ่อนหวานมีจริตเย้ายวน ชานนท์ถอนหายใจเหนื่อยกับการบอกปัดความสัมพันธ์ที่อีกฝ่ายไม่เคยยอมให้ความร่วมมือ ริมฝีปากหนารับสัมผัสวาบหวาม เรียวลิ้นอุ่นชื้นหวานปนขมปะแล่มด้วยรสชาติของไวน์สัญชาติฝรั่งเศสราคาแพงระยับยังคงติดอยู่ในริมฝีปากเขา ราเชลยิ้มยวนยั่วมองสบตาหวานฉ่ำ “ยังไงฉันก็รักคุณ แต่งงานกับฉันนะ อเล็กซ์” ราเชลมองสบตาคมเข้ม แววตาขอร้องยั่วยวน มือลูบไล้ไหล่เปลือยหนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของชายหนุ่ม แต่ชานนท์จับมือหล่อนไว้ก่อนจะย้ำ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   31 ความทรงจำถึงใครคนหนึ่ง

    สายตาเศร้าสร้อยของหล่อนทอดไกลไปยังเนินเขาอีกลูกที่อยู่ไม่ไกล ร่างหนาบึกบึนย่องเงียบเข้าไปใกล้ด้วยความลืมตัว เกาะไหล่เพื่อนสาวพลางก้มร่างสูงใหญ่ค้อมลงไปมองหน้าต่างระดับเดียวกัน “มองบ้านนั้นอีกแล้ว สนใจมากเลยนะ” “ฉันชอบห้องนายเพราะมองเห็นบ้านสีขาวหลังนั้นชัดเจนที่สุดเลย” เอรินตอบโดยไม่หันมามอง “ไม่รู้ทำไมฉันถึงชอบบ้านหลังนั้นจัง” “ชอบแค่ไหนก็ได้แต่ดูนั่นละ อีกหน่อยก็จะถูกทุบทิ้งทำเป็นโรงแรมแล้ว” “อะไรนะ!” เอรินทวนคำหน้าซีดเผือด“เขาลือกันว่าที่ผืนนี้มีปัญหามานานแล้ว ทีนี้เจ้าของใหม่ที่ซื้อไว้จะทุบทำเป็นโรงแรมเกรดเอ รู้สึกนายทุนจะเป็นคนต่างชาติด้วย” “ได้ยังไง ทำไมต้องทุบฉันเห็นบ้านหลังนี้มาตั้งแต่เกิดนะกรณ์” หล่อนถึงกับน้ำตาคลอ หันกลับไปมองอย่างนึกเสียดาย กรณ์ถอนหายใจหนักหน่วง ลูบผมหญิงสาวแล้วเย้าให้คลายเครียด“พูดเรื่องบ้านหลังนี้ทีไรต้องดราม่าทุกที เลิกเป็นนางเอกเอ็มวีแล้วลงไปกินข้าวกันดีกว่า”กรณ์ขยี้หน้าม้าของเอรินต่อด้วยความหมั่นเขี้ยว ไม่ทันได้สนใจเสียงร้องเรียกของหญิงสาวที่แต่งตัวออกจากห้องน้ำมาหยุดยืนด้านหลัง จ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   30 เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ

    “ฝากบอกแม่ด้วยนะว่าป้าขอบใจ”พิมพายิ้มรับแล้วหยิกแขนเรียวเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยว เอรินถึงหดมือโอดครวญ “โอ๊ย! แขนหนูแดงหมดป้าพิมหยิกจริงเจ็บจริงนี่คะ”“ก็น่าหยิกนัก แก่นเซี้ยวเหมือนใครก็ไม่รู้ อายุเกินเบญจเพสแล้วนะ ไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ”“หนูเป็นแบบนี้เฉพาะอยู่กับป้าพิมกับคนอื่นหนูก็ไม่กล้าอ้อนหรอกค่า” เอรินแสร้งทำเสียงยานคางเอาใจแล้วถามต่อ “แล้วกรณ์ตื่นรึยังคะคุณป้า”พิมพาพยักเพยิดไปทางชั้นสอง “ไปตามมันไป...”“ยังไม่ตื่นหรือคะ”“ต้องให้หนูช่วยปลุกแล้ว อ้อ! มีแขกไม่ได้รับเชิญอยู่ข้างบนด้วยนะ”เอรินฟังจบกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์เป็นอันรู้กัน “งั้นงานนี้ต้องเจอหนู จะทำให้กระเจิงรีบลงมาข้างล่างแทบไม่ทันเลยค่ะ”พิมพาอมยิ้มขำ ท่าทางกระตือรือร้นของเด็กสาวข้างบ้านที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยังคงร่าเริงเหมือนเดิม แต่เอรินก็เป็นแค่ลูกสาวเพื่อนรักสมัยเรียนอย่างพิมพาไหนเลยจะเหมือนลูกชายของวาสิษฐีน้องสาวผู้ล่วงลับของหล่อนที่จนบัดนี้หายสาปสูญไปอย่างไร้ร่องรอย “ยักษ์... ยักษ์ ตื่นรึยัง ฉันเข้าไปนะ” ไม่รอฟังคำตอบ เอรินแง้มประตูเข้าไป กวาดตามองห้องมืดสลัวมีเพียงแสงลอดผ่านม่า

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status