หัวใจในตะวัน

***

-อย่าลืมแกล้งไอสรีย์กับมิรันตีด้วยเจ้าแม่ศรีมหาพร้าวด้วยนะ แบบเอาตลกๆ ให้พูดตาม แบบจัดฉากให้โดนผีหลอกตอนกลางคืน

-มิรันตีใส่ยาตามคำยุของไอสรีย์ ก็โดนเอง ก็ไปดักนายหัว โก้ก็มัวมาและนายเรียนมาเรือนใหญ่ก็เลยมา ก็โดนมิรันตีดึงเข้าห้องแล้วก็ปล้ำ ก็ได้เสียกันไป 555 แล้วโก้ไม่ต้องการมิรันตีนะ ก็พูดจาไม่ดีด้วย ก็ดูถูกว่าเป็นพวกไร้ประโยชน์ ถามว่าทำอะไรเป็นมั่ง มิรันตีแรกๆ ก็โกรธและเกลียดโก้นะ แต่ต่อมาก็เพราะมันเป็นพรหมลิขิต นางก็รักโก้ แต่จะถูกโก้ปฏิเสธแบบไม่รักษาน้ำใจ นางก็จะถูกดูถูก จะอยู่เกาะเพื่อตื๊อโก้ เราต้องการให้คนลองมองลึกๆ ว่าทำไมคนถึงเลว และลองให้โอกาสกลับตัวกลับใจ ถ้าคนที่ยังมีจิตสำนึกอยู่ หรือหมดกรรมบังตา เขาก็อาจจะตาสว่างก็ได้ ตอนหลังมิรันตีก็ท้อง โก้ก็ยอมให้อยู่ด้วย แต่แสดงออกตลอดเวลาว่ารังเกียจไม่ยอมรับ มิรันตีต้องเปลี่ยนตัวเองและพิสูจน์ตัวเองจนสามารถเอาชนะใจโก้ได้ ส่วนโก้ก็คิดว่าตนไม่ไปอยู่กรุงเทพฯ ไม่เอาอยู่แล้ว ก็คิดว่าไม่เหมาะสมจึงแกล้งเกลียด

-นายกับตะวันก็รู้ทันมิรันตีกับไอสรีย์นะ นายมีการแกล้งมิรันตีด้วย เป็นต้นว่า มิรันตีแกล้งล้มขาเจ็บเพราะต้องการให้นายประคอง นายก็เลยแกล้งขาเจ็บบ้างแล้วก็บอกว่าช่วยประคองมิรันตีไม่ได้ ให้นายโก้ประคองก็แล้วกัน แล้วก็เรียนตะวันให้ไปประคองตัวเอง ตะวันก็กระซิบนายว่า... รู้นะว่าแกล้ง นายไปแกล้งคุณมิรันตีเขาทำไม.. ก็อยากมาทำให้ฉันต้องอยู่ห่างเมียทำไมล่ะ... เขาตอบ ทำให้พิณตะวันต้องเขินหน้าแดง แอบหยิกแขนคนเจ้าเล่ห์ทีหนึ่ง ไม่รู้เหรอว่าผู้หญิงเขาชอบ เขากำลังทอดสะพานให้...พิณตะวันกระซิบถามคนเสน่ห์แรงนึกหมั่นไส้นิดๆ และหึงหน่อยๆ แต่ก็ทำใจว่า ก็ผู้ชายดีแสนเพอร์เฟ็กต์มีเพียบพร้อมเหมือนกับนายหัวมันไม่ได้หากันได้ง่ายๆ มันหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทร... ฉันจะไปห้ามใจคนอื่นไม่ได้หรอกว่าใครจะชอบหรือจะชัง แต่ทำได้แค่ควบคุมใจตัวเราเอง ฉันมีเมียแล้วและรักเมียคนเดียว...จนกว่าจะตายจากกันอย่างที่เราตกลงกันไว้ยังไงล่ะ น้ำเสียงห้าวและมั่นคงเอ่ยออกมาอย่างชัดเจน พิณตะวันได้ฟังแล้วก็ก้มหน้ายิ้มให้กับความโชคดีของตัวเอง ที่ต้องก้มหน้าซ่อนยิ้มก็เพราะว่ามิรันตีกำลังส่งสายตาไม่พอใจมาให้และไอสรีย์ก็มองด้วยตาเขียวปัดยิ่งกว่าไฟเขียวจราจร

-มีฉากกุ๊กกิ๊ก แบบนายพูดอะไรบางอย่างแล้วก็ตะวันก็วิ่งไล่ตี นายก็วิ่งหนีใหญ่

-ไอสรีย์ออกไอเดียให้มิรันตีใช้ยาปลุกกับนาย แต่บังเอิญนายระวังตัวอยู่แล้ว หรือว่าไม่รู้ดีนะ แบบเป็นเรื่องของดวงไง มิรันตีก็เผลอกินแก้วที่ใส่ยา นายก็หนีไปอยู่กระท่อมที่ถ้ำนกกับตะวัน พอดีโก้มาที่บ้านมิรันตีแบบยาออกฤทธิ์ก็เลยปล้ำโก้ แล้วโก้ก็จะหนีมิรันตี แบบไม่เอาโว้ย อะไรงี้ ทีนี้มิรันตีก็ชักติดใจโก้ ก็จะตามตื้อโก้นะ 555

-มิรันตีกับไอสรีย์ก็หาทางแกล้งตะวัน และมิรันตีก็พยายามออเซาะนายหัวและแกล้งเจ็บให้นายหัวอุ้ม

-ทางกรุงเทพฯ ละจะเอาตอนนี้ไหม ประกิจจะต้องได้รับทราบ หรือว่ายัง เพราะเพิ่งเป็นวันจันทร์อังคารอยู่

-นายอาจจะได้รับอุบัติเหตุและความจำเสื่อมชั่วคราว มิรันตีก็ถือโอกาสเข้าไปดูแลและกันไม่ให้ตะวันเข้าใกล้นาย

-วันเกิดมิรันตี มิรันตีใส่ยาให้นายดีไหม แบบวางแผน แล้วก็ถ่ายรูปเอาไว้

-ไปดินเนอร์

-วิลดูเอกสารซองสีน้ำตาล

-คลายปมไอสรีย์ ไอสรีย์รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกแท้ของพ่อ ก็กรี๊ดบ้าคลั่ง รู้จากประกิจดีไหม แบบไอสรีย์พูดจาหงุดหงิดไม่ดีใส่ ประกิจก็ทนไม่ได้ ขึ้นเสียงกัน ประกิจก็เผลอพูดออกมาว่าไอสรีย์ไม่ใช่ลูกของคุณท่านแต่เป็นลูกของเขากับแม่ของไอสรีย์

-ไอสรีย์บ้าอยู่นาน นุทินเป็นคนปลอบใจ นุทินยุให้ฮุบสมบัติ ไอสรีย์หัวอ่อนก็เชื่อ

-เกิดอุบัติเหตุขึ้นกับนายหัว ทำให้จำไม่ได้ ทำให้มิงค์สวมรอย โดยมีไอสรีย์ช่วยเหลือ

***

-อย่าลืมเรื่องเลือด ว่าตอนหลังหมอก็พูดว่าเป็นเลือดแบบเดียวกันกับคุณนริณี

-พิณตะวันมาเยี่ยมคุณนริณีที่บ้านตอนบ่าย วันเสาร์ เธอยังนอนบนเตียงอยู่ เธอนึกถึงความหลังนะ ซันเป็นลูกครึ่งเป็นคนรัก แต่วสันต์เป็นเพื่อนสนิทที่แอบรักคุณนริณี

-ยังไม่คลายปมทั้งหมดทางตะวัน เพราะตะวันยังคงคิดว่าตัวเองต่ำต้อยอยู่ ต้องเกิดเหตุการนายขึ้นก่อน เกิดเพราะไอสรีย์ได้รู้ความจริงว่าตัวเองไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของพ่อ แต่เป็นลูกของประกิจ ทำให้บ้าคลั่ง และก็ถูกนุทินยุยงให้จัดการกับน้องชายเพื่อฮุบสมบัติ หรือไม่ก็ เป็นอุบัติเหตุ ทำให้ไอลวิลความจำเสื่อม จำตะวันไม่ได้ ทำให้มิรันตีสวมรอย โดยมีไอสรีย์ช่วยจัดฉากทุกอย่าง โดยที่ให้มาอยู่บ้านที่กรุงเทพฯ เพราะถ้าอยู่ที่เกาะก็ต้องยุ่งยากนะ หรือว่ายังไง ชาวเกาะไม่ทราบเรื่องตะวันกับนายอยู่ดี หรือว่าจะไปอยู่เกาะแล้วก็ประกาศว่ามิรันตีเป็นคู่หมั้น

***

-คลายปมของเรื่องโกงยักยอกเงิน ไอลวิลรู้จากนักสืบว่าประกิจเป็นพ่อของไอสรีย์ มีฉากไอสรีย์ติดการพนัน ไปบ่อนที่ชายแดน มีการเปย์เด็กหนุ่มด้วย แบบเด็กหลอกปอกลอกนะ ทีนี้ก็ต้องการเงินมาก เสียพนันมาก

-นายตกหน้าผา สูญเสียความทรงจำ มิรันตีก็ถือโอกาสเข้ามา โดยมีไอสรีย์สนับสนุนช่วยวางแผนทุกอย่าง ไอสรีย์มาเคลียร์บ้าน เอารูปของมิรันตีกับไอลวิลวางไว้หลายมุมเพื่อจัดฉาก

-ปมทางด้านคุณนริณี คือปมของตะวันไง ทำไงดี... แบบตะวันไปเยี่ยมที่บ้านก็ได้คุยกับคุณนริณีอย่างจริงจัง ริณาก็เอาอัลบัมรูปมาให้ดูว่าเหมือนพิณของตะวัน คุณนริณีก็ถามว่าในตัวพิณนั้นได้สลักอะไรไว้หรือไม่ คือพิณตัวนี้เป็นของซันที่เป็นคนรัก ซันมาเรียนทำพิณในหมู่บ้านอีสานแล้วทำให้ หลังพิณเป็นรูปพระอาทิตย์กับสลักตัว S & N

เมื่อไอลวิลเดินเข้าไปในบ้าน เห็นบิดานั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา

"อ้าว วิล มาพอดี หนูตะวันดูเหมือนจะรีบๆ เห็นวิ่งขึ้นไปข้างบน เมื่อครู่นายวาเขาโทรมาบอกพ่อเรื่องสถานการณ์ล่าสุดแล้ว เห็นว่าวิลเป็นคนหมั้นกับหนูตะวันแทน"

ท่านเอ่ยขึ้นทันทีที่เขานั่งลงข้างๆ

"ครับพ่อ ก็ตามที่วายุบอก" ไอลวิลเอ่ยรับสั้นๆ บิดามองหน้าของเขาอย่างครุ่นคิด

"พ่อถามตรงๆ เถอะ... วิลคิดยังไงกับหนูตะวันหรือลูก"

จู่ๆ บิดาก็ถาม ทำให้ไอลวิลนิ่งอั้นไปครู่หนึ่ง เขายกมือขึ้นเสยผมอย่างไม่ทราบว่าจะตอบอย่างไร

"ทำไมหรือครับพ่อ"

"พ่อเห็นเราสนิทกัน แต่ก็ไม่เคยคิดเป็นอย่างอื่น เพราะเห็นวิลดูแลหนูตะวันมานาน ตั้งแต่เขาเล็กๆ แต่เวลานี้เขาโตแล้ว พ่อแค่จะบอกว่า...มันไม่ผิดอะไรหรอกถ้าหากเราจะรักใครสักคน เพราะความรักเป็นสิ่งดีงามเสมอ พ่อรู้ว่าวิลปรารถนาดีกับหนูตะวัน พ่อขอโทษนะที่ถามตรงๆ ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาก็เห็นแต่ตะวันสนิทกับวายุ พ่อเลยเสนอเรื่องหมั้นเมื่อคืนนี้ไป ถ้าหากวิลรักหนูตะวัน พ่อต้องขอโทษด้วยที่ไม่ทันคิด และสายตาสั้นไปหน่อย เลยไม่ทันสังเกต"

บิดาเอ่ยออกตัวกับเรื่องที่ท่านได้กะเกณฑ์ให้วายุหมั้นกับพิณตะวันเมื่อคืนนี้ ไอลวิลถอนหายใจ

"ผมดูแลเขามาตั้งแต่เล็กเหมือนที่พ่อว่า ผมเลยไม่ต้องการให้เขาสับสนระหว่างเรื่องหนี้บุญคุณกับเรื่องของความรู้สึกส่วนตัว ผมไม่อาจจะเป็นคนตัดสินใจได้หรอกครับพ่อ ในเรื่องของตะวัน... สิ่งที่ผมต้องการที่สุดคือ ต้องการเห็นเขามีความสุขในชีวิตกับสิ่งที่เขาจะเลือกด้วยตัวของเขาเอง ไม่ว่าเขาจะตัดสินใจยังไงก็ตาม...เท่านั้นเองครับที่ผมต้องการ"

เสียงเคร่งขรึมเอ่ยตอบตามความรู้สึก เขาไม่เคยอยากจะหมกมุ่นครุ่นคิดในเรื่องนี้อย่างที่สุด อยากให้เวลาเป็นเครื่องตัดสิน แม้แต่ตัวเองเขายังไม่อยากตอกย้ำว่าเขาคิดอย่างไรกับพิณตะวันกันแน่... อยากจะให้มันเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าเวลาจะให้คำตอบสำหรับทุกอย่างเอง...