เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่8 หัวปักหัวปำ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-20 19:27:27“คุณพลอย” เอสรีบพยุงตัวพัดพารัชชาเอาไว้ในอ้อมอกได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นเธอคงได้เจ็บตัวเยอะกว่านี้แน่นอน
“เจ็บไหมครับ” เขาก้มมองไปยังเท้าของเธอด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“พลอยโอเคค่ะ โอ้ย...” พัดพารัชชาพยายามจะยืนเองให้ได้ ทว่าความเจ็บที่ข้อเท้าก็มีมากเสียจนยืนไม่อยู่ ตัวของเธอเลยกลับไปอยู่ในอ้อมอกอุ่นๆ ของเอสอีกครั้ง
“เรากลับห้องกันก่อนดีกว่าครับ” ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดีจึงรีบช้อนตัวหญิงสาวขึ้นเขาอุ้มเธอด้วยท่าเจ้าสาว เพราะรู้ว่าปล่อยให้เธอเดินกลับเองคงไม่ได้แน่
“ขอโทษที่ต้องอุ้มนะครับ แต่ผมคิดว่ามันไวที่สุดในการพาคุณกลับ”
“ฉันต้องขอบคุณคุณเอสมากกว่าค่ะ” สาวเจ้าเอ่ยเสียงอ่อนพร้อมทั้งซุกใบหน้าอยู่กับอกของเอสตลอดเวลา เสียงหัวใจของเขาทำให้คนที่เขินกับการกระทำของเขาอยู่ก่อนหน้าเริ่มใบหน้าร้อนผ่าวเห่อแดงมากขึ้น จนรู้ตัวเองเลยว่าหากเธอได้เงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มตอนนี้ อีกฝ่ายได้จับได้แน่ว่าเธอกำลังเขิน
เอสพาพัดพารัชชากลับมาถึงห้องเรียบร้อย เขาก็รีบหายานวดคลายกล้ามเนื้อมานวดข้อเท้าให้หญิงสาวในทันที
ดวงตาคู่สวยมองคนที่กำลังนวดข้อเท้าให้เธอไม่วางตา ตอนนี้พัดพารัชชาละสายตาจากผู้ชายที่แสนดีตรงหน้าไม่ได้จริงๆ รู้ตัวเองเลยว่าตอนนี้คงตกหลุมรักเอสหัวปักหัวปำเข้าแล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอจะมาชอบผู้ชายที่แก่กว่าเธอหลายปี หรือแท้ที่จริงแล้วที่เธอไม่ยอมรับรักหนุ่มๆ ที่เข้ามาจีบในช่วงที่อยู่มหาวิทยาลัยเพราะชอบคนที่อายุมากกว่าหลายปี ทว่าจะอะไรก็ช่าง ตอนนี้เธอยังต้องตบตีกับตัวเองเรื่องที่จะสารภาพความในใจกับเขาได้เมื่อไร สมองและหัวใจตอนนี้สั่งให้เธอพูดความในใจออกไป แต่สุดท้ายปากของเธอก็แข็งจนไม่กล้าจะเอื้อนเอ่ยอะไรกับเขาอยู่ดี จะว่าไปก็หงุดหงิดตัวเองที่เป็นคนแบบนี้เหมือนกัน
“คุณพลอยครับ คุณพลอย”
“เอ่อ...คะ” สาวเจ้าหลุดจากภวังค์เมื่อเสียงเรียกชื่อของตัวเองดังขึ้น
“ดีขึ้นหรือยังครับ”
“พลอยดีขึ้นมากแล้วค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
“ครับ นี่ก็ใกล้มืดแล้ว ให้พนักงานเอาหารมาให้ที่นี่เลยไหมครับ”
“ค่ะ คุณเอสอยู่กินอาหารเย็นด้วยกันที่นี่เลยนะคะ”
“ได้ครับ”
ระหว่างที่ทั้งสองรออาหารก็มีโอกาสได้พูดคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยเปื่อยอยู่ที่ริมระเบียงห้องพัก เพราะเวลานี้เป็นเวลาที่น่านั่งมองวิวทิวทัศน์ของภูเขาไฟเป็นที่สุดทว่าสายตาของพัดพารัชชาตอนนี้ก็แทบจะจับจ้องไปยังพ่อหนุ่มเจ้าของดวงตาสีฟ้าอยู่เป็นระยะ เกิดมาก็เพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยจะเป็นกุลสตรีก็ตอนนี้
ติ๊ง ต่อง... เอสละสายตาจากวิวทิวทัศน์นอกโรงแรมแล้วหันไปยังประตูหน้าห้อง “อาหารน่าจะมาแล้ว ผมไปรับให้นะครับ”
“ค่ะ”
ประตูหน้าห้องเปิดได้พนักงานหนุ่มก็เข้ามาเสริฟอาหารที่กำลังร้อนๆ บนโต๊ะญี่ปุ่นในห้อง หลังจากพนักงานออกไปจากห้องเรียบร้อยแล้ว เอสก็เดินไปพยุงพัดพารัชชาเข้ามานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
เป็นอีกวันที่พัดพารัชชาสั่งราเมงทั้งที่ที่นี่มีอาหารมากมายพร้อมบริการ เลยทำให้เอสอยากจะรู้ว่าเธอชอบรับประทานราเมงหรือเธอไม่รู้จะสั่งอะไรกันแน่
“คุณพลอยชอบราเมงเหรอครับ”
“พลอยกินอะไรก็ได้ค่ะ ราเมงกินง่ายแล้วมันก็ถูกปากพลอย เลยไม่อยากสั่งอย่างอื่นค่ะ กลัวว่าไม่อร่อยแล้วจะกินไม่หมด”
“คุณพลอยอยู่งายกินง่ายแบบนี้ดีครับ เลี้ยงง่ายดี”
“เลี้ยงง่าย?”
“หมายถึงใครได้เป็นแฟน ก็คงจะไม่ปวดหัวเรื่องอาหารการกินครับ”
“พลอยไม่ได้เรื่องมากเรื่องกินเรื่องอยู่ค่ะ ขอแค่ที่นั่นเป็นที่ที่พลอยสบายใจพลอยก็อยู่อย่างมีความสุขได้ค่ะ”
“แล้วอยู่กับผมตรงนี้สบายใจไหมครับ”
“คะ?” มือเรียววางตะเกียบเบิกตามองอีกฝ่ายตาโต เขาถามเธอแบบนี้ทำไมกัน ทั้งยังเอาตาสีสวยทรงเสน่ห์มามองจ้องเธอไม่วางตาอีก ไม่รู้หรือยังไงว่าเขาทำแบบนี้ทำให้เธอเขินจนปั้นหน้าไม่ถูก
ตืด ตืด... พัดพารัชชาขอบคุณเสียงสวรรค์จากโทรศัพท์มือถือที่ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ได้ หญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดดูอีเมลที่เพิ่งส่งมา ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นเจ้านายของเธอที่ส่งข้อความมาสั่งงานเธอทางอีเมลเป็นประจำทุกวันในช่วงเย็น
“งานเลี้ยง?” สาวเจ้ากวาดสายตาอ่านข้อความก็ได้รับรู้ว่าพรุ่งนี้เธอและเอสจะต้องไปงานเลี้ยงประมูลอัญมณี และต้องประมูลไข่มุกสีชมพูที่หายากที่สุดในโลกมาให้ได้
“ข้อความจากคุณแฮร์ริคใช่ไหมครับ”
“ค่ะ คุณเอสรู้หรือยังคะว่าคุณแฮร์ริคจะให้เราสองคนไปประมูลไข่มุกสีชมพู”
“ครับ พรุ่งนี้บัตรเชิญไปงานเลี้ยงพร้อมกับชุดไปงานจะส่งมาที่นี่ คุณพลอยกังวลเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”
“ไม่หรอกค่ะ แต่พลอยหวังว่าราคาประมูลคงจะไม่สูงจนเราไม่กล้าแข่งนะคะ”
“คุณแฮร์ริคบอกว่าไม่จำกัดเรื่องของค่าใช้จ่าย แล้วเราจะกังวลทำไมครับ”
“ก็ถ้ามันดูไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่ต้องจ่าย พลอยก็แอบเสียดายเงินแทนคุณแฮร์ริคนี่คะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” เอสหัวเราะร่วนหลังจากรู้เหตุผลของพัดพารัชชา ที่แท้เธอก็ห่วงผลประโยชน์ของแฮร์ริคนี่เอง เขาคิดว่าเธอจะกังวลเรื่องการออกงานสังคมของที่นี่เสียอีก
“ขำอะไรคะ”
“เปล่าครับ คุณพลอยน่ารักดีนะครับ”
อีกแล้วคำพูดของเขาทำให้เธอหน้าร้อนผ่าวอีกแล้ว สาวเจ้าที่นั่งปั้นหน้าไม่ค่อยถูกก็ส่งยิ้มน้อยๆ ให้กับชายหนุ่มและก้มหน้าก้มตารับประทานราเมงของเธอต่อเงียบๆ
หลังจากจบมื้ออาหารเย็น ชายหนุ่มก็ยังไม่ได้กลับไปที่ห้อง เอสนวดข้อเท้าให้พัดพารัชชาอีกรอบ และยังคงนั่งดูบรรยากาศยามค่ำคืนของที่นี่ที่หลังห้องของพัดพารัชชาต่อ
“ที่นี่เงียบสงบมากเลยนะคะ ท่าทางคุณเอสก็คงจะชอบที่นี่เหมือนกันใช่ไหม”
“ครับ เงียบสงบมาก ถ้าต้องนั่งมองวิวตอนนี้คนเดียวคงเหงาแย่ ดีนะครับที่คุณพลอยดูอยู่ด้วย”
“ไหนว่าชอบเชียงใหม่เพราะเงียบสงบ แต่ทำไมที่นี่กลับบอกว่าเหงาล่ะคะ”
“ที่เชียงใหม่เงียบก็จริง แต่ผู้คนที่นั่นยังคอยเป็นห่วงเป็นใยนักท่องเที่ยวเสมอ แต่คนที่นี่เขาให้ความเคารพกับความเป็นส่วนตัวสูง เลยไม่มีใครยุ่งกับใคร มาที่นี่คนเดียวก็เหงาไงครับ”
“อ๋อ... เข้าใจแล้วค่ะ ปกติแล้วคุณเอสชอบเที่ยวคนเดียวหรือพาคนที่บ้านไปด้วยคะ”
“ผมอยากไปกับคนที่บ้านครับ แต่ตอนนี้พ่อกับแม่ผมไม่อยู่แล้ว”
“เอ่อ...พลอยไม่น่าถามเลย” พัดพารัชชาหน้าเสีย อยากจะยกมือตบปากตัวเองชะมัดที่จู่ๆ ก็ถามอะไรที่ทำให้เสียบรรยากาศ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แล้วคุณพลอยล่ะครับ ชอบไปเที่ยวกับครอบครัวรึเปล่า”
“พลอยก็เหมือนคุณเอสค่ะ พลอยไม่รู้จักแม้กระทั่งหน้าของแม่ แล้วตอนนี้พ่อของพลอยก็ไม่อยู่แล้ว ส่วนคนในครอบครัวที่พลอยอยู่ด้วยก็ไม่ได้อยากให้พลอยอยู่ด้วยสักเท่าไรค่ะ พลอยก็เลยเหมือนตัวคนเดียว แต่ดีนะคะที่พลอยมีเพื่อนน่ารัก พลอยก็เลยมีพวกเพื่อนๆ เป็นเซฟโซนค่ะ”
“ทำไมคนที่คุณพลอยอยู่ด้วยถึงไม่อยากให้คุณพลอยอยู่ล่ะครับ”
บทล่าสุด
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่13 ถ้าเป็นพ่อมดก็คงดี
“แต่ว่า บ้านนี้เป็นบ้านคุณแฮร์ริคนะคะ พลอยว่ามันไม่น่าจะเหมาะถ้าคุณจะนอนค้างที่นี่”“คุณแฮร์ริครู้เรื่องของเราทุกอย่างครับ แล้วเขาก็อนุญาตให้ผมอยู่กับพลอยตั้งนานแล้ว ที่ผมไม่ได้เข้ามาอยู่เพราะผมกลัวว่าพลอยจะหาว่าผมคิดแต่จะมาฉวยโอกาสกับตัวพลอย”“คิดอะไรแบบนั้นล่ะคะ พลอยจะอุ่นใจมากๆ ต่างหากถ้าคุณอยู่ใกล้พลอย”เอสก้มลงพรมจูบที่หน้าผากมนแผ่วเบา แสดงออกให้คนรักของเขาได้เห็นว่าเขารักและทะนุถนอมเธอเพียงใด สีหน้าและแววตาของเขาตอนนี้แม้จะมีความกังวลอยู่มาก ทว่าก็ไม่ได้คิดจะพูดระบายอะไรออกมา ตอนนี้เขาขอแค่เก็บบรรยากาศของความสุขเวลาที่อยู่ด้วยกันกับพัดพารัชชาให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้นใต้แสงสลัวของโคมไฟในห้องนอนใหญ่ สองหนุ่มสาวกำลังอิงแอบแนบชิดกันบนเตียงนุ่มเพื่อเก็บความรู้สึกดีๆ ให้ได้มากที่สุดก่อนที่จะต้องแยกจาก และไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไรที่พวกเขาทั้งสองจะได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกันเช่นนี้“ถ้าผมเป็นพ่อมดก็คงดีนะครับ” เอสเอ่ยกับคนตัวเล็กที่กำลังนอนหนุนแขนของเขา“ทำไมเหรอคะ” ดวงตาคู่สวยเบิกมองคนรักอย่างฉงนในคำพูดของเขา“ผมก็จะใช้เวทมนต์เสกให้ผมไปอยู่กับพลอยทุกวัน หรือไม่ก็เสกให้พลอยมาอ
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่12 ต้องกลับเมืองไทย
วันเวลาพ้นผ่านไปอีกร่วมหนึ่งเดือนกว่า หลังจากพัดพารัชชาตกลงคบหากับเอส ทั้งสองก็สวีทหวานกันจนน้ำตาลยังอาย เมื่อก่อนตัวติดกันมากแค่ไหน ตอนนี้ก็ยิ่งติดกันมากกว่านั้นหลายเท่าเอสเข้ามาหาพัดพารัชชาตั้งแต่เช้าตรู่ของทุกวัน ทั้งสองจะต้องรับประทานอาหารด้วยกันทุกมื้อ และหลังจากกลับมาจากทำงานเอสก็ยังอยู่กับพัดพารัชชาจนดึกทุกวัน ชีวิตปัจจุบันตอนนี้ของพัดพารัชชาจึงมีแต่รอยยิ้ม เพราะความรักและความสุขมันอัดแน่นจนไม่สามารถสาธยายมันออกมาเป็นคำพูดได้“ของโปรดมาแล้วค่า...” เป็นอีกวันที่พัดพารัชชาผัดแตงกวาใส่กุ้งเป็นมื้อเย็นให้กับเอส ก่อนหน้าไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะชอบเมนูโปรดของเธอ จนได้ลองทำให้เขาได้รับประทานหลังจากตกลงคบกัน และแล้วเมนูนี้ก็เป็นอาหารหลักของมื้อเย็นเลยก็ว่าได้“แฟนผมทำอาหารอร่อยที่สุดเลยครับ” เอสเอ่ยชมแฟนสาวที่กำลังหย่อนก้นลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม“เคยกินแค่ผัดแตงกวาที่พลอยทำอย่างเดียว รู้ได้ไงคะว่าพลอยทำอาหารอร่อยที่สุด”“ถึงพลอยทำผัดแตงกวาอร่อยอย่างเดียว ผมก็ยังจะชมว่าแฟนผมทำอาหารอร่อยที่สุดอยู่ดีครับ ผมอยากชม แล้วก็อยากกินอาหารฝีมือแฟนผมทุกวันเลย”พัดพารัชชาหน้าเห่อแดงขึ้นมาดื้อๆ
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่11 ขอรับผิดชอบ
วินาทีที่สาวเจ้ารู้ว่าของสงวนกำลังถูกล่วงล้ำ หัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ทว่าเพียงวินาทีแรกที่เอสพาความใหญ่โตเข้ามาในตัวของเธอ ความเจ็บปวดก็เริ่มแผ่ซ่านเข้ามาในกายทันที “อ๊าย...”เอสรีบเรียกร้องความสนใจให้คนตัวเล็กบรรเทาความเจ็บโดยการบดจูบไปที่ริมฝีปากบางอีกรอบ ในขณะเดียวกันเขาก็ยังกดแช่ตัวตนที่เข้าไปในตัวของหญิงสาวยังไม่ถึงครึ่งเอาไว้แน่นิ่ง“อื้อ...ฮือ ฮือ ฮือ...” เสียงร้องของความเจ็บปวดถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอของชายหนุ่ม เขาพยายามร่ายลีลาจูบที่นุ่มนวลที่สุดเพื่อเรียกอารมณ์วาบหวามของพัดพารัชชาขึ้นมาอีกรอบ มือหนาทั้งสองยกลูบศีรษะของเธอเบามือ ทั้งยังคอยส่งสายตาที่อ่อนโยนเพื่อปลอบประโลมความเจ็บของเธอให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเขารู้ว่าการที่เธอร่วมเตียงกับเขาครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่เธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ชายเอสร่ายลีลาเล้าโลมหญิงสาวได้ไม่นานนักคนตัวเล็กก็เริ่มเคลิบเคลิ้มตามอารมณ์ของเขาได้สำเร็จอย่างที่เขาได้ตั้งใจ เจ้าโลกตัวโตก็เลยได้คลืบคลานเข้าไปในร่างกายของคนตัวเล็กจนสุดลำ แม้มันจะสร้างความเจ็บปวดให้พัดพารัชชามากมาย ทว่าเอสก็สามารถทำให้เธอบรรเทาความเจ็บได้ด้วยบทรักนุ่มนว
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่10 หลงใหลซึ่งกันและกัน
และแล้วไข่มุกสีชมพูเม็ดงามก็ได้ตกมาอยู่ในมือของพัดพารัชชาจนได้ หญิงสาวที่มีกล่องไข่มุกอยู่ในมือแทบจะไม่อยากวางของสำคัญแม้แต่วินาทีเดียว เพราะราคาที่เจ้านายของเธอจ่ายไป หากเธอทำหายเชื่อได้เลยว่าชาตินี้เธอก็ไม่มีปัญหาเงินมาคืนเขา“น้ำไหมครับคุณพลอย” เอสผายมือไปยังแก้วเครื่องดื่มหลากหลายที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะอาหาร“ค่ะ กำลังหิวพอดีเลย” สาวเจ้าหยิบแก้วที่มีน้ำสีชมพูสวยขึ้นมาดื่มอึกใหญ่ แล้วเธอก็ต้องหน้าเหยเกเพราะมันไม่ได้หวานชื่นใจอย่างที่เธอคิด“มีแอลกอฮอล์นี่คะ”เอสเห็นหญิงสาวเอ่ยเช่นนั่นเลยหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเดียวกับเธอขึ้นมาดื่มบ้าง“อ๋อ ใช่ครับ คุณพลอยไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์เหรอครับ”“ดื่มได้ค่ะ แต่ไม่พลอยไม่ค่อยได้ดื่มเท่าไรก็เลยไม่คุ้นคอนิดหน่อย”“งั้นเรากลับกันดีกว่าครับ”“ค่ะ”นั่งรถมาได้เพียงแค่ไม่กี่นาทีพัดพารัชชาก็เริ่มร้อนวูบวาบภายในร่างกายขึ้นมาดื้อๆ อีกทั้งหัวใจยังเต้นแรง ตาพร่ามัว เธอยกมือคลึงศีรษะเบาๆ ก่อนจะปรับจุดโฟกัสของสายตาใหม่ ทว่าก็ยังรู้สึกว่าร่างกายและการมองเห็นของตัวเองไม่ปกติ แล้วจู่ๆ เอสก็ขับรถเข้าไปจอดข้างทางกะทันหันพัดพารัชชารีบหันไปมองชายหนุ่ม ตอนนี้เธอเห็น
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่9 ขอเป็นพื้นที่ปลอดภัย
“พลอยเป็นลูกของภรรยาน้อยคุณพ่อน่ะค่ะ ภรรยาแรกกับพี่สาวต่างแม่ของพลอยเลยไม่ยินดีที่จะมีพลอยอยู่ในบ้าน พลอยต้องทนอยู่ที่นั่นเพื่อเรียนให้จบ คิดว่าหางานทำได้ก็จะได้มีชีวิตอิสระ แล้วพลอยก็ดีใจมากๆ ที่ได้งานดีๆ ทำ ชีวิตของพลอยตอนนี้เหมือนฟ้าหลังฝนเลยค่ะ คุณเอสรู้จักคำว่าฟ้าหลังฝนไหมคะ”“ก็พอเข้าใจนะครับ ผมเป็นกำลังใจให้คุณพลอยนะครับ ที่ไทยคุณพลอยมีเพื่อนเป็นเซฟโซน พออยู่ที่นี่ ตรงนี้ ผมขอเป็นพื้นที่ปลอดภัยให้คุณนะครับ” เอสเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นคำพูดของเขาทำพัดพารัชชาหน้าแดงเป็นลูกตำลึง รู้ตัวเลยว่าตัวเองเก็บอาการไม่อยู่ “ขอบคุณนะคะ”ในวินาทีนี้ทั้งสองสายตาสอดประสานกันไม่มีใครลดสายตาลงง่ายๆ เหมือนว่าคนทั้งคู่กำลังตกอยู่ในห้วงภวังค์ของความสุขที่ไม่มีอะไรมาขัดขวาง ใบหน้าของทั้งสองเริ่มใกล้กันมากขึ้นจนพัดพารัชชาได้เห็นรายละเอียดบนใบหน้าของคนที่เธอชอบได้ชัดเจนขึ้น หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วก็เริ่มแรงขึ้นจนสาวเจ้าหูอื้อไม่ได้ยินเสียงรบกวนภายนอก เธอไม่สามารถหายใจเป็นจังหวะ และใบหน้าก็แดงขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าตื๊ด ตื๊ด... และแล้วเสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือพัดพารัชชาก็มาทำลายห้วงภวังค์ของ
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่8 หัวปักหัวปำ
“คุณพลอย” เอสรีบพยุงตัวพัดพารัชชาเอาไว้ในอ้อมอกได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นเธอคงได้เจ็บตัวเยอะกว่านี้แน่นอน“เจ็บไหมครับ” เขาก้มมองไปยังเท้าของเธอด้วยสีหน้าเป็นกังวล“พลอยโอเคค่ะ โอ้ย...” พัดพารัชชาพยายามจะยืนเองให้ได้ ทว่าความเจ็บที่ข้อเท้าก็มีมากเสียจนยืนไม่อยู่ ตัวของเธอเลยกลับไปอยู่ในอ้อมอกอุ่นๆ ของเอสอีกครั้ง“เรากลับห้องกันก่อนดีกว่าครับ” ชายหนุ่มเห็นท่าไม่ดีจึงรีบช้อนตัวหญิงสาวขึ้นเขาอุ้มเธอด้วยท่าเจ้าสาว เพราะรู้ว่าปล่อยให้เธอเดินกลับเองคงไม่ได้แน่“ขอโทษที่ต้องอุ้มนะครับ แต่ผมคิดว่ามันไวที่สุดในการพาคุณกลับ”“ฉันต้องขอบคุณคุณเอสมากกว่าค่ะ” สาวเจ้าเอ่ยเสียงอ่อนพร้อมทั้งซุกใบหน้าอยู่กับอกของเอสตลอดเวลา เสียงหัวใจของเขาทำให้คนที่เขินกับการกระทำของเขาอยู่ก่อนหน้าเริ่มใบหน้าร้อนผ่าวเห่อแดงมากขึ้น จนรู้ตัวเองเลยว่าหากเธอได้เงยหน้าขึ้นไปมองชายหนุ่มตอนนี้ อีกฝ่ายได้จับได้แน่ว่าเธอกำลังเขินเอสพาพัดพารัชชากลับมาถึงห้องเรียบร้อย เขาก็รีบหายานวดคลายกล้ามเนื้อมานวดข้อเท้าให้หญิงสาวในทันทีดวงตาคู่สวยมองคนที่กำลังนวดข้อเท้าให้เธอไม่วางตา ตอนนี้พัดพารัชชาละสายตาจากผู้ชายที่แสนดีตรงหน้าไม่ได้จริง
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่7 เธอเป็นใคร
เมื่อวันที่พัดพารัชชาต้องทำหน้าที่ตรวจดูซุปเปอร์มาเก็ตในเครือของบริษัทสาขาที่ใหญ่ที่สุดของญี่ปุ่น สาวเจ้าทำหน้าที่แฝงตัวเป็นลูกค้าพร้อมๆ กับเอส เธอตรวจดูราคาสินค้า ตรวจดูความเป็นระเบียบ หรือแม้กระทั่งทำตัววุ่นวายอยู่กับพนักงานขอให้ช่วยเหลือหลายอย่างอยู่ร่วมชั่วโมงกว่าแต่เธอก็ไม่เห็นความผิดปกติ จนเริ่มสงสัยว่าสาขานี้จะไม่มีปัญหาอย่างที่แฮร์ริคเป็นห่วง“คุณเอสคะ ที่นี่ก็เรียบร้อยดีนี่คะ พลอยว่าเราลองเปิดเผยตัวว่าเป็นคนของบริษัทแล้วขอเข้าไปดูหลังร้านไหมคะ”“อย่าดีกว่าครับ คุณแฮร์ริคไม่ชอบให้ใครทำอะไรนอกเหนือคำสั่ง เราทำหน้าที่ของเราได้ดีที่สุดแล้วนะครับ เราอยู่ที่นี่กันนานจนดูผิดปกติแล้วด้วย เรารีบเอาของในรถเข็นไปจ่ายเงินดีกว่าครับ”“ก็ได้ค่ะ”พัดพารัชชาเดินทางกลับมาที่โรงแรมเรียบร้อยก็รีบเตรียมพิมพ์รายงานส่งไปยังอีเมลของแฮร์ริค ทั้งยังตั้งคำถามต่อท้ายไปว่าพรุ่งนี้จะให้เธอไปดูงานที่สาขาไหนอีกหรือไม่ มือเรียวเริ่มกดพิมพ์ลงท้ายข้อความด้วยความสงสัยว่าทำไมท่านประธานของบริษัทถึงคิดว่าซุปเปอร์มาเก็ตสาขาที่ให้เธอไปดูวันนี้มีปัญหา ทั้งที่ทุกอย่างดูเรียบร้อย ถึงเรียบร้อยมากเสียด้วย ทว่าคำที่เอสเอ
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่6 รู้สึกดี
เอสเช่ารถจากสนามบินเรียบร้อยก็พาพัดพารัชชาออกจากสนามบิน ในระหว่างทางทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก เพราะเอสต้องรีบขับรถเพื่อไปให้ถึงที่หมายโดยเร็ว ส่วนพัดพารัชชาก็ตื่นตาไปกับต้นซากุระที่ออกดอกผลิบานไปทั่วสองข้างถนนเป็นระยะ เธอไม่พลาดที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือเก็บภาพประทับใจเอาไว้ เพราะไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนเธอถึงจะได้มาเที่ยวที่ญี่ปุ่นอีกครั้ง“เก็บเมมโมรี่เอาไว้ถ่ายตอนถึงที่พักเราด้วยนะครับ ผมว่าพอถึงที่นั่นคุณพลอยต้องประทับใจกับความสวยงามมากกว่าตามสองข้างทางที่นี่แน่”“จริงเหรอคะ แล้วที่ที่เราจะไปพักมีอะไรเหรอคะ”“เดี๋ยวคุณพลอยก็เห็นเองครับ”“โอเคค่ะ ถ้าคุณเอสเซอร์ไพรซ์ ต้องเป็นที่สวยมากแน่ๆ”“แน่นอนครับ ผมอยากให้คุณพลอยประทับใจที่สุด”“เชื่อไหมคะว่าพลอยอยากจะมาที่ญี่ปุ่นมากๆ คิดว่าเก็บเงินเที่ยวต่างประเทศได้ที่แรกที่จะไปก็คือญี่ปุ่น งานที่พลอยได้ทำเป็นงานที่ได้เงินเดือนตามที่ฝันแล้ว ยังได้เที่ยวในที่ที่เคยฝันอยากไปด้วย”“คุณพลอยไม่เคยได้เที่ยวต่างประเทศเลยเหรอครับ”“ไม่หรอกค่ะ พลอยไม่ได้มีเงินเที่ยวขนาดนั้น”“อย่างงั้นผมจะคอยเป่าหูคุณแฮร์ริคให้ส่งคุณพลอยไปต่างประเทศบ่อยๆ นะครับ”“พลอยไป
กลรักทัณฑ์สวาท ตอนที่5 ให้ความสำคัญกับทุกคน
หลังจากจบมื้ออาหารเอสก็เป็นคนพาพัดพารัชชาเอาของไปเก็บในห้องนอนของเธอที่อยู่บนชั้นสองของบ้าน ห้องนอนของหญิงสาวเป็นห้องนอนใหญ่ด้านข้างและหลังห้องเป็นกำแพงกระจกที่เปิดม่านออกก็จะเผยให้เห็นวิวทิวทัศน์ของสวนหย่อมและต้นไม้ใหญ่ ในห้องก็มีของอำนวยความสะดวกครบครัน ที่เธอแทบไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่มเลยเก็บสัมภาระให้พัดพารัชชาเรียบร้อย เอสก็พาหญิงสาวเดินรอบบ้านเพื่อให้เธอรู้ว่าที่นี่มีกี่ห้อง แล้วแต่ละห้องมีไว้ทำอะไรบ้าง ชั้นบนของบ้านหลังนี้มีสองห้องนอนใหญ่ที่อยู่ตรงข้ามกัน และมีห้องออกกำลังกายที่อยู่ติดกับบันได ส่วนชั้นล่างด้านขวาก็จะมีห้องเก็บของและอีกหนึ่งห้องนอนเล็กที่อยู่ติดกับห้องนั่งเล่น ตัวบ้านด้านซ้ายท้ายสุดเป็นห้องครัว และด้านหน้าก็เป็นห้องรับแขก ในทุกๆ วันจะมีคนมาส่งอาหารสด ส่วนคนที่มาทำความสะอาดที่นี่จะมาอาทิตย์ละหนึ่งครั้งพัดพารัชชาได้เดินจนทั่วบ้านก็เริ่มมีสีหน้าห่อเหี่ยวลง ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยอยู่บ้านหลังใหญ่ ทว่าก็ไม่เคยจะต้องอยู่โดดเดี่ยวในบ้านเช่นนี้ หากเธอจะต้องอยู่ในอพาร์ทเม้นท์หรือห้องเช่าเล็กๆ ที่มีคนอื่นอยู่ด้วยในตึกเดียวกัน เธอจะไม่รู้สึกวังเวงว้าเหว่เช่นนี้เลย เห็นทีโทรทัศน์จ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C21.7K viewsหย่า…มารักฉันเลย
เบลล่า19.0K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี16.7K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย220.0K viewsลิขิตปรารถนากากีข้ามภพ
นทธี ศศิวิมล324 viewsLOVE FOR YOU เสพติดคุณ
เม็ดขนุน18 viewsติวรักติวใจนายเจ้าเล่ห์
ดอกหญ้าของหมาเฒ่า280 viewsคลั่งรักหมอสูติ CRAZY LOVE DOCTOR
SakuraShan~ซากุระซัง97 views
