บทที่ 9

ชั่วขณะนั้นความคิดที่แปลกประหลาดก็พลันผุดขึ้นในใจของแคลร์

ท่านประธานเวดที่ดอริสกล่าวถึง ใช่ชาร์ลี เวดสามีของเธอหรือเปล่านะ?

เมื่อเธอลองประมวลผลอีกครั้ง เธอพบว่ามันผิดปกติเกินไป

มันจะเป็นไปได้อย่างไร!

ชาร์ลีเป็นเพียงเด็กกำพร้าที่เติบโตในสถานสงเคราะห์!

อย่างไรก็ตามจะมีใครในโลกนี้อีกที่ปฏิบัติกับเธอดีขนาดนี้นอกจากชาร์ลี?

เงินสามร้อยล้านเป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ แต่พวกเขากลับให้เธอตั้งหกร้อยล้าน...

เธออดไม่ได้ที่จะถามต่ออย่างสงสัยว่า “คุณดอริส ยัง ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่า ท่านประธานของคุณใช่ชาร์ลี เวดหรือเปล่าคะ?”

หัวใจของดอริสเต้นไม่เป็นจังหวะ เจ้านายของเธอได้สั่งให้เธอปกปิดข้อมูลของเขาไว้เป็นความลับ จะอนุญาตให้เพียงเปิดเผยนามสกุลของเขาต่อสาธารณะเท่านั้น เธอจะถูกตำหนิเป็นแน่ถ้าภรรยาของเขารู้เรื่องนี้!

เธอจึงรีบพูดต่อว่า “คุณวิลสันคะ ถ้าเซ็นสัญญาเสร็จแล้วคุณวางไว้ตรงนี้ได้เลยนะคะ ส่วนเรื่องท่านประธาน ท่านเป็นทายาทของตระกูลที่มีชื่อเสียงในอีสต์คลิฟฟ์ ตัวตนของเขาเป็นความลับและดิฉันไม่มีสิทธิ์เปิดเผยข้อมูลค่ะ”

แคลร์พยักหน้าเบา ๆ เธอยังคงพยายามปะติดปะต่อเรื่องเกี่ยวกับทายาทในอีสต์คลิฟฟ์

ชาร์ลีเป็นเพียงแค่เด็กกำพร้า เขาไม่ใช่ลูกหลานที่มาจากตระกูลที่มีชื่อเสียง หรืออันที่จริงเธออาจคิดมากเกินไป

***

แคลร์ยังคงรู้สึกเวียนหัวและสับสนเล็กน้อยหลังจากที่เธอออกมาจากห้องทำงานของดอริส

ตอนนี้เธอถือสัญญาหกร้อยล้านบาทระหว่างวิลสันกรุ๊ปและเอ็มแกรนด์กรุ๊ปไว้ในมือของเธอ

ทุกอย่างตอนนี้คลี่คลายราวกับความฝัน

ทันทีที่เธอเห็นชาร์ลีที่ทางเข้าเธอรีบวิ่งไปหาเขาอย่างตื่นเต้นและพูดว่า "ชาร์ลีคะ ฉันทำได้แล้ว! ฉันทำได้!”

ชาร์ลียิ้มในใจและคิดว่า ‘สามีของคุณเป็นเจ้าของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป แน่นอนว่าภรรยาอย่างคุณจะได้รับข้อตกลงนี้อยู่แล้วสิ’

อย่างไรก็ตามเขาแสร้งทำเป็นประหลาดใจและพูดว่า “โอ้ ที่รัก! คุณทำมันได้ ข้อตกลงสำหรับโครงการที่ใหญ่ขนาดนี้ คุณทำมันสำเร็จ! ที่รักคุณเก่งมากเลย!”

“ไม่จริงค่ะ ไม่ใช่ว่าฉันเก่งนะคะ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมอบโครงการอันนี้ให้ฉันฟรี ๆ”

"ฮะ?" ชาร์ลีมองอย่างสับสน "ทำไมคุณพูดแบบนั้น?"

แคลร์กลัวว่าชาร์ลีจะหึงหวงถ้าเธอบอกเขาเกี่ยวกับความใจดีของท่านประธาน เธอจึงรีบหันเหความสนใจของเขาและพูดว่า “เรื่องมันยาวน่ะค่ะ ตอนนี้รีบกลับบ้านกันดีกว่า จะได้แจ้งข่าวดีให้ทุกคนทราบ!”

ชาร์ลีหัวเราะ "ได้เลยครับ! คราวนี้ถึงคราวที่ไอ้เบื๊อกแฮโรลด์ต้องให้เกียรติเดิมพันและคุกเข่าต่อหน้าผมซะที!”

แคลร์พยักหน้า "ใช่ค่ะ! เขามักจะโอหังและทำนิสัยแย่มากตลอด ถึงตาที่เขาจะได้เจอบทเรียนซะที!”

จริง ๆ แล้วแคลร์ไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิด เพียงแค่แฮโรลด์และสมาชิกในครอบครัวของเธอที่ดูถูกเธอและสามีมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เธอได้ทำสัญญาที่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้สำเร็จแล้ว เธอหวังว่าเรื่องนี้จะทำให้คนทั้งตระกูลอ่อนน้อมกับเธอขึ้นบ้าง

สิบนาทีต่อมา ทั้งสองก็มาถึงวิลสันกรุ๊ป

ทุกคนนั่งรวมกันอยู่ในห้องประชุมและต่างดูตกใจกับการกลับมาของแคลร์

พวกเขารู้ว่าแคลร์ไปที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปตั้งแต่เช้า แต่ไม่มีใครเชื่อว่าเธอจะทำได้ พวกเขามาที่นี่เพื่อเตรียมเยาะเย้ยเธอต่างหาก

แต่เธอกลับมาเร็วกว่าที่พวกเขาคาดการณ์ไว้เสียอีก

เมื่อแคลร์และชาร์ลีเดินเข้ามาในห้องประชุมทุกคนต่างมองมาที่พวกเขาด้วยสายตาเยาะเย้ยและเหยียดหยาม

แฮโรลด์เริ่มพูดขึ้น “นี่ แคลร์ เธอกลับมาภายในครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ? แสดงว่าเธอไม่แม้แต่จะสามารถผ่านทางเข้าไปได้ด้วยซ้ำใช่ไหมล่ะ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”

เวนดี้พูดต่อ “แคลร์ นี่เธอพังไม่เป็นท่าในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เธอทำลายสถิติโลกเลยนะเนี่ย!”

เมฆมืดมนลอยอยู่เหนือใบหน้าของคุณท่านวิลสัน เธอรู้สึกอารมณ์เสีย เพราะเธอรู้ดีว่าโครงการของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปนั้นยากที่จะจัดการให้สำเร็จ แต่อย่างน้อยแคลร์ก็ควรจริงจังและตั้งใจให้มากกว่านี้ แม้ว่าเธอจะล้มเหลวก็ตาม! เธอจะมายอมแพ้ง่าย ๆ ได้อย่างไร?

คุณท่านวิลสันจ้องมองเธอและตะโกน “แคลร์ วิลสัน แกทำให้ฉันผิดหวัง”

ชาร์ลีขมวดคิ้วมองไปที่ปฏิกิริยาของพวกเขา

มีอะไรที่น่าขยะแขยงกว่านี้อีกไหม? พวกเขาเยาะเย้ยและล้อเลียนแคลร์โดยที่ยังไม่รู้ผลด้วยซ้ำ!

โดยเฉพาะแฮโรลด์ วิลสันผู้อวดดี! เขาคิดว่าตัวเองเป็นใคร? เขาขี้โอ่ขนาดนี้ได้อย่างไร? เขาควรเตรียมตัวที่จะคุกเข่าต่อหน้าทุกคนได้แล้วสิ!

ในตอนแรกแคลร์รู้สึกประหม่าและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเผชิญหน้ากับการเยาะเย้ยและล้อเลียนจากคนในตระกูลแล้ว ความโกรธเกรี้ยวก็กำลังลุกโชนอยู่ภายในตัวเธอ เธอขมวดคิ้วและพูดว่า “ฉันขอโทษที่ทำให้พวกคุณผิดหวัง แต่ฉันได้ทำข้อตกลงโดยตรงกับคุณดอริส ยังจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!”

"ฮะ อะไรนะ? เธอทำข้อตกลงแล้ว?”

“ไม่จริงเถอะ! ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้! เธอไม่มีวันได้เข้าพบกับคุณดอริส ยัง!”

ทุกคนตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน

“แคลร์ วิลสัน นี่เธอคิดว่าพวกเราจะเชื่องั้นเหรอ?”

แฮโรลด์ทลายความเงียบด้วยการตบโต๊ะเสียงดังและพูดด้วยโทสะ “คุณดอริส ยังแห่งเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเป็นชนชั้นสูงที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้ ทำไมคนแบบนั้นถึงอยากพบคนอย่างเธอ นี่เธอยังไม่ชัดเจนอีกเหรอว่าเธอเป็นใคร”

เมื่อต้องเผชิญกับข้อสงสัยและข้อกล่าวหาของทุกคนแคลร์จึงดึงสัญญาและส่งมอบให้คุณท่านวิลสัน “นี่ค่ะสัญญา ลองดูสิคะ”

สัญญาเป็นเหมือนระเบิดกลางห้องประชุมที่ทำให้ทุกคนถึงกับตะลึงกับสิ่งที่เห็น!

แฮโรลด์ยังคงปฏิเสธที่จะเชื่อ เขาตะโกนเสียงดัง “เธอต้องปลอมเอกสารแน่ ๆ ! ฉันไม่เชื่อว่าเธอคุยกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้!”

"เขาพูดถูก!" เวนดี้กล่าวเสริมด้วยความตกใจ “เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครที่จะทำข้อตกลงกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้? มันคือโครงการมูลค่าสามร้อยล้าน! ถ้าเธอทำได้ฉันก็คงได้ข้อตกลงไปนานแล้วล่ะ!”

แคลร์หัวเราะเยาะ “คุณพี่คะ พี่คิดผิดไปแล้วค่ะ ไม่ใช่สามร้อยล้านนะคะ เพราะมันเป็นหกร้อยล้านบาท!”

"ไม่มีทาง!" เวนดี้ยิ้มเยาะ “สัญญาหกร้อยล้านบาท? เธอคิดว่ามันตลกไหมที่ต้องโกหกแบบนั้น เธอคิดว่าเราทุกคนเป็นไอ้โง่หรือไง? ถ้าเธอกล้าที่จะบอกว่าสัญญานี้หกร้อยล้าน ฉันก็สามารถบอกทุกคนได้เหมือนกันแหละว่าฉันได้รับสัญญาหนึ่งร้อยล้านน่ะ!”

แฮโรลด์เม้มริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “แคลร์ นี่เธอกำลังทำเหมือนว่าคุณย่ากับพวกเราโง่นะ!”

จากนั้นเขาก็หันไปหาคุณท่านวิลสันและพูดว่า "คุณย่าครับ นี่มันมากเกินไปนะครับ! คุณย่าจะปล่อยเธอไปแบบนั้นไม่ได้!”

คุณท่านวิลสันโกรธมากจนกัดฟันอย่างไม่พอใจ เธอรู้สึกมันไม่ได้ง่ายเลยที่จะทำข้อตกลงมูลค่าสามร้อยล้านบาท แต่แคลร์กลับมาภายในครึ่งชั่วโมงแล้วบอกว่าสัญญามีมูลค่าเพิ่มขึ้นถึงหกร้อยล้านบาท...

ผู้หญิงคนนี้กล้าเล่นเป็นคนโง่ต่อหน้าทุกคนจริง ๆ เหรอ?

ในฐานะที่เป็นผู้นำของตระกูล หญิงชราคนนี้จะโดนหลานมาเยาะเย้ยแบบนี้ได้อย่างนั้นเหรอ?

ถ้าเธอไม่ไล่หลานสาวที่โอหังออกจากตระกูล เธอจะมาปกครองคนในตระกูลในอนาคตได้อย่างไร?

คุณท่านวิลสันตบโต๊ะและตะโกนว่า “แคลร์ วิลสัน! ไปที่แผนกบุคคลตอนนี้ แล้วยื่นลาออกซะ!”

แคลร์อ้าปากค้างด้วยความสับสนสุดขีด คนเหล่านี้ไม่มีแม้แต่ความคิดเลยเหรอ? มันยากแค่ไหนที่จะเปิดซองสัญญาดูน่ะ?

ในขณะเดียวกันนั้น มีคนตะโกนขึ้นอย่างกะทันหัน “เฮ้ย! ทางเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปได้ประกาศแถลงการณ์แล้ว! สัญญาหกร้อยล้านเป็นเรื่องจริง!”