บทที่ 10

ทุกคนตกตะลึงกับเสียงตะโกน

ทุกคนรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาดูบนสื่อโซเชียลมีเดียต่าง ๆ ของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป!

แน่นอน!

ทุกสื่อบนหน้าโซเชี่ยลมีเดียที่ได้รับการรับรองของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปนั้นได้โพสต์แถลงการณ์ล่าสุด!

<พาร์ทเนอร์อย่างเป็นทางการรายแรกของโครงการโรงแรมมูลค่าสองหมื่นล้านของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป> รองประธาน ดอริส ยังและตัวแทนของวิลสันกรุ๊ป แคลร์ วิลสันได้ลงนามในสัญญาออกแบบตกแต่งภายใน มูลค่าหกร้อยล้านบาท!

ทั้งห้องประชุม ตกใจตาแตกและแน่นิ่งทันทีหลังจากเห็นประกาศของเอ็มแกรนด์กรุ๊ป!

แคลร์ทำข้อตกลงได้จริง ๆ ! ด้วยมูลค่ารวมมากกว่าที่ตั้งใจไว้ถึงสองเท่า!

ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง!

มันเป็นไปได้อย่างไร? มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ?

มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย!

แฮโรลด์รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก!

ก่อนหน้านี้แคลร์ วิลสันเปรียบเสมือนคนไร้ตัวตนในตระกูล

ถ้าเขาตอบรับงานเมื่อวานนี้ เขาจะไม่ให้โอกาสแคลร์ได้ส่องแสงเหมือนในวันนี้แน่!

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ได้ปฏิเสธไป เพราะกลัวว่าจะล้มเหลว!

เขาปฏิเสธงานที่คุณย่ามอบหมายให้ แต่ประเด็นสำคัญคือ แคลร์ทำมันสำเร็จ!

นี่มันเหมือนเขาโดนตบหน้าจัง ๆ !

ทันใดนั้นคุณท่านวิลสันก็หยิบสัญญาขึ้นมาอย่างตื่นเต้นและเริ่มอ่านมัน จากนั้นเธอก็หัวเราะดัง ๆ และพูดขึ้นมา "เยี่ยม! เยี่ยม! เยี่ยมมาก! แคลร์หลานทำได้ดีมาก!”

หลังจากนั้นเธอก็ถามต่อว่า “เธอทำได้อย่างไร?”

แคลร์ตอบกลับไปว่า “ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณคุณดอริส ยังค่ะ เขาชื่นชมพวกเราวิลสัน”

แคลร์ต้องการที่จะพูดตามความเป็นจริง แต่หลังจากคิดไตร่ตรองอีกครั้งแล้วเธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ปคือใครและคงไม่มีใครเชื่อเธอถ้าเธอพูดความจริง

เมื่อได้ยินเช่นนี้แฮโรลด์รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกแทงเป็นล้านครั้งและมันทำให้เขาอยากจะตาย!

ไม่แปลกใจเลยที่แคลร์จะชนะในครั้งนี้ได้!

กลับกลายเป็นว่าดอริส ยังจากเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเองก็ชื่นชมวิลสันกรุ๊ปอยู่แล้ว!

ถ้าอย่างนั้นแล้วก็หมายความว่า ไม่สำคัญว่าใครจะเป็นคนไปยื่นข้อเสนอก็ได้อย่างนั้นใช่ไหม?

เขาเสียใจอย่างมากที่พลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้!

ในขณะเดียวกันนี้ ชาร์ลีได้พูดขึ้นว่า “แฮโรลด์ นายยังจำการเดิมพันของเราได้ไหม?”

ทันใดนั้นใบหน้าของแฮโรลด์ก็บิดเบี้ยวด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม

เขาจะลืมเกี่ยวกับการเดิมพันได้อย่างไร? เพราะใครที่แพ้พนันจะต้องคุกเข่าต่อหน้าอีกฝ่าย

แคลร์ชนะในการเดิมพันครั้งนี้ ดังนั้นจึงเห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนแพ้...

‘ไม่! ไม่มีทาง! คนอย่างฉันจะไปคุกเข่าต่อหน้าไอ้ขี้แพ้นั่นได้ยังไง! ข้ามศพฉันไปก่อนเถอะ! ’

เขากัดฟันและหัวเราะเยาะ “นี่ชาร์ลี เวด แกคิดว่าแกเป็นใครเหรอ? แกมันก็แค่คนไร้ค่าไร้ประโยชน์ที่บังเอิญได้แต่งงานกับคนในตระกูลของเรา! แกคาดหวังให้ฉันโค้งคำนับต่อหน้านายงั้นเหรอ?”

ชาร์ลีพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ใช่ ฉันมันคงเป็นได้แค่คนไร้ค่า ไร้ประโยชน์ แต่จำไว้ด้วยว่าเมื่อวานนี้เราได้สาบานกันแล้ว ใครที่ผิดสัญญาจะขอให้พ่อแม่ ปู่ย่า ตาย!”

อีกครั้งที่เขาพยายามพูดจงใจเน้นคำว่า "ย่า"

แน่นอนว่ามีเมฆสีดำปกคลุมอยู่บนใบหน้าของคุณท่านวิลสัน!

เธอจ้องไปที่แฮโรลด์และถามอย่างเย็นชา “ว่ายังไงล่ะ? นี่แกอยากให้ฉันตายจริง ๆ ใช่ไหม?”

แฮโรลด์ตื่นตระหนกและโพล่งขึ้นว่า “คุณย่าครับ อย่าหลงกลมันนะครับ! มันแค่ต้องการทำให้ผมอับอายและต้องการดูถูกคุณย่า!”

ชาร์ลีพูดอย่างใจเย็น “แฮโรลด์อย่าพยายามมาหลอกคุณย่าตอนนี้เลย อย่าลืมว่านายสัญญาแล้ว ถ้านายต่อต้านนายจะถูกประณามเอาได้นะ หรือว่าจริง ๆ แล้วนายอยากสาปแช่งคุณย่าเหรอ?”

“คุณย่าครับ พวกเราแค่ล้อกันเล่นเฉย ๆ !”

คุณท่านวิลสันไม่แสดงออกทางสีหน้าและพูดว่า “แกก็รู้ว่าฉันเป็นชาวพุทธที่ซื่อสัตย์ แกยังกล้าผิดสัญญาหลังจากสาบานต่อหน้าทุกคนได้อย่างไร!”

"คุณย่าครับ…"

ตอนนี้แฮโรลด์ตื่นตระหนกอย่างแท้จริงเพราะเห็นได้ชัดว่าคุณย่าของเขาโกรธมาก!

เมื่อเห็นว่าแฮโรลด์ไม่เต็มใจที่จะรักษาสัญญาที่เกี่ยวข้องกับย่าของเขาเพื่อรักษาหน้าตัวเอง คุณท่านวิลสันจึงตบโต๊ะอย่างดุเดือดและตะโกนว่า “ตอนนี้แกกล้าที่จะทำลายสัญญางั้นหรือ?”

“คุณย่า ผม…” แฮโรลด์พูดติด ๆ ขัด ๆ ภายในใจของเขาตอนนี้กำลังสับสนอย่างมาก

เพราะถ้าหากเขาทำตามกฎที่เดิมพันกันไว้และยอมรับความพ่ายแพ้ต่อชาร์ลีเขาจะเสียหน้าเป็นอย่างมาก

แต่ถ้าเขาไม่ยอมทำตามที่เดิมพันและทำให้คุณย่าโกรธ เขาจะสูญเสียทุกสิ่งที่เขามีในตระกูลวิลสัน! เขาคงเสียมากกว่าเสียหน้าเป็นแน่!

ไม่ว่าเขาจะไม่เต็มใจแค่ไหนเขาก็กัดฟันและพึมพำ “ก็ได้! ฉันจะรักษาสัญญา!”

ชาร์ลีมองเขาอย่างเงียบ ๆ ด้วยรอยยิ้มเพื่อรอให้เขามาคุกเข่าตรงหน้า

แฮโรลด์รู้สึกราวกับว่าขาของเขาเต็มไปด้วยตะกั่วที่แสนหนัก เขาก้าวไปหาชาร์ลีอย่างช้า ๆ ด้วยความยากเย็น

เขารู้สึกร้อนรนจนทั้งตัวสั่นสะท้าน เขายังกัดฟันแน่นอย่างหงุดหงิด แต่แล้วขาของเขาก็กลายเป็นวุ้นอ่อนปวกเปียกและเขาก็คุกเข่าลงบนพื้น

ฟุ่บ!

ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์บางคนถึงกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเงียบ ๆ แล้วหันกล้องไปทางพวกเขา

แฮโรลด์ก้มหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังอย่างสั่นคลอนว่า "ฉันขอโทษ!”

จากนั้นเขาก็ก้มตัวลงเอาหัวแนบไปกับพื้น

ชาร์ลีพูดตอบว่า “นายพูดว่าอะไรนะครับ? ฉันไม่ได้ยิน ช่วยพูดให้ดังและชัดเจนกว่านี้หน่อยสิ”

แฮโรลด์ก้มหัวของเขาอีกครั้งและตะโกนว่า “ฉันขอโทษ!”

ชาร์ลียิ้มเยาะ “โอ้ ขอโทษ นายขอโทษเรื่องอะไรเหรอ?”

ภายในใจแฮโรลด์นั้นเขาต้องการฆ่าและฉีกชาร์ลีออกเป็นล้านชิ้น แต่เขายังต้องคำนับเป็นครั้งสุดท้ายอยู่

ดังนั้นเขาจึงกัดริมฝีปากและพูดว่า “ฉันไม่ควรสงสัยในความสามารถของแคลร์…”

และเขาก็คำนับลงไปอีกครั้ง

ชาร์ลีรู้สึกได้ถึงสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิที่พัดผ่านร่างกายของเขา!

เขารู้สึกไม่พอใจกับแฮโรลด์มานานแล้ว ตอนนี้เขามีโอกาสที่จะให้แฮโรลด์คุกเข่าบนพื้นเหมือนสุนัขและยอมรับข้อผิดพลาดของเขา ตอนนี้ชาร์ลีรู้สึกสดชื่นและตื่นเต้นมาก!

ดวงตาของแคลร์เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเมื่อเธอดูเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น แต่แล้วจู่ ๆ เธอก็เริ่มรู้สึกว่าสามีของเธอแตกต่างจากเมื่อก่อน!

อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถบอกได้ว่าความแตกต่างนั้นคืออะไร

เมื่อเธอได้นึกถึงใบหน้าที่มั่นใจของชาร์ลีเมื่อตอนที่เขาได้เดิมพันกับแฮโรลด์เมื่อวานนี้ เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่านี่เขารู้อยู่แล้วหรือเปล่าว่าเธอจะสำเร็จในงานครั้งนี้

แล้วเขาไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหนกันนะ?