ตอนที่21 รู้ทุกอย่าง

มิลลิยืนรอยีนส์ไม่นาน ก็เห็นเขาเดินตรงมาหา ใบหน้าดูเหนื่อยกว่าปกติ“เหนื่อยเหรอคะ”

“อืม เมื่อวานพี่เธอสงสัยหรือเปล่า”

“ค่ะ ตามติดมิลแจเลย กว่าจะกลับไปนอนก็เกือบสามทุ่มนู่นค่ะ”

เมื่อวานตอนที่เขายืนหลังต้นไม้ เขามั่นใจว่าอดีตเพื่อนรักของเขาหันมาเห็นเขาแน่ แต่ทำไมมันถึงยังทำเฉยกับเขา เมื่อเช้าตอนเดินสวนกัน โซลยังทำเป็นไม่เห็นเขาด้วยซ้ำ นับว่าเป็นเรื่องแปลกมาก

“ทำไม่พี่ทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ”คนตัวเล็กมองใบหน้าเขา ที่เหมือนไม่เชื่อที่เธอพูด

“ฉันอยากกอดเธอ แต่ตรงนี้กอดไม่ได้”

เมื่อเขาพูดแบบนี้ เธอก็เดินเข้าไปสวมกอดเขาทันที ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเขาเป็นอะไรเสียอีก ทำไมถึงดูเหนื่อย ๆ เธอเองก็อยากให้กำลังใจเขาเหมือนกัน

“ดีขึ้นไหมคะ”

“นิดหน่อย แต่ถ้าได้จูบด้วยจะดีมาก”มิลลิระบายยิ้มออกมากับคำพูดของเขา วันนี้เธอว่าเขาอ้อนเธอมากผิดปกติ แต่เธอกลับชอบให้เขาเป็นแบบนี้ เพราะมันเหมือนว่าเขารักเธอมาก

“ไว้คืนนี้นะคะ มิลจะหาทางมาหาพี่ กลางคืนไม่ค่อยมีคนเห็นเท่าไหร่”

เราสองคนยังคงกอดกันอยู่อย่างนั้น ไม่ได้รีบผละออกจากกันทันที ถึงตรงนี้จะเป็นทางเข้าหมู่บ้าน แต่ตรงที่เธอยืนอยู่กับเขาเป็นต้นไม้ใหญ่ข้างทาง อยู่คนละฝั่งกับตรงส่วนของตัวโรงเรียน

การกระทำของคนทั้งคู่ อยู่ในสายตาของโซลตลอดเวลา เขาเดินตามน้องสาวมาตั้งแต่ออกมาจากอาคารอำนวยการแล้ว มือหนากำหมัดเข้าหากันแน่น เขาไม่คิดเลยว่าอดีตเพื่อนรักของเขากับน้องสาวของเขา จะทำแบบนี้ลับหลังเขาจริง ๆ และไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะตัวน้องสาวเขา ยังทำตัวปกติเหมือนทุกวัน มีแค่เมื่อวานที่เขาสงสัยและเดินตามไปดูที่หลังห้องน้ำ

เขาเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรก แต่ทำเป็นเหมือนเพิ่งเดินเข้าไป และเขาก็เห็นยีนส์ยืนอยู่หลังต้นไม้ มันยังยิ้มเยาะเย้ยเขา แต่ที่เขาทำเป็นไม่เห็น เพราะต้องการจะรู้เรื่องของสองคนนี้ให้มากกว่านี้ก่อน อีกอย่างที่นี่เป็นค่ายอาสา การจะมาทะเลาะกันที่นี่ คงไม่เป็นผลดีเท่าไหร่ คงต้องรอให้กลับไปมหาลัยก่อน เรื่องนี้เขาไม่มีวันปล่อยไว้แน่นอน

เพราะการที่มันเข้าหาน้องเขาแบบนี้ ไม่น่าจะใช่ว่ามันรักหรือชอบน้องสาวเขาแน่นอน ต่างจากน้องสาวของเขาที่หัวอ่อน ดูจะหลงมันมาก พูดอะไรไปตอนนี้คงไม่เชื่อพี่ชายแบบเขา คงต้องให้ได้ยินหรือรับรู้ด้วยตัวเองเท่านั้น คนแบบมิลลิถึงจะตาสว่าง

แต่ที่เขาสงสัยคือ สองคนนี้ความสัมพันธ์ไปถึงขั้นไหนกันแล้ว ถึงตอนนี้ภาพที่เขาเห็นจะเป็นการกอดกันธรรมดา แต่เมื่อวานเขาคิดว่ามากกว่านี้ ตอนที่เขาเดินเข้าไป เป็นฉากที่ใบหน้าน้องสาวเขากับยีนส์ อยู่ติดกันจนจมูกแทบจะชนกันแบบนั้น แปลว่าสองคนนี้สนิทกันพอสมควร หรืออาจข้ามขั้นตอนไปไกลกว่าที่เขาคิดมาก หากเป็นอย่างหลังเขาไม่อยากจะคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้น

“มึงจะเอายังไงต่อ”เป็นคาเตอร์กับสกายที่เดินมากับเขา เรื่องนี้เพื่อนเขารู้ทุกอย่างจากปากของเขาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนแรกพวกมันสองคนก็อยากจะไปถามให้รู้เรื่องตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว แต่เขาเองที่เป็นคนห้ามไว้

“กูไม่ยอมหรอก มันเข้าหาน้องกูเพื่อแก้แค้นกู”

“มึงรู้ได้ยังไง”

“คนแบบมัน รักใครไม่เป็นหรอก นอกจากจูเน่”

“งั้นมึงก็ไม่ควรรอนะ มิลลิกับมันอาจไม่ถึงขั้นลึกซึ้งกันก็ได้”ถึงคาเตอร์จะพูดไม่ได้เต็มปากเท่าไหร่ น้ำเสียงแผ่วลง อย่างไม่มั่นใจ แต่ต้องการพูดให้เพื่อนรักจิตใจสงบลงก่อน ถ้าตามความคิดของคนที่มีประสบการณ์มาก่อน สองคนนี้ไปไกลมากแล้ว และเหมือนจะเป็นทางฝั่งน้องสาวของเพื่อนเขาด้วยที่หลงฝั่งนั้นหัวปักหัวปำ

“ยังก่อน ตอนนี้มิลลิดูหลงมันมาก คงไม่เชื่อกูหรอก”

“กูเห็นด้วยกับไอ้โซลนะ เดี๋ยวพี่น้องจะทะเลาะกันเปล่า ๆ คนแบบไอ้ยีนส์จะงัดปากมันได้ไม่ใช่ง่าย ๆ หรอก”

สกายเองก็เคยเป็นเพื่อนกับยีนส์มาก่อน เขารู้ดีคนดื้อรั้นแบบมัน ไม่เคยฟังใคร หากคิดว่ามันหลอกมิลลิจริง ต้องจับให้มั่นคั้นให้ตาย มันถึงจะยอมรับ และต้องให้มิลลิรู้จากปากของมันด้วย

“กูอยากซัดมันชิบหาย แม่ง!!!”เพื่อนสองคนตบบ่าโซลอย่างเข้าใจ เขาสองคนเองก็มีน้องสาวเหมือนกัน หากว่าน้องเขาเจอแบบนี้ คงไม่ใจเย็นยืนอยู่แบบนี้แน่

การทำงานช่วงบ่ายเริ่มขึ้นอีกครั้ง จริง ๆ ตามกำหนดเวลาจะเสร็จตอนเย็น แต่เพราะทุกอย่างราบรื่นเลยทำให้ทุกอย่างเสร็จหมดตั้งแต่บ่ายสามโมง ทางผู้อำนวยการและชาวบ้านก็พอใจกับผลงานมาก เอ่ยปากชมไม่หยุด ทำให้ทุกคนได้มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น ก่อนจะเดินทางกลับตอนสิบโมงพรุ่งนี้

มิลลิกับเพื่อนสองคนรีบไปอาบน้ำก่อนทุกคน เพราะช่วงเย็นไปถึงค่ำห้องน้ำจะไม่ว่าง เมื่อคืนกว่าพวกเธอจะได้อาบก็ยืนรอเป็นชั่วโมง

ระหว่างที่ยืนรอคาเทียร์อาบน้ำ เธอกับปลายฝนก็เดินไปนั่งอยู่ที่ตรงสนามเด็กเล่นของเด็ก จากตรงนี้จะมองเห็นตรงอาคารเรียนชั้นสองด้วย มิลลิเห็นยีนส์ยืนคุยอยู่กับดาววิศวะคนนั้น แต่เขาไม่เห็นเธอเพราะมีต้นไม้บังอยู่

“กับคนนี้ดูพี่ยีนส์จะสนิทกับเขานะ”

“เขาบอกว่ารู้จักกัน และพี่เขาก็ไม่มีเพื่อนมาด้วย”

“กูถามจริง ๆ นะ พี่เขาบอกรักมึงหรือยัง”

“…..”มิลลิเงียบไม่ตอบ แต่แค่นี้ก็เป็นคำตอบให้ปลายฝนได้แล้ว เธอไม่ได้คิดไปเองว่ายีนส์เป็นคนแปลก ๆ เรื่องของเพื่อนเธอกับพี่เขา มันเหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากล แต่ที่เธอไม่ได้พูดอะไร ก็เพราะเห็นมิลลิมีความสุขดี ตั้งแต่เรื่องที่เขามาค่ายไม่บอกเพื่อนเธอ ไหนจะอยู่ ๆ ก็ไม่คุยกับเพื่อนเธอ แล้วอยู่ ๆ ก็มาสนใจเพื่อนเธออีก ทุกอย่างมันดูเอ๊ะไปหมดในความรู้สึกของปลายฝน

“แต่มึงบอกรักพี่เขาไปแล้วใช่ไหม”

“……”

ปลายฝนถอนหายใจออกมา เอามือไปบีบมือเพื่อนเธอไว้“กลับไปมึงต้องถามได้แล้วนะ ว่าที่คบกันมาเขารักมึงหรือเปล่า ถึงมึงจะเชื่อในการกระทำของพี่เขา แต่คำพูดก็สำคัญนะมิลลิ”

“อืม..กูเข้าใจแล้ว”

เมื่อคาเทียร์อาบน้ำเสร็จ มิลลิและปลายฝนก็เดินกลับไปยังอาคารอำนวยการ ตั้งใจกันว่าจะนอนพักกันก่อนจะไปกินข้าวตอนเย็น มิลลิหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข้อความ เผื่อว่ายีนส์จะส่งมาหา แต่ก็ว่างเปล่า ยังคงเป็นข้อความล่าสุดที่เธอส่งหาเขาตอนเที่ยง

ทำไมหลังจากที่ปลายฝนพูด ในหัวเธอถึงรู้สึกแปลก ๆ และใจเธอก็ไม่ค่อยปกติ อยากจะถามเขาตอนนี้เลยด้วยซ้ำ เหมือนไม่อยากจะรออะไรอีกแล้ว มันระแวงการกระทำของเขาไปหมด

มิลลิยังคงขบคิดเรื่องนี้อยู่จนถึงเวลากินข้าวเย็น แปลกมากที่ตอนนี้ยีนส์มากินข้าวรอบเดียวกับเธอและพวกพี่ชายของเธอ เขานั่งห่างจากเธอไปเพียงหนึ่งโต๊ะ นั่งข้างกับผู้หญิงคนนั้นเหมือนเดิม มันก็ไม่อยากจะคิดอะไรมากหรอก แต่คนมันคิดไปแล้ว ก็ยากที่จะเปลี่ยนความคิดได้ มันทำให้อาหารฝืดคอขึ้นมากระทันหัน กลืนข้าวแทบไม่ลง

“ทำไมกินน้อย แกงจืดหมูสับนี่เธอชอบนิ”

“มิลเหนื่อยอ่ะ ว่าจะเข้านอนเลย”โซลมองหน้าน้องสาว ก่อนจะเหลือบไปมองตัวต้นเหตุอีกคน ที่นั่งกินข้าวอยู่ห่างไปเพียงโต๊ะเดียว แต่ก็ไม่เห็นมันจะหันมามองน้องสาวของเขา

มิลลิเองพอเห็นเพื่อนสองคนกินเสร็จ ก็พากันเดินกลับไปอาคารอำนวยการทันที เรื่องที่จะไปหายีนส์ คงต้องพับเก็บไปก่อน อารมณ์เธอตอนนี้ไม่ค่อยปกติ กลัวว่าหากเจอกันจะทะเลาะกันเปล่า ๆ เพราะเธอไม่เข้าใจเลยว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร หรือเพราะว่าเธอหึงเขากับผู้หญิงคนนั้นกัน แล้วแบบนี้เธอต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง

“ไหนมึงบอกว่าเขาแค่เพื่อนกัน”คาเทียร์โพล่งออกมาทันที ที่เราสามคนเข้ามาในอาคารอำนวยการ ตอนนี้คนอื่นส่วนใหญ่จะไปนั่งกันอยู่ที่สนามของโรงเรียน ทำให้ในห้องพักตอนนี้โล่งมาก มีเพียงพวกเธอสามคนเท่านั้น

“ก็เขาบอกแบบนั้น”

“แล้วทำไมกูเหมือนจะรู้สึกว่าพี่ดาวคณะคนนั้นชอบพี่ยีนส์ว่ะ”

นั่นไง คือสิ่งที่เธอคิด เธอไม่ได้คิดว่ายีนส์จะชอบหรอก เพราะเขาก็ดูปกติเหมือนเพื่อนคุยกัน แต่ผู้หญิงคนนั้นดูพยายามใกล้ชิดเขามากเกินกว่าเหตุ

“ที่จริงเรื่องใครจะชอบเรามันปกตินะ เราห้ามความรู้สึกใครไม่ได้นิ สำคัญว่าคนของเราต้องหนักแน่นพอ”

“ตอนเที่ยงหลังออกไปหาพี่เขา มึงยังอารมณ์ดีอยู่เลย”

“กูคิดมากที่เขาอยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้น แล้วเขาก็ไม่ได้ส่งข้อความหากูด้วย ตอนอยู่โรงอาหารก็ไม่เห็นมองกูสักนิด”

“แต่มึงนั่งใกล้พี่โซลนะ เขาคงไม่มานั่งจ้องมึงอยู่หรอก”

“เออ กูยอมรับว่าคิดมากเอง ขอกูนอนหน่อยนะ อยากหลับว่ะ”เมื่อโดนเพื่อนซักไซร้มาก ๆ ก็เริ่มอึดอัดเลยต้องแกล้งทำเป็นง่วงนอน เพื่อให้เพื่อนสองคนหยุดสนใจเรื่องนี้ไปเอง