LOGINShare
ตอนที่20 รอดตัวไป
Last Updated:
2025-05-01 10:20:40“ฉันไม่บอกเรื่องค่ายก็เพราะอยากมาเซอร์ไพรส์เธอ ไม่ตอบข้อความก็เพราะอยากบอกเธอเอง”
ดวงตากลมจ้องมองนัยน์ตาคมของเขา เธออยากรู้ว่าสิ่งที่เขาพูดจริงหรือเปล่า แต่ก็เหมือนเดิมคือเธอไม่สามารถอ่านแววตาเขาได้เลย “พูดจริงแน่นะคะ“ คนตัวสูงไม่ตอบแต่ฉวยโอกาสจูบเธอแทน ตอนแรกเธอก็ไม่ได้จูบตอบเขา แต่เพราะความช่ำชองทำให้เธอคล้อยตามเขาได้ไม่ยาก แขนเล็กก็ยกขึ้นเกี่ยวคอแกร่งของเขาทันที เป็นการจูบกันนอกสถานที่ครั้งแรก ท่ามกลางบรรยากาศป่าเขา ที่มีลมยามเย็น พัดมากระทบผิวกาย สร้างความรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ “อืม”เสียงครางทุ้มในลำคอเมื่อได้สอดลิ้นร้อนเข้าไปกวาดชิมความหวานในโพลงปากนุ่ม จากจูบแสนหวานก็เริ่มทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมือหนายกขึ้นมาบีบเค้นเต้าอวบผ่านเสื้อยืดตัวบาง มิลลิที่กลัวจะเลยเถิดไปไกล ก็รีบผละริมฝีปากออกทันที“พอแล้วค่ะ” ก่อนจะสวมกอดร่างหนาของยีนส์ ความรู้สึกตอนนี้คือดีขึ้นกว่าเมื่อตอนเช้ามาก ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะมีอิทธิพลกับหัวใจเธอมากจริง ๆ อยากจะโกรธเขานานกว่านี้ แต่แค่เขาแก้ตัวนิด ๆ หน่อย ๆ เธอก็พร้อมจะเชื่อใจเขาหมดทุกอย่าง “คืนนี้มาเจอกันได้ไหม” “เจอที่ไหนคะ เราก็อยู่ที่เดียวกันอยู่แล้ว” “แต่ฉันอยากอยู่ใกล้เธอ ไม่เห็นหรือไงพี่เธอคุมแจอยู่ตลอดเวลา” “เหมือนพี่ไงคะ ที่อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนั้นตลอดเวลาเหมือนกัน” ยีนส์ระบายยิ้มออกมา เมื่อสัมผัสได้ว่าเธอเหมือนจะหึงเขา“เขาเป็นแค่เพื่อน” “เพื่อนเหรอ แล้วทำไมต้องเหมือนจะตัวติดกับพี่คนเดียวล่ะคะ” “หึง?” “พี่เป็นแฟนมิลนะ มิลไม่มีสิทธ์หึงพี่หรือไง” เขาไม่ได้ตอบ แต่ผละเธอออกจากอ้อมกอด จ้องมองดวงตากลมโตของเธอ ใบหน้าสวยที่งองุ้มลงอีกแล้ว อาการเหมือนก่อนหน้านี้ เขาเลยยกมือขึ้นมาลูบหัวเธอเบา ๆ แต่ทว่าอยู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อมิลลิดังมาจากตรงห้องน้ำ “มิล!!! อยู่ไหน” มิลลิตาเบิกโพลง ทำตัวไม่ถูกเพราะเป็นเสียงตะโกนของพี่ชายเธอ เหมือนจะกำลังตามหาเธออยู่ เพราะเธอหายมาเข้าห้องน้ำนานมากแล้ว คาเทียร์น่าจะยื้อเวลาไว้ไม่ได้ หันมองหน้าคนตัวสูงที่ไม่ได้ตกใจเหมือนกับเธอ เขายังคงทำสีหน้าเรียบเฉย “พี่โซล”หันมองซ้ายขวา เพื่อจะหาที่แอบให้ยีนส์เข้าไปหลบก่อน เห็นต้นไม้ใหญ่ห่างจากเธอไปประมาณสองเมตร ก็รีบดึงมือเขาให้ไปแอบอยู่ตรงนั้น“พี่ไปหลบตรงนี้ก่อน” “แล้วคืนนี้ล่ะ” “โธ่…ไปแอบก่อนนะคะ เดี๋ยวมิลส่งข้อความไปหา” “มิลลิ ได้ยินหรือเปล่า”เสียงของโซลเหมือนจะใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ มิลลิเลยจำเป็นต้องรีบผลักยีนส์ไปหลังต้นไม้ แล้วรีบเดินเร็ว ๆ ออกไปหาคนเป็นพี่ชายทันที “ไปไหนมา?”ใบหน้าพี่ชายเต็มไปด้วยความสงสัย เขาหันมองไปด้านหลังน้องสาวของตัวเอง ที่เพื่อนน้องสาวบอกเขาว่ามาเข้าห้องน้ำ เหมือนจะไม่จริง “เอาความจริงนะมิล”มิลลิเม้มปากเข้าหากันแน่น ในหัวก็คิดคำแก้ตัวต่าง ๆ นา ๆ แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก เธอเป็นคนโกหกไม่เก่งเอาเสียเลย โซลยังคงหรี่ตาจับผิดน้องสาว และทำท่าเหมือนจะเดินไปด้านหลังที่มีต้นไม้ใหญ่อยู่ตรงนั้น ทำไมเขาถึงมั่นใจก็ไม่รู้ว่าต้องมีใครแอบอยู่แน่ ๆ แต่ตอนเขากำลังจะเดินไป คาเทียร์ก็เดินเข้ามาเสียก่อน “อ้าว เจอแล้วเหรอค่ะ” คาเทียร์หันมองหน้าเพื่อนสนิทที่ยืนหน้าซีดเผือด เธอห้ามโซลไว้ไม่ทันเพราะเมื่อพี่ชายเพื่อนถามว่ามิลลิไปไหน เธอก็ตอบว่าเพื่อนไปห้องน้ำ แต่เมื่อกี้ห้องน้ำเต็มเลยมาช้า แต่ดูเหมือนโซลจะไม่เชื่อ “เทียร์บอกแล้วว่าห้องน้ำเต็ม มิลมันทนไม่ไหวเลยต้องมาฉี่ในป่าค่ะ”เหมือนจะเป็นเหตุผลที่ปัญญาอ่อนมาก แต่จังหวะนี้คิดอะไรได้ ก็ต้องพูดไปก่อน สีหน้าของโซลเหมือนดูไม่เชื่อเลยสักนิด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ “เป็นผู้หญิงไม่ควรมาฉี่ที่แบบนี้คนเดียว มันอันตรายเข้าใจไหม” “ก็มิลอั้นไม่อยู่แล้ว ดีนะที่พี่มาตอนมิลเสร็จพอดี” “งั้นก็ไปกินข้าวได้แล้ว”ถึงปากจะพูดแบบนั้น แต่ดวงตาคมของโซล ยังคงจ้องมองต้นไม้ใหญ่ข้างหลังมิลลิ แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้เดินไปดู หันหลังเดินกลับออกทางเดิม มีมิลลิและคาเทียร์เดินตามออกมา ก่อนที่มิลลิจะเดินพ้นจากป่าตรงนี้ เธอหันไปมองตรงต้นไม้ที่ยีนส์แอบอยู่ เห็นเขายืนมองเธออยู่เหมือนกัน เห้ออ...เกือบไปแล้วไหมล่ะ โรงอาหารของโรงเรียนขนาดเล็ก มีที่นั่งรองรับนักศึกษาที่มาค่ายไม่พอ เลยต้องแบ่งการทานข้าวเป็นสองชุด มิลลิได้ทานข้าวชุดแรก พร้อมกับเพื่อนสองคนและพี่ชาย ในใจก็ยังคงแอบห่วงยีนส์เพราะเธอไม่เห็นเขามาทานข้าวตอนนี้ แต่ดูเหมือนว่าเรื่องเมื่อตอนเย็นจะทำให้พี่ชายเธอสงสัยอย่างมาก เพราะถึงเวลาอาบน้ำ พี่ชายยังเป็นคนอาสามาเฝ้าเธอที่หน้าห้องน้ำ แบบนี้จะหาโอกาสไหนโทรหาหรือเจอกับยีนส์ คิดแล้วก็เซ็งสุด ๆ “พี่ไม่ไปอยู่กับเพื่อนบ้างเหรอคะ” “ไม่มีฉัน พวกมันก็อยู่กันได้อยู่แล้ว” มิลลิกรอกตามองบนอย่างเหนื่อยใจ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความหายีนส์ เพื่อจะบอกเขาว่าคืนนี้คงไม่ได้เจอกันแน่นอน ปกติพี่ชายเธอก็หวงมากอยู่แล้ว แต่เหตุการณ์เมื่อตอนเย็น ยิ่งทำให้ตามติดเธอแจขึ้นไปอีก ไม่รู้ว่าเธอจะปิดพี่ชายไปได้อีกนานแค่ไหน ดูเหมือนความสัมพันธ์ของเธอกับยีนส์จะมีอุปสรรคมากเหลือเกิน เช้าต่อมา ทางค่ายอาสากำหนดเวลาให้มีการเริ่มทำงานในส่วนต่าง ๆ ตอนเก้าโมงเช้า ทำให้ทุกคนต้องตื่นนอนตั้งแต่หกโมง เพื่อทำธุระส่วนตัว ใครอยากจะอาบน้ำ ก็ต้องรีบอาบ แต่อากาศตอนเช้าที่นี่หนาวมาก จึงไม่มีใครอาบน้ำ แค่ล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่พร้อมทำงาน ก่อนจะมารวมตัวกันกินอาหารเช้า “ตอนเช้าแบบนี้ กูไม่หิวเลย”คุณหนูคาเทียร์ที่ยังคงนั่งหาวอยู่ ขนาดว่าล้างหน้า แปรงฟันแล้ว แต่ยังมีอาการเหมือนคนไม่ตื่นนอน เมื่อคืนกว่าพวกเธอสามคนจะหลับ ก็ดึกมากแล้ว เพราะนอนไม่หลับ ไม่ชินกับสถานที่แปลกใหม่ “ไม่หิวก็ต้องกิน กว่าจะได้กินอีกทีเที่ยงเลยนะ”ถึงแม้จะบอกเพื่อนไปแบบนั้น แต่ปลายฝนเองก็เอาช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา ส่วนมิลลินอกจากมองหายีนส์แล้ว เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น เธอรู้ว่าเขาน่าจะไม่กินอาหารเช้าแน่ แต่แปลกที่ไม่เห็นเขาเดินอยู่แถวนี้ หรือว่าจะไปรออยู่ส่วนทำงานแล้วก็ไม่รู้ “มึงหาพี่ยีนส์เหรอมิล” “อืม ตอนไปห้องน้ำกูก็ไม่เห็นเลยอ่ะ ตอนนี้โทรศัพท์ก็ไม่ค่อยมีสัญญาณแล้วด้วย”ตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากส่งข้อความไปบอกว่าคงไม่ได้เจอกัน เขาก็ตอบกลับมาว่าไม่เป็นไร แล้วหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้เราก็ไม่ได้เจอกันเลย ทั้ง ๆ ที่เธอเห็นเพื่อนเขาสองคนที่หน้าห้องน้ำด้วยซ้ำ “คงไปรอที่อาคารเรียนแล้วหรือเปล่า กูเห็นมีหลายคนอยู่ที่นั่น” เธอพยักหน้าเข้าใจที่ปลายฝนบอก ก่อนจะก้มหน้ากินอาหารเช้า ที่ก็แทบไม่มีความอยากอาหารเหมือนกัน อีกเดี๋ยวพอกินเสร็จ พวกเธอสามคนก็ต้องไปเตรียมในส่วนของน้ำดื่มและมีอาหารว่างพวกขนมปังต่าง ๆ เป็นหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงของพวกเธอ การทำงานในช่วงเช้าผ่านลุล่วงไปได้ด้วยดี มีความคืบหน้าของงานมากกว่าที่คาดไว้ มิลลิได้เจอกับยีนส์แล้ว ตอนเอาน้ำไปเสิร์ฟให้พวกผู้ชายที่ซ่อมตัวอาคารเรียนอยู่ แต่ทว่าก็ทำได้เพียงสบตากันเท่านั้น เธอเองกับเพื่อนสองคนก็ต้องไปบริการน้ำให้ทั่วถึง เลยไม่สามารถหยุดอยู่ตรงไหนได้นาน ๆ ติ้ด เสียงแจ้งเตือนเข้ามาที่โทรศัพท์ของมิลลิในตอนเที่ยงครึ่ง หลังจากพักกินข้าวเที่ยง กลุ่มเธอได้กินอาหารก่อนแล้ว และขึ้นมานอนพักผ่อนตรงห้องอำนวยการ ยีนส์:รออยู่ที่เดิม “พี่ยีนส์เรียกให้กูไปหาอ่ะ” “อ้าวเหรอ แล้วที่ไหนล่ะ” “ที่เดิมเมื่อวาน” “กูว่าไม่ปลอดภัย บอกพี่ยีนส์เปลี่ยนที่เถอะ” “กูก็คิดแบบมึง แต่นอกจากตรงนั้น มันก็ไม่มีตรงไหนแล้วนะ” คาเทียร์นิ่งใช้ความคิด นึกย้อนไปว่ามีที่ตรงไหนอีกบ้างที่ดูปลอดคนให้เพื่อนเธอไปนัดเจอกันได้ ก็พลันนึกขึ้นได้ว่าตอนมาถึงเมื่อวาน ตรงทางเข้าหมู่บ้าน ตรงนั้นห่างจากที่นี่ไปพอสมควร “ไปตรงทางเข้าหมู่บ้านไหม” “เออใช่ ตรงนั้นห่างจากที่นี่ไปหน่อย ปลอดภัยกว่า”ปลายฝนพยักหน้าเห็นด้วย มิลลิเลยส่งข้อความไปนัดยีนส์ให้ไปเจอกันที่นั่น ก่อนที่เธอจะรีบเดินไปรอเขาตรงนั้นทันที
Related chapters
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่21 รู้ทุกอย่าง
มิลลิยืนรอยีนส์ไม่นาน ก็เห็นเขาเดินตรงมาหา ใบหน้าดูเหนื่อยกว่าปกติ“เหนื่อยเหรอคะ” “อืม เมื่อวานพี่เธอสงสัยหรือเปล่า” “ค่ะ ตามติดมิลแจเลย กว่าจะกลับไปนอนก็เกือบสามทุ่มนู่นค่ะ” เมื่อวานตอนที่เขายืนหลังต้นไม้ เขามั่นใจว่าอดีตเพื่อนรักของเขาหันมาเห็นเขาแน่ แต่ทำไมมันถึงยังทำเฉยกับเขา เมื่อเช้าตอนเดินสวนกัน โซลยังทำเป็นไม่เห็นเขาด้วยซ้ำ นับว่าเป็นเรื่องแปลกมาก “ทำไม่พี่ทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ”คนตัวเล็กมองใบหน้าเขา ที่เหมือนไม่เชื่อที่เธอพูด “ฉันอยากกอดเธอ แต่ตรงนี้กอดไม่ได้” เมื่อเขาพูดแบบนี้ เธอก็เดินเข้าไปสวมกอดเขาทันที ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเขาเป็นอะไรเสียอีก ทำไมถึงดูเหนื่อย ๆ เธอเองก็อยากให้กำลังใจเขาเหมือนกัน “ดีขึ้นไหมคะ” “นิดหน่อย แต่ถ้าได้จูบด้วยจะดีมาก”มิลลิระบายยิ้มออกมากับคำพูดของเขา วันนี้เธอว่าเขาอ้อนเธอมากผิดปกติ แต่เธอกลับชอบให้เขาเป็นแบบนี้ เพราะมันเหมือนว่าเขารักเธอมาก “ไว้คืนนี้นะคะ มิลจะหาทางมาหาพี่ กลางคืนไม่ค่อยมีคนเห็นเท่าไหร่” เราสองคนยังคงกอดกันอยู่อย่างนั้น ไม่ได้รีบผละออกจากกันทันที ถึงตรงนี้จะเป็นทางเข้าหมู่บ้าน แต่ตรงที่เธอยืนอยู่กับเขาเป็นต้นไม้ใหญ่ข้างทาง
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่22 หงุดหงิดจนนอนไม่หลับ(Nc++)
มิลลิไม่รู้ว่าตัวเองเผลอหลับไปตอนไหน เพราะจำได้ว่าเธอแค่ต้องการแกล้งหลับเพื่อหนีสายตาเพื่อนสองคนเท่านั้น แต่น่าจะเป็นเพราะความเหนื่อยเลยทำให้เธอหลับไปจริง ๆ จนตื่นมาอีกทีก็คือตอนตีสี่กว่า มือเรียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอ เห็นข้อความจากยีนส์ที่ส่งมามากกว่าสิบข้อความ และมีสายไม่ได้รับอีกกว่าสิบสาย ยีนส์ไม่ได้รับสายสิบสี่สาย ยีนส์:เธออยู่ไหน ยีนส์:ไหนบอกจะมาหา ยีนส์:มิลลิ ยีนส์:หลับหรือไง ยีนส์:ทำไมไม่รับ ยีนส์:อะไรของเธอว่ะ!!! ยีนส์:เป็นอะไรอีกมิลลิ ยีนส์:เธอแม่ง!!! ยีนส์:เป็นอะไรทำไม่บอก และอีกสามสี่ข้อความ ก็เป็นข้อความประมาณนี้ทั้งหมด มิลลิได้แต่ถอนหายใจออกมา เธอเอามือกุมหัวตัวเองอย่างคิดหนัก ยังคงนั่งจ้องข้อความเหล่านั้นอยู่ ก่อนที่จะตัดสินใจพิมพ์ข้อความตอบกลับไปหาเขา มิลลิ:มิลเผลอหลับไป ติ้ง นอกจากจะแปลกใจที่ข้อความถูกเปิดอ่านทันทีแล้ว กลับมีข้อความตอบกลับมาอีกด้วย ยีนส์:ออกมาที่ห้องน้ำ เธอหันไปมองทุกคนในห้องที่หลับสนิทกันหมด ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนเธอสองคน ก็แน่สิเวลานี้ใครจะตื่น อากาศก็เย็นขนาดนี้ มันควรเป็นเวลาที่นอนหลับสบายที่สุด เขายังจะให้เธอออกไปหาเขา แต่ก็ไม่
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่23 ความจริงที่เจ็บปวด
ในเมื่อยีนส์เลือกที่จะไม่ตอบคำถามของเธอ มิลลิเองก็ไม่หน้าด้านพอที่จะถามซ้ำหรือเซ้าซี่เขาอีก หลังจากแต่งตัวเรียบร้อย เขาก็เดินมาส่งเธอที่อาคารอำนวยการ โดยไม่ได้พูดอะไรกันแม้แต่คำเดียว มีเพียงความเงียบตลอดทาง ก่อนจะเดินกลับไปทันที ตอนนี้เป็นเวลาตีห้าครึ่งแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครตื่น ก็เป็นโอกาสให้เธอได้ปลดปล่อยความรู้สึกอัดอั้นที่มันแน่นอยู่ในอกออกมา เป็นการร้องไห้ในรอบปีเลยก็ว่าได้ ล่าสุดจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าร้องไห้ทำไม ปกติเธอไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนี้ แต่พอเป็นเรื่องของยีนส์เธอจะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ทันที เธอรักเขามาก ข้อนี้เธอรู้ตัวเองดี แต่เธอผิดเหรอที่รักแฟนตัวเองมาก มันเป็นเรื่องที่คนคบกันต้องรู้สึกแบบนี้ แล้วทำไมเหมือนเธอรู้สึกอยู่ฝ่ายเดียว และเหมือนเขาจะรู้ด้วยว่าเธอรักเขามากขนาดไหน ถึงได้ชอบเอาเรื่องนี้มาทำให้เธอยอมเขาทุกเรื่อง ระยะเวลาเดือนกว่าที่เราคบกันมา หากมาคิดดูแล้ว เขาไม่เคยบอกว่าชอบเธอด้วยซ้ำ แล้วเรื่องของเรามันเกิดมาจากอะไร ทำไมเธอถึงปล่อยใจตัวเองไปได้ขนาดนี้ เหมือนเธอจะเพิ่งมาคิดได้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายแสดงความรู้สึกมากเกินไป มากจนเขามองไม่เห็นค่าความรู้สึกเธอ ทั้งยัง
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่24 เจ็บเจียนตาย
“ได้ยินที่มิลถามพี่หรือเปล่าคะ”มิลลิถามย้ำอีกครั้งเมื่อเห็นยีนส์ยืนเงียบเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เธอถาม “…..” คนตัวสูงยังคงจ้องมองเธออยู่แบบนั้น จะให้เขาตอบเธอได้ยังไงในเมื่อเธอยังคงร้องไห้อยู่แบบนี้ เขายืนเงียบอยู่นานจนคนตัวเล็กทนไม่ไหว เดินขยับเข้ามาตรงหน้าเขา ระยะห่างระหว่างเราเหลือเพียงคืบเดียว คนอื่นที่ยืนเห็นเหตุการณ์อยู่ไม่ได้มีใครเข้ามาห้ามอะไร มีเพียงแค่โซลที่ดิ้นตัวจะเข้าไปหาน้องสาว แต่คาเตอร์ก็จับตัวไว้“ให้น้องมึงจัดการมันเอง” เพี๊ยะ!!! เสียงฝ่ามือกระทบลงบนแก้มสากอย่างแรง น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด“พี่มันเลว มิลผิดเองค่ะ ที่เป็นคนชอบพี่ก่อนเลยเปิดโอกาสให้พี่หลอกมิลได้ หลังจากนี้ความแค้นระหว่างพี่กับพี่ชายมิล ขอให้มันจบลงตรงนี้นะคะ” “…..” “และเราสองคน ขอให้จบกันแค่นี้ ถือว่าที่พี่ได้จากมิลไป คงพอสำหรับความแค้นของพี่แล้ว ลาก่อนค่ะ” มิลลิพูดจบก็วิ่งออกไปทันที โดยมีเพื่อนสองคนวิ่งตามมาด้วย ภายในใจเธอแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี เพิ่งรู้ว่าความรักมันเจ็บปวดเจียนตายขนาดนี้ “มึงจะไปไหนไอ้ยีนส์”ยีนส์เมื่อได้สติจากคำพูดของมิลลิ เขาก็กำลังจะเดินตามเธอไปโดยไม่รู้ตัว แต่คีรินกับตะวันม
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่25 เจ็บเหมือนกัน
“กูบอกอะไรให้นะ สภาพมึงตอนนี้หนักกว่าตอนมึงเลิกกับจูเน่อีก ตกลงมึงสะใจแน่ใช่ไหวว่ะ” “มึงก็จะถามให้มันได้อะไรขึ้นมาไอ้ตะวัน คนปากแข็งแบบมันไม่ยอมรับง่าย ๆ หรอก” “กูอยากอยู่คนเดียว”เสียงทุ้มราบเรียบเอ่ยบอกอีกครั้ง แค่ความคิดในหัวเขา ก็มากพออยู่แล้ว แต่เพื่อนสองคนกลับมาทำให้สมองเขาทำงานหนักขึ้นไปอีก ร่างกายไร้เรี่ยวแรงเพราะไม่ได้กินข้าวมาสองวัน และที่อยู่รอดจนได้เห็นพวกมัน แค่นี้ก็นับว่าบุญมากแล้ว “ตกลงเรื่องเรียนว่าไง งานเพียบเหมือนไอ้ตะวันบอกจริง ๆ” “พรุ่งนี้กูไป”ยีนส์บอกไปอย่างตัดความรำคาญ ตอนนี้เขาอยากให้เพื่อนสองคนกลับไปได้แล้ว และเหมือนการสื่อสารของยีนส์จะได้ผล เมื่อทั้งตะวันและคีริน กลับไปในอีกสิบนาทีต่อมา ส่วนเขาก็ดื่มเบียร์ที่เหลืออยู่ครึ่งกระป๋องหมด แล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียง และหลับไปในที่สุด เช้าต่อมา มิลลิมาเรียนตามปกติ แม้ว่าขอบตายังคงบวมช้ำเล็กน้อย แต่ถ้าเทียบกับวันแรก นับว่าดีขึ้นมาก ส่วนสภาพจิตใจไม่ต้องพูดถึง ยังห่างไกลจากคำว่าทำใจได้ แต่สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะกลับมาเป็นปกติให้เร็วที่สุด “นี่งานทั้งหมด กูเก็บเอาไว้ให้ มีงานกลุ่มหกคนด้วยนะ อยู่
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่26 ขาดสติ
เพราะคำว่าสมควรโดนทิ้งที่เธอพลั้งปากพูดออกมาด้วยความโมโห มันทำให้สติของเขาขาดผึงขึ้นมาทันที มือหนาออกแรงบีบแขนเล็กแรงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จนมิลลินิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด แต่เธอก็ยังอดทนไม่ร้องออกมา “คนเหี้ย ๆ ที่เธอพูดคนนี้ไม่ใช่เหรอ ที่เx็ดเธออยู่ทุกวัน ไอ้เหี้ยนี่ไม่ใช่เหรอที่เธออมคxยให้ ตอนนั้นทำไมไม่ขยะแขยงบ้างว่ะ ตอนที่ฉันแยงมันเข้าไปในรูเธอ” เพี๊ยะ!!! มือเล็กสะบัดออกจากการเกาะกุม ก่อนจะตบเข้าที่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างจัง ด้วยแรงทั้งหมดที่มี จนขึ้นรอยนิ้วมือบนแก้มสากอย่างชัดเจน “อย่ามาพูดจาทุเรศ ๆ แบบนี้นะ ฉันไม่ใช่คนประเภทเดียวกับพี่ อีกอย่างถ้าตอนนั้นฉันรู้ว่าพี่เหี้ย คงไม่เอาตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหรอก แค่คิดก็ขนลุกไม่ไหว” “เธอจะหยุดได้หรือยังมิลลิ!!!” มิลลิสะดุ้งเพราะเสียงทุ้มที่ตะโกนออกมา ใบหน้าเขาแดงก่ำเพราะความโมโหสุดขีด ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนด่าเขาเจ็บแสบแบบเธอมาก่อน มันเจ็บจนเข้าไปถึงกระดูกดำ ยิ่งเธอเน้นย้ำคำว่ารังเกียจ คำว่าขยะแขยง ความโมโหเขายิ่งพุ่งสูงขึ้นไปอีก “ออกไปจากรถฉันได้ ละ อื้อ~” เสียงหวานหายเข้าไปในลำคอทันที เมื่อใบหน้าหล่อขยับเข้ามาประกบจูบรุนแรงกับเธอทันที
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่27 ความสัมพันธ์ลับ(Nc++)
เมื่อเข้ามาในห้อง ยีนส์ก็เดินตรงไปนั่งที่โซฟา พร้อมทั้งดึงเธอให้นั่งลงบนตักเขา มือหยาบหนาลูบไล้ใบหน้าสวยของเธอเบา ๆ จับคางเล็กให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา “หิวหรือเปล่า?” “จะถามทำไมคะ อยากทำอะไรก็ทำเลยค่ะ” “ไม่คิดมาก่อนเลยว่าเธอจะปากดีได้ขนาดนี้ ไม่กลัวมือฉันลั่นทำคลิปหลุดออกไปหรือไง” มิลลิระบายยิ้มออกมาอย่างขมขื่น“ที่มานั่งทนอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่เพราะความกลัวเหรอคะ หรือพี่ยังคิดว่าฉันพิศวาสพี่” “งั้นมาดูหน่อยดีกว่า ว่าเธอไม่ได้พิศวาสฉันจริงหรือเปล่า” มือหนาของยีนส์บีบเค้นอกอวบของเธอทันที ความเจ็บปวดแล่นปราดไปทั่วร่าง เพราะเขาบีบเค้นมันอย่างแรง มิลลินิ่วหน้า แต่ทว่าก็นั่งนิ่งให้เขาบีบอยู่แบบนั้น ใบหน้าหล่อเหลาก็ก้มลงมาไซร้ซอกคอของเธอ ใช้ลิ้นสากปาดเลียไปทั่วจนถึงกกหู มืออีกข้างก็ถกกระโปรงนักศึกษาทรงเอขึ้นมาไว้บนเอวคอดกิ่ว ใช้นิ้วกรีดกรายตรงรอยแยกเบา ๆ จนเธอกระตุกตัวสั่นเกร็ง ริมฝีปากอวบอิ่ม ขบเม้มกันแน่น กลั้นเสียงครางเมื่อความเสียวซ่านเริ่มถาโถมเข้ามาไม่หยุด “แฉะแล้วนิ ไหนบอกขยะแขยงฉัน” “…..” “แค่นิ้วฉันกรีดตรงร่องเธอ ร่างกายเธอมันก็สั่นเหมือนลูกนกแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเธอชอบสัมผัสของ
Last Updated : 2025-05-01กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่28 คำตอบ(Nc++)
ใบหน้าหล่อเหลาผละออกจากใบหน้าสวย สบตากับเธอบอกความต้องการของตัวเองอย่างชัดเจน ใช้เข่าดันขาเธออ้าออก ก่อนจะค่อย ๆ สอดแก่นกายใหญ่เข้ามาในร่องรักช้า ๆ เขาทำมันอย่างใจเย็น ขัดกับความร้อนรุ่มภายในที่เมื่อสัมผัสกับร่องสาว ก็แทบจะระเบิดออกมา “ซี้ด อย่าเพิ่งตอด อ๊าสส” ความอึดอัดเริ่มคืบคลานเข้ามาช้า ๆ พร้อมด้วยความเสียวซ่านจากแท่งเนื้ออุ่นที่เสียดสีกับร่องคับแคบ นิ้วเล็กเริ่มจิกเกร็ง ใบหน้าสวยเชิดขึ้นส่งเสียงครางกระเส่าไม่เป็นภาษา และเมื่อคนตัวสูงทนใจเย็นไม่ไหว ก็กระแทกเอวสอบเข้าไปทันทีสุดแรง จนคนตัวเล็กกระตุกสะโพกเพราะความเจ็บปนจุก สวบ!!! “อื้อ~” มิลลิน้ำตาไหลหยดลงมาเพราะความเจ็บปวด ที่โดนเขากระแทกเอ็นแข็งเข้ามาทีเดียวสุดลำ ก่อนที่ความอึดอัดจะเข้ามาแทนที่ เอวสอบก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างช้า ๆ เพื่อปรับขนาดร่องรักที่คับแคบจนขยับได้ลำบาก “ซี้ด แน่น อ๊าสส” เมื่อกระแทกแก่นกายเข้าสุด ออกสุด อยู่สักพัก ก็เริ่มเร่งจังหวะให้แรงขึ้นเรื่อย ๆ ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่างทั้งสองที่สอดรับแรงกระแทกกันอย่างลงตัว บรรยากาศภายในห้องนอนร้อนระอุ ได้ยินเสียงครางกระเส่าของคนสองคน แข่งกับเสียงเนื้อกระทบกันดัง
Last Updated : 2025-05-01
Latest chapter
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนพิเศษ2
หลังจากบทรักตอนเที่ยงจบลง ท้องของมิลลิก็ส่งเสียงประท้วงเสียงดัง ตอนแรกคนตัวสูงอยากจะต่อรอบกับเธอด้วยซ้ำ เพราะบรรยากาศที่เป็นใจ ถึงจะร้อนไปหน่อย แต่มีความตื่นเต้นจากการทำรักเอาท์ดอร์ครั้งแรก แต่ทว่าคนตัวเล็กขอพักกินข้าวก่อน "ประจำเดือนมิลมาอยู่หรือเปล่า” ยีนส์ต้องถามภรรยาเรื่องนี้ เพราะหลังจากเธอเรียนจบก็ไม่ได้กินยาคุมอีก แต่ผ่านมาเกือบสามเดือน ทำไมเธอถึงยังไม่ท้องสักที ทั้งที่เขาขยันทำการบ้านกับเธอแทบตาย งัดกลเม็ดทุกอย่างมาใช้หมดแล้ว แต่ทว่ายังไร้วี่แวว “ที่จริงประจำเดือนมิลก็มาไม่ปกติอยู่แล้ว แต่เพื่อความสบายใจของพี่ มิลจะตรวจหลังจากเรากลับนะคะ” “เมื่อวานพ่อตาบอกว่าพี่ไม่มีน้ำยา”มิลลิหัวเราะออกมา เมื่อนึกถึงคำพูดของพ่อที่บ่นเธออยู่ทุกวันว่าเมื่อไหร่จะมีหลานให้ท่านสักที “หรือพี่จะไม่มีน้ำยาอย่างพ่อตาว่าจริง ๆ”เขายังคงคิดมากเรื่องนี้อยู่ ก็เขาอยากมีลูก พ่อกับแม่ของเขาก็อยากมีหลานหลาย ๆ คน “พี่อย่าคิดมากสิคะ มิลเพิ่งปล่อยได้แค่สองเดือนกว่า ๆ เอง ใครจะไปรู้ตอนนี้มิลอาจจะท้องแล้วก็ได้” “งั้นเราไปซื้อที่ตรวจมาตรวจเลยได้ไหม พี่อยากรู้ตอนนี้เลย มิลก็รู้ว่าพี่อยากมีลูกขนาดไหน” สุดท้าย
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนพิเศษ1
หลังจากงานแต่งจบลง ยีนส์และมิลลิก็รีบไปสนามบินทันที ทั้งคู่จะไปฮันนีมูนกันที่มัลดิฟส์ เป็นเจ้าสาวที่จองตั๋วเครื่องบินและที่พักเองหมดทุกอย่าง กำหนดการเที่ยวทุกอย่างใช้เวลา4วัน3คืน “มิลตื่นเต้นอยากเห็นทะเลใจจะขาดแล้วค่ะ”มิลลิเดินควงแขนสามีหนุ่มหล่อ เพื่อไปยังรถตู้ของโรงแรมที่เธอจองเอาไว้ แม้ตอนนี้จะเป็นเวลาตีสี่กว่าแล้ว อีกทั้งยังเหนื่อยกับงานแต่ง แต่เธอกลับไม่รู้สึกง่วงสักนิด เพราะทะเลที่นี่ เธอใฝ่ฝันจะมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว “พี่อยากให้มิลพักหน่อยนะ”ยีนส์พูดไปตามที่คิด เพราะตั้งแต่ขึ้นเครื่องจนถึงตอนนี้ เขายังไม่เห็นเธอหลับเลย ทั้งที่ต้องตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแต่งหน้า ทำผม ไหนจะยุ่งกับงานแต่งทั้งวัน เสร็จจากงานก็เที่ยงคืน ก็รีบมาสนามบินทันที เป็นเขาเสียอีกที่รู้สึกอ่อนเพลียมาก “ถึงที่พักแล้วค่อยนอนก็ได้ค่ะ สามีของมิลเหนื่อยแล้วเหรอคะ” “พี่ยอมแพ้มิล” รถตู้ของที่พักเข้ามาจอดตรงส่วนของโรงแรม แต่มิลลิจองเป็นที่พักติดทะเลไว้ เลยต้องใช้เวลาเดินไปอีก ขนาดว่าตอนนี้ตีห้า แต่ก็ยังมองเห็นความสวยงามของทะเล พนักงานของโรงแรมพาเดินไปตามสะพานไม้ที่พาไปยังที่พักเป็นหลังที่สร้างอยู่ในทะเล ก่อนที่จะหย
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่41 ความรักคือความเข้าใจ(จบ)
ยีนส์ขับรถหรูเข้ามาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ เพื่อส่งมิลลิลงก่อน ส่วนเขาก็ขับไปจอดในลานจอดรถ ก่อนจะเดินลงมาหาเธอที่ยืนรออยู่ พร้อมกับว่าที่พ่อตา ว่าที่แม่ยาย และพี่ชายสองคนของเธอ คนตัวสูงยอมรับว่าประหม่ามาก แต่ก็ไม่ได้ถึงกับว่ากลัวอะไรขนาดนั้น เขาเองก็เป็นลูกผู้ชายมากพอ ยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเคยทำไว้อยู่แล้ว เพราะงั้นไม่ว่าจะโดนอะไรเขาก็พร้อมจะยอมรับ ขอแค่อย่างเดียวอย่าให้เขาเลิกคบกับมิลลิ เพราะเป็นเรื่องเดียวที่เขาจะไม่ยอม “สวัสดีครับ”ยีนส์ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง และพี่ชายคนโตของมิลลิด้วยท่าทางปกติ ผิดกับสายตาของว่าที่พ่อตา ที่ดูเหมือนจะไม่พอใจเขามาก ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพียงแต่สบัดหน้าหนีเขา ไม่รับไหว้เขาเหมือนอย่างแม่ของเธอ “เข้าบ้านกันดีกว่า มิลพาพี่เขาเข้ามาเร็วลูก” มิลลิจับมือของเขา เดินเข้ามาในบ้านพร้อมกัน ตรงที่พ่อกับแม่นั่งรออยู่คือห้องรับแขกของบ้าน ยีนส์ทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับพ่อแม่ของมิลลิทันที ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว จากตอนแรกที่ไม่รู้สึกอะไร เจอแบบนี้เขาเองก็ต้องกุมมือเข้าหากันเพื่อลดอาการประหม่าของตัวเองตอนนี้ “เรื่องที่ผ่านมา แม่จะไม่พูดถึงมันนะ แต่หลังจากนี้
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่40 ด่านสุดท้าย
“แบบวันนี้ คือแม่พี่ชอบมิลหรือเปล่าคะ”มิลลิถามขึ้นตอนที่กลับมาถึงคอนโดของยีนส์แล้ว “ใช้คำว่าถูกใจเลยดีกว่า” เขาไม่ได้อวยเธอเกินจริง แต่การที่แม่เอ่ยปากชวนเธอไปชิมขนมที่ร้าน มันเป็นสัญญาณว่าแม่เขาถูกใจเธอมาก “แต่มิลก็อยากจะตีพี่เหลือเกิน รู้ว่ามิลชอบกินขนม ยังไม่บอกมิลอีกว่าแม่พี่เปิดร้านขนม” เธอทำหน้างอนเขาและทิ้งตัวนั่งลงตรงโซฟา โดยยีนส์ก็เดินเข้ามากอดเธอ ยกตัวเธอขึ้นนั่งบนตักของเขา ก่อนที่จะกดริมฝีปากลงไปบนกลีบปากนุ่มของเธอเบา ๆ “พี่กลัวมิลจะไม่อยากเจอแม่พี่ต่างหาก อีกอย่างตอนนั้นพี่ก็ยังไม่รู้ใจตัวเองด้วย หลังจากนี้พี่จะพาไปจนมิลเบื่อเลยดีไหมครับ” “ดีค่ะ มิลอยากเปิดร้านขนมมาตั้งนานแล้ว” “เรียนบริหารแต่ไปเปิดร้านขนมเหรอ” “ความชอบกับความฝันมันต่างกันค่ะ มิลเรียนบริหารเพราะเห็นพี่ชายคนโตเรียนค่ะ อีกอย่างเรียนจบมิลก็ต้องไปทำงานกับบริษัทของพ่อ” “แล้วไอ้โซลล่ะ มันเรียนวิศวะเครื่องยนต์นะ” “พ่อมีบริษัทผลิตยานยนต์ค่ะ พี่โซลตามพ่อไปทำงานตั้งแต่เด็ก ๆ เลยอยากเป็นอย่างพ่อ” “นี่พี่ตกถังข้าวสารเหรอเนี๊ยะ ต่อไปมิลต้องเลี้ยงพี่ด้วยนะ” “พี่รวยกว่ามิลอีกนะคะ เป็นลูกคนเดียวด้วย พี่นั่น
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่39 ถูกใจแม่
“พี่ไม่แปลกใจเลย ทำไมพี่ชายมิลถึงหวงมิลนัก” “ใช่ค่ะ เราห่างกันคนละปีกว่า ๆ เอง คลอดปุ๊บ แม่ก็ท้องปั๊บเลย” “อาทิตย์หน้าไปกินข้าวบ้านพี่บ้างสิ พี่อยากให้แม่กับพ่อพี่ได้รู้จักว่าที่ลูกสะใภ้” “พี่เคยพาแฟนเก่าเข้าบ้านหรือเปล่าคะ” ที่ถามไม่ใช่ว่าเพราะเธอโกรธหรอก เธอเองก็ทำใจเรื่องใจอดีตเขาได้แล้ว เพียงแต่ถามเพื่อจะได้ทำตัวถูกเวลาเจอหน้าพ่อกับแม่ของเขา “ไม่เคย ตอนนั้นพี่เพิ่งเรียนปีหนึ่งเองนะ ยังไม่คิดเรื่องนี้เลย” “….” “แต่ตอนนี้พี่คิดแล้วนะ พี่เป็นคนรักคนยากนะมิล ถ้าพี่รักแล้ว พี่ก็อยากจะคบกับเขาให้นานที่สุด” ยิ่งเขาพูด เธอก็ยิ่งเขินหน้าแดงจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็ไม่อยากจะคิดหรอกว่าเธอโชคดีแค่ไหน ที่ได้เป็นคนนั้นในใจเขา เรื่องของความรัก มันไม่ใช่อีกฝ่ายต้องเป็นฝ่ายโชคดีอย่างเดียว แต่มันคือการที่คนสองคนโชคดีทั้งคู่ต่างหากที่ได้มาเจอกัน ตอนนี้อยากจะบอกแฟนเก่าของเขาเหลือเกินว่าขอบคุณนะคะ ที่ทิ้งเขามาจนเจอกับเธอ 21.30 น. บรรยากาศในผับสุดหรูของพายุ ที่มีศักดิ์เป็นลุงของมิลลิ เธอไม่ค่อยได้มาที่นี่ นอกจากว่าจะมาพี่ชายหรือคนเป็นพ่อ เวลามีงานฉลองอะไร ครอบครัวของเธอมักจะเลือกมาฉลองกันที่นี่
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่38 คลั่งรัก
“กว่าครอบครัวมิลจะยอมรับพี่ กระดูกพี่ไม่หักไปก่อนเหรอ” “หักไม่ได้คะ มิลไม่ยอมหรอก ว่าแต่….” “แต่อะไร?” “ว่าแต่มีตรงไหนให้พ่อมิลทำพี่ได้อีกบ้างค่ะ หน้าโดนแล้ว ขาโดนแล้ว งั้นหลังได้ไหมคะ” “มิลลิ”เสียงทุ้มเรียกชื่อเธออย่างไม่เชื่อ ตอนแรกเขาก็คิดว่าเธอพูดเล่น แต่ทำไมท่าทางเธอตอนนี้ถึงดูจริงจังขนาดนี้ “คิก คิก มิลพูดเล่นค่ะ เหลือด่านสุดท้ายแล้วนะคะ” มิลลิเข้าไปออดอ้อนแฟนหนุ่ม ตอนนี้ที่พวกเธอนั่งอยู่ท่ามกลางสายตาของเพื่อนสนิทมิลลิสองคน ตรงใต้ตึกคณะบริหาร ทำให้เพื่อนสองคนนั่งมองเธอด้วยสายตาหมั่นไส้ “งั้นมิลก็ต้องปลอบใจพี่ด้วยนะ ดูสิ”เขาเอียงหน้าให้เธอดูรอยแผลตรงมุมปาก คนตัวเล็กหันซ้าย หันขวา ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปเบา ๆ อย่างเอาใจ “แหวะ!!! อีมิล กูจะอ้วก” คาเทียร์มองบนทนความคลั่งรักของคู่นี้ไม่ไหว ต้องทำท่าอ้วกออกมา โดยมีปลายฝนนั่งหัวเราะอยู่ข้าง ๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่สนใจพวกเธอสักนิด ยังคงนั่งออดอ้อนกันอยู่แบบนั้น ราวกับว่าโลกนี้มีเพียงสองเรา “ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ยีนส์จะเป็นคนคลั่งรักขนาดนี้”ปลายฝนพูดขึ้นขณะเดินไปเรียนวิชาช่วงเช้า “ไม่ใช่แค่พี่ยีนส์หรอก อีเพื่อนตัวดีของเราก็น้อยห
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่37 ด่านที่สอง
ยีนส์ทำสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เขาเดินลงมาส่งเธออย่างไม่เต็มใจ เมื่อเห็นสีหน้ายียวนของไอ้เพื่อนเวร เขาก็ชักสีหน้าใส่มันทันที “ทำไมมึงทำหน้าบูดแบบนั้นล่ะว่ะ” โซลแซวด้วยรอยยิ้มขบขัน เขารู้ว่ามันไม่เต็มใจจะให้น้องสาวเขากลับ ยอมรับว่าที่มารับมิลลิ ก็เพราะเขาอยากแกล้งมันโดยตรง หมั่นไส้มันที่เคยทำกับน้องเขา แล้วมาดี๊ด๊าเมื่อน้องเขาให้อภัยมันง่าย ๆ “ไอ้เวร มึงเอาคืนกูที่น้องมึงให้อภัยกูใช่ไหม” “ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!”โซลหัวเราะเสียงดัง ไม่อยากเชื่อว่ามันจะอ่านใจเขาออกขนาดนี้ “สัด!!! กูขอแช่งให้มึงโดนบ้างเวลามึงมีความรัก มึงคอยดู” “แม่ง!!! แช่งเป็นเด็ก ๆ แต่กูคงไม่มีวันนั้นว่ะ ขอโทษด้วยนะ เพราะคนอย่างกูไม่รักใครง่าย ๆ เหมือนมึงหรอก” มิลลิยืนมองพี่ชายกับแฟนยืนเถียงกันแบบเด็ก ๆ แล้วก็ส่ายหัวออกมา ดูท่าว่าเธอจะต้องเจอแบบนี้ไปตลอด เพราะสองคนนี้ดูเป็นคนไม่ยอมใครทั้งคู่ “ไปได้แล้วค่ะ”เธอตัดบทก่อนจะขึ้นไปรอบนรถคนเป็นพี่ชาย มองเห็นสองคนยังยืนเถียงกันต่อ จนเธอต้องเปิดกระจกตะโกนเรียกพี่ชายให้ขึ้นรถได้แล้ว “เตรียมจะบอกพ่อกับแม่เมื่อไหร่” ระหว่างที่นั่งบนรถ พี่ชายก็ถามเธอถึงเรื่องนี้ แต่ก็เป็นเ
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่36 ห้ามไม่ได้แล้ว(Nc++)
ปึก! ปึก! ปึก! ปึก! เสียงตอกอัดเข้าออกรุนแรงอย่างดิบเถื่อน จนร่างเล็กโยกโคลงตามแรงกระแทกนั้น เธอต้องเอามือขึ้นเกาะบ่าเขาไว้ เล็บจิกเกร็งตรงผิวเนื้อเขาจนเลือดซิบ ใบหน้าสวยเหยเก หลับตาคราญครางเสียงดังด้วยความเสียวซ่าน ทุกจังหวะการกระแทกที่เพิ่มระดับความแรงขึ้นเรื่อย ๆ ตามความกระสันที่พุ่งสูงขึ้น เหงื่อเม็ดโตผุดพลายบนใบหน้าหล่อเหลา กรามหนาขบเข้าหากันแน่นทุกครั้งที่ร่องรักของเธอตอดรัดเอ็นร้อนของเขาแรง ๆ รัว ๆ “อ๊าสส ตอดแรง พี่เสียวหัวมากเลยครับ” เสียงทุ้มครางกระเส่า พร้อมคำพูดหวานหู ที่เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน ยิ่งมาพูดเวลานี้ ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านขึ้นถึงขีดสุด ร่างหนายังคงขยับโยกไปมาอย่างไม่ลดระดับความแรง มือหนาเอื้อมไปบีบเค้นอกอวบของเธอไปด้วย “มิลไม่ไหวแล้วค่ะ อื้อ~ อ๊าสส” มิลลิสะบัดหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่าน ร้องครางเสียงดัง ก่อนที่เธอจะกระตุกตัวเกร็งปลดปล่อยออกมาทันที “อร้ายย”เมื่อเห็นเธอเสร็จแล้ว ยีนส์ก็เร่งความเร็วถึงขีดสุด กระแทกเข้าออกถี่ ๆ แรง ๆ ก่อนที่เขาจะแตกพร่า ฉีดอัดน้ำรักเข้าไปในร่องรักของมิลลิจนหมด “อึก อ๊าส”ครวญครางออกมาอย่างสุขสม ยีนส์แช่เอ็นร้อนเอาไว้ ไม่ได้ถอดอ
กลลวงรักวิศวะร้าย ตอนที่35 ไม่ไหวบอกไหว(Nc++)
เมื่อประตูคอนโดเปิดออก ยีนส์ก็ผลักคนตัวเล็กติดผนังทันที แววตาคมเต็มไปด้วยเปลวเพลิง ร่างกายเครียดเกร็งไปหมดทุกส่วน บางอย่างที่แข็งขืนอยู่นาน ยิ่งทวีความต้องการมากขึ้น ริมฝีปากหนาก้มลงจูบดูดดื่มกับริมฝีปากอวบอิ่ม ส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อน เกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก รสจูบแผดเผาร่างกายมิลลิจนร้อนรุ่มไปหมด ใจเต้นเสียงดังโครมคราม มันแตกต่างจากจูบทุกครั้งที่ผ่านมา นอกจากความเร่าร้อนแล้ว ยังเต็มไปด้วยความดุดัน ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร มือเล็กยกขึ้นเกี่ยวคอแกร่ง เมื่อถูกความกระสันเสียวเล่นงานไม่หยุด จนร่างกายอ่อนปวกเปียกยืนทรงตัวแทบไม่ได้ มือหนาของคนตัวสูงยกขึ้นบีบสะโพกสวยอย่างจงใจ เขาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ของคนตัวเล็ก ก่อนจะมาเจอกับก้อนกลมด้านหน้าสองลูก ที่เขาออกแรงบีบเค้นมากกว่าปกติ ริมฝีปากก็ยังดูดดึงกันอยู่อย่างนั้น “อืม”เสียงทุ้มครางออกมาอย่างถูกใจ ก่อนจะผละริมฝีปากออกไป“พี่เจ็บจังเลยครับ” “ให้มิลทำยังไงคะ”รอยยิ้มกรุ่มกริ่มที่ส่งมา ทำให้เธอเขินอาย หน้าแดงก่ำ ช่วงริมฝีปากไม่สามารถหุบยิ้มได้ “มิลอยากทำยังไงกับพี่ครับ” “มิลอยากทำแผลให้พี่ค่ะ”ยีนส์กรอกตามอ
