บทที่ 32 ข้าต้องการชีวิตเจ้า (1)

สองเดือนก่อนหน้า

หลงโหย่วอี้หมดสติหลังจากยึดบัลลังก์มาได้เป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือน ระหว่างที่บัลลังก์มังกรไม่อาจจัดสรรได้อย่างลงตัว ทุกคนจึงรอให้เขาคืนสติ

ทว่าบ้านเมืองไม่อาจขาดผู้นำ เพราะไทเฮาไม่มีส่วนรู้เห็นต่อการกระทำของฮ่องเต้องค์ก่อน เหล่าขุนนางจึงเห็นพ้องให้ไทเฮาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้พระองค์ใหม่ชั่วคราว

ไทเฮาจึงกัดฟันประคองบัลลังก์รอจนกว่าโอรสเพียงหนึ่งของตนจะฟื้น ช่วงเวลาที่หลงโหย่วอี้หมดสติ บรรดาโอรสของเหล่าสนมจึงร่วมมือกันหมายช่วงชิงบัลลังก์

แต่ถึงแม้หลงโหย่วอี้กลายเป็นองค์ชายนิทรา เขาก็ยังมีองครักษ์ผู้ภักดีอย่างเฉินกงคอยคุ้มกัน อีกอย่างตรากิเลนเพลิงก็สามารถควบคุมเหล่าทหารได้ทั้งกองทัพ

ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีผู้ใดกล้าล่วงเกินไทเฮา และจำใจต้องรอฮ่องเต้พระองค์ใหม่อย่างยอมจำนน

“อี้เอ๋อร์ ฟื้นแล้วหรือลูก” ไทเฮาผู้งามสง่า บัดนี้ใบหน้าดูซูบตอบลงไปมาก พระนางเทียวไปเทียวมาตำหนักของหลงโหย่วอี้ทุกวัน เพราะต้องสูญเสียโอรสเนื่องจากศึกสายโลหิตไทเฮาก็ยิ่งตรอมใจ

“เสด็จแม่” เสียงทุ้มแหบพร่าสั่นเครือ

ไทเฮาเหลียวไปสั่งการ “เอาน้ำม