8

EP8 - กลสวาท คุณชายมาเฟีย (แบล็ค)

“อะไรของพี่คะ”

“เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องไปส่งเธอกลับหอ”

“แล้วพี่ละคะ จะไม่ไปโพยาบาลจริงๆเหรอ”

“หมอเพิ่งตรวจเสร็จไง จะไปทำไมอีก”

“งั้นพี่ก็นอนไปเลยซิคะ เดี๋ยววาอยู่เป็นเพื่อน เผื่อพี่ไข้ขึ้น”

“เธอกลับไปเถอะ ที่นี่อันตราย”

สุดท้ายเอวทก็ออกจากโกดังนั่นมาพร้อมลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มเพื่อกลับหอ

“พี่คะ พี่แบล็คไม่ไปโรงพยาบาลแบบนี้จะไม่เป็นอะไรเหรอคะ” เอวาเอ่ยกับลูกน้องคนสนิทของมาเฟียหนุ่มในขณะที่เขากำลังขับรถพาเธอกลับไปส่งที่หอ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณหมอเอเป็นหมอประจำตัวนายมานาน ดูแลนายไม่ให้อันตรายได้ครับ”

“แต่นั่นแผลถูกยิงนะคะ”

“ครับ นายไม่ค่อยอยากให้คุณผู้หญิงเป็นกังวลมากด้วยครับ เลยไม่อยากให้ใครรู้เยอะ”

“อ่อ”

“คุณเอวาก็อย่าเพิ่งบอกคุณหนูพิงค์นะครับ”

“อ่อ ไม่บอกหรอกค่ะ”

เอวาคิดในใจว่าจะให้บอกยังไง หากบอกไป พิค์ต้องรู้แน่ๆว่าเธออยู่กับพี่ชายตัวเองจนดึกดื่นแบบนีิ้

หลังจากกลับมาถึงหอ เอวาเดินวนไปวนมา มือพรางถือโทรศัพท์กำลังคิดว่าจะโทรไปหาแบล็คดีหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาอาจจะพักผ่อนและหลับสนิทไปแล้ว เธอไม่ควรกวนเขา

เช้า

เอวาที่เตรียมทำเรื่องเพื่อขอพักการเรียนชั่วคราวก็เตรียมตัวมาแต่เช้าเพื่อติดต่องานทะเบียน เธอได้ข่อมูลเพื่อตัดสินใจในการหยุดพัก ก่อนที่จะเดินออกมาที่ด้านหน้าตึกคณะและเห็นพิงค์ที่เพิ่งมาเรียนโดยที่มีรถคันหรูมาส่ง

“เอวา”

เอวาขมวดคิ้วไม่น้อยเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มเดินลงจากรถด้วยท่าทางนิ่งๆพรางถือของมาส่งพิงค์ทั้งที่เมื่อคืนเขาถูกยิงจนเดี้ยงนอนหมดแรงอยู่บนเตียง แต่ทำไมเช้านี้เขากลับดูปกตินัก

“นึกว่าขับรถมาเอง”

“พิงค์ไม่ค่อยสบายน่ะ เลยให้เฮียมาส่ง”

“อ่อ”

“เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วโทรหาเฮียนะครับ”

“ค่ะ ถ้าเฮียไม่ว่างเดี๋ยวหนูให้คนขับรถคุณพ่อมารับก็ได้” พิงค์เอ่ย

“ยังไงก็โทรหาเฮียก่อนครับ”

“ค่ะ หนูถือของเองค่ะเฮีย อ๊ะ!”

พิงค์ที่รับหนังสือจากมือพี่ชายแต่กลับหลุดมือจนมาเฟียหนุ่มต้องก้มตัวทันทีเพื่อคว้าหนังสือ นั่นทำให้เขาแสดงสีหน้าไม่ดีออกมาจนเอวาสังเกตุได้

“หนูไปเรียนก่อนนะคะเฮีย”

“โอเคครับ”

แบล็คที่ค่อยๆเดินนิ่งๆกลับขึ้นรถไปทันที มันทำให้เอวามองตามเขาจนกระทั่งขับรถออกไป ตอนนี้ในหัวสมองเธอมีแต่ภาพสีหน้าที่ไม่ค่อยดีของมาเฟียหนุ่มวนเวียนจนเรียนไม่ได้

ขาเรียวกึ่งเดินกึ่งวิ่ง เมื่อเธอแยกกับพิงค์ที่คลาสเรียนแรก และออกจากมหาลัยทันทีก่อนจะมาหยุดที่หน้าคอนโดหรูของมาเฟียหนุ่ม เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นรถคันนึงกระจกใสจนเห็นคนขับ เธอจำได้ว่านั่นคือหมอเอที่เป็นคนทำแผลให้แบล็คเมื่อคืนที่โกดัง หลังจากนั้น เธอติดต่อที่เคาท์เตอร์และที่นั่นก็จำเธอได้เพราะเป็นคนที่มาเฟียหนุ่มอนุญาตให้ขึ้นไปพร้อมคีย์สำรองตลอดเวลา แต่เอวากลับไม่ได้รู้ตัวแถมยังงงว่าทำไมเธอถึงได้คีย์ห้องเขาง่ายๆ ทั้งที่คอนโดราคาแสนแพง แต่ทำไมอนุญาตอะไรง่ายๆแบบนี้

เมื่อเข้ามาด้านใน เอวาเดินไปรอบๆปรากฏว่าแบล็คอยู่ที่นี่จริงๆ เธอเห็นกระเป๋าเงินใบเรียบหรูของเขาวางอยู่พร้อมปืนอีกกระบอกและสมาร์ทคีย์รถหรู

เมื่อเห็นว่าไม่มีร่างแกร่งของมาเฟียหนุ่ม เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะเห็นร่างแกร่งที่ปลดกระดุมเสื้อสีดำสนิทถึงกลางอกพรางหลับ

เอวาค่อยๆก้มหน้าลงไปมองใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่มใกล้ๆ

“อ๊ะ!”

“จะปล้ำฉันหรือไง”

มาเฟียหนุ่มที่ถือสิสาสะกอดหญิงสาวลงมาจนนอนบนเตียงก็เอ่ยขึ้น

“เปล่่าสักหน่อยค่ะ”

“แล้วเธอมาทำไม”

“วาเห็นพี่ทำท่าเหมือนเจ็บตอนที่พิงค์ทำหนังสือหล่น อีกอย่างวาเห็นหมอเอเพิ่งออกจากคอนโดพี่ด้วย แผลฉีกเหรอคะ หรือเป็นอะไรคะ”

“เป็นห่วง?”

“แสดงว่าพี่แผลฉีกจริงๆด้วย ขอวาดูหน่อย”

“จะดูทำไม”

“เจ็บมากมั้ยคะ”

“ถ้าฉันบอกว่าเจ็บ เธอจะทำยังไง”

“เดี๋ยววาเอายาให้กินค่ะ”

“ฉันมีหมอส่วนตัวคอยจัดยาให้อยู่แล้ว”

“พี่จะเอาอะไรคะ”

“อยู่กับฉันก่อน”

“ค่ะ”

ตลอดทั้งบ่าย เอวาท่าไม่ได้มีสถานะแฟนหรืออะไรกับมาเฟียหนุ่ม กลับนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่างยิ่งกว่าแฟนเสียอีก

“พี่อักเสบแผลมั้ยคะ”

“อืม”

“ตัวร้อนจัง”

เอวาที่พยายามจะเช็ดตัวให้มาเฟียหนุ่มก็ต้องหน้าแดงเมื่อช่วยเขาถอดเสื้อออกจนหมด ร่างแกร่งขาวเนียนมัดกล้ามเนื้อลอนสวยนั่นได้รับการดูแลเป็นอย่างดี

“ถ้าเธอยังไม่เลิกมองหน้าท้องฉัน ฉันจะเอาหน้าไปมองหน้าท้องเธอใกล้ๆบ้างนะ”

“อะ..อะไรคะ”

“อยากกินยา อยากหายไวๆ”

“เดี๋ยววา อ๊ายยยยย”

มาเฟียหนุ่มอุ้มหญิงสาวขึ้นก่อนพาเธอคร่อมตัก ไหล่ข้างที่เจ็บยังคงระบมหนัก เขารั้งใบหน้าของเธอก่อนจะกดจูบอย่างดูดดื่ม

“ไหนพี่บอกจะกินยาไง”

“เธอไงยาฉัน ตอนแรกจะนอนเป็นผักนึ่งอยู่แล้ว ได้กลิ่นเธอแล้วฉันตั้งสู้ไปหมดเลย”

“พะ..พี่แบล็ค อื้อออ”

แรงจูบนั้นเหมือนกระชากวิญญานออกจากร่างของหญิงสาว ความสัมพันธ์นี้ที่ไม่มีใครรู้ ว่ากำลังเกิดบางอย่างกับคนสองคนขึ้น และจุดเริ่มต้นที่แทบไม่มีใครรู้ว่าทำไมมาเฟียหนุ่ม ถึงตามติดหญิงสาวที่เป็นเพื่อนของน้องสาวตัวเองแบบนี้

“เธอเป็นของฉัน”

“ว่าไงนะคะ อื้อออ วาไปเป็นของพี่ ตะ…ตอนไหน”

“อืมมมม”

จู่ๆมาเฟียหนุ่มก็ชะงักเมื่อถูกมือเล็กกุมเข้าที่จุดยุทธศาสตร์

“ถ้าเธอบีบไข่ฉัน ฉันจะกระแทกเธอให้หมดลูกพังเลยคอยดู”

“พี่ปล่อยวาก่อนซิ”

“ไหนๆก็จับแล้ว เอาซิ เอาให้ถนัดมือ!”

“ว๊ายยยพี่แบล็ค ทะลึ่ง!”

เอวาที่ถูกแบล็คกระชับมือเข้าที่เป้าจนจับเข้ากับมังกรตัวโตที่แข็งตระหง่านก่อนเธอจะดีดตัวลุกขึ้น

“นึกว่าจะแน่”

“ทำไมพี่ทะลึ่งแบบนี้คะ งั้นวากลับแล้วจริงๆนะ”

“เป็นห่วงถึงขั้นกับต้องหนีเรียนมาดูแบบนี้ เธอจะกลับเลยได้หรือไง”

“วาไม่ได้หนีเรียน แต่วาจะดรอปแล้วต่างหาก”

“มานั่งนี่”

“ทำไมคะ”

“มาเถอะ จะคุยด้วย”

เอวายอมเดินไปนั่งใกล้ๆแบล็คอีกครั้งแต่สายตาก็ยังรงมองต่ำลงไปที่เป้าตุงๆของเขาไม่หยุด

“เลิกมองเป้าฉันได้แล้ว หรืออยากเล่นมังกรฉัน จะได้พาออกมาให้เล่น”

“เปล่าสักหน่อย”

“บอกสาเผตุฉันมา ว่าทำไมเธอต้องดรอปเรียน”

“จะรู้ไปทำไมคะ”

“ถ้าเธอลีลาไม่ตอบอีกที ฉันจะเอาเธอให้ฟ้าเหลืองแล้วนะ”

“!!!!!!!!”