7

EP7 - กลสวาท คุณชายมาเฟีย (แบล็ค)

“หื้มว่าไง”

“พะ..พี่แบล็ค”

เอวาที่กำลังถูกมาเฟียหนุ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอ กลิ่นหอมอ่อนๆในแบบของผู้ชายจากตัวของเขาทำให้เธอทำตัวไม่ถูก แม่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่แบล็คถึงตัวเธอแบบนี้ก็ตาม

“ว่าไง เราทำเรื่องนั้นกันเลยดีมั้ย”

“ไม่ได้ค่ะ อื้ออออ”

“โอ๊ยเอวา!!”

มาเฟียหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆเอวาก็กัดเข้าที่ใบหูของเขาในขณะที่เขากำลังสูดกลิ่นหอมจากร่างกายของเธอ

“ก็ไม่ยอมหยุดนี่คะ”

“เป็นหมาหรือไง”

“ปล่อยเลย”

“หิวมั้ย” จู่ๆแบล็คก็เอ่ยถามขึ้น

“หิวค่ะ พี่จะพาไปเลี้ยงข้าวเหรอคะ”

“ถ้าไม่เลี้ยงจะถามทำไม ดูเวลาด้วย ป่านนี้แล้ว”

รถคันหรูขับออกตากคอนโดโดยที่มีหญิงสาวนั่งหน้าราวกับตุ๊กตาหน้ารถ

ไม่นานรถหรูก็มาจอดที่ร้านก๋วยเตี๋ยวไม่ห่างจากหอของเอวามากนัก

“พี่แบล็คกินได้มั้ย”

“ฉันไม่ใช่รนกินยากขนาดนั้น สั่งมาเลย เหมือนเธอนั่นแหละ”

“ค่ะ”

ครืด ครืด ระหว่างที่กำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวได้ไม่ถึงสองคำ โทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น

“เดี๋ยวฉันไปรับโทรศัพท์แปปเดี๋ยวมา”

“ตามสบายค่ะ” เอวาเอ่ยก่อนนั่งกินต่อ ทางด้านมาเฟียหนุ่มที่รับสายสำคัญก็เดินออกไปคุยห่างจากร้านไม่มากเพราะก็ไม่ต้องการให้ใครได้ยินบทสนทนานี้

“ร้านไม่มีเก้าอี้เลย อยากนั่งกับคนสวยโต๊ะนี้จัง”

ขายหนุ่มวัยรุ่นสองคนท่าทางไม่เป็นมิตรมองเอวาด้วยสายตาลามก เดินเข้าไปหาเรื่องจะลวนลามเอวาที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยว ร้านนี้เป็นร้านริมทางเล็กๆมีโต๊ะแค่ไม่เยอะ และมันก็เริ่มค่ำมากๆ

“มีคนนั่งแล้วค่ะ” เอวาเอ่ย

“พี่อยากนั่ง หรือขอนั่งตักได้มั้ยละ” ชายคนแรกเอ่ย

“นี่!!!”

“ไอ้พวกนี้ อย่ามาวุ่นวายกับแม่หนูนี่นะ” ป้าเจ้าของร้านเอ่ย

“หุบปากไปเลยป้า!”

ซ่า!!!! เอวายกแก้วน้ำสาดใส่หน้าชายคนนั้นก่อนที่เขาจะนิ่งแล้วกดมือเอวาลงกับโต๊ะแล้วเอ่ยขึ้น

“ซ่าแบบนี้คงจะเด็ดดีนะ!!”

“ปล่อย!!!” เอวาที่พยายามจะสะบัดมือออกเพราะถูกชายคนนั้นจับจนเริ่มแดงช้ำ

ทางด้านมาเฟียหนุ่มที่หันมาเห็นเหตุการณ์ก่อนจะสบถและวางสายสำคัญที่กำลังคุย

“แม่งเอ้ย”

ขาแกร่งก้าวนิ่งๆเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะ เอวาที่ถูกกระชากอยู่เธอก็เบิกตากว้างเมื่อจู่ๆมีมือขาวเห็นนาฬิกาแบรนด์หรูราคา7หลักนั่นกระชากมือของชายที่กำลังหาเรื่องเธอออกจึงรู้ทันทีว่าแบล็คเดินกลับมาแล้ว

“ทำกูเสียอารมณ์จริงๆ”

“โอ๊ยยยย!!!!!!!!!!!”

มาเฟียหนุ่มกระชากมือของชายอันธพาลนั้นออกก่อนวางมือของชายคนนั้นแบคว่ำกับโต๊ะ ก่อนตะเกียบที่เขาใช้กินก๋วยเตี๋ยวอันนึงจะถูกหยิบแล้วปักลงเต็มแรงกลางฝ่ามือจนเลือดพุ่งทะลุเรื่อถึงด้านล่าง

“อย่าเสือกเอามือสกปรกมาแตะคนของกู!”

พูดจบมาเฟียหนุ่มก็วางเงินค่าก๋วยเตี๋ยวก่อนจูงมือเอวาออกจากร้านไปขึ้นรถ

“เจ็บมากมั้ย” เขาเอ่ยเมื่อเห็นแขนเธอเป็นรอยแดงช้ำ

“นิดหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะที่พี่ช่วยวา”

“เดี๋ยวฉันพาไปกินอย่างอื่นแทนแล้วกัน”

“ไม่เป็นไรค่ะ วากลับหอเลยดีกว่า เห็นพี่รับสายคงจะมีธุระ เดี๋ยววากลับเลยดีกว่า”

“กินข้าวกับฉันก่อน”

สุดท้ายแบล็คก็พาเอวามาที่โกดังริมน้ำ ซึ่ฃเขาบอกจะพาเธอไปกินข้าว แต่พามาที่แบบนี้จะไปกินข้าวที่ไหน

“พี่พาวามาที่นี่ทำไมคะ”

“ฉันมีงานสำคัญต้องทำ และจะกินข้าวกับเธอด้วย”

“คะ??”

“ตามมาเถอะ”

หญิงสาวเดินตามมาเฟียหนุ่มเข้าด้านในซึ่งมันมีแต่ลังไม้หน้าตาแปลกๆเยอะมาก ราวกับในหนังที่เขาค่าอาวุธสงครามแบบนั้น ก่อนตะเดินตรงผ่านเข้าไปที่ออฟฟิศและไปถึงริมน้ำ ซึ่งเหมือนกับคนละโลกหับด้านในโกดัง

“เธอไปนั่งรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันตามไป”

“ค่ะ”

“เชิญทางนี้ครับคุณเอวา” ลูกน้องคนสนิทของแบล็คเอ่ยขึ้น

“รู้จักวาด้วยเหรอคะ?”

“รู้ครับ เชิญที่โต๊ะอาหารดีกว่าครับ เดี๋ยวนายตามไปคาับ”

เอวาที่นั่งที่โต๊ะอาหารโดยที่บนโต๊ะมีอาหารจัดวางไว้เรียบร้อย ไม่อยากจะเชื่อว่ามีแต่ของโปรดเธอทั้งนั้นเลยจริงๆ แต่ไม่นานก็เหมือนสวรรค์แกล้ง เสียงปืนดังขึ้นจากด้านหน้าโกดัง ทำให้ลูกน้องคนสนิทของแบล็ครีบสั่งลูกน้องคุ้มกันเอวาทันที

“คุ้มกันคุณเอวาไปที่ห้องพักนายด้านในเร็ว!!”

“ครับ!!”

“มะ..มันเกิดอะไรขึ้นคะ” เอวาเอ่ยพรางมองซ้ายมองขวาอย่างระวัง

“ผมยังไม่ทราบครับ คุณเอวารีบไปหลบที่ห้องนายก่อนครับ เดี๋ยวผมจะไปดูนายก่อน ถ้าคุณเอวาเป็นอะไรไป นายเอาพวกผมตายแน่”

เอวาที่ถูกพาตัวไปที่ห้องพักขนาดใหญ่มีหลายส่วนราวกับบ้านขนาดย่อมก่อนจะมองไปมาอย่างระแวง เธอรออยู่ที่นั่นจนรอไม่ไหวจึงเดินออกไปดูด้านนอกเมื่อเห็นว่าเสียงปืนเงียบไป

“ไปไหนกันหมด”

“เฮ้ยนั้นใครวะยิงให้หมด!!”

“กรี๊ดดดด!!!”

“เอวา!!!!”

ปัง!!! ปัง!!!! เสียงกระสุนสองนัดดังขึ้นก่อนที่จะเห็นมือปืนที่จะยิงเธอล้มลงโดยที่เธอถูกมาเฟียที่มาทันเวลากระชากไปหลบที่ด้านหลังของเขา

“ออกมาทำไม!”

“พี่แบล็ค!!!!”

“เธอนี่มัน…”

“แขนพี่เลือดออกเต็มเลย ทะ…ทำยังไงคะ”

“พานายเข้าห้องเร็ว!!”

แบล็คถูกพาเข้าห้องพัก ก่อนนอนพิงหลังกับเตียงโดยที่แขนเลือดไหลทะลักไม่หยุด

“ตะ..ต้องทำยังไง วาต้องทำยังไงคะ เลือดพี่ไหลไม่หยุดเลย”

เอวาที่ร้อนลนเมื่อเห็นมาเฟียหนุ่มบาดเจ็บเพราะช่วยเธอ เสื้อถูกถอดออกจนเผยร่างแกร่ง เหงื่อที่ผุดออกมาทั่วใบหน้าและลำตัวเพราะเขาเริ่มเสียเลือด

“อย่าดู”

“แต่เลือดพี่ออกเต็มเลย วาทำอะไรได้บ้าง พี่ไปหาหมอมั้ยคะ” แบล็คที่พยายามปิดตาของเอวาเพราะไม่อยากให้เธอเห็นแผลที่เขาถูกยิง

“ไม่เป็นไร ทำแผลหน่อยก็หาย เธอไม่ต้องตกใจไป”

“แต่….”

“ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก”

ไม่นานหมอถูกตามตัวมาก่อนะริ่มทำแผลมห้มาเฟียหนุ่ม โชคดีที่กระสุนไม่ฝังใน แค่ก็ทำแขนเนื้อเปิดจนต้องเย็บเช่นกัน

“คุณแบล็คพักผ่อนเลยครับ ผมฉีดยาให้แล้ว คืนนี้อาจจะมีไข้สักหน่อย ระวังอย่าขยับแขนมากนะราับเดี๋ยวแผลจะฉัก”

“อืม”

เอวาที่ยืนมองด้วยสายตากังวลก็ทำให้มาเฟียหนุ่มกดยิ้ม

“เป็นห่วงหรือไง”

“เป็นห่วงค่ะ”

“แค่นี้ ฉันก็อยากจะหายแล้ว”