บทที่ 38 จำต้องห่างไกล

บทที่ 38 จำต้องห่างไกล

เมื่อเจอคำกล่าวของบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ภรรยา เว่ยเฟยหลงจึงไม่มีสิ่งใดต้องกล่าวอีก

“ส่วนท่าน องค์ชายสาม ในเมื่อท่านกล่าวขึ้นมาว่าในเวลานี้ฝ่าบาทล้มป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ ท่านเองควรจะเตรียมแผนรับมือได้แล้วนะเพคะ เมื่อไหร่ที่องค์ชายใหญ่ขึ้นตำแหน่งนั้น ท่านและพระสนมเสียนเฟยย่อมเป็นบุคคลลำดับแรก ๆ ที่จะถูกกำจัดต่อจากองค์ชายรอง”

เว่ยอิ้งเหมยกล่าวขึ้น หากคาดเดาไม่ผิด ทางฮองเฮาและองค์ชายใหญ่เริ่มลงมือแล้ว คงกลัวว่าพี่ชายนางจะเล่นงานเอาน่ะสิ แต่หารู้ไม่ว่าในเวลานี้กองกำลังที่เก็บซ่อนไว้โดนกองทัพเฟยหลงที่ปลอมเป็นโจรป่าทำลายแทบหมดสิ้นแล้ว

“เรื่องนั้นข้าคิดไว้แล้วเช่นกัน แต่ในเมื่อข้าคือองค์ชายแคว้นหลาน หากข้าหนีความวุ่นวายไปเช่นนี้ คนที่เดือดร้อนที่สุดไม่ใช่ตัวข้าหรือเสด็จแม่ แต่เป็นชาวบ้านและประชาชนแคว้นหลาน ไม่ว่าจะเกิดสงครามระหว่างแคว้นหรือภายในแคว้น คนที่โดนผลกระทบมากที่สุดคือประชาชนและชาวบ้าน นี่คือสิ่งที่ข้าไม่ต้องการ”

“แล้วพระองค์จะทำอย่างไรพ่ะย่ะค่ะ” ฟ่านจือหานเอ่ยถาม

“ข้ายังหาทางออกไม่ได้เลยจื่อหาน ไม่ว่าอย่างไร ข้าต้องทำให้เสด็จพ่อหายป่วยเสียก่อน เสด็จพ่อคงมีคำ