คนเมาก็คือคนเมา

ไม่ได้อยากฉวยโอกาสไปห้องคนเมา แต่แขนของคนตัวเล็กเกาะเขาแน่นหนึบไม่ยอมปล่อยเลยแม้สักวินาที

"ผมต้องขับรถนะ"

ชายหนุ่มปรายหางตามามองคนเมาที่ถึงจะนั่งเบาะข้างๆ เขาแต่แขนยังคงเกาะเกี่ยวไม่ไปไหน แล้วแววตาที่มองนั่นคืออะไร ทำไมถึงได้หวานเยิ้มราวกับอยากจะกลืนกินเขาทั้งตัว

"รู้ตัวไหมคะว่าหล่อมาก"

ริมฝีปากอิ่มสวยเอ่ยชม ส่วนมือเรียวก็เลื้อยขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าด้านข้างของเขาอย่างพินิจพิจารณา ชายหนุ่มพยายามบอกตัวเองว่าคนเมา ก็คือคนเมา อย่าไปถือสาหาความ แต่ทำไมนะ ทำไม หัวใจของเขามันดันเต้นถี่แรงไปกับทุกการกระทำ มิหนำซ้ำยังอยากให้เธอลูบไล้ไปนานๆ ดูท่าเขาจะเป็นเอามากแล้วจริงๆ

"ร้อนจัง"

นั่งไปสักพักคนเมาก็เริ่มออกอาการ เดี๋ยวก็หนาวจนเขาต้องผ่อนแอร์ลง พอผ่อนแอร์ลงสักพักก็บอกว่าร้อนขึ้นมา สรุปว่าเธอร้อนหรือหนาวกันแน่ เขาเองก็เริ่มสับสนแล้วเหมือนกัน นั่งไปไม่นานคนข้างๆ ก็เริ่มถอดเสื้อแขนยาวตัวนอกออกจนเหลือเพียงเสื้อเชิ้ตด้านใน ซึ่งเขาคิดว่าน่าจะจบแค่นั้น แต่ที่ไหนได้เธอยังคงวุ่นวายกับเสื้อตัวใน กระดุมที่กลัดเอาไว้เริ่มโดนปลดออกทีละเม็ดจนเผยให้เห็นเนินอกรำไร หากยังปล่อยให้เธอทำต่อไป มีหวังเสื้อเชิ้ตตัวในคงได