Share

บทที่ 67

last update Last Updated: 2025-11-03 12:44:26

ครั้นได้ว่าวสีหวานมาเป็นเพื่อนเล่น ธาดาก็พามันไปเริงลมสองวันติด แล้วก็หยุดพักไป

เพียงแต่วันนี้เป็นวันพิเศษ เขาอยากพาว่าวตัวน้อยไปสัมผัสท้องฟ้าอีกครั้งให้คลายเหงา หยิบรองเท้าขึ้นสวมเตรียมออกจากบ้าน สวนฝั่งตรงข้ามก็เห็นมีรถบรรทุกขนเหล็กเส้นและวัสดุก่อสร้างเบี่ยงท้ายเข้ามาจอด จากตั้งใจจะตรงไปยังสนามกีฬาของหมู่บ้าน นายแพทย์ธาดาก็เปลี่ยนเป้าหมายเดินมาในสวนของเจนภพแทน

“ทำอะไรวะ”

พี่ชายของจิลลากลอกตามองบน เสือกไปทุกเรื่องสิท่าน แต่เพราะมันเป็นเรื่องดีๆ ก็เลยเปิดปากเล่าให้ฟัง

“ว่าจะทำบ้านสักหลังน่ะ ไหนๆ ก็ขายทุเรียนพอได้เงินมาบ้างแล้ว” เจนภพไปถามช่างรับเหมาในหมู่บ้าน ตีราคาเสร็จสรรพรวมแล้วอยู่ที่ล้านต้นๆ เงินในมืออาจมีไม่เพียงพอให้ก่อสร้างได้จนสำเร็จ ก็ต้องขอกู้ ธ.ก.ส. เอามาเพิ่ม ลองคำนวณกับผลผลิตที่จะได้รับในปีหน้าดูแล้ว ก็คงไม่ยากเกินกำลัง

“เออดี งั้นทำห้องไว้เผื่อด้วยนะครับพี่เจน” หมอธาดากระเซ้าเล่น

“ไม่ต้องมาเรียกกูพี่”

“เออ มึงเด็กกว่ากูตั้งหลายปี งั้นเรียกกูพี่ธา”

“ไม่อะ คนเลวอย่างมึงสมควรถูกเรียกแบบจิกกบาล”

“โธ่เว้ย” หมอไฮโซโกรธจนเนื้อเต้น เมื่อครั้งก่อนเขาเคยคิดว่าเจนภพเป็นชายหนุ่มซื่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • กักขังสายลม   ตอนพิเศษ

    ผมเกิดที่บ้านย่านสุขุมวิท…เป็นคนกรุงเทพฯ โดยกำเนิด พ่อของผมเป็นนายตำรวจใหญ่โต ส่วนแม่ก็เป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่โตเหมือนกัน แน่นอนว่าใหญ่ปะทะใหญ่ สุดท้ายแตกหักผมกลายเป็นเด็กที่พ่อแม่เลิกราหย่าร้าง เวลาส่วนใหญ่ของพ่อถูกใช้ในหน้าที่ราชการที่ต่างจังหวัด เวลาส่วนใหญ่ของแม่ก็ถูกใช้ที่ในต่างประเทศเมื่อต้องเดินทางไปติดต่อธุรกิจในกลุ่มงานโรงแรม แล้วเวลาของผมจึงถูกใช้ไปกับคุณย่ามากที่สุด รองจากนั้นผมใช้มันอยู่กับตัวเองเวลาผ่านไปเพียงไม่กี่ปีพ่อก็แต่งงานใหม่มีลูกเล็กๆ จากนั้นแม่ก็แต่งงานอีกครั้งกับเศรษฐีฝรั่ง ทุกคนมีชีวิตเป็นของตัวเอง ผมก็เหมือนกัน แต่ทุกครั้งที่ผมเงียบ ทุกคนกลับดูเป็นเดือดเป็นร้อน คงคิดนั่นแหละว่าผมจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา แน่นอนว่าผมรู้สึกตัวเองแปลกแยกและไม่เป็นส่วนหนึ่งของใครก็จริง แต่ผมก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร สิ่งที่เรียนรู้อีกอย่างคือผมควรจะยิ้มแย้มแจ่มใส ทั้งพ่อทั้งแม่จะได้ไปใช้ชีวิตกับครอบครัวใหม่อย่างมีความสุขบางสัปดาห์ผมถูกเกณฑ์ไปนอนบ้านพ่อบางสัปดาห์ผมถูกเกณฑ์ไปนอนบ้านแม่ผมเฝ้าถามว่าที่ไหนกันแน่คือบ้านของผมเมื่อบ้านพ่อและบ้านแม่ไม่ใช่บ้านของเรา ผู้ที่เป็นบ้านของผมในวัยเด็ก

  • กักขังสายลม   บทที่ 78

    ในเดือนที่ลมหนาวพัดมาอีกครั้ง จิลลาก็ได้ใส่ชุดเจ้าสาว…ไม่น่าเชื่อว่าในที่สุดปลายทางของเธอกับหมอธาดาจะมาลงเอยกันได้ทั้งที่โคตรทุลักทุเลกว่าจะเสร็จงานเลี้ยงฉลองพิธีมงคลสมรส ก็กินเวลาเข้าไปเกินเที่ยงคืน เธอยืนจนขาแข็ง หญิงสาวพิงร่างกับผนังกำแพงเย็นเฉียบของห้องหอ ส่วนหมอหนุ่มย่อตัวลงคุกเข่า ช่วยถอดรองเท้าส้นสูงให้กับภรรยา“ถอดชุดมาเดี๋ยวนี้ ผมจะพาไปแช่น้ำอุ่น” ธาดายืดตัวขึ้น ยื่นมือปลดซิปที่ด้านหลัง และช่วยดึงสายระโยงระยางของชุดเจ้าสาวออก ส่วนตัวเองก็สลัดทักซีโดทิ้งไปเหมือนกัน“จิลรักคุณจังเลยค่ะ” หญิงสาวบอกรักสามีที่กำลังช้อนอุ้มเธอเดินเข้าไปวางในอ่างจากุซซี“เหนื่อยไหมครับ” นายแพทย์เจ้าบ่าวถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ก่อนหน้านี้จิลลาร่างกายอ่อนแอมาก เธอป่วยบ่อยเพราะโหมงานหนัก พอเขาย้ายกลับมาประจำในกรุงเทพฯ มารดาเขาก็ชักจูงจิลลาให้เข้าไปทำงานที่โรงแรมด้วยกัน คงคิดว่าในอนาคตจะหวังพึ่งลูกชายคนเดียวไม่ได้แล้วล่ะมั้ง เลยหันไปเคี่ยวเข็ญเอากับลูกสะใภ้แทนก่อนหน้าจะถึงฤกษ์แต่งงานสักสิบวันเห็นจะได้ หญิงสาวมีอาการคล้ายคนแพ้ท้อง เขาเลยลองให้เธอเช็กตรวจ แต่จิลลาก็บอกว่าเธอคุมกำเนิดไม่เคยปล่อย และผลตร

  • กักขังสายลม   บทที่ 77

    ที่สุดช่วงเวลาที่หมอธาดารอคอยก็เวียนมาถึงในเดือนมีนาคมของปีถัดไป ในวันที่ทุเรียนของเจนภพเก็บผลผลิตได้อีกครั้งจิลลาตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะในปีแรกเธอไม่ได้อยู่ดูการเก็บเกี่ยวซื้อขาย แถมในปีนี้ทุเรียนก็สมบูรณ์ขึ้นมากจากการดูแลประคบประหงมของพี่ชาย หมอนทองลูกกลมเต็มพูนับสิบตันถูกตัดลงมารอชั่งขายเพื่อส่งออก ชาวบ้านย่านนี้ล้วนแล้วแต่ประกอบอาชีพเป็นชาวสวนปลูกทุเรียนเป็นหลัก โดยเมื่อถึงเวลาเก็บผลผลิตบรรดาล้งชาวจีนจะเข้ามาทาบทามซื้อขายให้ราคาดีถึงหน้าสวน“โห พี่เจน เยอะมากเลย เก่งมากๆ อะ” น้องสาวคนสวยเดินเข้าไปจับมือพี่ชายด้วยความปลาบปลื้ม นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของเขาเท่านั้น ต่อไปเมื่อมีทุนรอนมากขึ้น บวกกับเป็นคนประหยัดมัธยัสถ์ เธอมั่นใจว่าเจนภพจะค่อยๆ สะสมที่ดินทำกินและต่อยอดการทำสวนเกษตรแบบที่เขาใฝ่ฝันไปได้อีกมากมาย“รวยใหญ่แล้ว น่าอิจฉาคนหนุ่มจริงๆ จะว่าไปย่ามีที่ดินนะ เจนมาหุ้นกับย่าไหมลูก”“ผมไปช่วยย่าทำสวนดีกว่าครับ ทำฟรีให้ทั้งชาติเลย”ทำฟรีให้ทั้งชาติเลย… ธาดาทำปากบิดเบี้ยวเลียนแบบความขี้ประจบประแจงของเจนภพ ดูเอาเถอะพอรู้ว่าหลานชายคนใหม่จะตัดทุเรียนล็อตใหญ่ขาย ผู้เป็นย่าก็อุตส่าห์

  • กักขังสายลม   บทที่ 76

    “เอาเลย อยากแกล้งก็แกล้งเลย นังโมนาเชียร์จินนี่สุดใจ” มนภาไม่คิดห้ามเพื่อน รู้ว่าอย่างไรเสียคนที่จิลลารักที่สุดก็คือหมอกระดูกคนนั้น เพราะรักแล้วจะทำร้ายจิตใจได้มากสักแค่ไหนกันเชียว คงแค่ทำให้รู้สึกตัว วันข้างหน้าจะได้เข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกละเลยถูกหลบซ่อน และหากหมอธาดาฉลาดเขาก็ควรรู้ว่าขั้นตอนต่อไปจะต้องวางจิลลาไว้แบบไหนถึงจะได้เธอคืนยิ่งดึกน้ำค้างยิ่งลงแรงลมทะเลพัดกระโชกธาดายืนพิงอิงสะโพกกับแผงประตูรถหรู ยังรอคอยรอรับจิลลากลับบ้านอย่างอดทนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดหญิงสาวผมยาวดำขลับในชุดแดงเพลิงก็กลับมา“งานเลิกแล้วเหรอครับ”จิลลาพยักหน้าเขาเห็นสีแก้มก็รู้ว่าเธอคงดื่มมาบ้าง จึงเข้ามาช่วยประคองเดินไปยังเบาะนั่งข้างตัว“กลับบ้านนะ” ธาดาบอกหญิงสาวอีกครั้งและเธอก็ทำเพียงพยักหน้า ยกให้เป็นหน้าที่ของธาดาที่จะพาเธอกลับไปยังจุดหมายปลายทาง“โกรธจิลไหมคะ” เธอถามขึ้นก่อนที่จะลงจากรถเมื่อมาถึงบ้านน็อกดาวน์ของเขา“เปล่าหรอกครับ แต่ผมแค่น้อยใจนั่นแหละ” ไม่มีประโยชน์ที่จะโกหก เพราะรู้ว่านี่คือสิ่งที่เธอทำให้เขารับรู้ถึงความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจที่เธอเคยสัมผัส ซึ่งเขาก็เข้าใจมันแ

  • กักขังสายลม   บทที่ 75

    “พี่เจนจะกลับบ้านได้วันไหนคะ”“ไม่เกินวันมะรืนครับ” หมอหนุ่มตอบหญิงสาวเมื่อพาเธอกลับถึงบ้านน็อกดาวน์ด้วยกัน แต่ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ก่อน “จิลอยากไปเที่ยวหรือแวะไปไหนไหม”“เดี๋ยวเย็นนี้พี่อธิปจะมารับไปที่บ้านค่ะ”“ทำไมต้องไปด้วย”“ก็แล้วทำไมจะไปไม่ได้คะ” จิลลาหันหน้ามาแหวกลับ เมื่อก่อนเธอศรัทธาเขา เกรงใจเขาสารพัด แต่เสียใจด้วยที่ตอนนี้สิทธิพิเศษเหล่านั้นไม่เหลือหลออยู่อีกแล้ว หากมีคำไหนที่เขาพูดไม่ดีกับเธอ เธอก็จะพูดไม่ดีกับเขาคืนไปบ้าง เอาไงก็เอากันสิ“ผมหมายถึงว่ามีธุระอะไรหรือเปล่า” หมอหนุ่มทำคอย่น ไม่อยากให้จิลลาโกรธเลย เขาอยากให้เธออารมณ์ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส จะได้มองเขาในแง่ดี เผื่อจะหายโกรธกันเร็วขึ้นอีกสักวันสองวัน“จริงๆ เรามีนัดเลี้ยงฉลองที่ร้านอาหารริมทะเลกันนิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวบอกชื่อร้านให้หมอหนุ่มฟัง เขาพยักหน้ารับว่ารู้จักร้านนี้เพราะเป็นร้านดังของอำเภอ“เดี๋ยวผมออกไปส่งคุณเองก็ได้นะ” เห็นเธอตั้งท่าจะปฏิเสธ เขาก็เลยอธิบายต่ออย่างใจเย็น “อธิปเพื่อนคุณ จะได้ไม่ต้องอ้อมไปอ้อมมา”“เอางั้นก็ได้ค่ะ” จิลลาเบนหน้าไปซ่อนยิ้ม หมั่นไส้ชายหนุ่มเป็นกำลัง ยิ่งตอนที่เขาแกล้งเน้นเสียงคำว่า

  • กักขังสายลม   บทที่ 74

    “อร่อยจังเลยครับ”“หมอพูดเป็นครั้งที่สิบหกแล้วค่ะ”“ครั้งที่สิบเจ็ดก็จะพูดว่าอร่อยเหมือนเดิม”จิลลากลอกตามองบน เห็นเธอทำดีด้วยนิดหน่อยก็ลามปามเชียวนะ แต่เมื่อเหลือบสายตามองมือที่ตักต้มยำปลากระป๋องเข้าปากกินคู่กับไข่ดาวเหมือนหิวโซนั่น เธอก็แอบสงสารจนใจอ่อนลงไปอีก สภาพนายแพทย์ไฮโซตอนที่เดินกลับมาจากสวนทุเรียนของเจนภพ มันทั้งเปียกซ่กทั้งเหม็นน้ำหมักคละคลุ้ง คงเป็นไอ้ฮอร์โมนพืชของพี่ชายเธอนั่นแหละ จำได้ว่าเมื่อก่อนเขารังเกียจเดียดฉันท์เจนภพสารพัด วันนี้เวลาหมุนผ่าน เธอหนีหาย ทิ้งพี่ชายไว้ตามลำพัง ก็ได้หมอคนดีคนเดิมนั่นแหละที่คอยอุปถัมภ์เกื้อกูลพี่ชายเธอตลกดีชะมัดจัดการมื้อเช้าจนเกลี้ยงเกลา หมอธาดาก็ขับรถพาหญิงสาวมาเยี่ยมพี่ชายที่โรงพยาบาล เพียงแต่เขาขอให้เธอสวมใส่หน้ากากปิดบังเสียก่อน อีกอย่างจิลลาก็บอกว่าได้ฉีดวัคซีนป้องกันไข้หวัดใหญ่มาก่อนแล้ว หมออย่างเขาเลยเบาใจลง ปล่อยให้พี่น้องได้คุยกันตามสบาย“วันนี้ฉีดฮอร์โมนให้กูแล้วใช่ไหม มันถึงวันแล้วนะ”“เออ”“ดีมากไอ้หมอ”ธาดาขยับปากอยากจะด่า ทว่าหันไปเห็นดวงตากลมใสของจิลลาที่มองมา เขาก็ได้แต่ฉีกยิ้มให้เจนภพ พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่มยิ่งกว่าพน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status