All Chapters of กักขังสายลม: Chapter 1 - Chapter 10

มีคนบอกว่าดีเทลยาแผนกออร์โทพีดิกส์ต้องสวยจัดๆ เพราะหมอกระดูกเจ้าชู้นี่คงเป็นเหตุผลที่จิลลาได้งานในตำแหน่งนี้กระมัง ทั้งที่เธอเป็นเด็กจบใหม่ ไร้ประสบการณ์และไม่ได้ศึกษามาในสายวิทยาศาสตร์สุขภาพด้วยซ้ำ เธอเพิ่งเรียนจบ กดหว่านเรซูเมแบบไม่ยั้ง รู้เพียงแต่ว่าอยากหางานที่ได้เงินเยอะๆ และมันก็ไม่แคล้วกลุ่มอาชีพเซลส์ ผู้แทนยาหรือเออีพอได้งานมาแล้วยิ่งงงหนักเพราะเธอไม่รู้เรื่องโพรดักต์เลย ไอ้บริษัทยาของเธอก็เป็นบริษัทขนาดกลาง ไม่ใช่ยานอกแบบต้นตำรับ และก็ไม่ใช่บริษัทยาไทยขนาดใหญ่ที่ผูกสัญญาไว้กับโรงพยาบาลรัฐอีก สถานการณ์มันเลยยิ่งกดดัน อัตราเทิร์นโอเวอร์สูงมากเพราะพนักงานทำยอดไม่ค่อยถึงเป้า แต่ตรงกันข้ามหากใครทำสำเร็จ แต่ละไตรมาสจะได้ค่าอินเทนซิฟหลายแสนเงินหลายแสนในทุกๆ สามเดือนไม่รวมเงินเดือนอีกต่างหาก จิลลารู้ทันทีว่าเธอมีหน้าที่ต้องกระเสือกกระสนสุดกำลัง หนี้สินและภาระข้างหลังทำให้ทางเลือกของเธอมีเพียงทางเดียวเท่านั้นเธอต้องอยู่ให้รอดในบริษัทยาแห่งนี้ แม้ตลอดสามเดือนแรกยอดขายของเธอจะไม่ถึงเป้าตั้งต้นด้วยซ้ำ มีแนวโน้มว่าอาจไม่ผ่านทดลองงาน แต่หญิงสาวก็ไม่อาจยอมแพ้ เธอใช้งบเอนเตอร์เทนก้อนสุดท

การประชุมปิดยอดถือเป็นเรื่องที่โหดร้ายเหลือเกินสำหรับพนักงานที่ยอดขายไม่ถึงเป้า จิลลามองเพื่อนร่วมงานที่กำลังวุ่นเก็บของเตรียมตัวออกจากออฟฟิศ ออกไปแบบลาขาด ไม่ต้องกลับมาทำงานอีก พร้อมด้วยเงินชดเชยจำนวนเท่าหางอึ่ง น่าจะสามเท่าของเงินเดือนเห็นจะได้ แต่ดีเทลยาอย่างพวกเธอเงินเดือนน้อย จะได้มากหน่อยก็ต้องรวมอินเทนซิฟรวมค่าคอมมิชชัน ก็ตามมาตรฐานงานเซลส์ปกติต้องขยันขาย ถึงจะได้เงิน ฉันใดก็ฉันนั้น ครั้นถูกบีบให้ออกจากงาน แม้จะได้รับเงินชดเชย แต่มันก็แทบไม่พอให้ต่อชีวิต นี่เป็นชะตากรรมของคนสายอาชีพนี้ ไม่รวยก็ร่วงเห็นสภาพคนอื่นแล้วก็ทำให้หวนคิดว่าตัวเองโชคดีชะมัด เมื่อสองปีก่อนเธอได้รับความช่วยเหลือจากนายแพทย์ที่ใจดีที่สุดในโลก ต่อมาเขาก็กลายเป็นคนรักที่แสนดีที่สุดในชีวิตของเธอเอิ่ม…หมายถึงช่วงก่อนหมดโปรอะนะหมอธาดาน่ารักและช่างเอาอกเอาใจ คอยตามดูแลให้ความช่วยเหลือกันอยู่หลายเดือนจนเธอใจอ่อน จากที่คิดว่าตัวเองไม่มีอะไรเหมาะสมคู่ควรกับเขา ไหนจะอายุที่ต่างกันเป็นสิบปี แต่เมื่อตกหลุมรัก เธอก็คิดว่าไม่มีอะไรยิ่งใหญ่ไปกว่าการได้อยู่กับคนรัก“จินนี่”จิลลาหันกลับไปมองร่างเพรียวบางของโมนาหรือมนภา

“สวัสดีค่ะคุณหมอ จิลเป็นดีเทลยา พอดีเอาเอกสารมาอัปเดตอาจารย์ธาดาค่ะ” ไม่ใช่แค่พูด หญิงสาวยังยื่นนามบัตรให้ด้วย เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น เธอต้องเรียกเขาแบบให้เกียรติและห่างเหินที่สุด“อ๋อค่ะ” แพทย์หญิงยิ้มรับ ความสนใจต่อตัวจิลลาก็ลดลงทันที เปลี่ยนเป็นคุยเล่นกับธาดาอีกสองสามประโยค และไหว้ลาหมอกันต์ธีก่อนจะแยกย้ายอาจารย์หมอคนดีหันกลับมามองที่ข้างตัว ผู้หญิงอีกคนที่บอกว่ามารอรับเขากลับบ้านก็หายวับเหมือนล่องหน กวาดสายตาไปทางลานจอดรถถึงได้เห็นหลังไวๆ“น้องจิลเขาไปโน่นแล้ว และกูคงไม่ไปส่ง มึงเดินกลับเองนะ” กันต์ธีบอกเพื่อนด้วยสีหน้าเย็นชาตามปกตินิสัย“เขาไปรอกูที่รถนั่นแหละ” ธาดาบอกเพื่อนด้วยความมั่นอกมั่นใจ และในจังหวะนั้นข้อความก็เด้งมาที่หน้าจอสมาร์ตโฟน ยืนยันว่าสิ่งที่คิดเป็นความจริง“มึงทำดุ ทำขึงขังขนาดนั้นทำไมวะ”“กูทำห่าอะไรรึยัง นี่ก็ดูแลดีที่สุดเท่าที่เคยทำมาแล้วนะโว้ย”“โถ เมื่อก่อนก็เห็นปากดี สอนกูอย่างงั้นอย่างงี้ เก่งดีนัก”“มันไม่เหมือนกันนี่หว่า คุณหวานเป็นเมียมึง แต่จิลลาไม่ใช่เมียกูซักหน่อย” ธาดาบอกตามความจริง เขาช่วยเหลือและชื่นชอบในความสวยความน่ารักและอ่อนหวานของเด็กสาวก็จ

“หมอ” จิลลาเสียงอ่อน แข้งขาก็แทบจะไร้แรงยืนด้วยเหมือนกัน“ว่าไงครับ” ธาดารวบร่างอวบอิ่มไว้จากทางด้านหลัง เคล้นคลึงตามเนื้อตัวด้วยความหลงใหล เมื่อครู่หลังตื่นนอนเขาจัดการเธอไปแล้วรอบหนึ่ง แต่พอจิลลาเดินเข้ามาอาบน้ำ เขาก็รู้สึกเหมือนยังไม่อิ่มยังไม่พอจนต้องก้าวตามเข้ามาด้วยกัน อยากฟังเสียงครางกระเส่านั่นอีกสักรอบ อย่างอื่นอาจเปลี่ยนแปลงไปได้บ้าง แต่เรื่องเซ็กซ์กลับยังเผ็ดร้อนและเร้าใจไม่ต่างจากวันแรกที่ลากเธอขึ้นเตียงได้สำเร็จ“วันนี้จิลนัดกับเพื่อนไว้ค่ะ ธุระสำคัญ” หญิงสาวพยายามจับมือปลาหมึกที่ควักล้วงไปทั่ว ปกปิดปัดป้องแต่มันช่างไร้ผล เมื่อคืนหมอหนุ่มใช้เวลาบนเตียงแสนยาวนาน ตื่นเช้าก็เริ่มบทรักกันอีกรอบ แม้เหนื่อยมากแต่เธอก็อยากจะตามใจเขา ทว่าเกรงว่ามันจะยาวนานจนอาจผิดนัดเพื่อน“ใคร” ธาดาถามเสียงต่ำพร่า “นัดใคร”“โมนาค่ะ ชวนไปดูชุด”ได้ยินชื่อเพื่อนสนิทของจิลลา หมอหนุ่มก็พยักหน้า อารมณ์งุ่นง่านทำให้เขาเอ่ยปากต่อรอง “งั้นขออีกรอบ เดี๋ยวผมไปด้วยดีไหม”“จริงเหรอคะ” หญิงสาวเบือนหน้ากลับมาถาม“แล้วได้ไหมล่ะครับ” ได้ไหมที่ว่าคือได้อีกรอบไหมในที่สุดคนกลัวผิดนัดก็หมุนตัวกลับ ยกเรียวแขนทั้งสอ

ครู่ใหญ่หญิงสาวก็เดินออกมาพร้อมถุงกระดาษสองใบ ธาดาคว้ามาถือไว้เองตามความเคยชิน แต่ก็ยังไม่วายแขวะเมื่อเดินผ่านเชลฟ์สินค้าค้าปลีก“นี่ไม่แวะซื้อเครื่องดื่มชูกำลังหรือเหล้าไปฝากพี่คุณด้วยเหรอ”“ถ้าเป็นเหล้า จิลว่าควรซื้อให้คุณหมอมากกว่ามั้งคะ” เขาพูดเหมือนรังเกียจ เหมือนตัวเองสูงส่งเสียเต็มประดา ทั้งที่ไฮโซโก้หรูอย่างนายแพทย์ธาดาก็เมาหัวราน้ำเหมือนกัน เจนภพเสียอีกที่อุปนิสัยไม่ชอบแตะแอลกอฮอล์ จริงอยู่ที่พี่ชายเคยมีประวัติเสพยา เขาพลาดไปแล้วและเธอก็หวังให้เขาเลิกได้อย่างเด็ดขาดในวันใดวันหนึ่ง“ซื้อให้ผมก็ดีกว่าหมดเงินไปกับพี่ชายคุณ ไหนว่าทำงานแล้ว ทำไมยังมาไถน้องสาวอยู่เลย”“ครั้งนี้พี่เจนมายืมค่ะ”“เคยคืนเหรอ”“หมอเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยนะคะ”คำพูดสั้นๆ ของจิลลาทำชายหนุ่มหน้าม้าน และมันก็แปรเปลี่ยนเป็นความโกรธขึ้งจนหน้าเขียวคล้ำ แค่นเสียงใส่หญิงสาว “ส่วนคุณก็คิดน้อยอย่างเดียว”“ค่ะ” จิลลายอมรับ เธอมันคนคิดน้อยแบบที่เขาว่าจริงๆ“รักพี่ชายก็ต้องรักให้ถูกทางด้วย ประวัติเขาไม่ดี ต่อไปจะพาคุณไปเดือดร้อน” ชายหนุ่มเตือนด้วยความหวังดี พี่ชายของจิลลายุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด มีประวัติลักทรัพย์ ออกจากคุ