บทที่ 235

แม้แต่ตัวประทานพรเองถึงเธอจะไม่ทันได้ตั้งตัว แต่เธอก็ไม่ได้ตื่นกลัวแต่อย่างใด เพียงแค่ตกใจเล็กน้อย เพราะไม่คิดว่าลดาจะกล้าทำร้ายเธอต่อหน้านภพงศ์แบบนี้

“ฉันบอกแกไปแล้วนะ ว่าถ้าฉันอยากได้ ฉันต้องได้…..”

“…..แต่ในเมื่อฉันไม่ได้ แกก็ต้องไม่ได้เหมือนฉัน!!”

กริ๊ก เสียงขึ้นนกดังขึ้น ลดาตอนนี้ที่สติหลุดพร้อ